Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Περιέχονται τα κείμενα: Ο Νικόλαος Μουτσόπουλος για τον Νίκο Εγγονόπουλο (τη συνέντευξη πήρε ο Λευτέρης Ξανθόπουλος) Ο Νάνος Βαλαωρίτης για τον Εγγονόπουλο (τη συνέντευξη πήρε ο Λευτέρης Ξανθόπουλος) Α': Ο ζωγράφος Νίκος Εγγονόπουλος - Wieland Schmied, "Ανάμεσα στον υπερρεαλισμό και το Βυζάντιο, στο θέατρο και το φολκόρ: σκέψεις για τον Νίκο Εγγονόπουλο". - Νίκη Λοϊζίδη, "Το χιούμορ ως μηχανισμός υπέρβασης της "έξαλλης ελληνολατρίας" του Νίκου Εγγονόπουλου" - Νίκος Δασκαλοθανάσης, "Ο Εγγονόπουλος σουρεαλιστής;" - Σωτήρης Σόρογκας, "Ο Εγγονόπουλος και η παράδοση"...

Το βιβλίο της Χάνα Σήγκαλ είναι μια μονογραφία για τη Μέλανι Κλάιν, ψυχαναλύτρια που η συμβολή της στην ανάλυση παιδιών και ενηλίκων υπήρξε σημαντική. Κείμενο γλαφυρό, που εντάσσει την επιστημονική πορεία της Μέλανι Κλάιν στο ιστορικό πλαίσιο, τόσο το προσωπικό όσο και των ψυχαναλυτικών ιδεών. Η εισαγωγή του παιχνιδιού στην τεχνική της ψυχανάλυσης παιδιών, η έμφαση στην σχέση αντικειμένου, οι έννοιες της παρανοειδούς-σχιζοειδούς και καταθλιπτικής θέσης, η σημασία του φθόνου είναι μερικές από τις συνεισφορές της Μέλανι Κλάιν στο πεδίο των ψυχαναλυτικών ιδέων και της κλινι...

Το βιβλίο αποτελείται από τις σημειώσεις του ίδιου του Winnicott από τους τελευταίους έξι μήνες της ανάλυσης του "Δρα Α." η οποία έλαβε χώρα σε δύο φάσεις, η μία τη δεκαετία του 1940 και η άλλη τη δεκαετία του 1950. H εισαγωγή έχει γίνει από τον Masud Khan, μάλιστα τα κείμενα τα οποία περιλαμβάνονται στο βιβλίο συγκεντρώθηκαν από τον ίδιο, προφανώς με τις ευλογίες της Clare Winnicott. Ο Winnicott είχε ήδη γράψει γι’ αυτόν τον ασθενή στο κείμενο "Απόσυρση και παλινδρόμηση" (που περιλαμβάνεται στον τόμο "Από την παιδιατρική στην ψυχανάλυση"), σηματοδοτώντας το ενδιαφέρον του...

Προσεγγίζοντας αυτά τα ποιήματα, αφυπνίζεται μέσα μας μια εμπιστοσύνη. Περνώντας από τη μια λέξη στην άλλη, το βλέμμα μας βλέπει να ξεδιπλώνεται μια ειλικρινής κουβέντα που κατοικεί το νόημα, όπως η σωστή φωνή κατοικεί τη μελωδία. Καμιά προσποίηση, καμιά επιτήδευση, κανένα προσωπείο. Μπορούμε να περισυλλέξουμε χωρίς τη διαμεσολάβηση καμιάς πανουργίας αυτή την κουβέντα που μας προσφέρεται χωρίς περιστροφές. Μας καταλαμβάνει ένας θαυμασμός, μια ευγνωμοσύνη: η ποιητική απαγγελία, ο ποιητικός λόγος (απελευθερωμένος όμως από κάθε ρητορικό τέχνασμα) είναι λοιπόν εφικτά, πάντοτε ε...

Ένα πτώμα που μένει στα αζήτητα, μια υιοθεσία που ο καρπός της καταλήγει σε μια αιρετική σέχτα, ένας οικογενειακός τάφος που μετατρέπεται σε μια νύχτα σε κενοτάφιο, μια σκιά που ακολουθεί τη δίδυμη αδελφή της, ένα κύημα στη γυάλα του από το θέρος του 1965, ένας λατινιστής θύμα αυτοκινητικού δυστυχήματος, μια κόρη που λανθάνει δύο χρόνια εκτός ληξιαρχείου, ένα κορίτσι που διασχίζει όλο ρέμβη την κυνικότητα της ζωής, ένα βρέφος που χάνεται σε σεισμό κι ένα άλλο από τον τάφο του. Είκοσι μία ιστορίες, γραμμένες άλλοτε με πλάγιο και άλλοτε με ευθύ τρόπο, άλλοτε σε λίγες αράδε...

Αν και η παρουσία του Σάντορ Φερέντζι στη ψυχαναλυτική κοινότητα, χάρη τόσο στη θεωρία του, όσο και στην πρακτική του, είναι πολύ σημαντική, τα έργα του ωστόσο δεν συγκρότησαν ένα τέτοιο θεωρητικό σώμα που να οδηγήσει στη δημιουργία σχολής. Ίσως γιατί δεν ήταν αυτό το ζητούμενο για τον Φερέντζι. Παραμένοντας "περιθωριακός", τροφοδότησε την ελευθερία της σκέψης του, που καθρεφτίζεται, αφενός, στις πρωτοβουλίες που πήρε στην πρακτική του και, αφετέρου, στην προσπάθεια καταγραφής της στα κείμενα του. Αναμφιβήτητα, το διαισθητικό του βλέμμα και η διεισδυτική του σκέψη επηρέασαν...

Το ημερολόγιο για το 2007, αφιερωμένο στο Νίκο Εγγονόπουλο, αποτελεί ένα ανθολόγιο όπου, διατρέχοντας τις μέρες, παρουσιάζονται ποιήματα, κείμενα και εικόνες (ζωγραφική και φωτογραφίες η πλειονότητα των οποίων είναι αγνωστα έως τώρα) του μεγάλου έλληνα ποιητή και ζωγράφου. Το ημερολόγιο συμπληρώνεται με κείμενα που γράφτηκαν για το έργο του, με στόχο να δοθεί στο σημερινό ανιαγνώστη μια ανάγλυφη μορφή της ποίησης και της προσωπικότητας του Νίκου Εγγονόπουλου.

Το βιβλίο αυτό είναι ένα ντοκουμέντο-μαρτυρία, προσιτό σε πολλούς. Υποβάλλει τη συνεργασία του αναγνώστη στο πρώτο διάβημα καθενός που έρχεται για τον ίδιο ή για ένα αγαπημένο πρόσωπο και κινείται προς τον ψυχαναλυτή από ένα αίτημα για βοήθεια. Αυτό, χάρη στην τέχνη της συγγραφέα, κάθε αναγνώστης θα αισθανθεί λίγο πολύ να τον αφορά, μυούμενος σ' έναν καινούργιο, δυναμικό τρόπο να σκέφτεται τις ανθρώπινες συμπεριφορές και τις απορρυθμίσεις τους. Θα καταλάβει τι εννοούμε όταν, μιλώντας για τον ψυχαναλυτή, λέμε ότι ο ειδικός χαρακτήρας του έγκειται στη δεκτικότητά του, στην "α...

Η φιλοσοφία, η ποιητική, η αισθητική, η κριτική, η ψυχανάλυση ακόμη και η θεολογία είναι μερικά από τα θέματα των δοκιμίων του Yves Bonnefoy, ίσως του σημαντικότερου εν ζωή Γάλλου ποιητή, που περιλαμβάνονται στην παρούσα έκδοση. Όπως σημειώνει στο επίμετρό του ο ποιητής Θανάσης Χατζόπουλος, μεταφραστής του τόμου "Ο Bonnefoy συνεχώς στα δοκίμια του μας λέει με ποικίλους τρόπους το ίδιο, ότι: "η ποίηση δεν αποκλείει την παρουσία, τη δημιουργεί, σχεδιάζοντας νοητούς κόσμους, γλώσσες, για να τους απλοποιήσει μέχρι να δει μέσα τους σαν να γεννιέται, στην ταπεινή της αχυρένια κλ...

Ίσως θα μπορέσουμε να δούμε καλύτερα ή να γνωρίσουμε καλύτερα ότι οι γυναίκες είναι ενδεχομένως πιο τολμηρές "σεξουαλικά" από τους άνδρες, επειδή οφείλουν να φέρουν και να ξεπεράσουν, κατά κάποιο τρόπο άμεσα, και μάλιστα μέσα στο ίδιο τους το είναι, αυτό που μερικές φορές είναι τόσο δύσκολο να προσεγγιστεί φαντασιωτικά για τους άνδρες, και το οποίο κατά περίπτωση τους καθιστά ανίκανους. Όντως, η γυναικεία ψυχρότητα δεν μπορεί με κανένα τρόπο να τοποθετηθεί σε παράλληλο με την ανδρική ανικανότητα. Η δυσκολία βρίσκεται, αναμφίβολα, αλλού. Ίσως για τις γυναίκες έγκειται στην α...

Η απόλαυση του τραγικού είναι εμπνευσμένη από το σχόλιο του Lacan στην τραγωδία της Αντιγόνης. Το σχόλιο αυτό ξετυλίγεται σε επτά διαδοχικές συνεδρίες με τις οποίες «κλείνει» το σεμινάριο της περιόδου 1956-60. Ο Lacan αναδεικνύει τη θέση της ηρωίδας και επιχειρεί τη σύνδεσή της με ζητήματα ηθικής της ψυχανάλυσης, που αποτέλεσε το αντικείμενο του σεμιναρίου εκείνης της χρονιάς. Η απόλαυση του τραγικού είναι κείμενο που αιχμαλωτίζει. Ο ρυθμός, με τις κορυφώσεις και τις παύσεις του, κρατά τον αναγνώστη σε διαρκή εγρήγορση. Κάθε λέξη μοιάζει πολύτιμη, γιατί έχει την ακρίβεια πο...