Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η Ειρήνη Παπά είναι από τις εκλεκτές προσωπικότητες της χώρας μας στον παγκόσμιο χώρο, μια ηθοποιός ταυτισμένη με τον σύγχρονο νεοελληνικό πολιτισμό. Με την παρουσία της εκπροσωπεί τη δύναμη, την ιδιαιτερότητα, την αυτονομία και τη λάμψη αυτής της χώρας. Ανήκει, μαζί με τη Μελίνα και την Παξινού, στις ηθοποιούς που πέτυχαν να περάσουν τα εθνικά σύνορα και να κάνουν επιτυχημένη, διεθνή καριέρα. Από την Αμερική στη Γαλλία, από την Αγγλία στην Ιταλία, από τον Ρόμπερτ Γουάιζ στον Μιχάλη Κακογιάννη, από τον Γιώργο Τζαβέλλα στον Έλιο Πέτρι, τον Αλμπέρτο Λατουάντα και τον Φραν...

Η θρυλική εποχή του ελληνικού θεάτρου και κινηματογράφου λάμπει από αστέρια με εξαιρετικό ταλέντο. Ένα από τα μεγαλύτερα αστέρια αυτής της εποχής, ένας άνθρωπος που έμεινε στην ιστορία για τη διαφάνεια των χαρακτήρων που ερμήνευσε, για το κορυφαίο υποκριτικό ταλέντο, για τη σπάνια τεχνική που διέθετε να καταδύεται στους ρόλους και να ανασύρει τα πιο δυνατά σημεία από κάθε ήρωα ήταν ο Δημήτρης Χορν. Μέσα από το βιβλίο του Φρίξου Ηλιάδη παρακολουθούμε όλη την πορεία του Δημήτρη Χορν, που καταγράφεται με σεβασμό και ακρίβεια, χωρίς να αναλώνεται στα προσωπικά προβλήματα του η...

"Η Έλλη Λαμπέτη είχε το φοβερό "προνόμιο" να πεθάνει δύο φορές. Την πρώτη, όταν βρισκόταν στη Νέα Υόρκη για να υποβληθεί σε επέμβαση στο λάρυγγα. Τότε, η δημοσιογράφος, μακαρίτισσα κι αυτή, Σούλα Αλεξανδροπούλου, ιδιαιτέρα της Μελίνας Μερκούρη, σε μια δεξίωση όπου παρευρισκόταν με την υπουργό Πολιτισμού στη Νέα Υόρκη, πήρε το αυτί της ότι πέθανε η Λαμπέτη. Χωρίς να διασταυρώσει την είδηση, την τηλεφώνησε στην Αθήνα, στην εφημερίδα της οποίας ήταν ανταποκρίτρια, προσθέτοντας και τη θλίψη της υπουργού! Στην Αθήνα έγινε χαμός. Εφημερίδες, ραδιόφωνα, τηλεόραση έκαναν συγκινητ...

Κάθε κατάσταση εξαιρετικά άθλια, τρομερά ταπεινωτική και πρόστυχη όπου μου έτυχε να βρεθώ, μου προκαλούσε φοβερή οργή, αλλά και ηδονή ανείπωτη. Το ίδιο πάθαινα και τις στιγμές που έκανα καμιά παλιανθρωπιά ή που βρισκόμουν σε κίνδυνο. Την ώρα που έκλεβα κάτι, μεθούσα με την ατιμία μου· όχι με την ίδια την πράξη, αλλά με την εξαιρετική ηδονή που μου προκαλούσε το οξύ συναίσθημα της προστυχιάς μου. Ομολογώ, πως την αίσθηση αυτή την αναζήτησα συχνά επίτηδες, γιατί έχει επάνω μου πολύ δυνατή επίδραση... Όταν -σε μια τέτοια περίπτωση- καταφέρεις να συγκρατήσεις τον θυμό ή τον φόβ...

Μ' αγκάλιασες. Πέρασα ξανά μιαν ηδονική νύχτα κοντά σου. Κι όμως και γυμνή δεν μ' αναγνώρισες. Ευτυχισμένη αφέθηκα στις πολύπειρες τρυφερότητές σου κι είδα πως η ερωτική σου ορμή δεν ξεχώριζε την ερωμένη απ' τη γυναίκα που πουλιέται...

Στα αγάλματα και στους ειδωλολατρικούς ναούς, οι χριστιανοί δεν έβλεπαν μόνο το αντικείμενο μιας κενής λατρείας και μιας μάταιης πλάνης. Όχι, θεωρούσαν αυτούς τους ναούς σαν τα φρούρια του Σατανά και πίστευαν ότι οι θεοί, τους οποίους παράσταιναν αυτά τα αγάλματα, είχαν μέσα τους ζωή πραγματική. Κατά τη γνώμη τους, όλοι αυτοί οι θεοί ήταν δαιμόνια. Γι' αυτό, οι πρώτοι χριστιανοί αρνούνταν πάντα να θυσιάσουν στους θεούς και να γονατίσουν εμπρός στα είδωλά τους και, όταν γι' αυτόν τον λόγο τούς κατηγόρησαν και τους έσυραν στα δικαστήρια, απαντούσαν πάντα ότι δεν πρέπει να λατ...

Και μόνο με το να διαβάσει κανείς τα ονόματα των ιστοριών αυτών, νομίζει πως θα ακούσει την καμπάνα κάποιου βουδιστικού ναού να χτυπά κάπου μακριά. Μερικές από αυτές τις ιστορίες είναι γραμμένες για γυναίκες και παιδιά, δηλαδή από το λεπτό εκείνο υλικό από το οποίο γίνονται τα πιο όμορφα παραμύθια του κόσμου όλου. Είναι παράδοξες αυτές οι Γιαπωνέζες κόρες και γυναίκες. Είναι σαν κι εμάς χωρίς να είναι. Και τα βουνά, και τα λουλούδια, και ο ουρανός είναι εντελώς διαφορετικά από τα δικά μας. Κι όμως, με μια μαγική δύναμη που μόνο ο Λευκάδιος Χερν κατέχει, σ' αυτές τις παράξεν...

Οι δύο φωτεινές κλωστές που έμπαιναν απ'την πόρτα και σχημάτιζαν ορθή γωνία, σβήστηκαν. Η δύναμή του, που που τώρα κατάντησε παρασιτική, τον ροκάνιζε επίμονα. Ήταν ένα ζώο δραστήριο, και το σκοτάδι τον αποτοξίνωνε απ'τη θέληση. Έπρεπε να περιμένει. Τίποτ' άλλο. Να βαστάξει. Να ζήσει σαν το λυχνάρι, σαν τους παράλυτους, σαν τους ετοιμοθάνατους, με την ίδια επίμονη και ναρκωμένη θέληση, σαν ένα πρόσωπο μέσ' στο βάθος του σκοταδιού. Αλλιώς η τρέλα.

"Η ωραιότερη αγάπη του Δον Ζουάν" "Άκουσα ηθικολόγους που γνώριζαν καλά τη ζωή να λένε ότι ο δυνατότερος απ' όλους τους έρωτές μας δεν είναι μήτε ο πρώτος μήτε ο τελευταίος, όπως πιστεύουν πολλοί. Είναι ο δεύτερος. Μα στα ζητήματα του έρωτα, όλα είναι αληθινά κι όλα ψεύτικα. Πάντως, στη δική μου περίπτωση κάτι τέτοιο δεν ίσχυσε. Αυτό που μου ζητάτε να σας διηγηθώ απόψε, κυρίες μου, συνέβη την ωραιότερη στιγμή της νιότης μου. Δεν ήμουν πια έφηβος, αλλά ένας νεαρός άντρας που, όπως έλεγε ένας θείος μου, γέρος ιππότης της Μάλτας, για να περιγράψει αυτή την εποχή της ζωής, '...

Σιγά σιγά έμπαιναν όλοι οι μουζίκοι που είχαν έρθει, όλοι οι εργάτες του εμπόρου, ακόμα και ξένος κόσμος. Μάντευαν περίπου τι είχε γίνει, μα κανένας δεν τολμούσε να διακόψει τον γέρο που μιλούσε με τόση επισημότητα. Ο Ιλία σηκώθηκε, μα σώπαινε, μην ξέροντας τι να πει. Τα χείλη του σιγότρεμαν από τη συγκίνηση. Ο Ντουτλόφ την απομάκρυνε με μια αργή και επιβλητική κίνηση του χεριού και συνέχισε. "Πολύ βαριά κουβέντα ξεστόμισες χτες. Με δαύτην ήταν σαν να μου έμπηξες δίκοπο μαχαίρι την καρδιά. Ο πατέρας σου, πεθαίνοντας, σε παρέδωσε στα χέρια μου και εγώ δεν σε ξεχώρισα α...

Η ΒΑΣΙΛΙΣΑ ΤΟΥ ΣΑΒΑ Είναι μια Αιθιοπίνα δεκαεννιά χρόνων, λυγερή, εκθαμβωτικά όμορφη, βασίλισσα και γυναίκα στο ίδιο πρόσωπο... Σηκώνει το πέπλο από το πρόσωπό της και ρίχνει το βλέμμα της στον βασιλιά. Τα μαύρα μαλλιά της σκεπάζονται ολότελα από το ασημοδιάφανο διάδημα που φοράει. Φαίνεται σαν μια Ευρωπαία που ταξίδεψε στην Ανατολή και πήρε κάποια πνοή απ' τον ήλιο της. Μόνο τα μάτια της έχουν το μαύρο χρώμα που προδίδουν την πατρίδα της, εκείνο το σκοτεινό και φλογερό ταυτόχρονα βλέμμα, που κάνει τον θεατή να ταξιδεύει μαζί της. Δεν μπορεί να ξεχάσει κανείς αυτά τα μάτ...