Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο παρών τόμος δεν απευθύνεται στο ευρύτερο αναγνωστικό κοινό, που επιλέγει ένα βιβλίο για να το απολαύσει στις ώρες της ραστώνης του. Είναι ένα πρακτικό βοήθημα για σπουδαστές και δασκάλους που ασχολούνται με τη σπουδή της υποκριτικής τέχνης, στο οποίο εντοπίζονται οι κορυφώσεις των ρόλων/χαρακτήρων σε κάθε θεατρικό έργο. Τα κείμενα είναι αποτμήσεις από το σύνολο στο οποίο ανήκουν και αποτελούν το έναυσμα για τη μελέτη του κάθε ρόλου. Και, αφού τα περισσότερα κείμενα είναι τυπωμένα σε βιβλία, το επόμενο βήμα κάθε ενδιαφερόμενου πρέπει να είναι η προσεκτική ανάγνωση όλου...

Ο παρών τόμος δεν απευθύνεται στο ευρύτερο αναγνωστικό κοινό, που επιλέγει ένα βιβλίο για να το απολαύσει στις ώρες της ραστώνης του. Είναι ένα πρακτικό βοήθημα για σπουδαστές και δασκάλους που ασχολούνται με τη σπουδή της υποκριτικής τέχνης, στο οποίο εντοπίζονται οι κορυφώσεις των ρόλων/χαρακτήρων σε κάθε θεατρικό έργο. Τα κείμενα είναι αποτμήσεις από το σύνολο στο οποίο ανήκουν και αποτελούν το έναυσμα για τη μελέτη του κάθε ρόλου. Και, αφού τα περισσότερα κείμενα είναι τυπωμένα σε βιβλία, το επόμενο βήμα κάθε ενδιαφερόμενου πρέπει να είναι η προσεκτική ανάγνωση όλου...

Το πιο μεταφυσικό έργο του Ίψεν. Η ιστορία μιας γυναίκας που καλείται να επιλέξει ανάμεσα στην ήρεμη οικογενειακή ζωή και στο κυνήγι της περιπέτειας. Το ιψενικό τρίγωνο εδώ είναι πιο ευδιάκριτο απ' όσο σε άλλα έργα του μεγάλου Νορδηγού δραματουργού. Η Ελλίντα θα βρεθεί σε προσωπικό αδιέξοδο, όταν δύο άντρες τη διεκδικούν. Τη λύση θα δώσει η ίδια μόνον όταν θα νιώσει απόλυτα ελεύθερη να δείξει την προτίμηση της. Το έργο αυτό, μαζί με τη "Νόρα" και την "Έντα Γκάμπλερ" θεωρήθηκαν υπερβολικά τολμηρά για την εποχή τους, επειδή οι ηρωίδες διεκδικούν το δικαίωμα της ελεύθερης διαμ...

Μία από τις τέσσερις κλασικές κωμωδίες του Ουάιλντ, γραμμένη το 1893, όπου ο Ιρλανδός συγγραφέας σατιρίζει τα δακρύδρεκτα κοινωνικά δράματα του 19ου αιώνα, ενώ παράλληλα καταγγέλλει τον δικτοριανό πουριτανισμό. Οι ήρωες του έργου, με όπλα τους το επιγραμματικό χιούμορ και την παραδοξολογία, αποτελούν ένα μωσαϊκό που διακωμωδεί την κοσμική κοινωνία του Λονδίνου με όλες τις μικρότητές της.

Έργο γραμμένο το 1666, όπου ο Μολιέρος σκιαγραφεί έναν από τους γνωστότερους ήρωες του, τον Αλσέστ, έναν ακοινώνητο μισάνθρωπο που σε όλους και σε όλα βρίσκει ελαττώματα. Το παγκόσμιο θέατρο έχει κατά καιρούς ασχοληθεί μ' αυτό τον τύπο ανθρώπου. Ο Αριστοφάνης αναφέρει ως μισάνθρωπο τον Τίμωνα τον Αθηναίο ("Λυσιστράτη"), τον οποίο ο Λουκιανός περιγράφει σε αφήγημα του. Επίσης, ο Μένανδρος αναφέρει ως μισάνθρωπο τον Κνήμωνα ("Ο Δύσκολος"). Ο μολιερικός Αλσέστ φτάνει με τη συμπεριφορά του στα άκρα, αρνούμενος όχι μόνο τους φίλους του αλλά και την Σελιμέ, με την οποία είναι ερω...

Το αριστούργημα αυτό του Ίψεν περιέχει όλα τα θέματα που επεξεργάστηκε ο νορβηγός δραματουργός: το ιδεολογικό, το ψυχολογικό, το κοινωνιολογικό, το πολιτικό και το πολιτιστικό. Κεντρικό μοτίβο του έργου είναι το αίτημα κάθε ηθικού ανθρώπου να παραμείνει ο εαυτός του και να μην παραβεί τις αρχές του. Ο Ρόσμερ και η Ρεβέκκα, διαφορετικής κοινωνικής προέλευσης άτομα, κουβαλώντας βαθιά ριζωμένες ενοχές, συγκρούονται με αποτέλεσμα να ηττηθούν και οι δύο και να οδηγηθούν στο θάνατο, δηλαδή στην ήττα των δύο κόσμων: του κόσμου της παλιάς ηθικής και του κόσμου της απελευθερωμένης σ...

Άκρως εκκεντρικός και προκλητικός, ο Ουάιλντ ανήγαγε το ευφυολόγημα σε καλλιτεχνική άποψη. Μέσα σε όλα του τα έργα (θεατρικά, πεζογραφήματα, δοκίμια) το σπινθηροβόλο πνεύμα του αντιμάχεται τη μεσοαστική λογική και ηθικολογία, ταυτόχρονα κηρύσσοντας πόλεμο στους σοβαροφανείς καλλιτεχνίζοντες του 19ου αιώνα. Το θαυμαστό με τον Ουάιλντ είναι ότι απορρίπτει κάτι με την ίδια ευκολία που θα το εξυμνήσει αργότερα και επαινεί κάτι που έχει κατακεραυνώσει προγενέστερα.

Άκρως εκκεντρικός και προκλητικός, ο Ουάιλντ ανήγαγε το ευφυολόγημα σε καλλιτεχνική άποψη. Μέσα σε όλα του τα έργα (θεατρικά, πεζογραφήματα, δοκίμια) το σπινθηροβόλο πνεύμα του αντιμάχεται τη μεσοαστική λογική και ηθικολογία, ταυτόχρονα κηρύσσοντας πόλεμο στους σοβαροφανείς καλλιτεχνίζοντες του 19ου αιώνα. Το θαυμαστό με τον Ουάιλντ είναι ότι απορρίπτει κάτι με την ίδια ευκολία που θα το εξυμνήσει αργότερα και επαινεί κάτι που έχει κατακεραυνώσει προγενέστερα.

Δύο φίλοι Νεουορκέζοι χωρίζουν από τις γυναίκες τους και αποφασίζουν να συγκατοικήσουν στο σπίτι του ενός. Τα προβλήματα αρχίζουν όταν διαπιστώνουν ότι ο ένας είναι αφόρητα ακατάστατος και ο άλλος νοσηρά τακτικός. Μέσα από πανέξυπνους διαλόγους ο αριστοτέχνης της κωμωδίας Σάιμον φιλοτεχνεί μια εικόνα της σύγρονης Αμερικής, όταν το περίφημο -αμερικανικό όνειρο -έχει πια ξεθωριάσει και δεν υπάρχει πια κάτι να το αντικαταστήσει στην καρδιά του μέσου πολίτη.

Στο κυρίαρχο θέμα είναι η τρυφερή αντιμετώπιση ενός παιδιού με κινητικά προβλήματα από τις γηραλέες κυρίες που το μεγάλωσαν μετά το θάνατο των φυσικών γονέων του και, σε αντίθεση, η επαίσχυντη συμπεριφορά της υπόλοιπης κοινωνίας του νησιού προς αυτό το παιδί. Από μια σχεδόν εύνοια της τύχης, ο νεαρός θα επιλεγεί να παίξει σε μια αμερικάνικη ταινία και στη συνέχεια να ταξιδέψει στο μυθικό Χόλλυγουντ. Η φαρισαϊκή στάση της μικρής κοινωνίας προς το νεαρό είναι κατάπτυστη, ιδιαίτερα μιας κοπέλας με την οποία ο νεαρός ήταν ερωτευμένος. Η κοπέλα γοητεύεται από την κινηματογραφική...

Ο Μακντόνα αρύεται τα θέματά του από τα προσωπικά του βιώματα, κυρίως από το άθλιο οικογενειακό του περιβάλλον, που τραυμάτισε ανεπανόρθωτα την παιδική ψυχή του. Στα περισσότερα έργα του η γονική αναλγησία ζωγραφίζεται με τα μελανότερα χρώματα, ενώ ταυτόχρονα καταδεικνύεται η αδιαφορία του κοινωνικού περίγυρου να συνδράμει κάποιον που αδικείται κατάφωρα. Στον "Ιρλανδό υπολοχαγό" καταπιάνεται και πάλι με το θέμα της κοινωνικής και οικογενειακής βίας και οδηγεί τους ήρωές του στην πλέον ακανθώδη ατραπό: στην επαναστατική βία, που είναι η άλλη όψη του νομίσματος της κρατικής -...

Μπορεί ο Ιονέσκο να έγραψε αυτό το έργο πριν από πενήντα χρόνια, αλλά οι τελευταίες δύο ατάκες του Μπερανζέ, με την πάροδο του χρόνου μοιάζουν όλο και πιο επίκαιρες... Είμαι ο τελευταίος άνθρωπος, και θα μείνω άνθρωπος ως το τέλος! Εγώ δεν θα συνθηκολογήσω ποτέ... δεν θα γίνω ποτέ σαν κι εσάς!

Ο "Μικρός Έγιολφ" είναι ένα πλήρες αριστούργημα και μορφικά αντιπροσωπεύει την ώριμη στιγμή του Ίψεν. Είναι ένα δοκίμιο στις έννοιες της ενοχής και του ελέους, του κοινωνικού προορισμού και του καθήκοντος. Κάτω από τις συγκρατημένες πράξεις των ηρώων του κυλούν αδυσσαλέα πάθη: όπως σ' ένα παγωμένο ποτάμι, κάτω από την επισφαλή κρούστα του κρύβονται χειμαρρώδεις υδάτινοι όγκοι. Μέσα από την ιστορία του Άλφρεντ και της Ρίτα συνειδητοποιούμε πως η επιδίωξη ενός απόλυτου σκοπού είναι η μεγαλύτερη πλάνη. Ο Ίψεν μας διδάσκει πως μόνη σωτηρία του ανθρώπου είναι η απεμπόληση των σκ...

Ο "Μακμπέτ" πρόκειται για ένα έργο της τελευταίας και πιο ώριμης περιόδου του συγγραφέα, γραμμένο το 1972, που αποτελεί τον καρπό της ανατρεπτικής ματιάς του Ιονέσκο, στο αριστούργημα του Σαίξπηρ. Με αφορμή τον "Μακπέθ" του Ελισαβετιανού ποιητή, ο Ιονέσκο βρίσκει την ευκαιρία να εξαπολύσει έναν ανελέητο πόλεμο σε κάθε μορφής εξουσία, χρησιμοποιώντας φυσικά όλα τα "όπλα" που του παρέχει το θέατρο του παραλόγου, του οποίου υπήρξε ηγετική μορφή, με κυριότερο αυτό της κωμωδίας. Θα 'λεγε κανείς ότι ο Ιονέσκο σε αυτό το έργο, βρίσκεται κάτω από ένα ιδιόμορφο ‘αναρχικό’ ξέσ...

Ο Μπερανζέ, ένας βασιλιάς μ' εξασθενημένη δύναμη του οποίου το βασίλειό καταρρέει, μαθαίνει πως θα πεθάνει μέσα σε μιάμιση ώρα. Ολόκληρο το έργο γίνεται ένα προκαθορισμένο τελετουργικό της πτώσης και του τέλους, μέσα από το οποίο ο Ιονέσκο επιχειρεί μια αλληγορική καταγραφή της εμμονής και του φόβου του θανάτου, απ’ τον οποίο μάταια πασχίζει να απαλλαγεί ο άνθρωπος. "Όταν ο Ριχάρδος ο Β’ πεθαίνει" λέει ο Ιονέσκο - "νιώθεις ότι είσαι παρών στο θάνατο ενός πολυαγαπημένου σου προσώπου". Αλλά και αντίθετα, όταν ένας δικός μας άνθρωπος πεθαίνει μήπως δεν νιώθουμε ότι γίνεται...

Είναι το τρίτο έργο στην "Τριλογία του Λήνεην" του νεαρού και πολυδραδευμένου Μάρτιν ΜακΝτόνα. Γράφτηκε ως επωδός της τριλογίας, μετά τη "Βασίλισσα της ομορφιάς" και το "Ένα ιρλανδέζικο κρανίο" και αποτελεί την κορωνίδα της αγριότητας που διέπει τις οικογενειακές και κοινωνικές σχέσεις σε μια απομονωμένη περιοχή της Ιρλανδίας. Δύο αδελφοί, ο Κόλμαν και ο Βαλέν, ζουν μαζί στο πατρικό τους σπίτι και έχουν μοναδικό σκοπό τους να πληγώνουν με κάθε τρόπο ο ένας τον άλλο. Οι προσπάθειες του ιερέα Γουέλς και της μικρής Γκερλήν να συμφιλιώσουν τους δύο αδελφούς δεν καρποφορούν. Έτσ...

Ο Νικολάι Γκόγκολ, γνωστός από τον "Επιθεωρητή", το "Ημερολόγιο ενός τρελού" και τον "Τάρας Μπούλμπα" είναι ο συγγραφέας που θαυμάζει πολύ ο Τσέχωφ και τον θεωρεί τον οξυδερκέστερο κοινωνικό συγγραφέα στη Ρωσία των αρχών του 19ου αιώνα. Τα "Παντρολογήματα" είναι μια ευφυής, γρήγορη και ξεκαρδιστική κωμωδία με έντονα ηθογραφικά στοιχεία, που ο συγγραφέας δεν τόλμησε να παρουσιάσει φοβούμενος τη λογοκρισία. Μερικοί μικροαστοί καταφεύγουν στα προξενιά για να βρουν συντρόφους και, κατά έναν απίστευτο τρόπο, βρίσκονται όλοι χαμένοι.

Το κλασικό αριστούργημα του κορυφαίου Ρώσου δραματουργού, που πρωτοπαίχτηκε στην Αγία Πετρούπολη το 1836. Είναι στην ουσία μια αττική κωμωδία του Βορρά, όπου η ιδιωτική ίντριγκα του Μένανδρου σμίγει με τη δημόσια κριτική του Αριστοφάνη. Σε μια επαρχιακή πόλη στα βάθη της αχανούς Ρωσίας, οι αρχές του τόπου νομίζουν από παρεξήγηση πως ο νεαρός Χλιεστακόφ είναι ο αναμενόμενος κρατικός Επιθεωρητής από την πρωτεύουσα. Όταν τον επισκέπτονται αρχίζουν να επιδίδονται σε ένα πρωτοφανές πανδαιμόνιο από κολακείες, αλληλοκατηγορίες και αυτοεξευτελισμούς. Στην καλοκουρδισμένη αυτή φάρσα...

Είναι το πιο ξέφρενο σε ρυθμούς έργο του κορυφαίου Ρώσου συγγραφέα, μια φαρσοκωμωδία καταστάσεων, όπου σε κάθε σκηνή εμπόδια εμποδίων ανατρέπουν τις ανατροπές, θέμα των "παικτών" είναι η χαρτοπαιξία και η χαρτοκλοπή, που φτάνει να γίνει εξαπάτηση ανθρώπων και εκμαυλισμός συνειδήσεων. Στο τέλος ο θύτης γίνεται θύμα για να επαληθευτεί το ρητό "όποιος σκάβει το λάκκο του άλλου, πέφτει ο ίδιος μέσα".

Είναι το δεύτερο έργο στην "Τριλογία του Λήνεην" του νεαρού και πολυβραβευμένου Μάρτιν ΜακΝτόνα. Γράφτηκε μετά από τη "Βασίλισσα της ομορφιάς" και πριν από τη "Μοναξιά στην άγρια Δύση" και εκτυλίσσεται κι αυτό σε μια απομονωμένη περιοχή της Ιρλανδίας, όπου οι ανθρώπινες σχέσεις, οικογενειακές και κοινωνικές διέπονται από πρωτοφανή αγριότητα. Κύριο πρόσωπο του έργου ο Μικ, που εργάζεται στο κοιμητήριο του Λήνεην κάνοντας εκταφές, και μια νύχτα πρέπει να ξεθάψει τα οστά της γυναίκας του Ούνα, που οι κακές γλώσσες λένε ότι ο ίδιος δολοφόνησε. Με βοηθό του τον νεαρό Μάρτιν, ο Μ...