Καπετανόπουλος Κωνσταντίνος
Ο Κωνσταντίνος Δ. Καπετανόπουλος γεννήθηκε στην Ανδραβίδα το 1961. Μαθήτευσε κοντά στη ζωγράφο Ιωάννα Οικονομίδου, πήρε μαθήματα ενδυματολογίας από το Φαίδωνα Πατρικαλάκη καθώς επίσης υποκριτικής στη Σχολή Δ. Βεάκη και σκηνοθεσίας στη Σχολή της Ε. Χατζίκου. Ταξίδεψε στην Ασία και στην Ευρώπη για να γνωρίσει την ασιατική και ευρωπαϊκή τέχνη του παρελθόντος και του παρόντος, ενώ η τέχνη στην Ελλάδα από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα τον ενδιαφέρει ιδιαίτερα. Διαχρονική αντιμετώπιση των καλλιτεχνικών φαινομένων τον κάνει να βλέπει το παρελθόν και το παρόν της τέχνης ως μία αλληλουχία, παρά την διαφοροποίηση των τεχνοτροπιών. Γι’ αυτό και η τελευταία του δουλειά, που φέρει άλλωστε τον γενικό τίτλο "Παρελθόν, Παρόν και Μέλλον" αξιοποιεί δεδομένα του παρελθόντος με αντιλήψεις του παρόντος, ενώ προδικάζει τη ροή του μέλλοντος.
Ο ενοριακός ιερός ναός το Γενέσιον του Αγίου Ιωάννου Προδρόμου παραλίας Πατρών
Καπετανόπουλος Κωνσταντίνος
Βιβλιοπανόραμα (2008)
Γι' αυτόν τον Ναόν νοιώθουμε, όσοι παλαίψαμε και όσοι προσφέραμε, μια γλυκειά αγάπη... Μέσα εδώ αναπαύεται η καρδιά μας... Μέσα εδώ ευλογήθηκαν και ευλογούνται σημαδιακές στιγμές και ώρες της ζωής μας!... Ευλογημένο να είναι το Όνομα του Κυρίου μας...
Κωνσταντίνος Καπετανόπουλος
Λυδάκης Στέλιος
Μουσείο της Πόλεως των Αθηνών Βούρου - Ευταξία (2008)
Ο ζωγράφος Κωνσταντίνος Καπετανόπουλος χρησιμοποίησε αρχικά αφαιρετικές δομές για να εκφράσει πρωτογενή βιώματα, που αποκτούν στην εικόνα το χαρακτήρα μιας μελωδικής συνύπαρξης των χρωματικών τόνων. Στη σύγχρονη τέχνη ονομάστηκε η τάση αυτή Ορφισμός και απέκτησε τα τυπικά της χαρακτηριστικά στο έργο του Robert Deleaunay, ο οποίος συσχετίζει άμεσα τη μουσική με τα χρώματα. Σε κάθε έργο της περιόδου αυτής ο Καπετανόπουλος θαρρείς και οραματίζεται μια εικόνα της κοσμογονίας, στην οποία τα χρώματα αποκτούν υπόσταση μέσω του φωτός και οργανώνονται σε μελωδικά σύνολα. Από αυτή τη...
Απόψεις της Αθήνας από σύγχρονους Έλληνες ζωγράφους
Μουσείο της Πόλεως των Αθηνών Βούρου - Ευταξία (2004)
[...] Μια έκθεση ζωγραφικής έργων με θέμα την Αθήνα, συνιστά τεκμηρίωση θέσεων και απόψεων των δημιουργών τους. Ιδιαίτερης σημασίας είναι ο τρόπος με τον οποίο εκφράζεται καθένας από αυτούς. Σε μια εποχή απόλυτου στιλιστικού πλουραλισμού, μεταμοντέρνας νοοτροπίας, όλα τα στυλ είναι επιτρεπτά και εκείνο που ενδιαφέρει πάνω απ' όλα, είναι πώς αξιοποιούνται τα στυλ αυτά και ποιο είναι το εικαστικό και πνευματικό αποτέλεσμα. Η πολυμορφία φανερώνει πλούτο απόψεων. Αυτές είναι σεβαστές γιατί είναι πειστικές και από εικαστική πλευρά συναρπαστικές. Πραγματικά, η συγκέντρωση αυτών τ...