Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Μην αστειεύεσαι μ' αυτά τα πράγματα", είπε αυτός όταν πλησίασε τον Μαξ βγαίνοντας από το χλωμό φως. Το πρόσωπό του είχε σκοτεινιάσει απότομα. "Άλλο είναι το ζητούμενο στην κουβέντα μας. Τα θύματα ξεχνάνε. Είναι τόσο μεγάλη η θέληση για τη ζωή, που το θύμα είναι έτοιμο να ακυρώσει τη μνήμη του, ώστε ούτε η ανάμνησή της να μην υπάρχει. Για να ζήσει, ακυρώνει τη μνήμη... Ο άλλος όμως, ο προδότης, ο θύτης, όπως θες πες τον, αυτός κουβαλάει μέσα του τη μνήμη του θύματος και δεν μπορεί να ξεχάσει. Για να ζήσει, ακυρώνει τη συνείδησή του... Αυτός είναι επικίνδυνος, μπορεί να είνα...

Οι γιατροί δε διακινδυνεύουν να βγάλουν τη σφαίρα από το κεφάλι του Τόμι και αυτός δεν μπορεί να το πάρει απόφαση. Τον ενοχλεί. Δεν μπορεί να καταλάβει γιατί βρέθηκε εκείνο το βράδυ στο δρόμο του Καζάκου. Γιατί δεν έτρεξε όταν είδε το όπλο να τον σημαδεύει στο κεφάλι. Και ο Θεός τι έκανε; Γιατί τον άφησε απροστάτευτο; Γιατί τον άφησε να έρθει στην Αθήνα; Γιατί δε τον έσπρωξε να φύγει μια ώρα αρχύτερα για το Λονδίνο, αφού εκεί ήθελε από την αρχή να πάει; Τώρα όλα μπερδεύτηκαν. Όλα σταμάτησαν. Και τα όνειρα και τα σχέδια. Ακόμη και η ηλικία του σταμάτησε στη νύχτα που τον πυ...

"Σοβαρά", είπε πολύ σοβαρά ο Ηλίας. "Οι νεκροί υπάρχουν για να αναφέρονται σ’ αυτούς οι ζωντανοί και να παίρνουν δύναμη... Κι εμείς περισσότερο απ’ τους άλλους, από τη λάσπη που μας περιβάλλει, πρέπει να τους τιμάμε. Γιατί εμείς είμαστε η βαθύτερη συνείδηση μιας πάσχουσας κοινωνίας. Ενός κόσμου πτωμάτων... Γιατί με κοιτάς σαν να μην καταλαβαίνεις τι λέω;" "Δεν σημαίνουν τίποτα όλα αυτά", είπε στεγνά ο Μισέλ. "Σημαίνουν. Εσύ δεν βγάζεις νόημα". "Άκου να δεις. Αν δεν αφανιστεί αυτός ο κόσμος των πτωμάτων, όπως τον λες, απ’ το δικό μας χέρι, δεν κάνουμε τίποτα, δεν σημαίνο...

"Σοβαρά", είπε πολύ σοβαρά ο Ηλίας. "Οι νεκροί υπάρχουν για να αναφέρονται σ’ αυτούς οι ζωντανοί και να παίρνουν δύναμη... Κι εμείς περισσότερο απ' τους άλλους, από τη λάσπη που μας περιβάλλει, πρέπει να τους τιμάμε. Γιατί εμείς είμαστε η βαθύτερη συνείδηση μιας πάσχουσας κοινωνίας. Ενός κόσμου πτωμάτων... Γιατί με κοιτάς σαν να μην καταλαβαίνεις τι λέω;" "Δεν σημαίνουν τίποτα όλα αυτά", είπε στεγνά ο Μισέλ. "Σημαίνουν. Εσύ δεν βγάζεις νόημα". "Άκου να δεις. Αν δεν αφανιστεί αυτός ο κόσμος των πτωμάτων, όπως τον λες, απ' το δικό μας χέρι, δεν κάνουμε τίποτα, δεν σημαίνο...

Όμως, τί είδους τερατώδης ομοιοπαθητική θα ήταν αυτή; συνέχισε να αναρωτιέται για την αδιανόητη εντέλει πιθανότητα να εξαγοράσει με κλεμμένα λεφτά μια σχεδιαζόμενη ληστεία. Μπορεί μιας κλοπής τα χρήματα να φέρουν το Καλό; συνέχισε να βομβαρδίζεται από τις συνέπειες των εξωφρενικών και παράλογων συλλογισμών του, ουσιαστικά προφάσεων, για να δικαιολογήσει την πράξη του, κι όταν σηκώθηκε απ' το παγκάκι αισθάνθηκε πως εκείνος ο αόρατος θώρακας που τον περιέβαλλε εδώ και αρκετό καιρό είχε αρχίσει να κομματιάζεται. Ξεφλουδιζόταν, εγκαταλείποντάς τον γυμνό στη μέση εκείνου του ρυπ...

Όμως, τί είδους τερατώδης ομοιοπαθητική θα ήταν αυτή; συνέχισε να αναρωτιέται για την αδιανόητη εντέλει πιθανότητα να εξαγοράσει με κλεμμένα λεφτά μια σχεδιαζόμενη ληστεία. Μπορεί μιας κλοπής τα χρήματα να φέρουν το Καλό; συνέχισε να βομβαρδίζεται από τις συνέπειες των εξωφρενικών και παράλογων συλλογισμών του, ουσιαστικά προφάσεων, για να δικαιολογήσει την πράξη του, κι όταν σηκώθηκε απ' το παγκάκι αισθάνθηκε πως εκείνος ο αόρατος θώρακας που τον περιέβαλλε εδώ και αρκετό καιρό είχε αρχίσει να κομματιάζεται. Ξεφλουδιζόταν, εγκαταλείποντάς τον γυμνό στη μέση εκείνου του ρυπ...

"Ο παλαιός εχθρός", όπως λέμε ένας παλιός λογαριασμός, μια παλιά αρρώστια που κάποια στιγμή και για αδιευκρίνιστους λόγους ξανασκάει μύτη. Έτσι και σ' αυτή τη συλλογή διηγημάτων του Δημήτρη Νόλλα έρχονται στην επιφάνεια ψηφίδες που συνθέτουν το σημερινό ανθρώπινο πρόσωπο, σε στιγμές και καταστάσεις που θα νόμιζε κανείς πως είχαν καταχωνιαστεί, θαμμένες για πάντα στο υπόγειο με τα παλιοπράματα. Και τι μπορεί να είναι αυτό το παλαιό, όταν καταφέρνει κάθε φορά να αναδύεται με τέτοια ένταση και να διαπερνά το σημερινό, το σύγχρονο;

Τι μπορεί να είναι αυτό που συνδέει έναν Φράγκο σταυροφόρο με έναν συνονόματό του κεντροευρωπαίο αναρχικό, έναν Εγγλέζο ευγενικής γενιάς, πράκτορα της Γ΄ Διεθνούς, κι έναν μονόχειρα Έλληνα ομογενή; Και πώς μπορεί να τελειώσει μια τέτοια ιστορία; Τελειώνουν ποτέ οι ιστορίες που κίνητρό τους συνήθως είναι η αχόρταγη πείνα του συγγραφέα να καταφέρει να διηγηθεί όσο περισσότερα γίνεται με όσο λιγότερες λέξεις; Μήπως αυτό που τα συνδέει, αυτό που ήταν βαθιά και για καιρό βυθισμένο, είναι η Γλυκερία; Μια γυναίκα που είχε πονέσει πολύ και που όλοι -ζωντανοί και νεκροί- επιθυμούν...

Τι μπορεί να είναι αυτό που συνδέει έναν Φράγκο σταυροφόρο με έναν συνονόματό του κεντροευρωπαίο αναρχικό, έναν Εγγλέζο ευγενικής γενιάς, πράκτορα της Γ΄ Διεθνούς, κι έναν μονόχειρα Έλληνα ομογενή; Και πώς μπορεί να τελειώσει μια τέτοια ιστορία; Τελειώνουν ποτέ οι ιστορίες που κίνητρό τους συνήθως είναι η αχόρταγη πείνα του συγγραφέα να καταφέρει να διηγηθεί όσο περισσότερα γίνεται με όσο λιγότερες λέξεις; Μήπως αυτό που τα συνδέει, αυτό που ήταν βαθιά και για καιρό βυθισμένο, είναι η Γλυκερία; Μια γυναίκα που είχε πονέσει πολύ και που όλοι -ζωντανοί και νεκροί- επιθυμούν...

Στο βιβλίο αυτό συγκεντρώνεται το σύνολο του έως τώρα διηγηματογραφικού έργου του βραβευμένου συγγραφέα. Από τα πρώτα αφηγήματα της "Πολυξένης" μέχρι την τελευταία συλλογή "Στον τόπο", τα διηγήματα διατρέχουν τη νεότερη ιστορία της Ελλάδας, εστιάζοντας στα θέματα που εδώ και χρόνια απασχολούν τον Δημήτρη Νόλλα: ο ξένος, η πατρώα γη, η μοναξιά, η περιδίνηση του σύγχρονου ανθρώπου στην παράλογη καθημερινότητα. Παράλληλα, καθώς τα κείμενα δημοσιεύονται διατηρώντας τον χαρακτήρα της πρώτης τους γραφής, αναδεικνύεται η ματιά του συγγραφέα στον κόσμο τον συγκεκριμένο χρόνο, κα...

Στο βιβλίο αυτό συγκεντρώνεται το σύνολο του έως τώρα διηγηματογραφικού έργου του βραβευμένου συγγραφέα. Από τα πρώτα αφηγήματα της "Πολυξένης" μέχρι την τελευταία συλλογή "Στον τόπο", τα διηγήματα διατρέχουν τη νεότερη ιστορία της Ελλάδας, εστιάζοντας στα θέματα που εδώ και χρόνια απασχολούν τον Δημήτρη Νόλλα: ο ξένος, η πατρώα γη, η μοναξιά, η περιδίνηση του σύγχρονου ανθρώπου στην παράλογη καθημερινότητα. Παράλληλα, καθώς τα κείμενα δημοσιεύονται διατηρώντας τον χαρακτήρα της πρώτης τους γραφής, αναδεικνύεται η ματιά του συγγραφέα στον κόσμο τον συγκεκριμένο χρόνο, κα...

[...] Θα ήθελα να περιγράψω αδρομερώς το πώς βλέπω, οραματίζομαι, σκέφτομαι τη λειτουργία των βιβλιοθηκών στα σχολεία μας. Ο όρος "σχολική" είναι περιοριστικός, αφού η βιβλιοθήκη αυτή θα είναι διάπλατα ανοιχτή στην τοπική κοινωνία. Θα είναι χώρος που θα πληροφορεί, θα ψυχαγωγεί, θα κοινωνικοποιεί, θα ενημερώνει όχι μόνο το μαθητή αλλά και τον κάτοικο της ευρύτερης περιοχής. Στο χώρο της θα υπάρχουν ασφαλώς οι νέες τεχνολογίες πληροφόρησης, ώστε ο ενδιαφερόμενος να μπορεί να έχει μαζί με τη δυνατότητα χρήσης του διαδικτύου και εύκολη πρόσβαση στα καταχωρισμένα βιβλία και επι...

"Με κουράζεις", του λέει αυτός αγνοώντας την επαναλαμβανόμενη υποτιμητική χειρονομία. "Κουράζεις τους φίλους σου". "Γι' αυτό υπάρχουν οι φίλοι", λέει ο Τζώνης αλλάζοντας απότομα κέφι και ξεχνώντας όσο προσβλητικά έλεγε προηγουμένως. "Γι' αυτό είστε και συνεργάτες μου, επειδή είμαστε φίλοι". "Μπούρδες", λέει ο Κυριάκος, "μας έχεις προσλάβει για να δείξεις πόσο αποτυχημένοι είμαστε". Ο Τζώνης κατεβάζει το φερμουάρ κι αφήνει τα παντελόνια του να γλιστρήσουν μέχρι την μέση των μηρών του. "Και γιατί να μην το 'χω κάνει μόνο και μόνο επειδή είμαστε φίλοι;" ρωτάει, ενώ σφίγγει...

"Ας εντυπωθεί επίσης στο νου του αναγνώστη το σημαντικότερο: πως αυτά τα κείμενα είναι όλα γραμμένα από ανθρώπους, οι οποίοι πίστευαν στην κατάργηση όλων των διαχωρισμών και που για πρώτη φορά πιάνουν την πένα, για να κάνουν πράξη ακριβώς αυτό, να καταργήσουν το διαχωρισμό ανάμεσα σ αυτούς που γράφουν και σ εκείνους που δεν γράφουν και κατ επέκταση το διαχωρισμό ανάμεσα σε καθοδηγητές και καθοδηγούμενους". "Δεν παραθέτω κείμενα ανούσια, ξύλινα, κοινότοπα, κείμενα της μιας και μόνο χρήσης, κείμενα που επαναλαμβάνουν βασικές αρχές, αλήθειες έστω, ή εκφράζουν οργή και αγανά...

15 Διηγήματα από 15 Έλληνες πεζογράφους, που με τις πένες τους αποτελούν και χαρακτηρίζουν αυτό που ονομάζουμε σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία. Τα διηγήματα τους αυτά δημοσιεύονται για πρώτη φορά σε μορφή βιβλίου, στους πέντε μικρούς τόμους που μόλις κυκλοφόρησαν. Η σειρά είναι στημένη σαν πυραμίδα και η αρίθμηση των βιβλίων συμπίπτει με τον αριθμό των διηγημάτων σε κάθε τόμο. Στις ιστορίες των δεκαπέντε διηγημάτων θα γνωρίσουμε την υποτακτική υπηρέτρια Γκαλίνα και τον μεθύστακα άντρα της, το κρητικόπουλο που ζει με τις διηγήσεις της γιαγιάς του, την κυρία Λελέ που πενηνταρ...

Ιστορίες γι' αυτό που λείπει κι αυτό που χάνεται, γι’ αυτό που μένει κι αυτό που περισσεύει, με αίμα που σταματά με τον καπνό, λάσπη που απλώνεται γύρω από τις ψυχές και με χρήμα που δεν γεννάει. Στον κόσμο του Δημήτρη Νόλλα οι εικόνες άλλοτε αποκτούν διαύγεια για να απεικονίσουν με ευκρίνεια τα μόνιμα θέματά του, τον ξένο, τη μοναξιά, την αγάπη, τον καπνό που όλα τα μπορεί, το γύρισμα του νου, τον τόπο, την ταυτότητα ως μνήμη, το τυχαίο και το μοιραίο· κι άλλοτε διπλοτυπώνονται για να αναπαραστήσουν την πολύπλοκη σχέση των πραγμάτων και των ανθρώπων αλλά και όλα τα επί...

Ιστορίες γι' αυτό που λείπει κι αυτό που χάνεται, γι’ αυτό που μένει κι αυτό που περισσεύει, με αίμα που σταματά με τον καπνό, λάσπη που απλώνεται γύρω από τις ψυχές και με χρήμα που δεν γεννάει. Στον κόσμο του Δημήτρη Νόλλα οι εικόνες άλλοτε αποκτούν διαύγεια για να απεικονίσουν με ευκρίνεια τα μόνιμα θέματά του, τον ξένο, τη μοναξιά, την αγάπη, τον καπνό που όλα τα μπορεί, το γύρισμα του νου, τον τόπο, την ταυτότητα ως μνήμη, το τυχαίο και το μοιραίο· κι άλλοτε διπλοτυπώνονται για να αναπαραστήσουν την πολύπλοκη σχέση των πραγμάτων και των ανθρώπων αλλά και όλα τα επί...

Πώς διαμορφώνεται η ταυτότητα της ελληνικής πεζογραφίας μετά την "έκρηξη" που σημειώθηκε στο τελευταίο τέταρτο του εικοστού αιώνα και ποια είναι η θέση της σε ένα τοπίο αυξανόμενης παγκοσμιοποίησης και ηγεμονίας του αγγλόφωνου πολιτισμού; Τα κείμενα του τόμου διερευνούν τις νέες μορφολογικές και θεματικές τοπογραφίες του ελληνικού μυθιστορήματος και επιχειρούν να το τοποθετήσουν στον λογοτεχνικό χάρτη της Δύσης με πυξίδα τις σύγχρονες τάσεις της κριτικής θεωρίας (από τον φεμινισμό και τον μεταμοντερνισμό ως τη μετα-αποικιακή και την πολιτισμική κριτική). Παράλληλος στόχος...

Στις 7,8 Ιουνίου 1996 στην Κοζάνη και στη σειρά των ετήσιων λογοτεχνικών συναντήσεων του Ινστιτούτου Βιβλίου και Ανάγνωσης, έγινε η πρώτη συνάντηση συγγραφέων με θέμα συζήτησης: τις σχέσεις του συγγραφέα με τον εκδότη, το αναγνωστικό κοινό και την πολιτεία. Τα υλικά προβλήματα, συμβόλαιο, δικαιώματα, κοινωνική ασφάλιση. Την κοινωνική και επαγγελματική θέση του συγγραφέα στη σημερινή Ελλάδα. Ο συγγραφέας στην περιφέρεια (τα ειδικότερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν, οι συνθήκες κάτω από τις οποίες εργάζονται). Στην συνάντηση πήραν μέρος οι παρακάτω συγγραφείς, ορισμένοι από τ...