Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο Ρουμπέν Νταρίο, ελάχιστα γνωστός σήμερα στη χώρα μας, θεωρείται ως ένας από τους σπουδαιότερους, αν όχι ο σπουδαιότερος, ποιητές της Λατινικής Αμερικής. Είναι ο πατέρας του ισπανικού μοντερνισμού, αυτός που αναμόρφωσε την ισπανική γλώσσα και την γέμισε με ελληνικές λέξεις και που μέσα από το έργο του επηρέασε καθοριστικά τη λατινοαμερικανική λογοτεχνία και συνέβαλε τα μέγιστα στο να πάρει τη μορφή με την οποία την ξέρουμε σήμερα. Τα δέκα διηγήματά του και το δοκίμιό του για τον Έντγκαρ Άλλαν Πόε που βρίσκονται στο βιβλίο αυτό, αποτελούν ένα αδιάσπαστο σύνολο και αποκαλ...

"Έρχομαι από το πεθαίνω, όχι από το έχω γεννηθεί. Με το έχω γεννηθεί πάω." "Κοιμώμενος ονειρεύομαι αυτό που και ξυπνητός ονειρεύομαι. Και το όνειρό μου είναι συνεχές." "Οι πληγές είναι φωλιές από άνθη." "Όταν δεν βαδίζω στα σύννεφα, βαδίζω σαν χαμένος." "Ο έρωτας είναι άσχημη πληγή, αλλά σκεπάζεται με άνθη, και τα άνθη είναι όμορφα" "Το κακό που δεν έχω κάνει, πόσο κακό έχει κάνει!" "Μετά αφού ήπια το περιεχόμενο της κούπας μου, ξεχείλισε η κούπα μου." "Ο πατέρας μου, φεύγοντας, δώρισε μισόν αιώνα στην παιδική μου ηλικία." "[...] Από τη δεκαετία...

Τα "Δεκατρία ρόδα" σήμαιναν για τον Φερρέρο την εκ νέου ανακάλυψη των οριακών συναισθημάτων της ελληνικής τραγωδίας στην Ισπανία, όπου έλαβε χώρα το πρώτο ολοκαύτωμα. Τι χάσανε "τα δεκατρία ρόδα" εκείνο το αυγουστιάτικο πρωινό του '39 και γιατί αντιπροσώπευαν τόσο καθοριστικά την αξιοπρέπεια ενώπιον της αβύσσου; Βρισκόμαστε στις πρώτες μέρες μετά τον ισπανικό εμφύλιο. Δεκατρείς γυναίκες, σχεδόν όλες ανήλικες συλλαμβάνονται, δικάζονται, εκτελούνται... Μετά θάνατον αρχίζουν να τις αποκαλούν "τα δεκατρία ρόδα". Έτσι ξεκινάει ο θρύλος, ο οποίος αποκτάει υπόσταση σ' αυτό το μυ...

Αυτό το βιβλίο του Λουίς Γκαρθία Μοντέρο αποτελεί πραγματικό δώρο για τους αναγνώστες. Οι στίχοι του θίγουν με θάρρος το συναίσθημα του έρωτα. Πάνω από τις σκιές που διασταυρώνονται, τα εμπόδια, τα λάθη, ο ποιητής κάνει σαφή την επιθυμία του να εκφράσει την πληρότητα του έρωτά του, την ολότητα της εμπειρίας του. Αν ο έρωτας είναι το συναίσθημα που μας αποσπά από τη λογοτεχνία, εδώ διαπιστώνουμε με θαυμασμό ότι είναι επίσης το συναίσθημα που την κάνει ακόμα δυνατή.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟ FAREWELL Ο Πάμπλο Νερούδα δε γνώρισε τη μητέρα του και, παρά το γεγονός ότι αγάπησε τη δεύτερη γυναίκα του πατέρα του, η ζωή του, καθώς και η ποίησή του η ερωτική χαρακτηρίζονται από το διαρκές παιχνίδι της πλησμονής και της κένωσης. Πίσω από τη γυναίκα, πίσω από το αντικείμενο που απευθύνει τον ερωτικό του λόγο, βρίσκεται πάντα αυτή η πρωταρχική σκηνοθεσία της εύρεσης και της απώλειας της μητρικής φιγούρας. Το ποίημα "Farewell" παραπέμπει στη συμφωνία του Χάυντν που έχει τον ίδιο υπότιτλο. Και παρόλο που δεν την ακολουθεί ως προς τα μέρη της -η συμφ...

Τα "Είκοσι ερωτικά ποιήματα κι ένα τραγούδι απελπισμένο", η δεύτερη συλλογή του Νερούδα εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1924, από τις εκδόσεις Νασιμιέντο της Χιλής. Κάποια από τα ποιήματα δημοσιεύτηκαν σε εφημερίδες και περιοδικά πριν την έκδοση του βιβλίου. Ο τίτλος στην αρχή ήταν άλλος: "Ποιήματα μιας γυναίκας κι ενός άνδρα", αρχικά. Αργότερα "Δώδεκα ερωτικά ποιήματα κι ένα τραγούδι απελπισμένο". Η έκδοση δεν ήταν εύκολη με δεδομένη την οικονομική ένδεια του ποιητή. Ο Νερούδα μνημονεύει τη βοήθεια που του προσέφερε ο πεζογράφος και δραματουργός Εδουάρδο Μπάρριος, όταν τον...

"Ο Ανδαλουσιανός σκύλος είμαι εγώ". Αυτή τη φράση λέγεται πως είπε ο Λόρκα, σχολιάζοντας το φιλμ στον 'Ανχελ ντελ Ρίο. Η κριτική βρήκε αρκετές ομοιότητες του σεναρίου Ταξίδι στη σελήνη του Λόρκα κυρίως με τον Πρόλογο του Ανδαλουσιανού σκύλου. Συναντάμε στα δύο σενάρια μια ιδιότυπη διαχείριση εικόνων και συμβόλων που υπήρξαν προϊόντα κοινών εμμονών και πειραματισμών από τους τρεις (Μπουνιουέλ, Νταλί, Λόρκα) και που ο καθένας τους αξιοποίησε διαφορετικά στο πλαίσιο της προσωπικής του μυθολογίας.