Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Σαγηνευτής γυναικών, γεννημένος από το δέντρο σμύρνας, νέος άντρας με το σπέρμα του πλουσιοπάροχο, ο Άδωνης, από την υπερβολή στην ερωτική δεξιότητα, είναι καταδικασμένος στην ανικανότητα. Από τα θεϊκά μυρωδικά καταλήγει στο μαρούλι, φυτό αντιαφροδισιακό, ψυχρό και υγρό, που αποτελεί τροφή των νεκρών. Οι περίφημοι "κήποι του Άδωνη" δεν συνιστούν μια λατρεία της γονιμότητας της γης? είναι καλλιέργειες δίχως καρπούς, στείρες. Γυναίκες αφιερωμένες στην ερωτική απόλαυση τους μεταφέρουν στις στέγες, όπου η λάμψη του πιο δυνατού καλοκαιρινού ήλιου και η επίδραση του Σείριου, τις...

Αντίθετα από την πάγια τακτική της έρευνας που δεν συνδέει την ερμηνεία του μύθου στον Πλάτωνα με τη λεπτομερή εξέταση του λεξιλογίου που χρησιμοποιείται γι' αυτόν, ο Brisson επικεντρώνει την προσοχή του στον τρόπο με τον οποίο ο φιλόσοφος αξιοποιεί το όλο σύστημα παραγώγων και συνθέτων του μύθου, προκειμένου να ανιχνευθεί η λειτουργία του στο πλατωνικό έργο. Ο μύθος μελετάται ως μέσο επικοινωνίας, ως ο προφορικά μεταδιδόμενος λόγος που συνδέει το παρελθόν με το παρόν, χωρίς όμως η συγκρότησή του να είναι αποκλειστικό προνόμιο των ποιητών. Εκτός από την περιγραφική λειτουρ...

Το μέρος εκείνο της γραπτής επικοινωνίας που αφορά την πρόσληψη, δηλαδή η ανάγνωση, έχει αποτελέσει πρόσφατα αντικείμενο μελέτης από πολλές σκοπιές: της ρητορικής, της κοινωνιολογίας, της ιστορίας, της ψυχανάλυσης και φυσικά της ψυχογλωσσολογίας. Οι μελετητές της αρχαίας Ελλάδας, ωστόσο, έχουν δώσει έμφαση στην πράξη της γραφής, αναλύοντας τις σχέσεις της με την εξέλιξη του αρχαίου πολιτισμού. Το βιβλιογραφικό κενό έρχεται να καλύψει η παρούσα μελέτη, στην οποία φωτίζονται οι αντιλήψεις και οι πρακτικές που σχετίζονταν με την ανάγνωση της πρώτης αλφαβητικής γραφής, μια ανάγ...

Η έντονη διαμάχη γύρω από τα θεμέλια του δυτικού πολιτισμού έχει χαρακτηρίσει το πνευματικό τοπίο των τελευταίων δεκαετιών και έχει οδηγήσει στην αντίληψη ότι κατά κάποιον τρόπο έχουμε μεταβεί στη λεγόμενη "μεταμοντέρνα" κατάσταση. Τα ερωτήματα που έχουν αναδειχθεί από τη διαμάχη αυτή αφορούν κυρίως το λόγο και το υποκείμενο, την έκφραση μέσα από τις πράξεις των σύγχρονων υποκειμένων, τη σχέση με την εσώτερη και εξώτερη φύση, την ιστορική περίοδο και βέβαια την ελπίδα για κοινωνικοπολιτική συμφιλίωση.

Οι κύριοι της αλήθειας, όπως προβάλλουν μέσα από τις σελίδες του Marcel Detienne, είναι τρία πρόσωπα σύνθετα και πολυδιάστατα, που διαθέτουν, στο πλαίσιο του κοινωνικού και πολιτισμικού συστήματος της αρχαϊκής Ελλάδας, ένα προνόμιο αδιάσπαστα δεμένο με το θεσμικό τους ρόλο. Τα τρία αυτά πρόσωπα είναι ο ποιητής, ο μάντης και ο δίκαιος βασιλιάς: το προνόμιο που μοιράζονται από κοινού είναι η κατοχή, η διακίνηση και η διαχείριση της "Αλήθειας". Ταυτόχρονα "κύριοι", "τεχνίτες" και "δάσκαλοι" της "Αλήθειας", όπως δηλώνει η λέξη "maitre", διαχειρίζονται μιαν "Αλήθεια" που υπερβαί...