Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η Ηλέκτρα στις "Χοηφόρες" του Αισχύλου θέλει την εκδίκηση, αλλά, αν ήταν, να μη μάτωναν τα χέρια της. Η "Ηλέκτρα" του Ευριπίδη είναι ένα στενόκαρδο και εγωκεντρικό πλάσμα μ' ένα ακραίο μίσος, για να φτάσει μετά σχεδόν στη μεταμέλεια. Στην "Ηλέκτρα" του Σοφοκλή δε διέταξε κανείς το φόνο της Κλυταιμνήστρας και του Αίγισθου. Η Ηλέκτρα έχει πάρει σταθερή απόφαση κι ο Ορέστης έχει σταθερό χέρι. Εδώ δεν υπάρχουν Ερινύες για να διώξουν τους μητροκτόνους. Ερινύες είναι τα παιδιά του Αγαμέμνονα για τους ενόχους. Δεν υπάρχουν δικαστήρια για να δικάσουν τον Ορέστη. Ο Χορός τον απαλλάσ...

Η "Αντιγόνη" θίγει θεμελειώδη προβλήματα της ανθρώπινης ζωής και η εξέλιξη απ' το πρωταρχικό θέμα (της απαγόρευσης της ταφής του Πολυνείκη) είναι φυσική και επιπλέον αναπόφευκτη. Την ταφή του Πολυνείκη απαιτούν οι θεοί και την απαγορεύει ένας άνθρωπος. Η Αντιγόνη που υπερασπίζεται τους θεϊκούς θεσμούς, έχει τους δικούς της λόγους και τη δική της ψυχοσύνθεση, όπως ακριβώς ο Κρέων, που αντιτίθεται σ΄αυτην, έχει τους δικούς του. Ο καθένας αντιπροσωπεύει και μια διαφορετική άποψη κι ο καθένας είναι μια ανθρώπινη ύπαρξη. Ο καθένας επικαλείται την υπεράσπιση υψηλών αρχών και το έ...

0 Οιδίπους, ο τυφλός ζητιάνος, ο "μιαρός", που σκότωσε τον πάτερα του και παντρεύτηκε τη μητέρα του, καλείται από τους θεούς και πηγαίνει σ' αυτούς μέσα σε συνθήκες μυστηριώδους μεγαλοπρέπειας. Γίνεται φανερό ότι μετά το θάνατο του θα έχει δύναμη -για το καλό και το κακό, για να βοηθάει τους φίλους του και να βλάπτει τους εχθρούς του· θα γίνει δηλαδή "ήρωας", κάτι ανάμεσα σε θεούς και ανθρώπους... Η ηρωοποίηση του Οιδίποδα μετά θάνατον αποτελεί μυστήριο, όπως ήταν μυστήριο και η μοίρα της ζωής του. Είναι το κατεξοχήν θύμα των θεών, που υψώνεται με τη χάρη τους. Αυτά τα δυο...

Στην αρχή του έργου ο Οιδίπους είναι ο μεγάλος βασιλιάς που έχει σώσει τη Θήβα. Και είναι τώρα η μόνη της ελπίδα. Κανείς δεν μπορεί να συγκριθεί με τον Οιδίποδα στο διάβασμα σκοτεινών μυστικών. Στο τέλος είναι ο μιαρός απόβλητος, αίτιος της δυστυχίας της πόλης, εξαιτίας εγκλημάτων που ο Απόλλων τα είχε προβλέψει, προτού εκείνος να γεννηθεί. Πρόκειται για αδυσώπητο ντετερμινισμό; Άραγε ο Σοφοκλής μας λέει ότι ο ανθρωπος δεν είναι παρά άθυρμα της Μοίρας; Ή μήπως εννοεί απλώς ότι οι θεοί μηχανεύτικαν αυτή την τρομερή μοίρα για τον Οιδίποδα, για να αποκαλύψουν τη δύναμή τους στ...

Ο "Οιδίπους επί Κολωνώ" είναι η τελευταία τραγωδία που έγραψε ο Σοφοκλής και η μεγαλύτερη αρχαία τραγωδία που έχει σωθεί ως τις μέρες μας. Αντλεί το θέμα της από το μυθολογικό κύκλο των Λαβδακιδών, όπως και οι άλλες δύο γνωστές τραγωδίες του Σοφοκλή, ο "Οιδίπους Τύραννος" και η "Αντιγόνη". Από άποψη πλοκής, τοποθετείται περίπου είκοσι χρόνια μετά τον "Οιδίποδα Τύραννο", όταν ο εξόριστος και τυφλός Οιδίποδας φτάνει, γέρος πια, στον Ίππιο Κολωνό, προάστιο της Αθήνας και τέλος της περιπλάνησής του. Ο Σοφοκλής περιγράφει την τελειωτική "αναμέτρηση" του ήρωα με συγγενείς, εχθρού...