Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Για να καταλάβεις την Πόλη, πρέπει να περπατήσεις. Όχι τραμ. Όχι ταξί. Οι ομορφιές της Πόλης δεν είναι φανερές στα μάτια του βιαστικού διαβάτη. Δεν βρίσκονται πάντοτε στην οριζόντια προέκταση της οπτικής ακτίνας. Δεν μιλάν. Δεν φωνάζουν: "Εδώ είμαι. Στάσου να με ιδείς". Όχι. Οι ομορφιές της Πόλης είναι διακριτικές, κρυμμένες στα πιο απίθανα μέρη, πονηρότατα ντυμένες, πολλές φορές, με τα κουρέλια της ασκήμιας και της αθλιότητας. Πρέπει λοιπόν να περπατήσεις, να περπατήσεις. Tο μάτι σου πρέπει να είναι ερευνητικό, ανήσυχο. Η νοημοσύνη σου ακονισμένη σαν ξυράφι. Η ψυχή σου σε...

Το "Σέργιος και Βάκχος" (1959), ιστορικό μυθιστόρημα ή καλύτερα μυθιστορηματική χρονογραφία, αντλεί την υπόθεσή του από το Βυζάντιο, εξιστορεί όμως συνολικά, άλλοτε σοβαρά και άλλοτε με ευτράπελο τρόπο, δεκατέσσερις αιώνες ζωής του Ελληνισμού, από το 250 μ.Χ. έως το 1948. Οι άγιοι Σέργιος και Βάκχος δεν ζουν αποσυρμένοι στην μακαριότητα του Παραδείσου αλλά αντίθετα, από τον περικαλλή ναό που έχτισε προς τιμήν τους ο Ιουστινιανός, παρακολουθούν με άγρυπνο μάτι την πορεία της Ρωμιοσύνης αλλά και ολόκληρης της Οικουμένης, την συζητούν, την σχολιάζουν, την κρίνουν. Εν τω μεταξύ...

"Στοχασθείτε: ποια ήταν η στάθμη του πανανθρώπινου πολιτισμού, όταν οι Έλληνες παρουσιάστηκαν στο προσκήνιο της Ιστορίας; Τι κληρονόμησαν απ' τους Αιγαίους; Και τι διδάχτηκαν απ' τους πολιτισμούς της Αιγύπτου και της Ασίας; Η σκαπάνη του αρχαιολόγου έφερε στο φως αυτούς τους προελληνικούς πολιτισμούς. Τους γνωρίζουμε πια αρκετά καλά· εκτιμούμε τις κατακτήσιες τους στο κοινωνικό και το αισθητικό πεδίο. Διαπιστώνουμε την απελπιστική γύμνια τους στο πνευματικό και το γνωστικό· κι ισχυριζόμαστε, με κάθε βεβαιότητα, πως δεν ήσαν σε θέση να δώσουν τίποτα παραπάνω από τα ελάχιστα...

"Οι λησταί στα πρόθυρα των Αθηνών" του Μ. Καραγάτση παρουσιάζονται για πρώτη φορά σε βιβλίο. Ενα αθησαύριστο ως σήμερα μυθιστόρημα γραμμένο με τη μορφή που δοξάσανε παγκοσμίως μεγάλοι πεζογράφοι : τη μορφή των συνεχειών για μια καθημερινή εφημερίδα και στόχο το ευρύ, λαϊκό κοινό. Ο Μ. Καραγάτσης, χωρίς να απιστεί στο μεγάλο του ταλέντο, εναποθέτει μέσα στους "Ληστάς στα πρόθυρα των Αθηνών" τα κυριαρχικά αφηγηματικά του γνωρίσματα: γοργή γραφή, νευρώδες και διαυγές ύφος, ακριβή γνώση του περιβάλλοντος χώρου σε σχέση με την ψυχολογία των ηρώων του.

"Το μυθιστόρημα των τεσσάρων" γράφτηκε κάτω από ιδιότυπες συνθήκες οι οποίες εξηγούν την όλη δομή του, τον αποσπασματικό του χαρακτήρα, καθώς επίσης το κέφι που το διαπνέει, την επινόηση περίπλοκων καταστάσεων και μυστηρίων - όχι τόσο, υποψιάζεται κανείς, για να κινηθεί το ενδιαφέρον των αναγνωστών, όσο κυρίως για να δούμε πώς θα ξεμπλέξει από τις κακοτοπιές ο φίλος συγγραφέας που ακολουθεί. Με το πνεύμα αυτό, του παιχνιδιού και του πειραματισμού, θα' πρεπε ίσως να πλησιάσουμε κι εμείς "Το μυθιστόρημα των τεσσάρων".

Ο Μ. Καραγάτσης (1908-1960) κράτησε τη στήλη της θεατρικής κριτικής στην εφημερίδα "Βραδυνή" από το 1946 μέχρι το θάνατό του, το 1960. Ο Καραγάτσης, που παρακολουθεί συστηματικά τη θεατρική κίνηση της Αθήνας, συγχαίρει και στηλιτεύει, αποδοκιμάζει ή ενθαρρύνει ηθοποιούς, σκηνοθέτες, σκηνογράφους, μουσικοσυνθέτες. Υποστηρίζει με σθένος τις σκηνικές αναζητήσεις της εποχής: Ενισχύει την εκδοχή ενός Αριστοφάνη με λαϊκότροπες αναλογίες στις πρωτοποριακές σκηνοθεσίες του Σολομού και επιδοκιμάζει τους πειραματισμούς του Κουν στο Θέατρο Τέχνης. Αναγνωρίζει τις ανανεωτικές προτάσ...

"Επτά ιστορίες που μας δείχνουν όλες τις μορφές του πολύμορφου πεζογράφου: την αγάπη της ρεαλιστικής λεπτομέρειας, τη λυρική διάθεση, την απλοχωριά και τη λυγεράδα της φαντασίας, την άνεση της αφήγησης, την ικανότητα της διαγραφής του συναισθήματος και του στοχασμού, την ειρωνική δεξιοτεχνία. Μικροί πίνακες, είτε συνθεμένοι με το κέφι της στιγμής, είτε κινημένοι από μια βαθύτερη λαχτάρα ψυχής." Ι.Μ. Παναγιωτόπουλος