Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

...It is about the island of Chios and the definitive role of mastic in its historical route... ...It is about the unique privilege of the "Chian land" to produce this blessed product...

... Πρόκειται για το νησί της Χίου και τον καθοριστικό ρόλο της μαστίχας στην ιστορική διαδρομή του... ... Πρόκειται για το μοναδικό προνόμιο της "Χίας γης" να παράγει τούτο το προϊόν-ευλογία: - που διεκδικεί τα πρωτεία, όσον αφορά στο μακροχρόνιο της ιστορίας του, σε διεθνή κλίμακα, μιας ιστορίας που έχει τις πηγές της στην αρχαιότητα (Ηρόδοτος - 5ος π.Χ. αιώνας) κι αστέρευτα συνεχίζει στο σήμερα· - που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της οικονομικής πολιτικής, παραδοσιακής και κοινωνικής, γενικά, ζωής του νησιού· - που, όσον αφορά κύρια στους λαούς της Ανατολής...

Λοιπόν;/ Εκείνη μ' έμαθε:/ να περπατώ γυμνός στις φλόγες.../ να γιομίζω τις χούφτες μου πεφταστέρια κι ουρανό.../ στες χαίτες των θαλασσινών αγέρηδων να ταξιδεύω καβαλάρης.../ Εκείνη μ' έμαθε:/ ν' αγαπώ για ν' αγαπιέμαι.../ να ξεχωρίζω τ' αυθεντικό από το κάλπικο.../ τ' αστάθμιστα δώρα ψυχής απ' τ' αγοραία πλαστικά.../ αξίες που ουδέποτε εκπίπτουν... νυν και αιεί...

Συμβολικός ο τίτλος, ταξιδευτής: σε ροδωνιές απ' άλικα ερατεινά τριαντάφυλλα που φύτεψε και άγιασε "σεβάσμια Παναγιά" μες στα περβόλια της ασπέδιστης ψυχής μου... στου Αϊ Γιάννη τις φωτιές στις γειτονιές, ανήμερα απόβραδο, στεφανωμένοι λυγαριά κι αδελφοσύνη να κοινωνούμε φλόγα ζωής, θανάτου, έρωτα, πυρακτωμένοι, απελεύθεροι, αγέρωχοι... σε φλογισμένες μου στιγμές ασπαίρουσες με κόκκινο, απ' την τροχιά του αίματος αυλακωμένες... Λοιπόν; Εκείνη μ' έμαθε: να περπατώ γυμνός στις φλόγες... να γλιστρώ στ' άστρα και τα βότσαλα... να γιομίζω τις χούφτες μου πεφταστέρια...

...Κείνη τη νύχτα στα σκαλοπάτια του Πολυτεχνείου... Ο ραδιοφωνικός σταθμός των "πολιορκημένων" στιγματίζει ανθρώπους και Ιστορία στους 1050 χιλιοκύκλους... - "Εδώ Πολυτεχνείο..." - "Εδώ Πολυτεχνείο..." Οριακή κι ολόδική σου η απόφαση να "φυλάξεις Θερμοπύλες"... γι' αυτό κι η μοναξιά τεράστια... Τα τανκς στρίγκλιζαν απέξω και η φωνή ενός απ’ τους θεούς μου αντέτεινε με στοίχημα: - "δεν θα τολμήσουν, δεν μπορεί, ακόμη κι οι Γερμανοί σεβάστηκαν το άσυλο, κρατούσαν κάποια.... προσχήματα..." Πέρασαν χρόνια... Ένα εξάχρονο αγόρι -ο γιος μου- σε μια διατεταγμέν...