Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Αντίθετα με τις περισσότερες μεγάλες του επιτυχίες που αποτελούσαν ξέσπασμα προσωπικού λυρισμού, ο Ουίλλιαμς γράφει το Τριαντάφυλλο στο στήθος, έργο πιο κωμικό, αλλά και πάλι με πολλά αυτογραφικά στοιχεία. Στόχος του είναι να ξορκίσει τα προβλήματα της αμερικανικής κοινωνίας και, κυρίως, τη λαίλαπα του μακαρθισμού, τον πολλαπλασιασμό των γυναικείων νευρώσεων και την αγωνία των μικροαστών για κοινωνική άνοδο. Γι αυτό φιλοτεχνεί ένα έργο που, πατώντας στα χνάρια της ηθογραφίας, προχωρεί στη συμβατική ερμηνεία των φυσικών φαινομένων για να καταλήξει σε ιλαροτραγικό ψυχογράφημα...

Το έργο γράφτηκε το 1959 και πρωτοπαρουσιάστηκε το 1962 στην Ιταλία, στο φεστιβάλ του Σπολέτο. Το 1968 γυρίστηκε ταινία σε σκηνοθεσία Τζόζεφ Λόουζυ, με την Ταλλούλα Μπάνκχεντ στο ρόλο της εκκεντρικής κυρίας Γκόφορθ και τον Ταμπ Χάντερ στο ρόλο του αριβίστα Κρις Φλάντερς. Η υπόθεση εκτυλίσσεται στο μεταπολεμικό Κάπρι, όπου η γηραιά εκατομμυριούχος κυρία Γκόφορθ δέχεται στη βίλα της την επίσκεψη ενός όχι τόσο νεαρού πια ζιγκολό, του Κρις Φλάντερς. Οι προειδοποιήσεις της γραμματέως της Μπλάκι και της φίλης της Μάγισσας του Κάπρι να μη συναντήσει τον νεαρό, δεν πείθουν την...

Πολύ συχνά οι χαρακτήρες των θεατρικών έργων του Τεννεσσή Ουίλλιαμς είναι προεκτάσεις ατόμων της ίδιας του της οικογένειας, και χαρακτηριστικότερο παράδειγμα είναι τα πρόσωπα του Γυάλινου κόσμου. Η μητέρα Αμάντα, με τη δήθεν τελειομανία και τη φλυαρία της, ταιριάζει αρκετά με τη μητέρα του συγγραφέα, Εντουίνα. Η κόρη Λώρα, εκ γενετής χωλή, ενδοστρεφής και μόνιμα θλιμμένη, είναι αντίγραφο της αδελφής του Ουίλλιαμς, Ρόουζ, η οποία παρουσίασε από νωρίς σχιζοφρένεια και αργότερα υπεβλήθη σε μετωπιαία λοβοτομή. Ο γιος Τομ, υπάλληλος σε αποθήκη υποδημάτων, με κρυφή νυχτερινή ζωή...

Το έργο είναι ένα μεγάλο μονόπρακτο, χωρίς ιδιαίτερη σκηνική δράση, και στην ουσία αποτελεί μια ελεγεία πάνω στην έννοια του χρόνου και στην ουτοπία της ποιητικής ευαισθησίας. Το θέμα που κυριαρχεί σ' αυτό είναι η ωμοφαγία. Η γηραιά κυρία Βέναμπλ συντηρεί στον κήπο της σαρκοβόρα φυτά που τρέφονται με έντομα. Η κυρία Βέναμπλ και ο γιος της, Σεμπάστιαν, κάνουν ειδικό ταξίδι στα νησιά Ενκαντάδας για να δουν όρνεα να επιτίθενται και να καταβροχθίζουν νεογέννητες θαλάσσιες χελώνες. Στο τέλος η Κάθρην Χόλλυ γίνεται αυτόπτης μάρτυρας του βίαιου θανάτου του Σεμπάστιαν από πεινασμέν...

Οι ηρωίδες του Ουίλλιαμς βρίσκονται, ή θέλουν να βρίσκονται, δίπλα σ' ένα ντουζ. Ένα ντουζ με χλιαρό νερό. Ξέρετε γιατί; Γιατί έχουν αδύνατα νεύρα. Τις πιο πολλές φορές κάθε τόσο αποχωρούν από τη σκηνή κουρασμένες - αδιάθετες και επιστρέφουν σε λίγο με επιφωνήματα ανακουφίσεως. Λίγη κολώνια ή άρωμα στ' αυτιά, στο μέτωπο, το κουμπί του ραδιοφώνου πιο σωστά στο σταθμό κι όλα έχουν μια λάμψη για ζωή. Μα μόνο για λίγο όμως, γιατί μετά αρχίζουν πάλι τις σολωμικές φαντασιώσεις. Τις λαμπρές πτώσεις. Τα νεραϊδοπαρσίματα. Γιώργος Χρονάς, "Ψεύτικες βλεφαρίδες"

"Οι ηρωίδες του Ουίλλιαμς βρίσκονται, ή θέλουν να βρίσκονται, δίπλα σ' ένα ντουζ. Ένα ντουζ με χλιαρό νερό. Ξέρετε γιατί; Γιατί έχουν αδύνατα νεύρα. Τις πιο πολλές φορές κάθε τόσο αποχωρούν από τη σκηνή κουρασμένες-αδιάθετες και επιστρέφουν σε λίγο με επιφωνήματα ανακουφίσεως. Λίγη κολόνια ή άρωμα στ' αυτιά, στο μέτωπο, το κουμπί του ραδιοφώνου πιο σωστά στο σταθμό κι όλα έχουν μια λάμψη για ζωή. Μα μόνο για λίγο όμως, γιατί μετά αρχίζουν πάλι τις σολωμικές φαντασιώσεις. Τις λαμπρές πτώσεις. Τα νεραϊδοπαρσίματα". Γιώργος Χρονάς, Ψεύτικες βλεφαρίδες.

Τα μονόπρακτα του Τεννεσσή Ουίλλιαμς αποτελούν αντικείμενο μελέτης σε θεατρικές σχολές, όπου παρουσιάζονται ως σπουδή στον συμπυκνωμένο θεατρικό λόγο. Ο Ουίλλιαμς, όπως ο Πιραντέλλο, ο Μίλλερ και άλλοι, πλάθουν χαρακτήρες και μέσω αυτών μεταδίδουν τα μηνύματά τους με έμμεσο τρόπο. Ειδικότερα ο Ουίλλιαμς προσφέρεται για μελέτη και ανάλυση, αφού στα μονόπρακτά του οι ήρωες ξεκινούν από μια αφετηρία του παρελθόντος γνωρίζοντας πως η πορεία τους δεν έχει τέρμα, ή, αν έχει, το τέρμα αυτό είναι αδιέξοδο. Οι περισσότεροι ήρωές του προσπαθούν να βρουν μια άκρη -όποια-, όμως δεν το...

Αλκοόλ, ναρκωτικά, ομοφυλοφιλία. Μέσα στην απάνθρωπη μοναξιά της τερατούπολης που λέγεται Νέα Υόρκη ο ήρωας του βιβλίου, εύθραυστος, υπερευαίσθητος, και ευφάνταστος προσπαθεί να δημιουργήσει το δικό του χώρο και να περισώσει όσα μπορεί απ' τα όνειρα του. Σ' ένα κόσμο όμως στοιχειωμένο από μνήμες του παρελθόντος, διαβατικούς εραστές, βάρβαρους αστυνομικούς και αποτυχημένους καλλιτέχνες τα περιθώρια του όλο και στενεύουν ως τη στιγμή που η ζωγράφος Μωυσή και η ρήξη της με τη λογική του προσφέρουν την έσχατη λύση της απελπισίας.

Είναι ένα έργο όπου πιστεύουμε κάθε λέξη που δεν εκφέρεται, κάθε συναίσθημα που δεν εκδηλώνεται, κάθε αδυναμία που δεν ομολογείται. Οι δύο κύριοι χαρακτήρες του, εκρηκτικοί μέσα στα αδιέξοδά τους, είναι διατεθειμένοι να συγκρουστούν έως την συντριβή και την κατάρρευση. Έχουμε να κάνουμε εδώ με μία έγγαμη ερωτική σχέση που θυμίζει περισσότερο εναγκαλισμό θανάτου παρά προσπάθεια συμβίωσης. Η διεκδικητική Μάγκι προσπαθεί να αναστήσει πεθαμένα αισθήματα στον παραιτημένο Μπρικ, που μετά το βιολογικό τραυματισμό του σε κάποιο γήπεδο αποσύρεται στο δωμάτιό του και καταφεύγει στο π...

Στο "Λεωφορείον ο Πόθος", κορυφώνεται η αντίθεση ανάμεσα στην παρακμή ενός πολιτισμού που έχει συνείδηση του εαυτού του και στη δύναμη μιας ζωώδους ορμής χωρίς σκοπό. Το "Λεωφορείον" αποκαλύπτει πως ο κύριος Ουίλλιαμς είναι γνήσιος ποιητικός δραματουργός, με τίμια και ολοκληρωτική γνώση των ανθρώπων και με βαθιά συμπάθεια γι' αυτούς... Με ποιητική φαντασία και συμπόνια, ύφανε μια σπαρακτική και λαμπερή ιστορία. (Brooks Atkinson, New York Times, 4.12.1947) Το "Λεωφορείον" είναι ζωτικό, παλλόμενο, συμπονετικό, σπαρακτικά ανθρώπινο."" (New York Daily News, 4.12.1947) "...