Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

... Ένιωθε σαν άνθρωπος που ανεβαίνοντας μια σκάλα ετοιμάζεται να πατήσει σ' ένα σκαλί και το πόδι του βρίσκει το κενό. Αυτή η παράξενη, χαριτωμένη γυναίκα, που καθόταν και κουβέντιαζε με τον αδερφό της κοντά στο τζάκι, στα γκρίζα βάθη του αφιλόξενου σπιτιού της -τι είχε να της πει; Φαινόταν τυλιγμένη σ' ένα είδος αλλόκοτης και θεληματικής απομόνωσης· με ποια δικαιολογία είχε τραβήξει εκείνος την κουρτίνα; Για μια στιγμή ένιωθε σα να είχε βουτήξει σε κάτι βαθύ σαν τον ωκεανό, και σα να ήταν αναγκασμένος να παλέψει για να μη βουλιάξει. [...]

Ο χαλίφης Βατέκ, εγγονός του Χαρούν ελ Ρασίντ, γίνεται υπηρέτης του Διαβόλου, παρασυρμένος από την ακόρεστη περιέργειά του και τη μεγαλομανία του. Έπειτα από τη θυσία πενήντα μικρών παιδιών, θα ξεκινήσει από την πρωτεύουσά του, τη Σαμάρα, για την ερειπωμένη πόλη του Ισταχάρ, όπου περιμένει να δει τους θησαυρούς των σουλτάνων που έζησαν πριν από τον Αδάμ. Έπειτα από αμέτρητες περιπέτειες, θα μπει στα υπόγεια δώματα του Διαβόλου-Εβλίς, όπου θ' ανακαλύψει τη ματαιότητα του πλούτου και των θαυμάτων που θ' αντικρίσει. Εκεί, τον περιμένει η τιμωρία για την περιέργειά του: τα αιών...

... Ένα μπουμπουνητό ακούστηκε στον κόκκινο βράχο κι έπειτα η γη αναπήδησε κι άρχισε να τραντάζεται με σταθερούς σπασμούς, ενώ ο θόρυβος μεγάλωνε εξίσου σταθερά. Ο Ραλφ τινάχτηκε στον αέρα, ξανάπεσε, σπρωγμένος πάνω στα κλαδιά. Δεξιά του, και μόλις λίγα μέτρα παραπέρα, ολόκληρη η συστάδα έγειρε και οι ρίζες ούρλιαξαν καθώς βγήκαν εντελώς έξω από το χώμα. Είδε κάτι κόκκινο που γύριζε αργά σα μυλόπετρα. Έπειτα το κόκκινο πράγμα πέρασε, ογκώδες κι αργοκίνητο σαν ελέφαντας, κι εξαφανίστηκε προς τη θάλασσα...

... Για μια στιγμή το φάντασμα των Κάντερβιλ στάθηκε εντελώς ασάλευτο από την πολύ φυσική του αγανάκτηση· έπειτα πετώντας απότομα το μπουκάλι στο καλογυαλισμένο πάτωμα εξαφανίστηκε τρέχοντας στο διάδρομο, βγάζοντας υπόκωφα βογκητά και εκπέμποντας ένα φρικιαστικό πράσινο φως. Ακριβώς τη στιγμή, ωστόσο, που έφτανε στην κορφή της μεγάλης σκάλας, μια πόρτα άνοιξε απότομα, δυο μικρές μορφές με άσπρες νυχτικιές έκαναν την εμφάνισή τους κι ένα μεγάλο μαξιλάρι πέρασε δίπλα από το κεφάλι του! Ήταν εμφανές ότι δεν είχε καιρό για χάσιμο, υιοθέτησε λοιπόν βιαστικά την Τέταρτη Διάσταση...

Κλαίγοντας με λυγμούς, η Πωλέτ γονάτισε κοντά στον Μισέλ. Ο Μισέλ δεν έβγαζε μιλιά, δεν κουνιόταν, δε φώναζε, με το στόμα μισάνοιχτο, τα μάτια κλειστά, ασάλευτος. Η Πωλέτ, με το πρόσωπο λουσμένο στα δάκρυα, κοίταξε γύρω της. Ο σταυρός ήταν εκεί κοντά, λεκιασμένος με αίμα. Και ξαφνικά, στη ρίζα του θάμνου, είδε μια τριχωτή μπάλα, ένα σκαντζόχοιρο. Η Πωλέτ δεν είχε ξαναδεί σκαντζόχοιρο στη ζωή της. Οι λυγμοί της δυνάμωσαν, έσκυψε σα χαμένη πάνω στο πρόσωπο του Μισέλ, χαϊδεύοντάς τον, φιλώντας τον, λούζοντάς τον με τα δάκρυά της που ανακατεύονταν με το κόκκινο αίμα και για πολ...

Η Τζόαν Φόστερ σκηνοθετεί την αυτοκτονία της, και δραπετεύει σ' ένα παραθαλάσσιο ιταλικό χωριουδάκι, μ' έναν μόνο σκοπό: να κάνει τον απολογισμό της ζωής της -και του θανάτου της: Μιας ζωής που την έζησε ως εδώ με δύο πρόσωπα, μεταπηδώντας από την παχύσαρκη έφηβη στη λεπτή νέα γυναίκα, από τα κόκκινα μαλλιά της στα μουντά καστανά, από το Λονδίνο στο Τορόντο, από τον πολωνό κόμη στον επαναστάτη σύζυγο και τον θεότρελο ποιητή εραστή, από την ψευδώνυμη συγγραφή λαϊκών ρομάντσων, ως την επώνυμη αναγνώριση, που την κάνει "πρώτη και σπουδαιότερη ποιήτρια του Καναδά". Πέφτοντας απ...

Η Μάριαν είναι μια συνηθισμένη κοπέλα, που μόλις έχει αποφοιτήσει από το πανεπιστήμιο, και πιάνει την πρώτη της δουλειά -αλλά το μόνο που θέλει στην πραγματικότητα είναι να παντρευτεί. Στην αρχή, όλα πηγαίνουν καλά. Είναι ευχαριστημένη στη δουλειά της, περνάει καλά με τη συγκάτοικό της, και ο υπέροχος τρελός Ντάνκαν δεν καταφέρνει να την αποσπάσει από τον προσγειωμένο μνηστήρα της. Όμως η Μάριαν λογαριάζει χωρίς τον ξενοδόχο: κάτι μέσα της ζητάει πολύ περισσότερα, και της υπονομεύει αθόρυβα τα προσεχτικά σχέδιά της, ώσπου μια μέρα η Μάριαν ανακαλύπτει πως δεν ανέχεται ούτε...

"Ο αναγνώστης θα διασκεδάσει στην αρχή, έπειτα θα νιώσει κάποια αμηχανία, και τελικά θα δοκιμάσει την παγωνιά του θανάτου, και θα γεμίσει απέραντη θλίψη. Είναι μεγάλη χαρά να ανακαλύπτει κανείς συγγραφείς με την οξυδέρκεια και τη μαεστρία της Μπέρυλ Μπέηνμπριτζ". (Daily Mirror) "Μια γκροτέσκα ιστορία, που η Μπέηνμπριτζ την αφηγείται μ' ένα ύφος απατηλά απλό, για να αναδείξει ακόμη πιο έντονα τον Τρόμο". (Financial Times)

Η Χάνα γέλασε και κούνησε το κεφάλι. "Μα το δέχομαι, Κάρολιν. Κάνεις έρωτα με γυναίκες, κι εγώ κάνω έρωτα με άντρες. Ωραία. Και τι σημασία έχει;" Ώστε πηδιέται με τον άντρα της, σκέφτηκε η Κάρολιν. Άντρες; Με ποιον άλλον πέρα από τον δικό της άντρα; Ίσως να μην ήταν τόσο καθωσπρέπει όσο φαινόταν. Κι αυτά τα ξιπόλητα πόδια; "Δεν πιστεύεις στ' αλήθεια ότι είναι ωραία". Η Κάρολιν ήξερε ότι μια γυναίκα που δεν έχει νιώσει πόθο για μιαν άλλη γυναίκα θεωρεί το λεσβιασμό σαν κατώτερη μορφή σεξουαλικότητας, που ταιριάζει μόνο στις ανώριμες και χωρίς θηλυκότητα. Αυτό δεν ήταν σωσ...

Να θυμάσαι πως θα πεθάνεις! είπε η φωνή στο τηλέφωνο. Η Νταίημ Λέτι Κόλστον όπως κι οι πιο πολλοί απ' τους υπόλοιπους ηλικιωμένους που δέχονται αυτά τα τηλεφωνήματα, δεν ήθελε να της το υπενθυμίζουν. Το ίδιο και ο αδελφός της Γκόντφρεϋ που ακριβώς επειδή διατηρεί ακμαίες τις δυνάμεις του διασκεδάζει παρακολουθώντας τη βαθμιαία κατάρρευση των άλλων. Όσο για την κυρία Πέτιγκρκ, συνοδό ηλικιωμένων κυριών η οποία έχει μετατραπεί σε αδηφάγο εκβιάστρια, αρνιέται πεισματικά να παραδεχτεί πως έχει σχέση με τα τηλεφωνήματα αυτά. Πολύ σύντομα αρχίζει ένα πραγματικό "κυνήγι μαγισσών"...

Ο Ζ.Π.Γ. καθηγητής των Γερμανικών σε κάποιο κολλέγιο της Λα Ροσέλ θεωρείται άτομο σοβαρό, αυστηρό, υπεύθυνο και μετρημένο. Κάποια όμως μέρα, κυριευμένος από ξαφνική μανία επιτίθεται και κακοποιεί κάποιον μαθητή του τόσο βάναυσα που ο Διευθυντής του Κολλεγίου υποχρεώνεται να τον θέσει σε αναγκαστική αργία. Η αιφνίδια αυτή παράφορα οφείλεται στην απροσδόκητη συνάντηση του με τη Μαντώ, η οποία κάποτε τον είχε εφοδιάσει με πλαστά πιστοποιητικά ταυτότητας αφού ο Ζ.Π.Γ. είναι στην πραγματικότητα δραπέτης από τα κάτεργα.

Ο σαραντάχρονος Ζυλ Γκερέκ ζει με τις δύο μεγαλύτερες αδελφές του, την Σελίν και την Φρανσουάζ. Ένα βράδυ, επιστρέφοντας από το Κεμπέρ, χτυπάει με το αυτοκίνητο του ένα αγοράκι και φεύγει αφήνοντας το στη μέση του δρόμου. Όταν μαθαίνει το θάνατο του παιδιού, τα χάνει και δεν ξέρει τι να κάνει. Τότε επεμβαίνουν οι αδελφές του. Ο Σιμενόν δίνει σ' αυτό το βιβλίο μια από τις πιο επιτυχημένες περιγραφές της επαρχιακής ζωής και της βίας που τη χαρακτηρίζει. Το μαγαζί των "Δεσποινίδων" θα παραμείνει ένας από τους ωραιότερους "πίνακες του είδους" που ζωγράφισε.

Οι γοητευτικές και τόσο πικρές ιστορίες του Όσκαρ Γουάιλντ προέρχονται από τις δύο συλλογές που δημοσίευσε όσο ζούσε, τον Ευτυχισμένο πρίγκιπα και το Σπίτι με τις Ροδιές. Ο ίδιος ο Γουάιλντ υποστήριζε πως "είναι δεν είναι ιστορίες για παιδιά, αλλά για παιδικές ψυχές, από οχτώ ως ογδόντα χρονών". Και παρόλο που "δοκίμαζε" κάθε ιστορία διαβάζοντάς την στα παιδιά του, φαίνεται πως είχε δίκιο. Η αγέραστη γοητεία του Ευτυχισμένου Πρίγκιπα και του Εγωιστή Γίγαντα, και η μαγική έλξη που ασκούν σε μικρούς και μεγάλους εδώ και έναν αιώνα, τους κατατάσσουν επάξια στο πάνθεο των παραμ...