Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο Carlos Drummond de Andrade, που θεωρείται ο μεγαλύτερος Βραζιλιάνος ποιητής του εικοστού αιώνα, κατάφερε να ολοκληρώσει στην πολύχρονη ζωή του, ένα πολύ πλούσιο, σύνθετο και πολυεπίπεδο έργο, που αποτελείται από ένα μεγάλο αριθμό συλλογών ποίησης, διηγημάτων, χρονικών και άρθρων. Γεννήθηκε το 1902, στη μικρή πόλη Ιταμπίρα των Μίνας Ζεράις, όπου άρχισε τις σπουδές του, που συνέχισε κι ολοκλήρωσε στο Μπέλο Οριζόντε, αρχικά, και ύστερα στο Ρίο ντε Ζανέιρο. Εκεί εγκαταστάθηκε το 1934 και συνέχισε να εργάζεται ως δημόσιος υπάλληλος, ενώ παράλληλα είχε ήδη αρχίσει να δημοσιεύει άρθρα και χρονικά σε διάφορες εφημερίδες και περιοδικά, δραστηριότητα που δεν εγκατέλειψε μέχρι σχεδόν το τέλος της ζωής του. Το 1930, δημοσίευσε την πρώτη συλλογή του "Alguma poesia" ("Μια ποίηση"). Η συλλογή αυτή θεωρήθηκε, και θεωρείται και σήμερα, από τους ιστορικούς και κριτικούς της λογοτεχνίας, ως η αφετηρία και η αρχή της λεγόμενης "δεύτερης φάσης" του βραζιλιάνικου μοντερνισμού. Στη δεκαετιά του 1930 συνέχισε να δημοσιεύει την ποίησή του. Κάθε συλλογή του πρόσθετε και μια καινούργια διάσταση στο πολυσήμαντο έργο του: έτσι από τη συλλογή του "Sentimento do munto" (Αισθήματα του κόσμου"), 1940 και μετά, κυρίως με την περίφημη συλλογή του "Α rosa do povo" ("Το ρόδο του λαού"), 1945, σημειώνεται μια βαθμιαία κοινωνικοποίηση της γραφής του. Στην επόμενη περίοδο που αρχίζει ιδίως με τη συλλογή του "Claro enigma" ("Φωτεινό αίνιγμα"), 1951, και φτάνει μέχρι το "Licao de coisas" ("Μάθημα των πραγμάτων"), 1962, η ποίηση του γίνεται όλο και πιο στοχαστική, ενώ εξακολουθεί να αντλεί, βασικά, τα θέματά της από την απλή, φαινομενικά τουλάχιστον καθημερινή πραγματικότητα. Μετά τον θάνατό του, το 1987, εκδόθηκε το πολύ τολμηρό ποιητικό βιβλίο του "O amor natural" ("Ο φυσικός έρωτας"), που ξάφνιασε τους ιστορικούς και τους κριτικούς της ποίησης, όπως και πολλούς από τους αναγνώστες του έργου του, με τις έντονα αισθησιακές καταγραφές του σαρκικού έρωτα και τον αναπάντεχα νεανικό του τόνο. Στη διάρκεια της ζωής του, δεν έπαψε να δημοσιεύει διηγήματα και κυρίως χρονικά.