Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το βιβλίο αυτό εκδόθηκε με αφορμή το αφιέρωμα στο έργο του Μίκιο Ναρούσε που οργανώθηκε από το 48ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, στο πλαίσιο του τμήματος "Ημέρες ανεξαρτησίας" (16-25 Νοεμβρίου 2007), με συντονιστή τον Λευτέρη Αδαμίδη.

[...] Έφθασε πια ο καιρός και χωρίς καθόλου να το καταλάβω κλείνω φέτος τα εβδομήντα ένα χρόνια μου. Κοιτάζοντας πίσω όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν τι άλλο μπορώ να πω, πέρα από το να αναφέρω όλα όσα συνέβησαν; Πολλοί μου έχουν προτείνει να γράψω την αυτοβιογραφία μου, ποτέ μου όμως δε με τράβηξε ιδιαίτερα η ιδέα αυτή. Αυτό οφείλεται εν μέρει στο γεγονός ότι πιστεύω πως αυτά που με αφορούν δεν παρουσιάζουν αρκετό ενδιαφέρον, ώστε να καταγραφούν και να τα αφήσω πίσω μου. Επιπλέον, πιστεύω απόλυτα πως αν τελικά αποφασίσω να γράψω κάτι, η κουβέντα μου θα περιστρέφεται συνεχώς...

Το Ικίρου (1952), που στα ιαπωνικά σημαίνει Να ζεις (ελληνικός τίτλος Ο καταδικασμένος), πραγματεύεται ένα θέμα πολύ κοινό στην ευρωπαϊκή και, κυρίως, τη ρωσική λογοτεχνία, που ο Κουροσάβα την ξέρει πολύ καλά: τι ακριβώς σημαίνει το να είσαι ζωντανός έξω και πέρα απ' τον ανεπαρκή βιολογικό ορισμό που δεν αναφέρεται μόνο στον άνθρωπο; Ο ήρωας της ταινίας είναι ένας από εικοσιπενταετία υπάλληλος στο Δημαρχείο, από εικοσιπενταετία χήρος, μ' έναν γιο παντρεμένο και λίγες οικονομίες στην Τράπεζα. Κάποτε, αυτή η ζωντανή προς το παρόν μούμια, μαθαίνει ότι πάσχει από καρκίνο του σ...

Ζωή από το χώμα, χαρά από τη φθαρτή (μόνον) την υλική απώλεια και συνέχιση μέσω της μνήμης, της υπόμνησης: ένα μέρος από τη φιλοσοφική δύναμη του Ακίρα Κουροσάουα εκκινούσε από αυτές περίπου τις ιδέες που εξετέθησαν βεβαίως πιο πάνω με συνοπτική διαδικασία. Το Μουσείο Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης τιμώντας τη μνήμη του (έφυγε, όπως είναι γνωστό τον περασμένο Σεπτέμβριο σε βαθιά γεράματα), παρουσιάζει τα όνειρα, τα οράματά του, τις απόψεις και τις εικόνες του, με οκτώ ταινίες από αυτές που βρέθηκαν στο γραφείο διανομής. Επ' ουδενί βεβαίως είναι ένα ολοκληρωμένο αφιέρωμα, απ...