Ζελίτης Θάνος
O Θάνος Ζελίτης ζει μόνιμα στην Αθήνα, όπου εργάστηκε επί σειρά ετών ως εκπαιδευτικός της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης. Σε ηλικία δεκαπέντε ετών δημοσίευσε πρώτη φορά κείμενά του στον Μικρό Σερίφη, υπό τις οδηγίες του συγγραφέα και εκδότη του περιοδικού, Πότη Στρατίκη. Από το 1982 έως το 1986 υπήρξε εκδότης της συνδικαλιστικής εφημερίδας Εκπαιδευτική Φωνή και από το 1989 έως το 2010 του περιοδικού Εκπαιδευτική Κοινότητα, του οποίου ήταν ένα από τα ιδρυτικά μέλη. Το 1996 ανέλαβε από κοινού με τον Χάρη Αθανασιάδη την επιλογή κειμένων και την επιμέλεια του βιβλίου "Αναπνέοντας κιμωλία", που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Σαββάλας. Το 2000 εξέδωσε το βιβλίο "Απέλιπεν ζείδωρον θέρος" στις εκδόσεις του περιοδικού Εκπαιδευτική Κοινότητα. Έχει εκδώσει, επίσης, τρεις ποιητικές συλλογές: "Της χαρτοπετσέτας" (2001), "Της χαρτοπετσέτας τα πονήματα" (2005) και "Του φεγγαριού οι δρόμοι" (2009).
Γυναίκες σε λεωφορείο
Ζελίτης Θάνος
Εκδόσεις Άρτεμις (2016)
Δεκατρείς µικρές ιστορίες, δεκατρείς γυναίκες και ένας άντρας που είναι ο συνδετικός τους κρίκος. Και πάντα ένα λεωφορείο το οποίο αποτελεί τον καµβά που πάνω του εξυφαίνεται η κάθε µικρή ιστορία. Γραφή ιδιαίτερα ποιητική και πυκνή που συχνά διαχέεται στο χωροχρόνο, έτσι ώστε το παρελθόν και το παρόν συχνά να συγχωνεύονται, ένα να γίνονται. Να ταξιδεύει ο αναγνώστης καθώς κι ο ίδιος ο ήρωας κινείται στο παρελθόν και στο παρόν σε µια µοναχική πορεία, όντας ακίνητος σε κάποιο λεωφορείο.
Αναπνέοντας κιμωλία
Σαββάλας (1996)
"Στα μόρια της κιμωλίας που όλοι μας καθημερινά αναπνέουμε, ο καθένας προβάλλει πλέον μια προσωπική μορφή. Οι πορείες διαγράφονται αποκλίνουσες. Αυτός όμως δεν είναι λόγος να αφεθούμε στη "γλυκιά θαλπωρή" της αδράνειας. Είναι αντιθέτως λόγος να ανιχνεύσουμε τις διαφορετικές πορείες και να αναζητήσουμε σημεία επαφής και κοινούς παρονομαστές."
Αναπνέοντας κιμωλία
Σαββάλας (1996)
"Στα μόρια της κιμωλίας που όλοι μας καθημερινά αναπνέουμε, ο καθένας προβάλλει πλέον μια προσωπική μορφή. Οι πορείες διαγράφονται αποκλίνουσες. Αυτός όμως δεν είναι λόγος να αφεθούμε στη "γλυκιά θαλπωρή" της αδράνειας. Είναι αντιθέτως λόγος να ανιχνεύσουμε τις διαφορετικές πορείες και να αναζητήσουμε σημεία επαφής και κοινούς παρονομαστές."