Monzó Quim
Ο Quim Monzo (Κιμ Μονζό) γεννήθηκε στη Βαρκελώνη το 1952. Εμφανίστηκε στη λογοτεχνική σκηνή το 1976, καλλιεργώντας ιδιαίτερα τη μικρή φόρμα σε συλλογές διηγημάτων και μυθιστορήματα -καθώς και συλλογές δοκιμίων και χρονογραφημάτων-, και διαμορφώνοντας ένα ιδιαίτερο λογοτεχνικό σύμπαν με χαρακτηριστικά τον ερωτισμό, το χιούμορ, τη λεπτομερή ανατομία των χαρακτήρων και την καυστική αποτύπωση της πραγματικότητας. Με τα βιβλία του, που έχουν τιμηθεί με πλειάδα βραβείων και έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες, ο Μονζό ανέτρεψε τα στερεότυπα περί "περιφερειακών" ή "μικρών" λογοτεχνιών, καθώς έχει εξασφαλίσει μια θέση μεταξύ των μεγάλων Ευρωπαίων συγγραφέων της εποχής. Σε συνεργασία με την Cuca Canals έγραψε επίσης το σενάριο της ταινίας του Bigas Luna "Jamon, Jamon", ενώ συνεργάστηκε με τον Γάλλο σκηνοθέτη και ηθοποιό Jerome Savary στη δημιουργία της μουσικής σάτιρας "El tango de Don Joan". Ζει στη Βαρκελώνη και είναι τακτικός συνεργάτης της εφημερίδας "La Vanguardia".
Το γιατί για καθετί
Monzó Quim
Σιδέρη Μιχάλη (2016)
"Αρραβωνιάζονται την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, ακριβώς τα μεσάνυχτα, την ώρα που στην πόλη ρίχνουν πυροτεχνήματα και οι άνθρωποι αγκαλιάζονται: στα σπίτια, στους δρόμους, στις αίθουσες διασκέδασης. Γι’ αυτούς τους δύο τελειώνει η εποχή της φιλίας και αρχίζει ο αρραβώνας που αναμένεται να τους οδηγήσει σε γάμο. Πότε θα παντρευτούν; Θα το αποφασίσουν αργότερα... τώρα η συγκίνηση είναι πολύ έντονη. Κοιτάζονται ο ένας στα μάτια του άλλου και ορκίζονται αιώνια αγάπη και πίστη. Αποφασίζουν να απαλλαγούν από τις όποιες ερωτικές σχέσεις είχε ο καθένας τους μέχρι τότε. Υπόσχονται ε...
Το μέγεθος της τραγωδίας
Monzó Quim
Πάπυρος Εκδοτικός Οργανισμός (2011)
Ο Κιμ Μονζό γράφει ένα μεγάλο μυθιστόρημα για τα πάθη της μικρής μας καθημερινότητας, για τον έρωτα, τη λαγνεία, το μίσος, την αποξένωση, για το ποτάμι του χρόνου που δεν γυρίζει πίσω και οδηγεί στο αναπότρεπτο τέλος· με το αιχμηρό του χιούμορ ξύνει την επιφάνεια των πραγμάτων για να αποκαλύψει, μέσα από τις φάρσες που σκαρώνει η ίδια η ζωή, το μέγεθος της ανθρώπινης τραγωδίας, που συχνά μοιάζει με κωμωδία. Ο Ραμόν-Μαρία εκπληρώνει επιτέλους τον μεγάλο του πόθο των τελευταίων εβδομάδων: να ρίξει στο κρεβάτι την ντίβα του θεάτρου στο οποίο εργάζεται και ο ίδιος. Προτού ωσ...