Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τα μονόπρακτα του Τεννεσσή Ουίλλιαμς αποτελούν αντικείμενο μελέτης σε θεατρικές σχολές, όπου παρουσιάζονται ως σπουδή στον συμπυκνωμένο θεατρικό λόγο. Ο Ουίλλιαμς, όπως ο Πιραντέλλο, ο Μίλλερ και άλλοι, πλάθουν χαρακτήρες και μέσω αυτών μεταδίδουν τα μηνύματά τους με έμμεσο τρόπο. Ειδικότερα ο Ουίλλιαμς προσφέρεται για μελέτη και ανάλυση, αφού στα μονόπρακτά του οι ήρωες ξεκινούν από μια αφετηρία του παρελθόντος γνωρίζοντας πως η πορεία τους δεν έχει τέρμα, ή, αν έχει, το τέρμα αυτό είναι αδιέξοδο. Οι περισσότεροι ήρωές του προσπαθούν να βρουν μια άκρη -όποια-, όμως δεν το...

"Οι ηρωίδες του Ουίλλιαμς βρίσκονται, ή θέλουν να βρίσκονται, δίπλα σ' ένα ντουζ. Ένα ντουζ με χλιαρό νερό. Ξέρετε γιατί; Γιατί έχουν αδύνατα νεύρα. Τις πιο πολλές φορές κάθε τόσο αποχωρούν από τη σκηνή κουρασμένες-αδιάθετες και επιστρέφουν σε λίγο με επιφωνήματα ανακουφίσεως. Λίγη κολόνια ή άρωμα στ' αυτιά, στο μέτωπο, το κουμπί του ραδιοφώνου πιο σωστά στο σταθμό κι όλα έχουν μια λάμψη για ζωή. Μα μόνο για λίγο όμως, γιατί μετά αρχίζουν πάλι τις σολωμικές φαντασιώσεις. Τις λαμπρές πτώσεις. Τα νεραϊδοπαρσίματα". Γιώργος Χρονάς, Ψεύτικες βλεφαρίδες.

Στον παρόντα τόμο περιλαμβάνονται δώδεκα μονόπρακτα που ο Τεννεσσή Ουίλλιαμς είχε ολοκληρώσει αλλά δεν είχε εκδώσει ούτε δώσει άδεια να παιχτούν όσο ζούσε. Τα έντεκα παρουσιάζονται για πρώτη φορά, ενώ το "Να πούμε θλιβερές ιστορίες για θανάτους βασιλισσών" παρουσιάζεται σε αναθεωρημένη και διορθωμένη έκδοση. Περιλαμβάνονται τα μονόπρακτα: Αυτή τη σκάλα πρέπει να προσέχεις Ο κύριος Πάρανταϊς Ο Παλούκα Γιατί καπνίζεις τόσο πολύ, Λίλυ; Καλοκαίρι στη λίμνη Το μεγάλο παιχνίδι Το ροζ δωμάτιο Η γυναίκα του χοντρού Σ' ευχαριστώ, καλό πνεύμα Το Δημοτικό Σφαγείο Ο...

Πίστεψέ με, μέσα μου καταλαβαίνω πολλά, κι ας μη μιλάω! Δεν θα μείνω για πολύ εδώ ακόμα, σ' το υπόσχομαι! "Ο Τενεσί Ουίλιαμς είναι ένας δραματουργός από εκείνη την απαστράπτουσα, μία και μόνη κατηγορία: αυτών που με την πρώτη επαφή αντιλαμβάνεσαι ότι καταχωρούνται στη μεγάλη δραματουργία. Με έναν απαστράπτοντα και πλανερό ρεαλισμό ως πρόσχημα, εμφύσησε στον επικρατούντα ρεαλισμό της εποχής του μια ποιητική, που τον καθιέρωσε σχεδόν αμέσως ως κλασικό. Τόσο πολύ τον "δηλητηρίασε" με ύπουλη ποίηση, που ο ρεαλισμός του άστραψε και καθιερώθηκε. Αλλά ταυτόχρονα μπέρδεψε....

"Κι έτσι μπήκα σ’ έναν σπασμένο κόσμο αναζητώντας την ονειρική συντροφιά της αγάπης..." (BrokenTower) Προφανώς ο "σπασμένος κόσμος" είναι η μεταπολεμική Αμερική. Μετά από την τεράστια οικονομική κρίση που πήρε διαστάσεις πολέμου, οι αξίες και οι κοινωνικές ισορροπίες επαναπροσδιορίζονται. Ο παλιός κόσμος που πεθαίνει (Blanche) θέλει να υιοθετηθεί από έναν άλλον που βρίσκεται σε περίοδο οργασμικής δημιουργικότητας (Kowalski). Προβάλει μια νέα ταυτότητα, μια σεξουαλικότητα έντονη και προσπαθεί να ριζώσει στο καινούργιο που με την σειρά του τρέφεται από τις σάρκες του π...