Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Περιεχόμενα: Προκόπιος Παυλόπουλος: Πρόλογος στη δεύτερη έκδοση || Γιώργος Δαρδανός: Περιμένοντας την εξέλιξη || Α΄ ΜΕΡΟΣ : Δημήτρης Αρμάος: Το βιβλίο ως υλικό σώμα, Μια συνθήκη προσπέλασης της γνώσης απέναντι σε μιαν άλλη || Ελισάβετ Αρσενίου: Η λογοτεχνία στην ηλεκτρονική εποχή || Κατρίν Βελισσάρη: Το ψηφιακό βιβλίο: απλή εξέλιξη ή επανάσταση;, || Γιώργος Σ. Βερνίκος: «ΡΕΥΣΤΟ» ΒΙΒΛΙΟ || Ευριπίδης Γαραντούδης: Ηλεκτρονικό εναντίον έντυπου βιβλίου; || Τάσος Γιαννίτσης: Μετά από περίπου 600 χρόνια τυπογραφίας || Αθανάσιος Γκότοβος: Ηλεκτρονική μάθηση και παιδαγωγική σχέση:...

"Ας εντυπωθεί επίσης στο νου του αναγνώστη το σημαντικότερο: πως αυτά τα κείμενα είναι όλα γραμμένα από ανθρώπους, οι οποίοι πίστευαν στην κατάργηση όλων των διαχωρισμών και που για πρώτη φορά πιάνουν την πένα, για να κάνουν πράξη ακριβώς αυτό, να καταργήσουν το διαχωρισμό ανάμεσα σ αυτούς που γράφουν και σ εκείνους που δεν γράφουν και κατ επέκταση το διαχωρισμό ανάμεσα σε καθοδηγητές και καθοδηγούμενους". "Δεν παραθέτω κείμενα ανούσια, ξύλινα, κοινότοπα, κείμενα της μιας και μόνο χρήσης, κείμενα που επαναλαμβάνουν βασικές αρχές, αλήθειες έστω, ή εκφράζουν οργή και αγανά...

Η έκδοση περιλαμβάνει τις εισηγήσεις του αφιερώματος που διοργανώθηκε από το Ίδρυμα της Βουλής, σε συνεργασία με το Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού, στις 16 Δεκεμβρίου 2015. Η κυρία Κατερίνα Γκίκα, οι κύριοι Νάσος Βαγενάς και Δημήτρης Δασκαλόπουλος, καθώς και ο Δημήτρης Μαρωνίτης που έφυγε από τη ζωή στις 12 Ιουνίου 2016, επιχειρούν να παρουσιάσουν το πλούσιο έργο του μελετητή και καθηγητή της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας Γιώργου Π. Σαββίδη, ο οποίος εισέφερε πολλά στον τρόπο μελέτης της νεοελληνικής ποίησης, ενώ επίσης επιμελήθηκε με υποδειγματικό τρόπο εκδόσεις ποιημάτων σημαντι...

Ο Δ.Ν. Μαρωνίτης στο "Επί του περιεχομένου - Ομήρου Οδύσσεια" προσφέρει σε 24 μικρά κείμενα τον πυρήνα κάθε ραψωδίας της Οδύσσειας. Τα 24 δοκίμιά του διαβάζονται σαν ποίημα που περιέχει το απόσταγμα της σκέψης του μεγάλου ομηριστή και μεταφραστή της Ιλιάδας και της Οδύσσειας. Με μεγάλη οικονομία, χωρίς καμία περιττή λέξη, συμπυκνώνουν κάθε φορά τον ποιητικό μύθο σε μια εικόνα κλειδί που ζωντανεύει μπροστά στα μάτια μας το έπος.

Το βιβλίο αυτό εισηγείται μια δοκιμαστική ανάγνωση της Οδύσσειας με βάση τον αμφίσημο χαρακτήρα που παρουσιάζουν οι τέσσερις πρώτες ραψωδίες του έπους: οι θεοί γνωρίζουν ότι ο Οδυσσέας είναι ζωντανός και προορισμένος πια να γυρίσει στην Ιθάκη· οι άνθρωποι θεωρούν τον Οδυσσέα αφανισμένο και νεκρό. Από τη συμβολή θεϊκής γνώσης και ανθρώπινης άγνοιας παράγεται μια διαλογική διάζευξη: ο Οδυσσέας μπορεί να ζει, μπορεί και να είναι πεθαμένος. Έτσι ξεκινά το έργο, και αυτό είναι ένα πρώτο δείγμα ποιητικής διαλεκτικής στην Οδύσσεια. Στην προεπική παράδοση ο Οδυσσέας είναι πολύτρ...

Ο Δ.Ν. Μαρωνίτης, μεταφραστής και μελετητής της Ιλιάδας και της Οδύσσειας, αλλά και του Αίαντα ή του Οιδίποδα επί Κολωνώ, συγκεντρώνει στον τόμο αυτό δοκίμιά του από το 1995 μέχρι σήμερα, μεγάλης διαύγειας και ώριμης σκέψης. Είναι κείμενα που γράφτηκαν καταρχήν για να ακουστούν. Χωρίζονται σε δύο ενότητες: α) "Από την Ιλιάδα στην Οδύσσεια" και β) "Από το έπος στο δράμα". Πρόκειται για τα γραπτά ενός μελετητή και διανοητή στην καλύτερη και ωριμότερη στιγμή του, όπου με μεγάλη ελευθερία και τόλμη διαλέγει μοτίβα από τα ομηρικά έπη και την τραγωδία: η γενεαλογία του κακού στην...

Τα 24 κείμενα που απαρτίζουν τον παρόντα τόμο καλύπτουν χρονικό διάστημα εξήντα και πλέον ετών. Παρουσιάζονται εδώ κατά τη χρονολογική σειρά δημοσίευσής τους και διαγράφουν την αναμέτρηση της κριτικής με το ποιητικό και δοκιμιακό έργο του Σεφέρη. Ταυτόχρονα, καθιστούν ευκρινή την πορεία που ακολούθησε η κριτική για να εντοπίσει και να διερευνήσει κεντρικά θέματα του σεφερικού έργου, ενός έργου με βαθιές ρίζες στην ελληνική και την ευρωπαϊκή γραμματεία. Τα κείμενα που έχουν ανθολογηθεί, μαζί με την πλούσια επιλογή βιβλιογραφίας στο τέλος του τόμου, καθιστούν την "Εισαγωγή στ...

Το βιβλιάριο αυτό μοιράζεται σε δυο μέρη: προβλεπόμενο το ένα· απρόβλεπτο το άλλο. Στο πρώτο μέρος συντάσσονται έξι μελετήματα, τα δύο από τα οποία δημοσιεύονται εδώ για πρώτη φορά. Τρία από αυτά επιμένουν σε ζητήματα μεθόδου, σκηνοθεσίας και ιδεολογίας στην ποίηση του Γιάννη Ρίτσου, ενώ τα άλλα δύο προσηλώνονται σε επώνυμες αρχαιόμυθες συνθέσεις του: στον "Φιλοκτήτη" και στον "Τειρεσία". Μεσολαβούν τα "Μικρά ομηρικά': παραβατικά, μικρής έκτασης ποιήματα, που υπερασπίζονται ευάλωτες μορφές και πράξεις των ομηρικών επών και του επικού κύκλου. Το απρόβλεπτο Επίμετρο ανακαλ...

Πρόκειται για εγχειρίδιο συνεταιρικό, με θέμα την Αρχαϊκή επική ποίηση, όπως θεμελιώθηκε και ασκήθηκε στα δύο διαδοχικά ομηρικά έπη. Η Εισαγωγή ορίζει το ευρύτερο πλαίσιο της ομηρικής ποίησης- ανιχνεύει την ταυτότητα του Ομήρου και την υποθετική σχέση των ομηρικών επών με την ιστορία- σχολιάζει το ύφος και τη γλώσσα τους- επιμένει στον τρόπο σύνθεσης, εκφοράς και πρόσληψης τους, για να καταλήξει στις αναλογικές ομοιότητες και διαφορές Ιλιάδας και Οδύσσειας. Το Πρώτο Μέρος αναγνωρίζει τους όρους και προτείνει ορισμούς της ομηρικής αφήγησης. Διακρίνει τον μύθο από την π...

Πρόκειται για εγχειρίδιο συνεταιρικό, με θέμα την Αρχαϊκή επική ποίηση, όπως θεμελιώθηκε και ασκήθηκε στα δύο διαδοχικά ομηρικά έπη. Η Εισαγωγή ορίζει το ευρύτερο πλαίσιο της ομηρικής ποίησης- ανιχνεύει την ταυτότητα του Ομήρου και την υποθετική σχέση των ομηρικών επών με την ιστορία- σχολιάζει το ύφος και τη γλώσσα τους- επιμένει στον τρόπο σύνθεσης, εκφοράς και πρόσληψης τους, για να καταλήξει στις αναλογικές ομοιότητες και διαφορές Ιλιάδας και Οδύσσειας. Το Πρώτο Μέρος αναγνωρίζει τους όρους και προτείνει ορισμούς της ομηρικής αφήγησης. Διακρίνει τον μύθο από την π...

Το εγχειρίδιο "Η Ρώμη και ο κόσμος της" αναπληρώνει ένα κενό της σχολικής αρχαιογνωσίας, η οποία, χρόνια τώρα, επιμένει στην απόλυτη ελληνική κυριότητά της, απωθώντας με αστόχαστη υπεροψία το μερίδιο των Ρωμαίων στη συγκρότηση και στην παράδοση της κλασικής παιδείας, που αναγνωρίστηκε ως θεμέλιος λίθος των ανθρωπιστικών σπουδών και του ανθρωπισμού στο λεγόμενο δυτικό κόσμο -και όχι μόνον. Η επιστήμη της αρχαιογνωσίας συμπίπτει, ως προς το διπλό αντικείμενό της και τον δίδυμο στόχο της, με την ελληνορωμαϊκή αρχαιότητα. Αν το ελληνικό στοιχείο χρονικά προηγήθηκε και ποιοτ...

Το βιβλίο αυτό επιχειρεί να παρουσιάσει απλά (αλλά όχι απλοϊκά) την ιστορία της αρχαίας ελληνικής γλώσσας. Η έμφαση δεν είναι στις πληροφορίες αλλά στους μηχανισμούς που τις παράγουν και τις νοηματοδοτούν. Μόνο η αποκάλυψη των μηχανισμών που κινούν την ιστορία μιας γλώσσας μπορεί να κάνει το σχετικό αφήγημα διδακτικό και ταυτόχρονα γοητευτικό. Και το κάνει πραγματικά διδακτικό, γιατί οι μηχανισμοί φωτίζουν τη βαθύτερη σύνδεση κάθε συγκεκριμένης γλώσσας με το γλωσσικό φαινόμενο γενικά. Οι γλώσσες είναι ταυτόχρονα πολλές και μία. Αυτό το φαινομενικά παράδοξο απλώς περιγράφει...

Η σύνταξη αρχαία ελληνικής γραμματολογίας προορισμένης για το Γυμνάσιο αποτελεί εκπαιδευτική πρόκληση, στον βαθμό μάλιστα που υπόσχεται ανανέωση κριτηρίων και στόχων. Σε αυτή την υπόσχεση ανταποκρίθηκε ο Φάνης Κακριδής και τη μετέφρασε σε συντελεσμένο έργο συντακτικής και συνθετικής αρτιότητας. Θεμέλιος λίθος της ο πολύμορφος και πολύτροπος λόγος: προφορικός και γραπτός, ακροαματικός και αναγνωστικός, μουσικός και απαγγελλόμενος, ανώνυμος και επώνυμος, λαϊκός και λόγιος, αυθόρμητος και φροντισμένος, αφηγηματικός και δραματικός, συγκινησιακός και στοχαστικός, ευκαιριακός...

Μοιρασμένο το βιβλίο σε δύο μέρη: το πρώτο μέρος είναι συνταγμένο με το ακμαίο χέρι του Κάλφα· το δεύτερο, συνθεμένο με τον νεανικό οίστρο του Ζωγραφίδη. Δύο φωνές και δύο γραφές, που η μία συμπληρώνει την άλλη. Το χρονικό φάσμα του εγχειριδίου καλύπτει έξι συν έξι αιώνες, με σημείο τομής την εμφάνιση του χριστιανισμού. Το γεωγραφικό φάσμα εκτείνεται στην οικουμένη της εποχής. Φιλοσοφικός στοχασμός και φιλοσοφικός βίος αποτελούν τους δύο άξονες περιστροφής του εγχειριδίου. Το σημαντικό εύρημα αυτής της διασταύρωσης είναι ότι, όσο προχωρεί η φιλοσοφική αναζήτηση, μετριάζεται...

Το βιβλίο αυτό -ανθολογία κριτικών κειμένων- αποτελεί μια συστηματική παρουσίαση των απόψεων της κριτικής για την ποίηση του Καβάφη. Επιλέγοντας τα κείμενα με κριτήρια ιστορικά και αξιολογικά, ο επιμελητής του τόμου φιλοδοξεί να δώσει τόσο στον μελετητή όσο και στον απλό αναγνώστη της Καβαφικής ποίησης την ευκαιρία να έρθει σε επαφή με τα σημαντικότερα κείμενα της Καβαφικής βιβλιογραφίας, ορισμένα από τα οποία είναι και από τα σημαντικότερα κείμενα της νεοελληνικής κριτικής. Η κατάταξη του υλικού σε χρονικές ενότητες παρέχει τη δυνατότητα να παρακολουθήσει κανείς την εξελικ...

Ο Δ.Ν Μαρωνίτης, μετά την μετάφραση της Ιλιάδας, προσφέρει μια ανθολογία ιλιαδικών παρομοιώσεων και μελέτη, όπως είχε κάνει παλαιότερα και με τις ομηρικές παρομοιώσεις της Οδύσσειας. Στην προκείμενη έκδοση ανθολογούνται 24+2 ιλιαδικές παρομοιώσεις. Οι πρόσθετες 2 επονομάζονται "γέφυρες": η μία εισόδου και η άλλη εξόδου. Στον κορμό των 24 επιλέγονται 17 παρομοιώσεις από την "Πατρόκλεια" (ραψωδίες Π-Ρ) και 7 από την "Έκτορος αναίρεσιν" (ραψωδία Χ). Πρόκειται για δύο κορυφαία επεισόδια της Ιλιάδος με ισόρροπη ανταπόκριση: στον βίαιο φόνο του Πατρόκλου από τον Έκτορα ανταποκ...

Ο Δ.Ν Μαρωνίτης, μετά την μετάφραση της Ιλιάδας, προσφέρει μια ανθολογία ιλιαδικών παρομοιώσεων και μελέτη, όπως είχε κάνει παλαιότερα και με τις ομηρικές παρομοιώσεις της Οδύσσειας. Στην προκείμενη έκδοση ανθολογούνται 24+2 ιλιαδικές παρομοιώσεις. Οι πρόσθετες 2 επονομάζονται "γέφυρες": η μία εισόδου και η άλλη εξόδου. Στον κορμό των 24 επιλέγονται 17 παρομοιώσεις από την "Πατρόκλεια" (ραψωδίες Π-Ρ) και 7 από την "Έκτορος αναίρεσιν" (ραψωδία Χ). Πρόκειται για δύο κορυφαία επεισόδια της Ιλιάδος με ισόρροπη ανταπόκριση: στον βίαιο φόνο του Πατρόκλου από τον Έκτορα ανταποκ...

Ο Δ.Ν Μαρωνίτης, μετά την μετάφραση της Ιλιάδας, προσφέρει μια ανθολογία ιλιαδικών παρομοιώσεων και μελέτη, όπως είχε κάνει παλαιότερα και με τις ομηρικές παρομοιώσεις της Οδύσσειας. Στην προκείμενη έκδοση ανθολογούνται 24+2 ιλιαδικές παρομοιώσεις. Οι πρόσθετες 2 επονομάζονται "γέφυρες": η μία εισόδου και η άλλη εξόδου. Στον κορμό των 24 επιλέγονται 17 παρομοιώσεις από την "Πατρόκλεια" (ραψωδίες Π-Ρ) και 7 από την "Έκτορος αναίρεσιν" (ραψωδία Χ). Πρόκειται για δύο κορυφαία επεισόδια της Ιλιάδος με ισόρροπη ανταπόκριση: στον βίαιο φόνο του Πατρόκλου από τον Έκτορα ανταποκ...