Μενεγάκη Μαρία
Η Μαρία Μενεγάκη είναι διδάκτωρ γαλλικής και συγκριτικής φιλολογίας του Πανεπιστημίου του Στρασβούργου και ομότιμη καθηγήτρια της ιστορίας του γαλλικού πολιτισμού του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει συγγράψει βιβλία για το σύγχρονο γαλλικό πολιτισμό, από τη Γαλλική Επανάσταση έως τον 20ό αιώνα. Με επίκεντρο ενδιαφέροντος τα ιδεολογικά ρεύματα σε συνάρτηση με τα κοινωνικά κινήματα, έχει δημοσιεύσει συγκριτικές μελέτες, στη Γαλλία και στην Ελλάδα, για τον Σαρλ Φουριέ, τον Ανρί ντε Σαιν-Σιμόν, τη Φλορά Τριστάν, τον Ετιέν Καμπέ, τη Λουίζ Μισέλ κ.ά.
Διεθνές συνέδριο: Διαμεσολάβηση και πρόσληψη στον ελληνογαλλικό πολιτισμικό χώρο
Συλλογικό έργο
Αιγόκερως (2015)
Με τη συμμετοχή συνέδρων από πανεπιστήμια, εκπαιδευτικούς και ερευνητικούς φορείς, κυρίως της Ελλάδας, της Κύπρου και της Γαλλίας, το Διεθνές Συνέδριο με τίτλο: "Mediation et reception dans l'espace culturel franco-hellenique/Διαμεσολάβηση και πρόσληψη στον ελληνογαλλικό πολιτισμικό χώρο", θέτει ως στόχο την έρευνα των ελληνογαλλικών πολιτισμικών ανταλλαγών από την αρχαιότητα έως τη σύγχρονη εποχή, στις διάφορες εκφάνσεις αυτών, καθώς οι επιδράσεις μεταξύ Ελλάδας και Γαλλίας είναι αμφίδρομες και αποδεικνύουν τους στενούς και μακροχρόνιους δεσμούς που ενώνουν τους δύο λαούς....
Ιστορία του γαλλικού πολιτισμού
Μενεγάκη Μαρία
Καρδαμίτσα (2015)
Ποιο το ενδιαφέρον μιας Ιστορίας του γαλλικού πολιτισμού για το ελληνικό κοινό του 21ου αιώνα; Σ' αυτό το ερώτημα επιχειρεί να απαντήσει το βιβλίο· η Ελλάδα κληροδότησε στον κόσμο την κριτική σκέψη και η Γαλλία προίκισε την ανθρωπότητα με τη Διακήρυξη των δικαιωμάτων του ανθρώπου που αποτελεί θεμέλιο του σύγχρονου πολιτισμού. Με τη Γαλλική Επανάσταση του 1789 ξεκινάει μια πορεία προς την ελευθερία και την ισότητα, η οποία συνεχίζεται μέχρι τις μέρες μας έχοντας, όπως έλεγε ο Βίκτωρ Ουγκώ, «ενδιάμεσους σταθμούς τις επαναστάσεις». Από αυτό το κοσμοϊστορικό γεγονός εκπήγασαν ν...
Όταν οι γυναίκες της Γαλλίας αναζητούσαν το όνομα... ή Γιατί η γλώσσα τις ήθελε αόρατες
Μενεγάκη Μαρία
Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη (2009)
Η γλώσσα δεν είναι ουδέτερη: συνιστά μορφή κοινωνικοπολιτισμικής πρακτικής, αντικατοπτρίζει δομές και συσχετισμούς δυνάμεων, νοοτροπίες και ήθη, παίζει δε, ως παράγων διαπαιδαγώγησης, ενεργό ρόλο στη διαδικασία συγκρότησης ταυτοτήτων. Υπό αυτήν την έννοια, μπορεί να συντελέσει στη διαιώνιση ή στην άρση της ανδροκρατικής αντίληψης του κόσμου, της οποίας η γραφική αποτύπωση είναι το αξίωμα της γραμματικής περί υπεροχής του αρσενικού γένους. Στην Ελλάδα, περισσότερο από κάθε άλλη ευρωπαϊκή χώρα, τόσο στα δημόσια έγγραφα όσο και στα έντυπα διαφόρων οργανισμών, στη δημοσιογρα...