Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ταξίδι μεγάλο έκανε το βότσαλο από τη θάλασσα της Μάνης ως τα νερά της Μικράς Ασίας, για ν’ ανταμώσει ένα άλλο λησμονημένο βότσαλο και να μάθει όλη την ιστορία... Άκουγε προσεκτικά η Μαντώ κι έμαθε για ρίζες χαμένες. Για κεντημένα με κερασιές ατλαζένια μαξιλάρια, που βάψανε κόκκινο σαν αίμα δυο νυφικά... Για τα νεαρά κορίτσια, τη Διαμαντούλα και την Εμινέ, που μοιράζονταν μυστικά και όνειρα στα σοκάκια της Σμύρνης... Και για τον έρωτα που φώλιασε στις καρδιές τους για τον ίδιο άντρα, το γιο του τσαγκάρη· της μιας έκλεψε την καρδιά, στην άλλη έδωσε τη δική του. Για την πιανί...

Στις Καλέπορτες του Διδυμότειχου τραγουδούσε ο Τούρκος τον αμανέ για την όμορφη χήρα, τη Θεοδοσία. Μα εκείνη, ολάκερη ζωή, πρόσμενε τα παιδιά της κάθε φορά που σφύριζε το τρένο στο σταθμό. τα δίδυμά της: Το Μυρσινάκι, το κορίτσι με τα μπλε μάτια, που πρώτη φορά την αγκάλιασε ο γιος του βαμβακέμπορου στο καράβι για την Αλεξάνδρεια· κι από τότε όλα γίναν εφιάλτης στη ζωή της. Την Ελπινίκη, που πότισε φαρμάκι τη γιαγιά Αναστασία για να βγάλει από τα σωθικά της τον θησαυρό της τσαρίνας. Μυστικό που κρύφτηκε καλά στο μπουλούκι της Κατίνας Μορς. τον γιο της: Τον Δαμιανό, το ξαν...

Θαλασσινό μεθύσι ήταν εκείνος ο χορός στην αγκαλιά του Τζώρτζη. Φωτιές πετούσαν τα μάτια τους. Σκίρτησαν οι καρδιές στην παγωνιά της νύχτας. Έρωτας και πάθος τύλιξε τα κορμιά. Ταξίδι μακρινό ήταν το όνειρο. αλήθεια και μυστικό η σιωπή της Σεβαστιανής όλα αυτά τα χρόνια... Η σφαίρα ούτε που ακούστηκε μέσα στην καταιγίδα. Το βαθύ άλικο δεν φάνηκε στην πλάτη του άντρα που έπαιζε με μανία το βιολί. Το ξέπλυνε το κύμα και η βροχή, το πήρε πέρα ο αέρας. Τα μάτια δεν πρόλαβαν να δουν πώς και πού χάθηκε εκείνος. Το κύμα βγήκε θεριό στην παραλία. Κόκκινη έγινε η θάλασσα στα πόδια τη...

Εγώ, η Ανατολή Όνομα γεμάτο ζωή και φως. Μαλλιά σαν ηλιαχτίδες. Μάτια τρομαγμένα κοιτάζουν το χθες. Φόβοι σαλεύουν το μυαλό. Κουκούλι τυλιγμένο το εγώ μου, κρύβεται στην αποθήκη της ψυχής μου. Μοίρα μέσα από θάνατο και γέννα. Αγάπες και λάθη που εκδικούνται. Ντυμένη φλόγα και μετάξι παίρνω τη δερμάτινη βαρκούλα και ταξιδεύω ώς τη Θράκη. Στο παλιό αρχοντικό περιμένουν η Ευδοκία, η Σμαρώ και η Σουλτάνα. Δύσκολο το αντάμωμα· μεταξοσκώληκες ανάμεσά μας... Αργά αργά τυλίγουν στο νήμα τους ιστορίες, σκάνδαλα, μίση και προσδοκίες. Αράζω τη βαρκούλα στην αγκαλιά του Ρήγα. Κά...

Τα πικρά βοτάνια στάξανε δηλητήριο μέσα στο παλιό αρχοντικό. Οι γκρίζες σκιές του χθες ρούφηξαν το μέλι της ζωής και τρύπησαν τα σωθικά τους με το κεντρί του μίσους. Αυτός που στοίχειωσε τους τοίχους και πλάνεψε καρδιές ήρθε και τ' άλλαξε όλα... για τη Βασιλική, για το κορίτσι με τα σμαραγδένια μάτια. Κι έφυγε για μακρινό ταξίδι να κάνει τ' όνειρό της αληθινό. Ο όρκος του Ιπποκράτη έγινε σκοπός ζωής. Θυσίασε δικά της κομμάτια να μη φανούν, να μη μιλήσουν... ώσπου τα βήματά της έφτασαν πέρα στην Αφρική· εκεί όπου γνώρισε το μεγάλο έρωτα· εκεί όπου απάλυνε τον πόνο....

Ήταν λίγο πριν πάρει τη μεγάλη απόφαση. Ήταν 10 Οκτωβρίου. Μέρα σημαδιακή όπως κάθε δέκα στη ζωή της εκεί στη Βιέννη. Ξαπλωμένη στο χειρουργικό τραπέζι αφέθηκε στην παραζάλη του υγρού αναισθητικού. Το φως από πάνω της έγινε φεγγάρι που δάκρυσε. Ήθελε να θυμηθεί ποια ήτανε. Πάλευε με το χθες και το σήμερα. Το υγρό στο αριστερό της χέρι άρχισε να κυλάει ζεστό ώσπου έφτασε στα κύτταρα του μυαλού της. Μα δεν άγγιξε τα δέκα γαλάζια κύτταρα της ψυχής της. Αυτά τα κύτταρα που την έκαναν να αγαπήσει και να σιχαθεί. Αυτά που αλλάζαν χρώμα κάθε φορά που πονούσε ή γελούσε. Αυτά που έκ...

Την έντυσε μες στα βελούδα της Ανατολής και στα μεταξωτά της Προύσας ο άντρας της. Τη γέμισε με διαμάντια, ζαφείρια και μαργαριτάρια από την αγορά της Ιστικλάλ. Θάμπωσαν τα βιολετιά μάτια της Βερονίκης, όταν έφτασε στην Κωνσταντινούπολη νιόπαντρη, δεκάξι χρονών κορίτσι. Στα νερά του Βοσπόρου ξεπλύθηκε το βαμμένο από αίμα νυφικό κι έγινε πάλι άσπρο. Κόκκινο βαθύ από τον φόνο. Τρεις γυναίκες πήραν στα χέρια τους το μυστικό και το ταξίδεψαν πέρα από το νησί τους. Όρκος δυνατός· εκείνες και ο Θεός. Δρόμοι διαφορετικοί· πόνος ξέχωρος. Σεπτέμβρη μήνα έφτασε ο ξαφνικός επισκέπτη...

Ταξίδι μεγάλο έκανε το βότσαλο από τη θάλασσα της Μάνηςως τα νερά τηςΜικράς Ασίας, για ν’ ανταμώσει ένα άλλο λησμονημένο βότσαλο και να μάθει όλη την ιστορία... Άκουγε προσεκτικά η Μαντώ κι έμαθε για ρίζες χαμένες. Για κεντημένα με κερασιές ατλαζένια μαξιλάρια, που βάψανε κόκκινο σαν αίμα δυο νυφικά... Για τα νεαρά κορίτσια, τη Διαμαντούλα και την Εμινέ, που μοιράζονταν μυστικά και όνειρα στα σοκάκια της Σμύρνης... Και για τον έρωτα που φώλιασε στις καρδιές τους για τον ίδιο άντρα, το γιο του τσαγκάρη· της μιας έκλεψε την καρδιά, στην άλλη έδωσε τη δική του. Για την πια...

Στις Καλέπορτες του Διδυμότειχου τραγουδούσε ο Τούρκος τον αμανέ για την όμορφη χήρα, τη Θεοδοσία. Μα εκείνη, ολάκερη ζωή, πρόσμενε τα παιδιά της κάθε φορά που σφύριζε το τρένο στο σταθμό. τα δίδυμά της Το Μυρσινάκι, το κορίτσι με τα μπλε μάτια, που πρώτη φορά την αγκάλιασε ο γιος του βαμβακέμπορου στο καράβι για την Αλεξάνδρεια· κι από τότε όλα γίναν εφιάλτης στη ζωή της. Την Ελπινίκη, που πότισε φαρμάκι τη γιαγιά Αναστασία για να βγάλει από τα σωθικά της το θησαυρό της τσαρίνας. Μυστικό που κρύφτηκε καλά στο μπουλούκι της Κατίνας Μορς. το γιο της Τον Δαμιανό, το...

Πέρασε πολύς καιρός για ν' ανακαλύψουν ότι η πραγματικότητα ξεπερνά τη φαντασία και φέρνει στο νου χαμένα παραμύθια και σβησμένες ελπίδες. Η Μαρί μια πετυχημένη συγγραφέας στο Παρίσι της δεκαετίας του '60, πλέκει μύθους και εικόνες, σταλάζει αλήθειες και δάκρυα πάνω στα χαρτιά της, δημιουργώντας την πιο ζωντανή ηρωίδα των βιβλίων της. Κρυφά κομμάτια ξεχύθηκαν από την πένα της κι έγιναν διαβατήριο για να μάθει η Νικόλ την αρχή και το τέλος της ζωής της. Μοιραίες συγκυρίες, έρωτες που ήρθαν και χάθηκαν, έφεραν τις δυο γυναίκες πίσω στη γη που αγάπησαν, την Ελλάδα. Εκεί όπου τ...

Εγώ, η Ανατολή Όνομα γεμάτο ζωή και φως. Μαλλιά σαν ηλιαχτίδες. Μάτια τρομαγμένα κοιτάζουν το χθες. Φόβοι σαλεύουν το μυαλό. Κουκούλι τυλιγμένο το εγώ μου, κρύβεται στην αποθήκη της ψυχής μου. Μοίρα μέσα από θάνατο και γέννα. Αγάπες και λάθη που εκδικούνται. Ντυμένη φλόγα και μετάξι παίρνω τη δερμάτινη βαρκούλα και ταξιδεύω ώς τη Θράκη. Στο παλιό αρχοντικό περιμένουν η Ευδοκία, η Σμαρώ και η Σουλτάνα. Δύσκολο το αντάμωμα· μεταξοσκώληκες ανάμεσά μας... Αργά αργά τυλίγουν στο νήμα τους ιστορίες, σκάνδαλα, μίση και προσδοκίες. Αράζω τη βαρκούλα στην αγκαλιά του Ρήγα. Κάνει...

Την έντυσε μες στα βελούδα της Ανατολής και στα μεταξωτά της Προύσας ο άντρας της. Τη γέμισε με διαμάντια, ζαφείρια και μαργαριτάρια από την αγορά της Ιστικλάλ. Θάμπωσαν τα βιολετιά μάτια της Βερονίκης, όταν έφτασε στην Κωνσταντινούπολη, νιόπαντρη, δεκάξι χρονών κορίτσι. Στα νερά του Βοσπόρου, ξεπλύθηκε το βαμμένο από αίμα νυφικό κι έγινε πάλι άσπρο. Κόκκινο βαθύ από το φόνο. Τρεις γυναίκες πήραν στα χέρια τους το μυστικό και το ταξίδεψαν πέρα από το νησί τους. Όρκος δυνατός· εκείνες και ο Θεός. Δρόμοι διαφορετικοί· πόνος ξέχωρος. Σεπτέμβρη μήνα έφτασε ο ξαφνικός επισκέπτ...

Τα πικρά βοτάνια στάξανε δηλητήριο μέσα στο παλιό αρχοντικό. Οι γκρίζες σκιές του χθες ρούφηξαν το μέλι της ζωής και τρύπησαν τα σωθικά τους με το κεντρί του μίσους. Αυτός που στοίχειωσε τους τοίχους και πλάνεψε καρδιές ήρθε και τ' άλλαξε όλα... για τη Βασιλική, για το κορίτσι με τα σμαραγδένια μάτια. Κι έφυγε για μακρινό ταξίδι να κάνει τ' όνειρό της αληθινό. Ο όρκος του Ιπποκράτη έγινε σκοπός ζωής. Θυσίασε δικά της κομμάτια να μη φανούν, να μη μιλήσουν... ώσπου τα βήματά της έφτασαν πέρα στην Αφρική· εκεί όπου γνώρισε το μεγάλο έρωτα· εκεί όπου απάλυνε τον πόνο. Κι ότα...

Ήταν λίγο πριν πάρει τη μεγάλη απόφαση. Ηταν 10 Οκτωβρίου. Μέρα σημαδιακή όπως κάθε δέκα στη ζωή της εκεί στη Βιέννη. Ξαπλωμένη στο χειρουργικό τραπέζι αφέθηκε στην παραζάλη του υγρού αναισθητικού. Το φως από πάνω της έγινε φεγγάρι που δάκρυσε. Ήθελε να θυμηθεί ποια ήτανε. Πάλευε με το χθες και το σήμερα. Το υγρό στο αριστερό της χέρι άρχισε να κυλάει ζεστό ώσπου έφτασε στα κύτταρα του μυαλού της. Μα δεν άγγιξε τα δέκα γαλάζια κύτταρα της ψυχής της. Αυτά τα κύτταρα που την κάνανε να αγαπήσει και να σιχαθεί. Αυτά που αλλάζανε χρώμα κάθε φορά που πόναγε ή γέλαγε. Αυτά που κρύ...

Στις Καλέπορτες του Διδυμότειχου τραγουδούσε ο Τούρκος τον αμανέ για την όμορφη χήρα, τη Θεοδοσία. Μα εκείνη, ολάκερη ζωή, πρόσμενε τα παιδιά της κάθε φορά που σφύριζε το τρένο στο σταθμό. τα δίδυμά της Το Μυρσινάκι, το κορίτσι με τα μπλε μάτια, που πρώτη φορά την αγκάλιασε ο γιος του βαμβακέμπορου στο καράβι για την Αλεξάνδρεια· κι από τότε όλα γίναν εφιάλτης στη ζωή της. Την Ελπινίκη, που πότισε φαρμάκι τη γιαγιά Αναστασία για να βγάλει από τα σωθικά της το θησαυρό της τσαρίνας. Μυστικό που κρύφτηκε καλά στο μπουλούκι της Κατίνας Μορς. το γιο της Τον Δαμιανό, το...

Την έντυσε μες στα βελούδα της Ανατολής και στα μεταξωτά της Προύσας ο άντρας της. Τη γέμισε με διαμάντια, ζαφείρια και μαργαριτάρια από την αγορά της Ιστικλάλ. Θάμπωσαν τα βιολετιά μάτια της Βερονίκης, όταν έφτασε στην Κωνσταντινούπολη, νιόπαντρη, δεκάξι χρονών κορίτσι. Στα νερά του Βοσπόρου, ξεπλύθηκε το βαμμένο από αίμα νυφικό κι έγινε πάλι άσπρο. Κόκκινο βαθύ από το φόνο. Τρεις γυναίκες πήραν στα χέρια τους το μυστικό και το ταξίδεψαν πέρα από το νησί τους. Όρκος δυνατός· εκείνες και ο Θεός. Δρόμοι διαφορετικοί· πόνος ξέχωρος. Σεπτέμβρη μήνα έφτασε ο ξαφνικός επισκέπτ...

Εγώ, η Ανατολή Όνομα γεμάτο ζωή και φως. Μαλλιά σαν ηλιαχτίδες. Μάτια τρομαγμένα κοιτάζουν το χθες. Φόβοι σαλεύουν το μυαλό. Κουκούλι τυλιγμένο το εγώ μου, κρύβεται στην αποθήκη της ψυχής μου. Μοίρα μέσα από θάνατο και γέννα. Αγάπες και λάθη που εκδικούνται. Ντυμένη φλόγα και μετάξι παίρνω τη δερμάτινη βαρκούλα και ταξιδεύω ώς τη Θράκη. Στο παλιό αρχοντικό περιμένουν η Ευδοκία, η Σμαρώ και η Σουλτάνα. Δύσκολο το αντάμωμα· μεταξοσκώληκες ανάμεσά μας... Αργά αργά τυλίγουν στο νήμα τους ιστορίες, σκάνδαλα, μίση και προσδοκίες. Αράζω τη βαρκούλα στην αγκαλιά του Ρήγα. Κάνει...

Θαλασσινό μεθύσι ήταν εκείνος ο χορός στην αγκαλιά του Τζώρτζη. Φωτιές πετούσαν τα μάτια τους. Σκίρτησαν οι καρδιές στην παγωνιά της νύχτας. Έρωτας και πάθος τύλιξε τα κορμιά. Ταξίδι μακρινό ήταν το όνειρο. Αλήθεια και μυστικό η σιωπή της Σεβαστιανής όλα αυτά τα χρόνια... Η σφαίρα ούτε που ακούστηκε μέσα στην καταιγίδα. Το βαθύ άλικο δε φάνηκε στην πλάτη του άντρα που έπαιζε με μανία το βιολί. Το ξέπλυνε το κύμα και η βροχή· το πήρε πέρα ο αέρας. Τα μάτια δεν πρόλαβαν να δουν πώς και πού χάθηκε εκείνος. Το κύμα βγήκε θεριό στην παραλία. Κόκκινη έγινε η θάλασσα στα πόδια τη...

Τα πικρά βοτάνια στάξανε δηλητήριο μέσα στο παλιό αρχοντικό. Οι γκρίζες σκιές του χθες ρούφηξαν το μέλι της ζωής και τρύπησαν τα σωθικά τους με το κεντρί του μίσους. Αυτός που στοίχειωσε τους τοίχους και πλάνεψε καρδιές ήρθε και τ' άλλαξε όλα... για τη Βασιλική, για το κορίτσι με τα σμαραγδένια μάτια. Κι έφυγε για μακρινό ταξίδι να κάνει τ' όνειρό της αληθινό. Ο όρκος του Ιπποκράτη έγινε σκοπός ζωής. Θυσίασε δικά της κομμάτια να μη φανούν, να μη μιλήσουν... ώσπου τα βήματά της έφτασαν πέρα στην Αφρική· εκεί όπου γνώρισε το μεγάλο έρωτα· εκεί όπου απάλυνε τον πόνο....

Η Μαρί μια πετυχημένη συγγραφέας στο Παρίσι της δεκαετίας του '60, πλέκει μύθους και εικόνες, σταλάζει αλήθειες και δάκρυα πάνω στα χαρτιά της, δημιουργώντας την πιο ζωντανή ηρωίδα των βιβλίων της. Κρυφά κομμάτια ξεχύθηκαν από την πένα της κι έγιναν διαβατήριο για να μάθει η Νικόλ την αρχή και το τέλος της ζωής της. Μοιραίες συγκυρίες, έρωτες που ήρθαν και χάθηκαν, έφεραν τις δυο γυναίκες πίσω στη γη που αγάπησαν, την Ελλάδα. Εκεί όπου το παρελθόν σωριάστηκε στο χείμαρρο της βροχής.