Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

... "Στ' αυτιά εμάς των Δυτικών ίσως αντηχεί παράξενα, αν όχι και σκανδαλιστικά ή σοκαριστικά, η ιδέα μιας θρησκείας ή πίστης με πάνω από εκατό εκατομμύρια πιστούς που έχει ως επίκεντρο και ως αφετηρία τη σεξουαλική πράξη. Από την άλλη μεριά, ακόμη και οι πλέον σεμνότυφοι πουριτανοί δεν μπορεί να μην αναγνωρίσουν ότι και αυτοί φτιάχτηκαν -όσο κι αν απεχθάνονται ακόμη και να το συλλογιστούν- με την ίδια ακριβώς πράξη και μέθοδο που φτιάχτηκαν και όλοι οι άλλοι."...

"Μπορεί να λατρεύουμε διαφορετικούς θεούς, πολεμιστή, αλλά όλοι οι θεοί αγαπούν τους γενναίους. Μπορεί και ν’ ανταμωθούμε ξανά, πέρα από το Σκοτάδι", γράφει σε μία από τις ιστορίες αυτής της συλλογής ο Ρόμπερτ Χάουαρντ. Κι εμείς, οι αναγνώστες του, ανταμωνόμαστε μαζί του, χάρη στις αθάνατες, γοητευτικές ιστορίες που άφησε πίσω του. Ανταμωνόμαστε, ναι - πέρα από το Σκοτάδι! Και ξαναζούμε, ίσως, παλιές ξεχασμένες μας ζωές... Η συλλογή περιέχει τα διηγήματα: "Τα παιδιά της νύχτας", "Η φωτιά του Ασσουρμπανιπάλ", "Ο λαός του σκοταδιού", "Το κεφάλι του λύκου", "Ο τύμβος στο ακ...

Η ιστορία του περίφημου δρα Τζων Ντη (1527-1608) και του βοηθού του Έντουαρντ Κέλλυ, καθώς και τα μυστηριώδη μηνύματα που έλαβαν από κάποιες ξένες οντότητες. Κλειδιά για άλλους χώρους και για το Κάλεσμα άλλων δυνάμεων. Δοσμένα με τρεις μορφές: στην αρχική τους απόδοση όπως ελήφθησαν, με την ενωχιανή προφορά στα ελληνικά, και σε κανονική μετάφραση του περιεχομένου τους. Σε ολόκληρο τον ήδη μυστηριώδη, θολερό και δαιδαλώδη χώρο του σοβαρού αποκρυφισμού και της υψηλής μαγείας ίσως δεν υπάρχουν περισσότερο αινιγματικά και πολυσυζητημένα κείμενα από εκείνα που είναι γραμμένα...

Ποτέ δεν αμφέβαλα ότι ζούμε σ’ έναν τρελό κόσμο, τα όρια του οποίου κανένα ανθρώπινο μυαλό δεν μπορεί να οριοθετήσει στ’ αλήθεια. Και σ’ έναν τρελό κόσμο η απλή, καθημερινή λογική δεν επαρκεί αλλά η αληθινή νοημοσύνη δε στηρίχτηκε ποτέ στη λογική όσο στη διαίσθηση και τη φαντασία. Τα "Ζωντόβολα του Διαστήματος" μιλούν ακριβώς γι’ αυτό: Για το πώς ένα σχετικά εύστροφο άτομο, που ξέρει έστω κι εμπειρικά την ανθρώπινη ψυχολογία και μπορεί να σκέφτεται για λογαριασμό του, μπορεί να τα βάλει με το σύμπαν ολόκληρο και να νικήσει.

Τελικά, ας δούμε κι εκείνο το αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Εκείνος που επέζησε πρόλαβε να μας αποκαλύψει την αιτία του πριν πεθάνει. Είπε ότι ο οδηγός έχασε τον έλεγχο ενώ πήγαιναν με μεγάλη ταχύτητα, στην προσπάθειά του να διώξει μια σφήκα που είχε μπει από το παράθυρο κι έκοβε βόλτες βουίζοντας γύρω από το κεφάλι του. Παρά λίγο να είχε συμβεί και σε μένα αυτό κάποτε. Αγνοώντας το σχόλιο, ο Γουλφ συνέχισε: Το βάρος μιας σφήκας είναι κάτι λίγα γραμμάρια. Σε σύγκριση μ’ ένα ανθρώπινο πλάσμα, το μέγεθος μιας σφήκας είναι ελάχιστο, η δύναμή της αμελητέα. Ο μοναδικός της οπλισμός...

Ο αποκρυφισμός δεν είναι μαγεία. Είναι σχετικά εύκολο να μάθει κανείς τις μαγικές τεχνικές και τις μεθόδους, να χρησιμοποιεί τις λεπτότερες, αλλά παρ’ όλα αυτά υλικές δυνάμεις της υλικής φύσης. Οι δυνάμεις της ζωικής ψυχής στον άνθρωπο ξυπνούν γρήγορα οι δυνάμεις που η αγάπη, το μίσος και το πάθος μπορούν να θέσουν σε λειτουργία αναπτύσσονται εύκολα. Αλλά αυτό είναι Μαύρη Μαγεία είναι Μαγγανεία. Γιατί είναι το κίνητρο, και μόνο το κίνητρο, εκείνο που κρίνει κατά πόσο η οποιαδήποτε χρήση της δύναμης είναι μαύρη και κακή Μαγεία ή λευκή και καλή.

Τη σύγχρονη "Έσχατη Θούλη", δε θα τη βρούμε ποτέ, γιατί είναι πάντοτε πιο πέρα. Φυσικά, τόσο η επιστήμη όσο και η επιστημονική φαντασία δεν κολλάνε σε κάτι τέτοια. Bλέπετε, το φιλοσοφικό σύμπαν μπορεί να μην έχει όρια, αλλά το φυσικό σύμπαν μπορεί και να έχει. Ή μήπως ούτε και αυτό έχει; Ποιος ξέρει; Ίσως μόνον όσοι έφτασαν στην "Έσχατη Θούλη"-και, φυσικά, κατάφεραν και να γυρίσουν από εκεί. Αλλά υπάρχει κι ένα ακόμη πιο ζωτικό ερώτημα εδώ: Αν υποθέσουμε ότι κάποιοι έφτασαν πράγματι ως τα έσχατα όρια, και πέρα από αυτά άραγε, θα ήταν σε θέση μετά να μας περιγράψουν με καταν...

Όταν ο στόχος είναι η κορυφή, κανένας δεν έχει μάτια για να δει το βουνό σαν κάτι παραπάνω από ένα απλό δρόμο για το στόχο. Και όμως, η κορυφή, με όλη τη μεγαλειώδη αίσθηση της κατάκτησης και με το θαυμαστό πανόραμα του κόσμου που προσφέρει από εκεί ψηλά, δεν είναι παρά η τελική άκρη της πελώριας και φοβερής μάζας του βουνού που απλώνεται από κάτω. Ακόμη και όταν λέμε ότι ο δρόμος προς τις κορυφές αξίζει περισσότερο κι από την κατάκτησή τους -πράγμα που είναι αλήθεια- ναι, ακόμη και τότε, αφήνουμε στο περιθώριο της σκέψης μας αυτό το ίδιο το βουνό. Αλλά το βουνό είναι σχεδό...

"Αν δεν καταφέρουμε να τους μεταπείσουμε από το εγχείρημα, θα φτάσουν στην ίδια την καρδιά της Ανταρκτικής κι εκεί θ’ αρχίσουν το λιώσιμο και τις γεωτρήσεις στους πάγους, μέχρι να φέρουν στην επιφάνεια κάτι που ξέρουμε ότι μπορεί να σημάνει το τέλος του κόσμου μας. Έτσι, τελικό, είμαι αναγκασμένος τώρα ν’ αφήσω κατά μέρος κάθε επιφύλαξη και ν’ αποκαλύψω τα πάντα -ακόμη κι εκείνη την έσχατη, ακατονόμαστη φρίκη που καραδοκεί πέρα από τα βουνά της τρέλας." Ο Χ. Φ. Λάβκραφτ σε όλο το αποτρόπαιο μεγαλείο του!

"Τούτη η ανθολογία αφορά μερικά από τα πιο σκοτεινά πάθη μας -και δεν είναι διόλου αστεία. Κι όλοι εμείς -υποθέτω- δεν είμαστε πια παιδιά για να ζητήσουμε διέξοδο στην κουβέρτα μας ή το σφύριγμα. Τι κάνουμε τώρα που ωριμάσαμε; Α τα φέρνουμε στην επιφάνεια, μιας και τίποτα δε μας τρομάζει τόσο όσο κάτι που βρίσκεται στο σκοτάδι και επιτρέπει στη φαντασία μας να φανταστεί το χειρότερο δυνατό. Τα φέρνουμε στο φως για να τα εξορκίσουμε, για να τα δούμε όπως στ’ αλήθεια είναι. Και όταν τα δούμε; Α εξαρτάται. Αν είμαστε σπίτι χωνόμαστε κάτω από την κουβέρτα μας, κι αν ήμαστε στο...

Σκιές. Απολαύστε τον τρόμο σ' όλες του τις αποχρώσεις! Κοιτάξτε πίσω από τις σκιές που παραμονεύουν στις σκοτεινές γωνιές του κόσμου και της ανθρώπινης ψυχής... Σκιές. Μια ανθολογία από τα καλύτερα διηγήματα τρόμου, γραμμένα από τους πιο διάσημους μαίτρ του είδους: Λάβκρατ, Χάουαρντ, Σμιθ, Ντέρλεθ, Λονγκ, Μπλακ και άλλους.

Σκιές. Απολαύστε τον τρόμο σ' όλες του τις αποχρώσεις! Κοιτάξτε πίσω από τις σκιές που παραμονεύουν στις σκοτεινές γωνιές του κόσμου και της ανθρώπινης ψυχής... Σκιές. Μια ανθολογία από τα καλύτερα διηγήματα τρόμου, γραμμένα από τους πιο διάσημους μαίτρ του είδους: Λάβκρατ, Χάουαρντ, Σμιθ, Ντέρλεθ, Λονγκ, Μπλακ και άλλους.

Σκιές. Απολαύστε τον τρόμο σ' όλες του τις αποχρώσεις! Κοιτάξτε πίσω από τις σκιές που παραμονεύουν στις σκοτεινές γωνιές του κόσμου και της ανθρώπινης ψυχής... Σκιές. Μια ανθολογία από τα καλύτερα διηγήματα τρόμου, γραμμένα από τους πιο διάσημους μαίτρ του είδους: Λάβκρατ, Χάουαρντ, Σμιθ, Ντέρλεθ, Λονγκ, Μπλακ και άλλους.

Κάποτε οι πόλεις ήταν απλοί τόποι σύναξης και αμοιβαίας προστασίας - αλλά και τα ιδανικά θερμοκήπια μιας αγελαίας ανθρωπότητας, ενός άβουλου κοπαδιού ανθρώπινων προβάτων. Σ’ αυτές μάθαμε να σκύβουμε το κεφάλι, και σκύβοντας το κεφάλι πάψαμε να βλέπουμε τ’ αστέρια. Και με το χρόνο οι πόλεις εξελίχτηκαν σε μαντριά και σε φυλακές - ως τη στιγμή που ο άνθρωπος ωρίμασε αρκετά για ν’ απαλλαγεί από τα δεσμά του και να ξεφύγει από τα μαντριά-πόλεις. Τόσο ώριμος ώστε ν’ απαλλαγεί ακόμη κι από τα δεσμά των κοινωνικών, θρησκευτικών και πολιτικών ιδεολογιών! Αλλά μήπως ήταν πλέον αργά...

Τον παλιό καλό καιρό τα πράγματα ήταν πολύ πιο εύκολα. Οποιοδήποτε μυστηριώδες ή τρομακτικό φαινόμενο δεν μπορούσες να εξηγήσεις το βάφτιζες "δαίμονα" ή "έργο δαιμόνων", και έκαιγες όποιον είχε κάποια σχέση με δαύτο, ή έστω αντίρρηση για την ερμηνεία. Έτσι ξεμπέρδευες και με το φαινόμενο και με όσους είχαν σχέση μαζί του. Ήταν μια πρακτική λύση που, δυστυχώς ή ευτυχώς, είναι ανεφάρμοστη σήμερα. Σήμερα έχουμε ένα πλήθος ονομάτων στη θέση των παλιών δαιμόνων. Έχουμε σχεδόν ένα ή και περισσότερα ονόματα για το καθετί. Αλλά... [...]

Μια πολυετής έρευνα-ντοκουμέντο 35 και πλέον χρόνων σ’ ένα παράξενο αίνιγμα που συνεχίζεται ακόμη, και μια άκρως απόρρητη υπόθεση που απασχόλησε πολλές ελληνικές και ξένες μυστικές υπηρεσίες και που έφτασε να συζητηθεί τουλάχιστον τρεις φορές στην ελληνική Βουλή. Με πρωτότυπο φωτογραφικό υλικό. Συμπεριλαμβάνει το αρχικό "Αίνιγμα της Πεντέλης" και 300 σελίδες νέας έρευνας. Επιστρέφοντας με άλλα μάτια στα Αινίγματα της Πεντέλης. Οι μύθοι και η πραγματικότητα για έναν τόπο όπου οι μυστηριακές ροές του χωροχρόνου και της ανθρώπινης συνείδησης μπορεί να συνυφαίνονται και να...

Μήπως η γέννηση και ο θάνατος δεν είναι η αφετηρία και το τέρμα, αλλά μονάχα απλοί σταθμοί; Όλες οι όψεις που παρουσιάζει στη συνείδησή μας τούτο το σύμπαν δε φαίνεται ν' αρχίζουν από κάπου ούτε και να τελειώνουν πουθενά. Πίσω από κάθε αρχή βλέπουμε ένα τέλος και μετά από κάθε τέλος μιαν αρχή. Γιατί η γέννηση και ο θάνατος ν' αποτελούν εξαίρεση; Ζούμε σε μια παράξενη εποχή αμφισβήτησης και αναζήτησης. Γιατί να μην αμφισβητήσουμε και το θάνατο, αναζητώντας τη ζωή;

Στην ανθολογία αυτή θα διαβάσετε για πόλεις που ζουν τη δική τους μυστική ζωή, άλλες που υπήρξαν για να υπηρετήσουν τον άνθρωπο, και για άλλες που πήραν τον έλεγχο στα χέρια τους, σαν διάνοιες που βασίστηκαν στην ανθρώπινη ψευδαίσθηση της δύναμης, για να αντιστραφούν στο τέλος οι όροι. Αλλά και για ανθρώπινα σύνολα που είτε υποτάχθηκαν είτε κέρδισαν μια άλλου είδους ελευθερία ακριβώς εξαιτίας της πίεσης που τέτοιες καταστάσεις ασκούν στην ανθρώπινη ψυχή που είναι φτιαγμένη για να ζει ελεύθερα. Κάποια πράγματα δεν είναι καθόλου μα καθόλου δεδομένα, οι πόλεις μας, ο κόσμος πο...

"Το να παζαρεύεις με τον Διάβολο" είναι μια επικίνδυνη διαδικασία, γιατί μπορεί στο τέλος να βρεις έτσι τον Διάβολό σου. Από την άλλη μεριά- σε μια κοινωνία ελεύθερου εμπορίου το παζάρι είναι το παν, και υπάρχουν κάτι τέτοια τζίνια στην αγορά που ακόμη κι ο Διάβολος μπορεί να βρει μαζί τους τον Διάβολό του! Όπως και να ’χει, ο καθένας πάντα κάτι αναζητά και πάντα κάτι βρίσκει. Έτσι το αιώνιο και ατέρμονο παιχνίδι συνεχίζεται: Ο Διάβολος αναζητά κάποια χαμένη ανθρώπινη ψυχή... Ο άνθρωπος αναζητά κάποια διαβολικά καλή τύχη... Ο απλός αναγνώστης αναζητά κάποια ενδιαφέρουσα ιστ...

Οι αράχνες είναι συμπαθητικά όντα... φτάνει να μη γεμίζουν με τους ιστούς τους το μυαλό και τη σκέψη μας. Αλήθεια... τι συμβαίνει όταν κάποια φρικαλέα πράγματα, από εκείνα που συνήθως ζει κανείς μόνο στους εφιάλτες, βρουν κάποια μικρή αθέατη πορτούλα και περάσουν στον καθημερινό, ξύπνιο κόσμο μας; Μήπως οι περισσότερες καθιερωμένες αντιλήψεις που έχουμε περί "πραγματικότητας" και περί "αλήθειας" δεν είναι παρά οι αράχνες που μαζεύει με την ακινησία του ένα αχρησιμοποίητο μυαλό, το οποίο αλαφιάζεται και σκιάζεται μπροστά στο καθετί που είναι καινούριο ή διαφορετικό ή άγνωστο...