Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο σπουδαίος νομπελίστας συγγραφέας Ντάριο Φο είναι ένας προφήτης για την εποχή του. Κάνοντας μια αιχμηρή ακτινογραφία της κοινωνικής συνθήκης της Ιταλίας στα μέσα της δεκαετίας του '70, προφητεύει όλες τις πλευρές της σημερινής παγκοσμιοποιημένης μετακαπιταλιστικής δυτικής κοινωνίας, όπου το άτομο έχει χάσει πλέον οποιαδήποτε άλλη ταυτότητα πέραν αυτής του καταναλωτή. Πριν και τώρα και πάντοτε, η δυνατότητα να καλύψει κανείς τις βασικές ανάγκες της τροφής και της στέγης, αποτελεί τον πρακτικό ορισμό της έννοιας της αξιοπρέπειας για το ανθρώπινο είδος. Με πρακτικό, λοιπόν...

Το 1997, η Σουηδική Ακαδημία έδωσε το βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας στον Ντάριο Φο, απόφαση που, όπως είπε ο ίδιος στην ομιλία του, προκάλεσε αναταραχή, τόσο στους κύκλους του Πάπα, όσο και στους ιταλικούς κύκλους των "εκλεκτών". Η ομιλία του Ντάριο Φο συνοδευόταν από 25 σκίτσα του, γιατί "μ΄ αυτό μου δίνεται η ευκαιρία να αυτοσχεδιάσω, να εξασκήσω την φαντασία μου και να σας αναγκάσω να χρησιμοποιήσετε και τη δική σας φαντασία". Η ομιλία του Ντάριο Φο ενώπιον της Σουηδικής Ακαδημίας, δεν ήταν μια τυπική ομιλία παραλαβής ενός βραβείου. Ήταν ουσιαστικά μια θεατρική παράσταση...

Η ομιλία του Ντάριο Φο στη Σουηδική Ακαδημία κατά την απονομή του βραβείου Νόμπελ Λογοτεχνίας (7 Δεκεμβρίου 1997)

Το βραβείο Νόμπελ για τη λογοτεχνία απονέμεται στον Ιταλό Ντάριο Φο, ο οποίος σύμφωνα με την παράδοση των γελωτοποιών και τροβαδούρων του μεσαίωνα, μαστίγωνε την εξουσία και επανέφερε την αξιοπρέπεια στους ταπεινούς... Όπως πάντα, η κωμωδία του Φο ρίχνει τα βέλη της εναντίον της σημερινής κοινωνίας. Εάν υπάρχει κάποιος που αξίζει να χαρακτηριστεί γελωτοποιός και τροβαδούρος με την πραγματική έννοια του όρου είναι ο Φο. Το κράμα του γέλιου και της σοβαρότητας αποτελεί το όργανο το οποίο χρησιμοποιεί για να αναζωπυρώσει τις συνειδήσεις μας για τις καταχρήσεις και τις αδικίες...

Το εσωτερικό ενός διαμερίσματος. Πόρτες. Παράθυρο. Έπιπλα. Ένας άντρας χτυπάει με απελπισία την πόρτα του μπάνιου. O: Αντωνία!... Μην κάνεις τρελαμάρες!... βγες αποκεί μέσα!... Μίλα μου!... Τι πας να κάνεις;... Άκου... μπορεί να 'χεις δίκιο... Εγώ... εγώ φταίω για όλα... Βγες όμως... σε παρακαλώ... Άνοιξε την πόρτα... Να μιλήσουμε σαν άνθρωποι!... Γιατί τα κάνεις τραγωδία όλα, δεν καταλαβαίνω! Αχ, Θεέ μου! Πώς είναι δυνατόν να μην μπορούμε να λύσουμε τα προβλήματά μας με τη λογική; (Σκύβει και κοιτάει απ ' την κλειδαρότρυπα.) Τι κάνεις εκεί τώρα; Είσαι τρελή; Μια τρελή, μι...

Ένας παθιασμένος έρωτας που θα έχει την ατυχία να μπλεχτεί στα γρανάζια της θρησκείας και θα καταλήξει στην καταστροφή. Μια γυναίκα που θα θελήσει να κρατήσει ζωντανή την κληρονομιά μιας αγίας και ενός αγγέλου, θα θεωρηθεί αιρετική και θα καεί ζωντανή στην πυρά. Μια θηριοδαμάστρια θα αποκαλύψει τα μυστικά της συζυγικής της ζωής εκτελώντας προμελετημένα παιχνίδια με τα λιοντάρια. Κι ένας άξεστος χωριάτης θα ανακαλύψει τη χαρά της ουτοπίας πεθαίνοντας ως κομμουνιστής ήρωας. Τέσσερις ιστορίες συνθέτουν αυτό το βιβλίο του νομπελίστα Ντάριο Φο ο οποίος, ως πεζογράφος, δεν...

Ένας παθιασμένος έρωτας που θα έχει την ατυχία να μπλεχτεί στα γρανάζια της θρησκείας και θα καταλήξει στην καταστροφή. Μια γυναίκα που θα θελήσει να κρατήσει ζωντανή την κληρονομιά μιας αγίας και ενός αγγέλου, θα θεωρηθεί αιρετική και θα καεί ζωντανή στην πυρά. Μια θηριοδαμάστρια θα αποκαλύψει τα μυστικά της συζυγικής της ζωής εκτελώντας προμελετημένα παιχνίδια με τα λιοντάρια. Κι ένας άξεστος χωριάτης θα ανακαλύψει τη χαρά της ουτοπίας πεθαίνοντας ως κομμουνιστής ήρωας. Τέσσερις ιστορίες συνθέτουν αυτό το βιβλίο του νομπελίστα Ντάριο Φο ο οποίος, ως πεζογράφος, δεν...

"Έχω περάσει τα ογδόντα αλλά έχω ζήσει τουλάχιστον εκατόν πενήντα χρόνια", λέει στην αρχή αυτού του βιβλίου ο Ντάριο Φο, ο πασίγνωστος σε όλο τον κόσμο ηθοποιός και θεατρικός συγγραφέας, βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας 1997. Εκατόν πενήντα χρόνια γεμάτα εντάσεις -μια ζωή έντονη, χορταστική, ανήσυχη, γόνιμη. Σε αυτή τη μακριά εξομολόγησή του, ο Φο μιλάει σε πρώτο πρόσωπο για τις ρίζες του σε ένα χωριό αδιόρθωτων παραμυθάδων του ιταλικού βορρά, για τα μεταπολεμικά χρόνια που τον είδαν φοιτητή στο Μιλάνο, για τις μεγάλες θεατρικές του επιτυχίες, για το εναλλακτικό πολιτικό θέατ...

"Έχω περάσει τα ογδόντα αλλά έχω ζήσει τουλάχιστον εκατόν πενήντα χρόνια", λέει στην αρχή αυτού του βιβλίου ο Ντάριο Φο, ο πασίγνωστος σε όλο τον κόσμο ηθοποιός και θεατρικός συγγραφέας, βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας 1997. Εκατόν πενήντα χρόνια γεμάτα εντάσεις -μια ζωή έντονη, χορταστική, ανήσυχη, γόνιμη. Σε αυτή τη μακριά εξομολόγησή του, ο Φο μιλάει σε πρώτο πρόσωπο για τις ρίζες του σε ένα χωριό αδιόρθωτων παραμυθάδων του ιταλικού βορρά, για τα μεταπολεμικά χρόνια που τον είδαν φοιτητή στο Μιλάνο, για τις μεγάλες θεατρικές του επιτυχίες, για το εναλλακτικό πολιτικό θέατ...