Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ένας συνηθισμένος Αθηναίος, ο Τρυγαίος, αηδιασμένος από τον αδιάκοπο αλληλοσκοτωμό των ανθρώπων, καβαλάει ένα γιγάντιο σκαθάρι κι ανεβαίνει στον ουρανό για να μάθει από τους ίδιους τους θεούς, αν σκοπεύουν να δώσουν τέλος στο μακελειό πάνω στη γη. Όταν θα δει τον απαίσιο Πόλεμο να κοπανάει ανθρώπους και τόπους μέσα στο γουδί του, δε θα διστάσει πλέον στιγμή· στήνει αμέσως ολόκληρη επιχείρηση, αγνοώντας κάθε κίνδυνο, για να ελευθερώσει την Ειρήνη από τη σπηλιά όπου βρίσκεται φυλακισμένη. Μέσα από αυτή την ιστορία του ο Αριστοφάνης μάς υπενθυμίζει την ευθύνη μας: είναι ύψιστο...

Από τότε που άρχισε να διαχειρίζεται την εξουσία ο Παφλαγόνας, το αρχοντικό του γέροντα Αθηναίου Δήμου πάει από το κακό στο χειρότερο. Μα ποιος να κλονίσει από τη θέση του αυτόν τον παμπόνηρο διαχειριστή, που με κολακείες και ψευτιές κέρδισε την εμπιστοσύνη του αφεντικού του; Ο Αριστοφάνης κινείται στο πεδίο που καθορίζει σχεδόν το σύνολο του έργου του, την πολιτική, και σαρκάζει αδίστακτα τους ανθρώπους της εξουσίας αλλά και αυτούς που, παραπλανημένοι, τους επιλέγουν.

Ο Πισθαίτερος και ο Ευελπίδης, γέννημα θρέμμα Αθηναίοι και οι δύο, εγκαταλείπουν όπως όπως την πόλη τους, απελπισμένοι από την αδικία και την ασυδοσία που επικρατούν σ' αυτήν. Κι εφόσον δεν μπορούν να βρουν πουθενά την ιδανική πολιτεία, για να ζήσουν ανενόχλητοι, συλλαμβάνουν το πιο απίστευτο σχέδιο. Με σύμμαχους τα πουλιά, θα χτίσουν μια πόλη στα σύννεφα, ένα καταφύγιο για όλους τους κατατρεγμένους, για όσους επιθυμούν να ζήσουν με οδηγούς τη δικαιοσύνη και την εντιμότητα.

Πως είναι δυνατόν άνθρωποι τίμιοι και εργατικοί να ζουν μέσα στη φτώχεια, ενώ απατεώνες, ψεύτες και κατεργάρηδες απολαμβάνουν όλα τα αγαθά; Ο Χρεμύλος παύει να αναρωτιέται όταν συναντά τον ίδιο το θεό Πλούτο και διαπιστώνει ότι είναι τυφλός. Αν πετύχει το σχέδιό του, θα πάψει αυτή η αιώνια αδικία και επιτέλους θα ανταμειφθούν για τους κόπους τους όσοι πραγματικά το αξίζουν. Ο Αριστοφάνης σχολιάζει σκληρά τα πρότυπα ζωής του καιρού του, αλλά εντέλει και κάθε εποχής, αφήνοντας ωστόσο σε μια γωνιά της σκέψης μας ένα κρίσιμο ερώτημα αναπάντητο: η φτώχεια γεννά μόνο δυσκολίες;

Μία ομάδα από χαριτωμένες και αξιοβίαστες κυρίες, λέει ο Αριστοφάνης, εξορμούν εν χορδαίς και οργάνοις (κυρίως "οργάνοις") να ακυρώσουν τον πόλεμο. Τα όπλα των κυριών, μόνιμοι και λαχταριστοί πειρατές, θα κατισχύσουν, ο πόλεμος θα κατατροπωθεί, οι κυρίες θα πιστέψουν την ουτοπία. Όχι όμως και ο Αριστοφάνης, ούτε ο τέταρτος των τραγικών Θουκυδίδης. Αυτοί "ξέρουν". Ο Σικελικός όλεθρος τραυμάτισε καίρια την ηγεμονίδα Αθήνα. Και παρά τη μερική ανάκαμψη, μία συνθήκη ειρήνης με τη Σπάρτη θα ήταν οδυνηρά επιθυμητή. Ο Αριστοφάνης στρατεύεται πρεσβευτής αυτής της επιθυμίας. Η συνθήκ...

Η κωμωδία αυτή του 5ου αιώνα π.Χ. εστιάζεται για πρώτη φορά σε ένα θέμα που και σήμερα δεν έχει πάψει να είναι επίκαιρο, το θέμα της παιδείας. Σ’ αυτή την κωμωδία δεν πρωτοσυναντιέται μόνο η διαχρονική λέξη... φροντιστήριον, αλλά και προσεγγίζονται, με ένα απαράμιλλο κωμικό τρόπο, βασικά ζητήματα της εκπαίδευσης που δεν έπαψαν να αποτελούν πεδίο προβληματισμού και αντιπαράθεσης μέσα στους αιώνες. Με πρώτο και κύριο την αιώνια σύγκρουση ανάμεσα στην παραδοσιακή παιδεία και τις νέες ιδέες και μεθόδους αγωγής των νέων. Ενσαρκωτής των νέων ιδεών ο "Αρχισχολάρχης" του...