Καράμπελας Παναγιώτης Χ.
Ο συγγραφέας Παναγιώτης Χαραλ. Καράμπελας κατάγεται από το χωριό Λαγκάδα της Μεσσηνιακής Μάνης. Τις γυμνασιακές του σπουδές τις έκανε στην Καλαμάτα. Από τα μαθητικά του χρόνια καταπιάστηκε με τα γράμματα. Στον τοπικό Τύπο δημοσιεύει λαογραφικά παρατηρήματα, με αναλύσεις ηθών και εθίμων, ιδιαίτερα του τόπου καταγωγής του. Μετά το γυμνάσιο διορίζεται στο Υπουργείο Κοινωνικών Υπηρεσιών και σπουδάζει δημοσιογραφία και θέατρο. Παρακολουθεί σεμινάρια λόγου και τέχνης, ψυχολογίας και λαογραφίας. Δύο λαογραφικές του συλλογές έχουνε βραβευτεί με το πρώτο βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών. Με την αποκέντρωση των Δημοσίων Υπηρεσιών μετατίθεται στο Ηράκλειο Κρήτης. Εκεί γνωρίζει τη φιλόλογο Καίτη Νικολετάκη, παντρεύονται και αποκτούν δύο γιους. Αμέσως μετά την εγκατάστασή του στο Ηράκλειο, συνεχίζει την επίδοσή του στα γράμματα και τις τέχνες. Δημοσιεύει στον τοπικό και περιοδικό Τύπο της Κρήτης: μελέτες, λογοτεχνικές αναλύσεις, επετειακά κείμενα, βιβλιοκρισίες και παρουσιάσεις εικαστικών εκθέσεων, καθώς και κριτικές θεάτρου. Το μυθιστόρημα "Η δράκαινα της Μάνης" είναι το δεύτερο βιβλίο του. Το πρώτο ήταν η συλλογή διηγημάτων, χιουμοριστικού και λαογραφικού περιεχομένου με τον τίτλο "Στην άκρη του ορίζοντα".
Πρεφονία
Καράμπελας Παναγιώτης Χ.
Βεργίνα (2010)
Η Πρεφονία Δρόσου είναι ένα αμφιλεγόμενο πρόσωπο. Χαρισματικό ή προβληματικό; Τα γεγονότα σηματοδοτούν το χαρακτήρα της, όμως, οι αιτίες που το προκαλούν, όχι σπάνια, είναι αδιερμήνευτες. Πολλά τα ερωτηματικά. Σε πολλά - Γιατί- δεν υπάρχουν αντίστοιχα - Διότι - Η ίντριγκα του έργου αναδεικνύει τα δρώμενα μιας κρίσιμης χρονικής περιόδου. Επισημαίνει ότι ο Λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται. - Και ακόμη το Αρχή και εξουσία Άνδρας δείκνυσι. - Μόνο που εδώ αναδεικνύει και γυναίκες. Στην ανεμοζάλη των καιρών στροβιλίζονται πάθη, δοξασίες και δεισιδαιμονίες που επηρεάζουν...
Η δράκαινα της Μάνης
Καράμπελας Παναγιώτης Χ.
Παρασκήνιο (2003)
Η Πρεφωνία και η Θέκλα, είναι δύο ηρωίδες του έργου που συναντιώνται σε κρίσιμες και δύσκολες για τις δύο περιόδους της ζωής τους. Στα χρόνια της Κατοχής. Οι ξένοι κατακτητές, σε συνεργασία με ντόπιους απάτριδες, τις αφήνουν χωρίς άντρες, παιδιά και οικογένεια. Αναγκαστικά συνεργάζονται όχι μόνο για να επιβιώσουν, αλλά και για να διεκδικήσουνε το δικό τους Δικιωμό και των συγγενών τους στον Γδικιωμό. Έτσι όπως οι άγραφοι νόμοι επιτάσσουν και τα ήθη και έθιμα απαιτούν. Για να ομολογείται η συνέπεια των Μανιατών στο ηθικό χρέος της μνήμης. Για να δηλώνεται το πιστεύω τους στο...