Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Η Κουζίνα" ("Pot-Bouille", -ο δέκατος τόμος της σειράς μυθιστορημάτων των "Ρουγκόν-Μακάρ" του Ζολά,- "της φυσικής και κοινωνικής ιστορίας μιας οικογένειας κάτω από τη δεύτερη αυτοκρατορία") δεν ανήκει στο πρώτο σχεδίασμα του μυθιοτορήματος-ποταμού: ο συγγραφέας της την εμπνεύστηκε, ενώ είχε αρχίσει ήδη να δημοσιεύει τους πρώτους τόμους της μακράς κοινωνικής του αφήγησης, και ξεπήδησε μέσα από τα ποικίλα προβλήματα της αστικής κοινωνίας, που απασχολούσαν τον συγγραφέα. Με την "Κουζίνα", ο Ζολά "ήθελε να χτυπήσει, με πείσμα την πένθιμη καμπάνα της αποσύνθεσης και της κατάρ...

Δεμένη με τη γη της η δεσποινίδα Κουτυριέ θα μισήσει τον Γκαρσία, τον άνθρωπο που της πήρε το μικρό της χτήμα. Ένας χαμένος ακόμα έρωτας θα την οδηγήσει να καταστρέψει ό,τι είχε δημιουργήσει. Κι όταν όλα αυτά θα 'χουν χαθεί, εβδομήντα πια χρόνων θ' αρχίσει πάλι να δημιουργεί πιο κοντά παρά ποτέ σ' αυτή τη γη, που καμιά δύναμη δεν μπόρεσε να της στερήσει, περιμένοντας το θάνατο του Γκαρσία, απ' τον οποίο, ωστόσο, είχε κατορθώσει να πάρει τη διαχείριση του μεγάλου του αγροχτήματος.

Ο Φρανσουά κι η Καμίλλη, νεαρό ζευγάρι μ' όλα του τα καλά, φαίνονται προορισμένοι να ζήσουν πολλά χρόνια ευτυχισμένοι. Πολύ γρήγορα για την Καμίλλη το χρυσό όνειρο άρχισε να μεταβάλλεται σ' εφιάλτη. Ύπουλα μπήκε μέσα της, με τη γέννηση του πρώτου παιδιού της, ένα τόσο δυνατό άγχος για το θάνατο ώστε η ζωή της άρχισε να στραβώνει: μοναξιά, φόβος, μίσος για τον εαυτό της και για τους άλλους, που γίνοντα οικείοι της σύντροφοι. Πιασμένη στην παγίδα, η Καμίλλη θα προσπαθήσει απεγνωσμένα να ξαναδώσει κάποια σημασία στη λέξη Έρωτας, να ξαναβρεί τον Φρανσουά -έναν Φρανσουά που ζει...

Οι ευτυχισμένοι άνθρωποι έχουν μια ιστορία, και μάλιστα έχουν μια όμορφη ιστορία. Η Μαρί γεννήθηκε στην Αλγερία. Ο Καρλ είναι Γερμανός. Συναντάει τη Μαρί, συνδέεται μαζί της, τη βοηθάει. Κι όσο πιο ευτυχισμένη είναι αυτή, τόσο και περισσότερο η παιδική της ηλικία ξαναζεί μέσα της. Όμως ο Καρλ γυρίζει στη Γερμανία, ξαναβρίσκει τη ζωή του, τις συνήθειες του και ξεχνάει σιγά σιγά τη Μαρί. Όταν η Μαρί καταλαβαίνει, ότι όλα τέλειωσαν ανάμεσα τους, νομίζει πως έχασε την ψυχή της. Δεν έχει πια όρεξη να ζήσει. Η χώρα, ωστόσο, της παιδικής της ηλικίας θα τη σώσει απ' το θάνατο. Α...

Η "Δραπέτις" ή το "Μετά την εξαφάνιση της Αλμπερτίν" (ο Προυστ δεν πρόλαβε να επιλέξει τον οριστικό τίτλο) μας παρουσιάζει το τέλος του κύκλου της Αλμπερτίν: την απόδρασή της, το θάνατό της, τη θλίψη και τη λησμονιά. Ο περιορισμός στο σπίτι της "Αιχμάλωτης" τελειώνει: χωρίς ωστόσο την επιστροφή στην ηρεμία και στην αισιοδοξία, ενώ η νοσταλγία γίνεται πιο έντονη με αναζητήσεις, με μεταθανάτιες ανακρίσεις και με γεγονότα που συναγωνίζονται στις εκπλήξεις το ένα το άλλο. Ο συγγραφέας και ο ήρωας δεν παύουν να εξερευνούν τους πιθανούς κόσμους, γιατί τους έλκουν ιδιαίτερα εκείνο...

Τι ήταν εκείνο που ώθησε τον πολέμιο της Κομμούνας Ζολά, αυτόν που απόφευγε να πάρει θέση, για να μη θεωρηθεί μεταρρυθμιστής, να γράψει ένα βιβλίο όπως το "Ζερμινάλ"; "Δεν είχα παρά μία μόνον επιθυμία", θα εξομολογηθεί, "να δείξω αυτούς τους εξαθλιωμένους, αυτά τα θύματα της εκμετάλλευσης, αυτούς που ασφυκτιούν, όπως ακριβώς τους έχει καταντήσει η κοινωνία μας, και να ξεσηκώσω τέτοιον οίκτο, να προκαλέσω τέτοια κραυγή για δικαιοσύνη, ώστε η Γαλλία να πάψει, επιτέλους, να επιτρέπει να την κατασπαράζουν". Το "Ζερμινάλ" αναμφισβήτητα θεωρείται το καλύτερο έργο του Εμίλ Ζ...

Η αυτοκτονία μιας γυναίκας κάνει το νεαρό και επιτυχημένο δικηγόρο Ζαν-Μπαπτίστ Κλαμάνς να συνειδητοποιήσει πως κανόνας της ως τότε ζωής του στάθηκε η αδιαφορία του για τους άλλους. Συγκλονισμένος από την ανακάλυψη αυτή, βυθίζεται στην κραιπάλη και καταλήγει αλκοολικός σε κάποιο μπαρ του Άμστερνταμ. Η καθοδική του πορεία όμως αντιπροσωπεύει τη φθορά και τη σήψη ενός ολόκληρου κόσμου που βασίζεται σε ψεύτικες αξίες και σε μια υποκριτική ηθική.

Βιώματα και τραυματικές εμπειρίες θέλει να εκφράσει αυτό το μυθιστόρημα. "Ω Θεέ μου", θα φωνάξει γεμάτη απόγνωση μια γυναίκα, "γιατί μας έπλασες έτσι, ώστε να πρέπει να τρώμε τρεις φορές την ημέρα κι όχι μια φορά κάθε τρεις μέρες!" Αποφεύγοντας να περιοριστεί σε συγκεκριμένους τόπους και εποχές, επεκτείνεται σε πλατύτερους χώρους για να εκφράσει την τραγωδία, που ακολούθησε τον πόλεμο και την κατοχή. Να εικονογραφήσει την τραγικότητα της γενιάς του εμφύλιου πολέμου, το διωγμό της, αλλά και την ήττα της. Ήττα που δε θα την καταβάλει ωστόσο. Στις φυλακές, στις εξορίες, αλ...

Στα πρώτα χρόνια της εμφάνισης της ανθρώπινης ζωής στον πλανήτη μας τοποθετεί την υπόθεση του έργου του ο Ζοζέφ Ρονύ. Δυο φίλοι, ο Αούν και ο Ζουχρ, ο ένας από τη φυλή των Ούλχαμρ κι ο άλλος από τη γενιά των Ανθρώπων-δίχως-Ώμους, αποφασίζουν ν' αφήσουν τους δικούς τους και να τραβήξουν κατά την Ανατολή με μοναδικά εφόδια τα όπλα τους και την παλικαριά τους σε μια προσπάθεια να εξερευνήσουν τον άγνωστο πλανήτη Γη. Στο διάβα τους παραμονεύει ο θάνατος από τ' αγρίμια, τους Πιθηκάνθρωπους, τους Ανθρώπους-Αγριόσκυλα ...θα καταφέρουν να επιζήσουν; Ο Ρονύ με το γλαφυρό του ύφος,...

Στα πανάρχαια χρόνια, τότε που την προσωπική ανδρεία τη θεωρούσαν ως δώρο θεϊκό, που η αποκοτιά και η τόλμη ενός παλικαριού έσωζε ή κατέστρεφε ένα λαό, η Ευρυμάχη ζει τη μεγαλύτερη περιπέτεια της ζωής της: έχει να διαλέξει ανάμεσα στη φωνή της καρδιάς της και στην υπόδειξη της λογικής της. Δυο παλικάρια αγωνίζονται να κατακτήσουν την πανέμορφη ξανθιά κόρη του Βοριά: ο γενναίος αρχηγός των βουνίσιων Θολρόγκ και το ηρωικό παλικαρόπουλο από τις Λίμνες, ο Ιν-Κιλγκ. Πώς θα τα καταφέρει η γλυκιά κοπέλα; Ποιος θα κερδίσει στο τέλος, η καρδιά ή η λογική της; Ο Ζοζέφ Ρονύ με την α...

Χωριατοπούλα από τη Βουργουνδία, γεννημένη μέσα σε κάποιο ρυάκι, η Αλίς Πρεν, η επιλεγόμενη Κική, κατακτά το Μονπαρνάς, εγκαινιάζει την περίοδο που έμεινε γνωστή σαν τα "Τρελά Χρόνια", αναστατώνει το Παρίσι με την ελευθεριάζουσα και επαναστατική αθωότητα της και φτάνει να γίνει το πιο φημισμένο μοντέλο του 20ού αιώνα. Ποζάρει για φωτογράφους όπως ο Μαν Ρέι και ο Μπρασάι, για ζωγράφους όπως ο Φουζίτα, ο Κίσλινγκ, ο Περ Κρογκ και ο Πικάσο, για γλύπτες όπως ο Κάλντερ και ο Γκαργκάλο, και βασιλεύει στο καλλιτεχνικό στερέωμα του μεσοπολέμου σαν το υπέρλαμπρο σύμβολο του ερωτισμο...

Ξαφνικά, ο ερχομός κάποιου τρίτου σπάει την αρμονία - κεραυνός εν αιθρία... η σύγκριση. Η Μαρία αντιπαραθέτει τον κομψό κι εύθραυστο σαν μπιμπελό σύζυγο, με τον άλλο, τον άλλο Άντρα, τον κυριαρχικά αρσενικό. Μπροστά στο ρωμαλέο Ραούλ, ο "περιποιημένος σαν μια μικρή μαιτρέσσα Φελίξ" ξεθωριάζει. Θα υποκύψει; Ο πειρασμός είναι παραδοσιακός...

«Για έναν άνθρωπο "από καλό σπίτι" το να είναι ευτυχισμένος σημαίνει να συνεχίσει το πεπρωμένο όλων, όχι θέλοντας να απαρνηθεί αλλά να ευτυχήσει. Για να είσαι ευτυχισμένος χρειάζεται χρόνος, πολύς χρόνος· χρειάζεται υπομονή. Και το χρόνο μάς τον κλέβει η ανάγκη για χρήματα. Ο χρόνος αγοράζεται. Όλα αγοράζονται. Να είσαι πλούσιος σημαίνει να έχεις το χρόνο για να είσαι ευτυχισμένος, όταν σου αξίζει να είσαι ευτυχισμένος».

Κάτω απ' τον τρόμο που προκαλεί η απροσδόκητη εισβολή μιας φοβερής επιδημίας, όπως η πανούκλα, σε μια ανυποψίαστη πόλη, ο συγγραφέας κατορθώνει να περιγράψει έντονα όλη την αντίδραση, την αγωνία και την παθητική αναμονή ή την απόγνωση εκείνων που προσβάλλονται ή θα προσβληθούν. Πρόκειται για την ανθρώπινη αδυναμία μπροστά στον παραλογισμό μιας μάστιγας που κανένας δεν μπορεί να πολεμήσει κι απ' την οποία δεν μπορεί να αμυνθεί. Απ' την άλλη μεριά ένα άλλο είδος ανθρώπων, όχι πια αυτοί που υποφέρουν αλλά αυτοί που μάχονται, διασώζουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

Βασιζόμενος στα επιστημονικά δεδομένα της εποχής του, ο Ιούλιος Βερν εξερευνά τη μάζα της Γης σε μια προσπάθεια να φτάσει στο διάπυρο πυρήνα της. Ο καθηγητής Λίντεμπροκ, ο βοηθός του Άξελ και ο οδηγός τους Χανς είναι οι ήρωες της γοητευτικής αυτής περιπέτειας, που ενσαρκώνουν, καθένας με τον τρόπο του, τους τρεις αναβαθμούς της ανθρώπινης Γνώσης: ο καθηγητής Λίντεμπροκ το πάθος για επιστημονική έρευνα, αυτόν τον ίδιο τον Ορθό Λόγο· ο Άξελ την επιφύλαξη και την αμφιβολία, τον Αντίλογο· ο Χανς το σιωπηλό και στέρεο ένστικτο της αρχέγονης ψυχής, που πορεύεται αλάθευτο μέσα...