Δημητρακάκη Άντζελα
Dimitrakáki Ántzela
Η Άντζελα Δημητρακάκη γεννήθηκε στη Μυτιλήνη το 1968. Με σπουδές στη Φιλοσοφική Σχολή της Αθήνας και στα Πανεπιστήμια Essex και Reading της Μ. Βρετανίας, έχει να επιδείξει πλούσιο ερευνητικό έργο, με έμφαση στην πολιτική διάσταση και την παρεμβατικότητα της τέχνης από τη δεκαετία του '70 ως σήμερα. Εκτός από τη συλλογή διηγημάτων "Το άνοιγμα της μύτης" (Οξύ 1999), έχει γράψει τα μυθιστορήματα "Ανταρκτική" (Οξύ 1997, αναθεωρημένη έκδοση 2006), "Αντιθάλασσα" (Οξύ 2002), "Το μανιφέστο της ήττας" (Εστία 2006), "Μέσα σ' ένα κορίτσι σαν κι εσένα" (Εστία 2009), "Αεροπλάστ" (Εστία 2015), τη συλλογή διηγημάτων "Τέσσερις μαρτυρίες για την εκταφή του ποταμού Εριννύου" (Εστία 2016, Βραβείο Διηγήματος/Νουβέλας περιοδικού Αναγνώστης και Ιδρύματος Κώστα και Ελένης Ουράνη Ακαδημίας Αθηνών), καθώς και τη μελέτη "Τέχνη και παγκοσμιοποίηση" (Εστία, 2013). Διηγήματά της έχουν δημοσιευτεί σε περιοδικά και ανθολογίες. Διδάσκει θεωρία της σύγχρονης τέχνης στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου (University of Edinburgh - Edinburgh College of Art).
Η χαμένη λεωφόρος του ελληνικού σινεμά
Συλλογικό έργο
Νεφέλη (2019)
Ποιος βλέπει το Σάββατο της Ανάστασης τους "Βοσκούς" του Νίκου Παπατάκη στον υπολογιστή του; Ζούμε ακόμα στην Ελλάδα της Τώνιας Μαρκετάκη; Ποιος γράφει πέντε ιστορίες για την "Εκδρομή" του Τάκη Κανελλόπουλου; Και ποια θυμήθηκε τον Κηφισό ξεμπάζωτο και τα τραγούδια του Στράτου Διονυσίου βλέποντας τον "Έρωτα του Οδυσσέα" του Βασίλη Βαφέα; Τριάντα πέντε κείμενα νέων καλλιτεχνών για τριάντα πέντε ελληνικές ταινίες της περιόδου 1960-1990. Παράξενα, παραγνωρισμένα, παραμελημένα, παραπονεμένα, κλασικά και καταραμένα ελληνικά φιλμ αποτελούν το έναυσμα για μικρά διηγήματα, σύντο...
Τίνα: Η ιστορία μιας ευθυγράμμισης
Δημητρακάκη Άντζελα
Βιβλιοπωλείον της Εστίας (2019)
Η απόσταση, είχε ψελλίσει η Τίνα προς τα νεανικά κεφάλια από κάποια μέτρα μακριά, είναι απαραίτητη συνθήκη της επίθεσης εκ του ασφαλούς, κι είχαν ακολουθήσει κάποιοι αναστεναγμοί και κάτι πνιχτά γέλια, διότι το φοιτητικό σώμα ήταν πλήρως ακαλλιέργητο, και ανυπόμονο, και δεν άντεχε ασαφείς ρήσεις, ήθελε εφόδια για αμειβόμενη εργασία, δεξιότητες για την παραγωγή, τα γνωστά δηλαδή, που όμως έκαναν την Τίνα (παλιότερα, που είχε κέφια) να φαντασιώνεται πως έμπαινε στο αμφιθέατρο ντυμένη Ουλρίκε Μάινχοφ αλλά και Αντρέας Μπάαντερ, δύο σε ένα, κανένα σε ένα, nonbinary ένοπλος αγώνα...