Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

[...] "Δεν έχουν σημασία οι επέτειοι. Μ' αρέσει πάντα να φαντάζομαι αυτήν την ανορθογραφία μέσα στον άνυδρο κόσμο των φιλολόγων, αυτόν τον άνθρωπο που φωτογραφήθηκε να χαϊδεύει τη στήλη της Ηγησούς. να τον σκέφτομαι να παρατηρεί ακόμη όλο αγωνία τη Σαρκοφάγο, εκείνο το δοχείον θανάτου, που γινόταν μπρος στα μάτια του ένας ζωντανεμένος τόπος ερωτικού σμιξίματος δύο νέων. Σκεφτόταν να τους στήσει μια παγίδα: "... να ξαναζωντανέψω τη λάρνακα. Να 'ναι πάλι κλειστή και πάλι με γυμνά σώματα μέσα, που θα πετιούνταν όμως με λαχτάρα σε λίγο σα νεκραναστημένα". Αλλά τις παγίδες μάς τ...

[...] Είκοσι Έλληνες δημιουργοί έστρεψαν το φακό τους, ασφαλώς με ιερή συγκίνηση και ευαισθησία, στο κυκλικό νησιώτικο σύνολο του κεντρικού Αιγαίου που περιβάλλει προστατευτικά τη Δήλο, την ιερή νήσο του Απόλλωνα για να απαθανατίσουν συγκεκριμένα υλικά. Το ξερό, πετρώδες, ενίοτε απόκρημνο αλλά ανεπανάληπτο τοπίο των Κυκλάδων και το κρυστάλλινο μάρμαρο, διάφανο σχεδόν σαν την πρώτη αυγή της ανθρωπότητας. Από τους συμπαγείς όγκους που γεννήθηκαν μοναδικές μορφές, τα κυκλαδικά γλυπτά, που συχνά δεν ξεπερνούν σε μέγεθος την ανθρώπινη παλάμη. [...] Η έκθεση "Με τον φακό στραμμέν...

Η "Πατριδογνωσία" είναι μια αναδρομή στο ζωγραφικό έργο του Γιάννη Ψυχοπαίδη από τη δεκαετία του '60 μέχρι σήμερα. Η σταθερή αναφορά αυτού του βιβλίου είναι τα επιλεγμένα έργα του, που εκφράζουν με άμεσο τρόπο τη στενή σχέση της τέχνης με την κοινωνία, την ιδεολογία, την πολιτική και την ιστορία. Το βιβλίο αυτό διατρέχει μια πορεία 40 χρόνων νεοελληνικής ιστορίας και προσωπικής ιστορίας του καλλιτέχνη και αναζητά μέσα από την καλλιτεχνική διαδρομή του Ψυχοπαίδη να αναδείξει μια ολόκληρη εποχή αμφισβήτησης, τολμηρών ανατροπών και κριτικού στοχασμού. Περιλαμβάνει περίπου 280...

Η σκηνή στου Αποστόλη το κουτούκι. Ο Στάθης ο βαρύς απαντιέται με την παλιά φιλενάδα. Είναι η Μαριώ. Η κόρη της χήρας. Τρικαλινή τσαχπίνα. Γρήγορα θα έρθουν στα τσακίρ κέφια: - Σήκω χόρεψε, κουκλί μου. Έχεις κορμί αράπικο. - Κέρνα με, φως μου. Κέρνα με, γλυκιά μου αγάπη. Εσύ, ο άνθρωπός μου. Φέρτε μου κρασί να πιω. - Το κορίτσι απόψε θέλει. Σπάσ' τα, γκρέμισ' τα, κυρά μου. Σπάσ' τα, φως μου, για τα μένα. Μες στο γλυκό της αγάπης κρασί. Σπάσ' τα, καλέ Μαριώ. Σπάσ' τα, πασά μου. Κορίτσι μου, όλα για σένα. Για κοίτα, κόσμε, ένα κορμί. - Γεια σου, άντρα μου. Γλυκέ μου άντρα...

Δεκατρία μικρά κείμενα, μεταξύ 1999 και 2003, δημοσιευμένα τα περισσότερα σε διάφορα περιοδικά και εφημερίδες. Αποτυπώνουν τη βαθιά αίσθηση και συναίσθηση της ποιητικής συνάφειας του Γιάννη Ψυχοπαίδη με τον ευρωπαϊκό πολιτισμό, την ελληνική καλλιτεχνική παράδοση και το ελληνικό τοπίο. Και αναδεικνύουν με γνώση και με ευαισθησία τη βαθύτερη ευθύνη του δημιουργού-ανθρώπου απέναντι στην κοινωνία και στο περιβάλλον που τον ενέπνευσαν. Δεκατρία μικρά κείμενα καλλιτεχνικού ήθους και συλλογικής μνήμης.

[...] Για τον Παρμενίδη, η μοναδική νόμιμη εξεικόνιση της αλήθειας συνίσταται στην ανεικονική έκφραση της νοητικής σύλληψής της μέσα από ένα μονοσήμαντο, στερεότυπο και, τελικά, μονότονο λέγειν που καταφάσκει το εστίν. Καμία εικόνα, κανένα εικαστικό είδωλον δεν μπορεί να προσέλθει αρωγός σε αυτό το εγχείρημα, ούτε βέβαια να υποκαταστήσει την παρμενίδεια Μονολεκτική. Είναι κάτι που το γνωρίζει καλά ο Ψυχοπαίδης. Οι πίνακές του δεν προτείνονται υπαλλακτικά ως απεικόνιση της αλήθειας του Είναι, ούτε επιχειρούν να αναπαραστήσουν εικονογραφικά τον Παρμενίδειο Λόγο. Ο χρωστήρας τ...