Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

«Στα παραμύθια, όπως και στην παιδική ηλικία, δεν υπάρχουν όρια, δεν υπάρχει η αίσθηση του χρόνου, οι απαγορεύσεις... Στα παραμύθια τα όρια είναι σκιές, ο χρόνος ποτάμι... Στα παραμύθια, όπως και στην παιδική ηλικία, δύσκολα διακρίνει κανείς τη φαντασία από την πραγματικότητα».

«Έμαθα λατινικά για να διαβάσω τα πάντα περί δέντρων. Τα δέντρα για μένα ήταν η μνήμη μας... Είχαν δει και ακούσει ό,τι όλοι εμείς δεν είχαμε ζήσει και δει. Και θα βλέπουν και θα συνεχίσουν να ακούν ό,τι εμείς δεν θα προλάβουμε! Τα δέντρα τα αγαπώ γιατί είναι πιο όμορφα από τους ανθρώπους!...»

«Έμαθα λατινικά για να διαβάσω τα πάντα περί δέντρων. Τα δέντρα για μένα ήταν η μνήμη μας... Είχαν δει και ακούσει ό,τι όλοι εμείς δεν είχαμε ζήσει και δει. Και θα βλέπουν και θα συνεχίσουν να ακούν ό,τι εμείς δεν θα προλάβουμε! Τα δέντρα τα αγαπώ γιατί είναι πιο όμορφα από τους ανθρώπους!...»

«Έμαθα λατινικά για να διαβάσω τα πάντα περί δέντρων. Τα δέντρα για μένα ήταν η μνήμη μας... Είχαν δει και ακούσει ό,τι όλοι εμείς δεν είχαμε ζήσει και δει. Και θα βλέπουν και θα συνεχίσουν να ακούν ό,τι εμείς δεν θα προλάβουμε! Τα δέντρα τα αγαπώ γιατί είναι πιο όμορφα από τους ανθρώπους!...»

«Όταν ακούω μουσική, δεν κάνω τίποτε άλλο... Η μουσική δεν είναι συνοδευτική... Είναι μια παρουσία που απαιτεί ολοκληρωτική αφοσίωση. Απαιτεί απόλυτη προσοχή για να λειτουργήσει!...»

«Όταν ακούω μουσική, δεν κάνω τίποτε άλλο... Η μουσική δεν είναι συνοδευτική... Είναι μια παρουσία που απαιτεί ολοκληρωτική αφοσίωση. Απαιτεί απόλυτη προσοχή για να λειτουργήσει!...»

«Όταν ακούω μουσική, δεν κάνω τίποτε άλλο... Η μουσική δεν είναι συνοδευτική... Είναι μια παρουσία που απαιτεί ολοκληρωτική αφοσίωση. Απαιτεί απόλυτη προσοχή για να λειτουργήσει!...»

Όλες οι κυβερνήσεις που γνώρισα, όχι μόνο συνολικά αλλά και σαν μεμονωμένα άτομα -ο τάδε πρωθυπουργός ή ο υπουργός, για παράδειγμα- είχαν μια φιλοδοξία. Να αποκτήσουν μια δική τους εφημερίδα...»

Όλες οι κυβερνήσεις που γνώρισα, όχι μόνο συνολικά αλλά και σαν μεμονωμένα άτομα -ο τάδε πρωθυπουργός ή ο υπουργός, για παράδειγμα- είχαν μια φιλοδοξία. Να αποκτήσουν μια δική τους εφημερίδα...»

«Η μουσική είναι βροχή... Όταν βρέχει, άλλοι τρέχουν να βρουν ένα μέρος να προφυλαχθούν και άλλοι συνεχίζουν να περπατάνε στη βροχή, γίνονται μούσκεμα, αλλά δεν τους μέλλει... αυτοί είναι οι μουσικοί...»

«Η μουσική είναι βροχή... Όταν βρέχει, άλλοι τρέχουν να βρουν ένα μέρος να προφυλαχθούν και άλλοι συνεχίζουν να περπατάνε στη βροχή, γίνονται μούσκεμα, αλλά δεν τους μέλλει... αυτοί είναι οι μουσικοί...»

Ο Θανάσης Λάλας, είκοσι χρόνια μετά το θάνατο του δασκάλου μας Δημήτρη Ροντήρη, μ' αυτό το βιβλίο τελεί τη μακαριά του -δε λέω την παρηγοριά, γιατί όσοι αγαπάμε το θέατρο, μετά το θάνατο εκείνου, μείναμε διά παντός απαρηγόρητοι. Σ' αυτό εδώ το βιβλίο ένας ευαίσθητος δημοσιογράφος, που δεν είχε ποτέ την τύχη να συναντήσει το Δάσκαλο, κατορθώνει να εκμαιεύσει από τους μαθητές του τους αναγκαίους και αναμενόμενους μακαρισμούς. Και πρέπει να βεβαιώσω, ένας κι εγώ από τους μαθητές του Δασκάλου, πως το πορτρέτο του Ροντήρη, όπως συγκροτείται από τις αναμνήσεις των μαθητών του, εί...

«Η ποίηση είναι μια ανάγκη του ποιητή και δεν έχει καμιά σχέση σε πόσους αρέσει αυτό που γράφει. Ο ποιητής γράφει και υπάρχουν άνθρωποι, κάποιοι άνθρωποι, που υποφέρουν όπως υποφέρει κι αυτός και τον κατανοούν! Είναι ορισμένοι άνθρωποι οι οποίοι περιέργως πιάνουν το ποίημα...»

«Η ποίηση είναι μια ανάγκη του ποιητή και δεν έχει καμιά σχέση σε πόσους αρέσει αυτό που γράφει. Ο ποιητής γράφει και υπάρχουν άνθρωποι, κάποιοι άνθρωποι, που υποφέρουν όπως υποφέρει κι αυτός και τον κατανοούν! Είναι ορισμένοι άνθρωποι οι οποίοι περιέργως πιάνουν το ποίημα...»

«Πρέπει, φαίνεται, να υποστεί κανείς ένα σοκ για να προχωρήσει παραπέρα! Άμα κάθεσαι ήρεμος, δεν βγαίνει τίποτα. Δημιουργώντας είναι σαν να ζητάς παρηγοριά, κατά κάποιο τρόπο, από τους συνανθρώπους σου, οι οποίοι μάλιστα, αν έχουν πονέσει κι αυτοί, θα σε καταλάβουν ακόμα περισσότερο! Διαφορετικά θα πουν: «Δεν μας ενδιαφέρει, ο κύριος ομιλεί σανσκριτικά»».

«Πρέπει, φαίνεται, να υποστεί κανείς ένα σοκ για να προχωρήσει παραπέρα! Άμα κάθεσαι ήρεμος, δεν βγαίνει τίποτα. Δημιουργώντας είναι σαν να ζητάς παρηγοριά, κατά κάποιο τρόπο, από τους συνανθρώπους σου, οι οποίοι μάλιστα, αν έχουν πονέσει κι αυτοί, θα σε καταλάβουν ακόμα περισσότερο! Διαφορετικά θα πουν: «Δεν μας ενδιαφέρει, ο κύριος ομιλεί σανσκριτικά»».

«Θεωρώ ύβρη να ρωτάς έναν άνθρωπο αν υπάρχει κατά τη γνώμη του Θεός. Οι ερωτήσεις πάνω στο μυστήριο της ύπαρξης νομίζω ότι ενοχλούν ακόμα κι έναν άθεο! Ακόμα και οι άθεοι έχουν θρησκευτικά προβλήματα!..»

«Θεωρώ ύβρη να ρωτάς έναν άνθρωπο αν υπάρχει κατά τη γνώμη του Θεός. Οι ερωτήσεις πάνω στο μυστήριο της ύπαρξης νομίζω ότι ενοχλούν ακόμα κι έναν άθεο! Ακόμα και οι άθεοι έχουν θρησκευτικά προβλήματα!..»

«Θεωρώ ύβρη να ρωτάς έναν άνθρωπο αν υπάρχει κατά τη γνώμη του Θεός. Οι ερωτήσεις πάνω στο μυστήριο της ύπαρξης νομίζω ότι ενοχλούν ακόμα κι έναν άθεο! Ακόμα και οι άθεοι έχουν θρησκευτικά προβλήματα!..»

«Υπάρχουν δημοσιογράφοι που η κουλτούρα τους και το μυαλό τους θεωρεί δεδομένο ότι οι αναγνώστες είναι πάντα καλοί, πανέξυπνοι και διαβάζουν ή ξεχωρίζουν πάντα το καλό, το σημαντικό, το ουσιώδες. Κατά τη γνώμη μου, δεν πρέπει κανείς δημοσιογράφος να είναι τόσο υπερήφανος για το αναγνωστικό κοινό!...»