Μαστοράκη Τζένη 1949-
Mastoráki Tzéni
Η Τζένη Μαστοράκη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1949. Σπούδασε βυζαντινή και μεσαιωνική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα με ένα ποίημά της που περιλήφθηκε στην "Αντι-ανθολογία" του Δημήτρη Ιατρόπουλου, το 1971. Την επόμενη χρονιά τα ποιήματά της κίνησαν το ενδιαφέρον του Γιάννη Ρίτσου και της Νανάς Καλλιανέση, και εκδόθηκε από τον "Κέδρο" το πρώτο της βιβλίο, "Διόδια", με τίτλο που επέλεξε ο ποιητής. Έχουν εκδοθεί μέχρι σήμερα τέσσερα βιβλία ποίησης ("Διόδια", 1972, "Το σόι", 1978, "Ιστορίες για τα βαθιά", 1983 και "Μ' ένα στεφάνι φως", 1989), με το τελευταίο βιβλίο της, εμπνευσμένο από το έργο του Δ. Σολωμού, να έχει συγκεντρώσει την καθολική, σχεδόν, αποδοχή κριτικής και κοινού και να έχει επαινεθεί, μεταξύ άλλων, για την αριστοτεχνική χρήση της ελληνικής γλώσσας (Γ. Π. Σαββίδης) και της μυθοποιητικής παράδοσης (Δ. Μαρωνίτης). Τα ποιήματά της μεταφράστηκαν σε διάφορες γλώσσες και δημοσιεύθηκαν σε ανθολογίες και περιοδικά. Η διευθύντρια του προγράμματος ελληνικών σπουδών στο Columbia University της Νέας Υόρκης, Karen Van Dyck, αφιερώνει στη Τζένη Μαστοράκη ένα ολόκληρο κεφάλαιο του βιβλίου της "Η Κασσάνδρα και οι λογοκριτές" (1998), θεωρώντας την "μία από τις κορυφαίες ποιήτριες και μεταφράστριες της Ελλάδας". Δεινή μεταφράστρια, η Τζένη Μαστοράκη έχει μεταφράσει συγγραφείς πολύ διαφορετικούς μεταξύ τους, όπως οι Τζέι-Ντι Σάλιντζερ, Κάρσον ΜακΚάλερς, Ελίας Κανέττι, Χάινριχ Μπελ, Χάινριχ φον Κλάιστ, Καρλ Μαρξ, Κάρλο Γκολντόνι, Έντγκαρ Άλαν Πόε, Άπτον Σίνκλαιρ, Λιούις Κάρολ, Τζόρτζιο Μανγκανέλλι, Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα, Χάρολντ Πίντερ, Σάρα Κέην, Μιγέλ δε Θερβάντες, Χάουαρντ Μπάρκερ, Πωλ Σουήζι, Άγκνες Χέλερ, κι ακόμη τον "Πετροτσουλούφη" του Χάινριχ Χόφμαν και παραμύθια των Αδελφών Γκριμ. Το 1989 τιμήθηκε με το Thornton Niven Wilder Prize του Columbia University (Translation Center) για το σύνολο του μεταφραστικού της έργου και το 1992 με το ειδικό βραβείο του ΙΒΒΥ (International Board on Books for Young People) για τη μετάφραση του παιδικού βιβλίου "Ο ταξιδιώτης της αυγής", του Σι-Ες Λιούις (εκδόσεις Kέδρος). Ποιήματά της στα ελληνικά και σε γαλλική μετάφραση, επιλεγμένα από την ίδια, περιλαμβάνονται στο ιστολόγιό της: http://mastorakilfh2007.blogspot.com.
Το λιοντάρι, η μάγισσα και η ντουλάπα
Lewis Clive Staples 1898-1963
Κέδρος (1999)
Η Νάρνια... μια χώρα παγωμένη... όπου είναι πάντα χειμώνας... μια χώρα που περιμένει κάποιον να την απελευθερώσει. Τέσσερις φίλοι έτοιμοι για περιπέτειες περνάνε μέσα από την πόρτα μιας ντουπάλας στη χώρα της Νάρνια, μιας χώρας σκλαβωμένης από τις δυνάμεις της Λευκής Μάγισσας. Όταν όμως κάθε ελπίδα έχει σχεδόν πια χαθεί, η επιστροφή του Μεγάλου Λονταριού, του Ασλάν, σηματοδοτεί μια μεγάλη αλλαγή... και μια μεγάλη θυσία.
Ο ταξιδιώτης της αυγής
Lewis Clive Staples 1898-1963
Κέδρος (1998)
Η Νάρνια... όπου ένας δράκος ξυπνά... όπου τα άστρα περπατούν στη γη... όπου όλα μπορεί να συμβούν. Ένας βασιλιάς και μερικοί σύντροφοί του ξεκινούν ένα ταξίδι που θα τους οδηγήσει πέρα από κάθε γνωστή γη. Καθώς πλέον όλο και πιο μακριά, σε νερά που δεν βρίσκονται σε κανένα χάρτη, ανακαλύπτουν πως η αναζήτησή τους δεν είναι αυτή που φαντάζονταν και πως τα πέρατα του κόσμου είναι μόνον η αρχή.
Οι μαριονέτες
Kleist Heinrich von 1777-1811
Άγρα (1996)
Σπάνια είναι τα κείμενα που μιλάνε για το θέατρο. Ακόμη σπανιότερα εκείνα που μας βάζουν μονομιάς μπροστά σε αυτό που στο θέατρο είναι σκανδαλώδες, ανήκουστο, είτε μάλιστα αδύνατο. Το δοκίμιο του Kleist "Περί του θεάτρου των μαριονετών" ("Uber das Marionettentheater") είναι αναμφίβολα ένα από αυτά (τα λίγα) - πλάι, για παράδειγμα, στην "ομιλία για ηθοποιούς" του 'Αμλετ, σε ορισμένες "περιπλανήσεις" ("divagations") του Mallarme, στο "Θέατρο και το είδωλό του" του Artaud, και στην "Παράξενη λέξη τ..." ("L' etrange mot d'...") του Genet. Εν τούτοις, το δοκίμιο αυτό του Kleist...
Λίγεια
Poe Edgar Allan 1809-1849
Στιγμή (1996)
Η "Λίγεια" πραγματεύεται το θέμα της "αιώνιας Σικελίας", μέσα από τη θαμβωτική ιστορία του γηραιού καθηγητή Ροζάριο Λα Τσιούρα, που γνώρισε στη νεότητά του τον θεϊκό έρωτα της Σειρήνας. Πέρα από την Ιστορία, ο Λαμπεντούζα οραματίζεται την ιδανική χώρα της αρχαίας ελληνικής πραγματικότητας, στην οποία, περισσότερο από ό,τι με την καλλιέργεια, εισδύει κανείς με το "ζωώδες ένστικτο"· σύλληψη που αγγίζει το βάθος του πλέον καθαρού κλασικισμού μ' ένα πνεύμα ακόμα θερμά ρομαντικό.
Κύκλος Βάγκνερ
Συλλογικό έργο
Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (1992)
Στη φετινή Περίοδο Εξορμήσεως του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, ο Κύκλος Βάγκνερ είναι ο πρώτος μεγάλος κύκλος εκδηλώσεων που σχεδίασε το Γνωμοδοτικό Συμβούλιο των Φίλων της Μουσικής. Σε αντίθεση με τον περσινό Κύκλο Μότσαρτ, δεν υπάρχει -ούτε άλλωστε είναι απαραίτητο να υπάρχει- επετειακή αφορμή για τον Κύκλο Βάγκνερ. Για το Μέγαρο Μουσικής αποτελεί πεποίθηση ότι η γόνιμη επαφή και η ουσιαστική γνωριμία του μεγάλου κοινού με τους κορυφαίους δημιουργούς του παγκόσμιου πολιτισμού είναι οφειλή στην ελληνική κοινωνία με πολύτιμο αντίκρισμα. [...] Τον Κύκλο ανοίγει η όπερα "Ο...
Κύκλος Βάγκνερ
Συλλογικό έργο
Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (1992)
Στη φετινή Περίοδο Εξορμήσεως του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, ο Κύκλος Βάγκνερ είναι ο πρώτος μεγάλος κύκλος εκδηλώσεων που σχεδίασε το Γνωμοδοτικό Συμβούλιο των Φίλων της Μουσικής. Σε αντίθεση με τον περσινό Κύκλο Μότσαρτ, δεν υπάρχει -ούτε άλλωστε είναι απαραίτητο να υπάρχει- επετειακή αφορμή για τον Κύκλο Βάγκνερ. Για το Μέγαρο Μουσικής αποτελεί πεποίθηση ότι η γόνιμη επαφή και η ουσιαστική γνωριμία του μεγάλου κοινού με τους κορυφαίους δημιουργούς του παγκόσμιου πολιτισμού είναι οφειλή στην ελληνική κοινωνία με πολύτιμο αντίκρισμα. [...] Τον Κύκλο ανοίγει η όπερα "Ο...
Ο Βάγκνερ και η Ελλάδα
Συλλογικό έργο
Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (1992)
Το βιβλίο αυτό, όπως θα διαπιστώσει ο αναγνώστης, διαπνέεται από μια εσκεμμένη μονομέρεια. Η επιλογή των κειμένων και των άρθρων που το απαρτίζουν έχει γίνει με σκοπό να παρουσιάσει στο πλατύ κοινό μία και μόνο συνιστώσα του βαγκνερικού έργου, η οποία όπως δηλώνει ο τίτλος αφορά στη "συνάντηση" του συνθέτη με τον αρχαίο ελληνικό κόσμο και κυρίως με τις παραστάσεις δράματος στην κλασική Αθήνα. Έτσι, ο αναγνώστης θα βρει συγκεντρωμένα στον μικρό αυτόν τόμο (α) τις σκέψεις του Βάγκνερ για την αρχαιότητα, συνοδευόμενες από την πρώτη -θετική- αποτίμηση που έκανε ο Νίτσε στη βαγκ...
Το αρχαίο μυθιστόρημα
Hägg Tomas
Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης (1992)
Εκτός από τις δύο σπουδαιότερες μορφές του είδους, το "ιδεώδες" ελληνικό και το "κωμικό" ρωμαϊκό μυθιστόρημα, το βιβλίο εξετάζει τον ψευδοϊστορικό Βίο Αλεξάνδρου του Μακεδόνος και τη συνέχιση του "ιδεώδους" μυθιστορήματος στις Απόκρυφες Πράξεις των Αποστόλων. Εξετάζει επίσης το κοινωνικό και το λογοτεχνικό υπόβαθρο του μυθιστορήματος, καθώς και την υποδοχή που του επιφυλάχθηκε κατά τον Μεσαίωνα και τους νεότερους χρόνους.
Η κλασική παράδοση
Highet Gilbert
Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης (1988)
Όπως αναφέρει ο συγγραφέας, "Διανύσαμε πολύ δρόμο, ακολουθώντας τον ποταμό των ελληνορωμαϊκών επιδράσεων στη λογοτεχνία. Από την πρώτη του επαφή με τη ζωή της σύγχρονης Ευρώπης, ως τα δάση και τις ερημιές των Σκοτεινών Αιώνων, [...] και από κει τον είδαμε να κυλά στην εποχή του μπαρόκ, μέσα σε μια κοίτη προσεχτικά καθορισμένη, ντυμένη με μάρμαρο και αγάλματα στις όχθες· κι ύστερα να φουσκώνει πάλι την εποχή της επανάστασης, [...] τέλος, μέσα από καινούργιες διώρυγες, τον είδαμε να κυλά, ωραίος και πανίσχυρος, στη λογοτεχνία του 19ου αιώνα, κι από κει στου 20ού, και να φτάνε...
Ιστορίες για τα βαθιά
Μαστοράκη Τζένη 1949-
Κέδρος (1986)
[Ε' ΤΙ ΕΛΕΓΕ ΕΚΕΙΝΗ Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ] Μα όταν κάποιος σου μιλά με τρόμους, φωνές χαμένων σε απαίσια σπήλαια και βάλτους- εσύ να σκέφτεσαι προπάντων τι μπορεί να εν- νοεί, ποιο διαμελισμένο πτώμα κρύβει στο υπό- γειό του, τι δαγκωτά φιλιά και φόνους, νύχτα υπόκωφη, που σιωπηλά τη διασχίζουν αμαξο- στοιχίες (συσκοτισμένες με βαριά παραπετά- σματα, και στους τροχούς πανιά ή βαμπάκι), τι άνομες επιθυμίες, λύσσα, ψιθύρους, ουρλιαχτά, βεγγαλικά σε λάκκους πολιούχων, εκδικητές να τον μουσκεύουν στο αίμα όταν κοιμάται, ποιον κλέφτη, τέλος, σε βαθύ κοιτώνα χάλκινο, πνιγ-...
Οι απόψεις ενός κλόουν
Böll Heinrich 1917-1985
Γράμματα (1986)
Ο Χανς Σνηρ, γόνος πλούσιας και ισχυρής οικογενείας, εγκαταλείπει το πατρικό του σπίτι, αηδιασμένος από την ψευτιά και την υποκρισία των δικών του και των "ισχυρών" που τους περιστοιχίζουν, και διαλέγει το μόνο επάγγελμα που τον αντιπροσωπεύει: γίνεται κλόουν, δίνει παραστάσεις από πόλη σε πόλη, κι έχει μαζί του τη Μαρί, την πρώτη και μοναδική του αγάπη. Έπειτα από έξι χρόνια δύσκολης συμβίωσης, η Μαρί τον εγκαταλείπει για να παντρευτεί έναν σπουδαίο παράγοντα του γερμανικού καθολικισμού, κι ο Χανς, που δεν καταφέρνει να την ξεπεράσει, κατρακυλάει σταθερά. Ζητιάνος πια, θα...