Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Οι συνομιλίες που καταγράφονται στο παρόν βιβλίο αναφέρονται σε θέματα πνευματικά. Ο κατά Θεόν αγωνιζόμενος θα τις βρει ενδιαφέρουσες, γιατί περιγράφουν τη δυσάρεστη πραγματικότητα του παρόντος, αλλά και γιατί τροφοδοτούν την ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον, όπου οι άνθρωποι θα είναι πιο κοντά στο Θεό. Επίσης θα διαπιστώσει ότι οι συνομιλητές έχουν κοινά με αυτόν βιώματα και με ειλικρίνεια τον εκφράζουν, συγχρόνως δε και τον ενισχύουν για να συνεχίσει την πορεία του προς τη βασιλεία των ουρανών. Η κάθε συνομιλία δίνει κάποιο ερέθισμα ή κάποιο αφυπνιστικό μήνυμα, το οποίο...

Κάθε φορά που θέλω να γράψω για την προσευχή, αισθάνομαι το νου μου απρόθυμο και το χέρι μου δυσκίνητο. Αυτό μου συμβαίνει, γιατί δεν έχω τα ανάλογα βιώματα προκειμένου να αναπτύξω το θέμα επαρκώς. Ωστόσο, αποτολμώ, γιατί ξέρω ότι πολλοί αδελφοί θέλουν να διαβάσουν κάτι για την προσευχή, που να αναφέρεται στα πρώτα βήματα και στις δυσκολίες του μυστικού αυτού έργου. Επειδή δεν είναι σε θέση να παρακολουθήσουν βαθυστόχαστα κείμενα περί προσευχής, στρέφονται στα απλά και αληθινά κείμενα και παίρνουν τα αναγκαία ερεθίσματα. Σε αυτούς τους καλοπροαίρετους απευθύνομαι και ελπίζω...

[...] Οι εντυπώσεις μου είναι πολύ καλές απ' τη διακονία μου στο Γοργοπόταμο. Γι' αυτό θεώρησα καθήκον μου ν' ασχοληθώ και με την ιστορία του χωριού, μια και μέχρι τώρα δεν παρουσιάστηκε κάποιος για να καλύψει το κενό. Έτσι προχώρησα στη συγγραφή το παρόντος βιβλίου, το οποίο προφανώς παρουσιάζει κενά. Ελπίζω ότι στο μέλλον κάποιος άλλος, ικανότερος από μένα, θα μπορέσει να τα καλύψει. Όπως θα δει ο φίλος αναγνώστης, στο βιβλίο γίνεται ιδιαίτερη μνεία στους Τουρνοβίτες ξυλογλύπτες και στα έργα τους. Και αυτό ήταν φυσικό. Η φήμη του χωριού οφείλεται κυρίως σ' αυτούς τους με...

Η συγγραφή και κυκλοφορία του παρόντος βιβλίου ξεκίνησε από ένα παιδικό μου βίωμα. Θυμάμαι έντονα, όταν πηγαίναμε στο Πληκάτι, στις 16 Φεβρουαρίου, για τη γιορτή τη Παναγίας, όλα τα μεγάλα παιδιά του Δημοτικού Σχολείου απ' το Ασημοχώρι, περπατώντας δύο ώρες. Τις περισσότερες φορές τα κρύα και τα χιόνια δυσκόλευαν την πεζοπορία μας. Και αυτό ήταν η μεγάλη μας χαρά. Αργότερα, όταν έγινα κληρικός, προσπαθούσα να είμαι στη γιορτή και να λειτουργώ με άλλους κληρικούς ή και με το Μητροπολίτη. Ιδιαίτερα συνδέθηκα με το Πληκάτι κατά την περίοδο που είχε μείνει χωρίς ποιμένα. Τότε...

Στο βουνό Μουργκάνα, που έχει υψόμετρο 1.806 μ. ανάμεσα στα χωριά Αγία Μαρίνα, Κάτω Λάβδανη και Κουρεμάδι, την επαρχία Πωγωνίου Ιωαννίνων, είναι χτισμένο το μοναστήρι του Μακραλέξη, το οποίο ανήκει στη δικαιοδοσία της Ιεράς Μητροπόλεως Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης. Η περιοχή είναι δασωμένη (κυρίως δρύες), ερημική, βυθισμένη στη σιωπή. Η ησυχία μιλάει μ' ένα ξεχωριστό τρόπο, εύγλωττο, και διευκολύνει τον άνθρωπο να στρέψει το νου του στην καρδιά και να προσευχηθεί. Σ' αυτόν τον όμορφο τόπο, "εν γη ερήμω", βρίσκεται το μοναστήρι, το οποίο είναι αφιερωμένο στην Κοίμ...

Ανάμεσα στον Παρακάλαμο - το μεγάλο και ζωντανό σήμερα χωριό - και τον Άνω Παρακάλαμο - το μικρό, αλλά με μεγάλη ιστορία χωριό, η παλιά Πογδόριανη - υπάρχει ένα μεμονωμένο και αυτόνομο βουνό, σε σχήμα κώνου, εντυπωσιακό και κατάφυτο, ήσυχο κι ερημικό, με μεγάλη θέα προς την πρώτη κοιλάδα του Καλαμά και προς το βουνό Κασιδιάρης. Είναι το γνωστό στην περιοχή, αλλά και στην ιστορία, Σώσινο, με υψόμετρο 735 μ. Η χλωρίδα του είναι η γνωστή της περιοχής. Καστανιές, πουρνάρια, βελανιδιές, κέδρα, φτέρες, γραβιά, ασφάκες, αλλά και καρυδιές, αμυγδαλιές, συκιές, ελιές κλπ. Το Σώσινο ε...

Το περιεχόμενο τούτου του βιβλίου πιστεύω ότι θ' αποδειχτεί χρήσιμο στους κατά Θεόν αγωνιζόμενους χριστιανούς, τους οποίους παρομοιάζω με τους κωπηλάτες. Εκείνοι κοπιάζουν πνευματικά σωματικά για να οδηγηθεί το καράβι στον προορισμό του. Και οι χριστιανοί κάτι παρόμοιο κάνουν, γιατί όπως όλοι γνωρίζουμε, η πνευματική ζωή δεν είναι ταξίδι με θαλαμηγό σε γαληνεμένη θάλασσα. Κάθε άλλο. Είναι ταξίδι κουραστικό, που απαιτεί άφθονο ιδρώτα, που θέλει γερά χέρια για την κωπηλασία.

[...] Ο άνθρωπος που δεν πωρώθηκε, αλλά διατηρεί κάποια ευσέβεια, μπορεί να ενισχυθεί στα μοναστήρια. Ν' αποκτήσει μυστική θωράκιση και να μείνει άτρωτος απ' τα βέλη της αμαρτωλής εποχής μας. Η προσκυνηματική επίσκεψη των μοναστηριών είναι ανάγκη ψυχής. Σ' ένα τέτοιο μοναστήρι μας μεταφέρουν οι σελίδες που ακολουθούν. Σκοπός μου είναι να γνωρίσουν οι αναγνώστες το μοναστήρι της Παναγίας της Στομιώτισσας, που βρίσκεται στην περιοχή της Κονίτσης. Εκείνοι δε που το γνωρίζουν, να ξαναθυμηθούν απ' την ιστορία του μερικά λησμονημένα στοιχεία. [...] (από τον πρόλογο του βιβλίο...

Ένας ιερέας, όσο ασήμαντος κι αν είναι μπροστά στα μάτια του μητροπολίτη, έχει λόγο στην Εκκλησία. Είναι καθήκον του να παρατηρεί τα γεγονότα και να διατυπώνει ελεύθερα τη γνώμη του. Κανένας δεν μπορεί να τον εμποδίσει ούτε και να τον εκφοβίσει. Επιβάλλεται να κρίνει τις πράξεις της Διοίκησης, δηλαδή του Αρχιεπισκόπου και της Ιεράς Συνόδου. Είναι αφελές να δέχεται ο ιερέας τα πάντα, χωρίς καμιά δημόσια αντίδραση, και είναι επίσης αταίριαστο να διακατέχεται από φόβο και δειλία. Ο Ιερέας δεν πρέπει να υστερεί σε τίποτα. Η γνώμη του, η κρίση του, αλλά και η αγάπη του προς τ...

Επιστέλλοντας εγώ, ο έσχατος των κληρικών, σ' εξέχοντες αδελφούς, δεν θέλω να τους κάνω το δάσκαλο ούτε και να τους συμβουλέψω. Απλώς εκφράζω αυτό που επιθυμώ και κρίνω αυτό που δεν μου αρέσει. Με βάση πάντα το λόγο του Ευαγγελίου και την παράδοση της Εκκλησίας. Όποιος θέλει, ας με προσέξει. Δηλώνω, ωστόσο, ότι γνώρισα τούτων των γραμμάτων είναι η ειλικρίνεια, και αν μπορούσα να μιλήσω για κάποια αξία τους, θα την απέδιδα στην τόλμη που τα χαρακτηρίζει.

Θυμάμαι ένα καλοκαίρι που βρέθηκα σε μια βρύση, καθώς βάδιζα μόνος μέσα στην ησυχία του δάσους. Ο νους μου και τα χείλη μου δοξολογούσαν το Θεό. Ό,τι έβλεπα, ό,τι άκουγα και ό,τι γευόμουν, το θεωρούσα δωρεά του Θεού. Όλα ήταν δικά μου. Τα πουλιά, τα έντομα, τα ερπετά, το αεράκι, ο ήλιος, οι καρποί. Δεν ήμουν όμως δεμένος μαζί τους. Τα χαιρόμουν, τα πλησίαζα, ένιωθα ότι ήταν ιερά και δεν έπρεπε να τα βεβηλώσω. Είχα μια μικρή αίσθηση του παραδείσου. Κάθε βήμα κι ένα «Δόξα σοι, ο Θεός!». Και ήταν πολλά τα βήματα μέχρι την πηγή. Κάθισα δίπλα, χωρίς να πιω νερό. Πέρασα πολλή παί...

Ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης (1749-1809) είναι γνωστός απ' τα πολλά και ογκώδη συγγράμματά του. Το Άγιον Όρος καυχάται για το γνήσιο τέκνο του, γιατί υπήρξε σοφός διδάσκαλος σε μια δύσκολη εποχή, όταν η πατρίδα μας βρισκόταν υπό την οθωμανική αυτοκρατορία και οι πνευματικοί κίνδυνοι που διέτρεχε ο ορθόδοξος ελληνικός λαός ήταν πολλοί και μεγάλοι. Ο άγιος Νικόδημος εργάστηκε συστηματικά για να τροφοδοτήσει την ψυχή του πάσχοντος και αγνοούντος λαού με το λόγο του Θεού και την πατερική διδασκαλία. Σήμερα όλοι δέχονται τον όσιο Νικόδημο ως μεγάλο συγγραφέα, ελάχιστοι όμως μ...

[...] Σε τούτη την ταπεινή προσπάθεια προσφέρω μερικές διδαχές, που ανθολόγησα απ' τις συγγραφές του αγίου Νεκταρίου. Έγνοια μου σταθερή ήταν οι διδαχές να καλύπτουν πνευματικές ανάγκες των σύγχρονων χριστιανών και να είναι κατανοητές απ' τους απλούς ανθρώπους. Χρειάστηκε γι' αυτό να μεταφέρω το γλαφυρό καθαρευουσιάνικο λόγο του Αγίου στη δημοτική γλώσσα, κάτι που δεν ήταν πάντα και τόσο εύκολο. Ο άγιος Νεκτάριος δεν είναι μόνο θαυματουργός. Είναι και διδάσκαλος. Συνήθως καταφεύγουμε στην πρώτη ιδιότητά του και ξεχνάμε τη δεύτερη, ακολουθώντας έτσι λάθος δρόμο. Ο σκοπός εί...

Ο ευσεβής παίρνει συνεχώς δύναμη απ' το λόγο του Ευαγγελίου, αναζωογονείται κι έχει αγαθές πράξεις. Είναι παιδί του Θεού ανεπίληπτο, που λάμπει με την αρετή του και φωτίζει τον κόσμο. Ζει μέσα στον κόσμο, αλλά το ήθος του δεν είναι κοσμικό. Η συμπεριφορά του ευωδιάζει και οικοδομεί πνευματικά τους άλλους. Ο ιερός Χρυσόστομος λέει ότι η ευσέβεια ανεβάζει τους ανθρώπους κοντά στο θρόνο του Θεού: "Οι ευσεβείς και πιστοί ανεβαίνουν ψηλότερα και απ' τον ήλιο· από αυτούς τι θα μπορούσε να θεωρηθεί ψηλότερο; Αυτοί και τις αψίδες του ουρανού ξεπερνούν και αφού προσπεράσουν τους αγγ...

Δέκα χρόνια συμπληρώθηκαν απ' την κοίμηση του Γέροντα Παΐσιου (1994-2004) και η μνήμη του παραμένει ζωντανή σ' όσους είχαν την ευκαιρία να τον γνωρίσουν από κοντά. Υπάρχει ένα δυσεξαρίθμητο πλήθος -που καθημερινά αυξάνεται- το οποίο γνώρισε το Γέροντα μετά την κοίμησή του, είτε από προφορικές διηγήσεις είτε απ' τα διάφορα σχετικά βιβλία που έχουν γραφτεί. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι μ' ενδιαφέρον παρακολουθούν τα κείμενα, που αναφέρονται στη μεγάλη μορφή του Γέροντα και, καθώς οι ίδιοι ομολογούν, αντλούν δύναμη για το δικό τους πνευματικό αγώνα. Από χρόνια, όπως ήδη είναι γνωστ...

Οι διδαχές ενός Γέροντα έχουν ιδιαίτερη αξία, γιατί είναι η έκφραση του αγίου βιώματός του. Είναι η εμπειρία της τήρησης των εντολών του Θεού και ειδικότερα του προσωπικού του πνευματικού αγώνα. Ο Γέροντας συνήθως δεν έχει πανεπιστημιακή μόρφωση, έχει όμως βαθύτατη θεολογική γνώση, που προέρχεται απ' τη φώτιση του Θεού και την εν ταπεινώσει αδιάλειπτη προσευχή του. Σε τούτη την ταπεινή προσπάθεια ανθολογώ και σχολιάζω διάφορες διδαχές του Γέροντα Πορφύριου για να τις βρίσκουν ευκολότερα οι άνθρωποι, που δεν μπορούν ή δεν ευκαιρούν να διαβάσουν πολυσέλιδα και ογκώδη βιβλία...

Ο π. Παΐσιος γεννήθηκε στα Φάρασα της Καππαδοκίας το 1924. Τρία χρόνια αργότερα η οικογένειά του εγκαταστάσθηκε μόνιμα στην Κόνιτσα Ιωαννίνων. Από μικρός ποθούσε τη μοναχική ζωή. Το 1953 πηγαίνει στη μονή Εσφιγμένου του Αγίου Όρους και τον επόμενο χρόνο παίρνει τη ρασοευχή και μετονομάζεται Αβέρκιος. Το 1957 κείρεται μικρόσχημος μοναχός στη μονή Φιλοθέου και μετονομάζεται Παΐσιος, ενώ από το 1958 μέχρι το 1962 μονάζει στη μονή Στομίου Κονίτσης. Μετά αναχωρεί για το Σινά. Το 1964 επιστρέφει στο Άγιον Όρος και επί μια τριακονταετία παρηγορεί το λαό του Θεού. Εκοιμήθη εν Κυρ...