Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η ελληνική ποίηση ανθολογημένη, από τον Ρήγα έως σήμερα, σε πολυτελής πανόδετη έκδοση "Είναι το άθροισμα προσωπικού πάθους και της υποκειμενικής ανάγνωσης και λιγότερο ένα έργο αυστηρά φιλολογικό. Όλα τα ποιήματά της μου αρέσουν, διότι με εκφράζουν. Όλα τα έζησα, τα οικειοποιήθηκα. Με πολλά μεγάλωσα, με άλλα που τα βρήκα στο δρόμο μου ώριμος ξαναγύρισα στα παιδικά μου χρόνια. Όλα τα βλέπω να σηματοδοτούν, σαν τις παλιές χιλιομετρικές πλάκες ή τις σημερινές πινακίδες στις διασταυρώσεις των καιρών, το μεγάλο δρόμο που ακολούθησε η ποίησή μας από τον Ρήγα έως τις μέρες μας......

Στο βιβλίο "Η Ελλάδα ταξιδεύει ολοένα ταξιδεύει», που ανθολόγησε και επιμελήθηκε ο Θανάσης Θ. Νιάρχος, χαρτογραφείται και παρουσιάζεται ο ποιητικός χάρτης της Ελλάδας. Ένα συναρπαστικό οδοιπορικό στον ελλαδικό χώρο μέσα από την ποίηση κορυφαίων Ελλήνων δημιουργών. ΑΝΘΟΛΟΓΟΥΝΤΑΙ: Αγγελάκη-Ρουκ Κατερίνα, Αγγελής Δημήτρης, Αδαμαντιάδης Νίκος, Αθάνας Γ., Αθανασούλης Κρίτων, Αιλιανού Έφη, Αναγνωστάκης Μανόλης, Αρκαδίου Μαρία, Ασλάνογλου Νίκος-Αλέξης, Βαγενάς Νάσος, Βαλαβανίδης Χρήστος, Βαλαωρίτης Νάνος, Βαρβέρης Γιάννης, Βασιλάκης Νίκος, Βασιλικός Βασίλης, Βαφόπουλος Γ. Θ., Β...

"Η διήγηση του Ιάσονα" (1953) σηματοδοτεί την πρώτη εμφάνιση του Βασίλη Βασιλικού στη νεοελληνική πεζογραφία. Ο Ιάσονας του Βασιλικού είναι ένας σύνθετος ήρωας, που κινείται στο μεταίχμιο εφηβείας και ενηλικίωσης, εξάρτησης από την πατρική εξουσία και ελευθερίας, προσκόλλησης στην πατρίδα και φυγής, ασφάλειας και περιπέτειας, μοναξιάς και συντροφικότητας, πεδιάδας και βουνού, στεριάς και θάλασσας, προφορικού και γραπτού λόγου. Ο συγγραφέας αντλεί την έμπνευσή του από τον αρχαιοελληνικό μύθο, για να αναπτύξει έναν εντελώς προσωπικό στοχασμό πάνω στην ανθρώπινη φύση και ιδιαί...

"Είναι δυνατόν να φορολογούνται τόσο άγρια οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι συνταξιούχοι, γιατί δεν μπορούν να ξεφύγουν, επειδή συμβαίνει να γνωρίζει το κράτος τα εισοδήματά τους; Γιατί ξεφεύγουν διαρκώς από την τσιμπίδα του κράτους και δεν τουν πιάνει ποτέ, αυτοί οι πολύ λίγοι στην Ελλάδα που έχουν στα χέρια τουν τον τεράστιο πλούτο; Αν δεν υπάρξει ένα παλαντζάρισμα ανάμεσα σε αυτά τα δύο, θα γίνει επανάσταση. Και δεν μιλώ για την προδοσία ολόκληρου αυτού του κόμματος, που εξακολουθεί να έχει δυστυχώς το ίδιο όνομα μι εκείνο που είχε το 1974..." Βασίλης Βασιλικός Δυστυχώ...

"...Είναι ακόμα τα λόγια σου μέσα μου πολύ ζωντανά. Η φωνή σου δεν έχει τίποτα χάσει από την έντασή της. Η φλόγα σου που καίει με ζεσταίνει ακόμα. 'Ελα, μαζί να βάλουμε ξανά τις νάρκες, να ανατινάξουμε τα κατεστημένα, να πληγώσουμε τους παχύδερμους, να ξύσουμε τους σοβάδες απ' τις εικόνες, για να λάμψουν οι Παναγίες σ' όλη την έκπαγλή τους ομορφιά. 'Ελα μαζί μου σ' αυτό το ταξίδι που κάνω μόνος μου. Θα σου πληρώσω μια θέση άδεια δίπλα μου, για να 'σαι πάντα κοντά μου".

Με δυσκολία το πέρασαν μέσα απ' την πόρτα. Το ξεκασέλωσαν, το 'στησαν σε μια γωνιά. Της δώσαν και το φυλλάδιο χρήσης. Ήρθε κι ο ηλεκτρολόγος κι έβαλε μια καινούργια πρίζα, με γείωση. Η κυρα-Κατίνα τους κέρασε γλυκό. "Άντε καλορίζικο" της ευχήθηκαν κι έφυγαν. Κατά τις έντεκα ήταν έτοιμο. Πήγε κι αγόρασε όλα τα τρόφιμα που θα το γέμιζαν. Αβγά που τα 'βαλε στις θήκες τους, μπριζόλες στην κατάψυξη, φρούτα και λαχανικά για το κάτω συρτάρι. Έβαλε νερό σε πλαστικές μποτίλιες. Κι έφτιαξε ένα ψάρι που θα το 'τρωγαν κρύο το ίδιο μεσημέρι. Η ζωή της γέμισε όπως κι η κουζίνα. Τώρα...

...Πλοία απ' το βοριά, που δεν αφήσατε ούτε την ηχώ απ' το πέρασμά σας, φωτιές που κάψατε δίχως στάχτη, κι εσύ, σπίτι μου, ζεστασιά μου, εσύ που μου έδινες καινούρια πίστη στη ζωή, πόδια μου, κολόνες που σήκωναν το σύμπαν, τώρα, εσύ, χέρια από φως, μάτια δίχως την εικόνα μου, γιατί, γιατί έτσι να φύγεις, με τόσο πόνο, με τόση αγωνία, με τέτοια κούραση, σταματημένο ρολόι του ουρανού, να που όλο ψηλώνω, χωρίς να το θέλω, όπως κατεβαίνεις εσύ, χωρίς να το θέλεις, δεν υπάρχει πια καμιά ελπίδα να σε ξαναβρώ, το ξέρω πως δεν υπάρχει και δεν θέλω να φύγω, θέλω να μείνω τουλάχιστο...

...Πλοία απ' το βοριά, που δεν αφήσατε ούτε την ηχώ απ' το πέρασμά σας, φωτιές που κάψατε δίχως στάχτη, κι εσύ, σπίτι μου, ζεστασιά μου, εσύ που μου έδινες καινούρια πίστη στη ζωή, πόδια μου, κολόνες που σήκωναν το σύμπαν, τώρα, εσύ, χέρια από φως, μάτια δίχως την εικόνα μου, γιατί, γιατί έτσι να φύγεις, με τόσο πόνο, με τόση αγωνία, με τέτοια κούραση, σταματημένο ρολόι του ουρανού, να που όλο ψηλώνω, χωρίς να το θέλω, όπως κατεβαίνεις εσύ, χωρίς να το θέλεις, δεν υπάρχει πια καμιά ελπίδα να σε ξαναβρώ, το ξέρω πως δεν υπάρχει και δεν θέλω να φύγω, θέλω να μείνω τουλάχιστο...

Το μυθιστόρημα-ντοκουμέντο για τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη (1963). Ένα βιβλίο-σύμβολο τα χρόνια της δικτατορίας, ένα μυθιστόρημα-σταθμός στην ελληνική λογοτεχνία. Γραμμένο εν θερμώ από το συγγραφέα σχεδόν παράλληλα με την εξέλιξη των γεγονότων και της δίκης που συντάραξε την Ελλάδα, το "Ζ" εκδόθηκε για πρώτη φορά στα μέσα της ταραγμένης δεκαετίας του 1960. "Λογοτεχνικό ρεπορτάζ" ή "φανταστικό ντοκιμαντέρ ενός εγκλήματος" για τον ίδιο τον Βασίλη Βασιλικό, το "Ζ" κινείται στα όρια μεταξύ λογοτεχνίας και δημοσιογραφίας με το συγγραφέα να ενορχηστρώνει τα επίσημα ντοκο...

Μυθιστόρημα-σταθμός της ελληνικής λογοτεχνίας, πολιτικό ντοκουμέντο, ένα από τα διασημότερα σε όλο τον κόσμο ελληνικά βιβλία, το "Ζ" του Βασιλικού σε νέα έκδοση, πενήντα χρόνια από την πρώτη του κυκλοφορία. Το "Ζ" δεν χρειάζεται συστάσεις. Ή μήπως αυτό δεν είναι αλήθεια; Τι γνωρίζουμε για το διασημότερο, μαζί με τον Ζορμπά, ελληνικό πεζογράφημα που, μεταξύ άλλων, προτάθηκε το 2009 από την εφημερίδα Guardian ως ένα από τα 1.000 μυθιστορήματα που "όλοι πρέπει απαραιτήτως να διαβάσουν"; Μήπως νομίζουμε πως το γνωρίζουμε μέσω της ομότιτλης ταινίας του Κώστα Γαβρά; Ο Βασί...

Αγάπη μου, αγάπη μου και πάλι αγάπη μου. Αγάπα με, αγάπη μου, με αγάπη. Δεν υπάρχει τέλος στην αγάπη. Όταν δυο άνθρωποι αγαπιούνται, αγάπη μου, σκουπιδάκια στη μηχανή που πρόσκαιρα σταματά είναι τα εμπόδια. Τα σκουπιδάκια βγαίνουν, η μηχανή καθαρίζεται κι απαθανατίζει το συγκλονιστικό πάντρεμα του Πάνω και του Κάτω κόσμου, όταν τα δυο γίνονται ένα, όταν δεν υπάρχουν αντίθετα πια, αρσενικού - θηλυκού, άσπρου - μαύρου. Γι’ αυτό σου έλεγα πριν πως η αγάπη είναι ελευθερία, γιατί η ελευθερία δεν έχει αντίπαλο. Είναι μόνη της. Αυτοδιοικείται. Αυτοφορτίζεται. Αυτοκινείται.

- Καλημέρα. Θα θέλαμε να σας προτείνουμε να γράψετε μια ερωτική ιστορία... - Α! Ωραία πρόκληση. Και δύσκολη υπόθεση... Αλλά πώς, βρε παιδί μου; - Χωρίς κανέναν περιορισμό. Μόνο που θα πρέπει να είναι γραμμένη σε πρώτο πρόσωπο. Σαν να τη διηγείστε σε κάθε αναγνώστη χωριστά. [...] (από τον πρόλογο της Μικέλας Χαρτουλάρη, με τίτλο: "Ένα στοίχημα που κερδήθηκε") Ο τόμος περιέχει τα διηγήματα: - Α. Ασωνίτης, "Τα τρία πρόσωπα της Ίριδας" - Ν. Βασιλειάδης, "Η πεπατημένη" - Β. Βασιλικός, "'Μη νομίζεις πως κι εγώ σε ξεχνάω'" - Ν. Γιαννακοπούλου, "Το κακό δεν επιστρέφετα...

Οι επτά νουβέλες του βιβλίου που κρατάτε στα χέρια σας και απαρτίζουν "το νέο Ε.Α.Μ." (Έρως Ανίκατε Μάχαν), είναι οι επτά πλευρές του αιώνιου έρωτα όπως τις βιώνει στις διαφορετικές εποχές της ζωής του ένας νέος άνδρας. Στην κάθε μια ωστόσο απ' αυτές, η γυναίκα πρωταγωνιστεί είτε ως πρώτο σμίξιμο ή ξανασμίξιμο ή χωρισμός είτε ως μνήμη είτε ως το "ανάλογον" μιας άλλης, ώσπου η ανώνυμη Γυναίκα αποκτά ένα όνομα, Ρόζα-Ροζίτα-Δόνα Ροζίτα, με τον αχώριστο σύντροφο της, Ειρηναίο ή Δον Πατσίφικο. Σταχυολογημένες από διαφορετικά βιβλία, και ξαναδουλεμένες, οι νουβέλες αυτές αποτε...

Με τον Αλέκο συνταξιδεύαμε στην πτήση 202 της Ολυμπιακής Αεροπορίας για το Παρίσι. Καθόμασταν δίπλα, μ’ ένα κάθισμα ανάμεσά μας κενό, που λειτουργούσε σαν γέφυρα. Είχα πάρει μαζί μου ένα αχαράκωτο καινούριο μπλοκάκι, χωρίς συγκεκριμένο σχέδιο. Καθώς βρεθήκαμε κι οι δύο ευδιάθετοι και άνετοι, χωρίς πολυκοσμία γύρω μας, αυθόρμητα μου γεννήθηκε η σκέψη εγώ να γράφω κάτι, να του το περνώ κι εκείνος μετά να σχεδιάζει. Του το είπα και η ιδέα του άρεσε. Ανταποκρινόταν στη βαθιά του επιθυμία της συνεργασίας του γραπτού λόγου με τη ζωγραφική. Μια παράδοση που στα χρόνια του Μεσοπολ...

Ένας μεγαλογιατρός βρίσκεται δολοφονημένος από ένα σιδερένιο κόκορα. Το μυστήριο εξιχνιάzει η Αθηνά Κακούρη. Ο Πέτρος Μαρτινίδης γράφει για έναν δημοσιογράφο που βρίσκεται μπλεγμένος σε ένα παιχνίδι εκβιασμών που έχει, φευ, σχέση με τα θεία. Ο Βασίλης Βασιλικός μας γυρίζει πίσω στην εποχή της δικτατορίας, όπου όλα τα σκίαζε ο φόβος κι ο τραμπουκισμός. Ο Ανδρέας Αποστολίδης γράφει για ένα ελικόπτερο, μια ανεμόσκαλα, μια δραπέτευση κι ένα πολύπλοκο δίχτυ μικρών και μεγάλων εγκλημάτων. Η Τιτίνα Δανέλλη αναφέρεται στις τραγικές προεκτάσεις μιας ερωτικής ιστορίας με πρωταγωνιστέ...

Ο Βασιλικός έχει πάντα την ανάγκη να ζει "εκτός των τειχών", σύμφωνα με τον τίτλο του πρώτου κειμένου αυτού του βιβλίου. Σ' αυτό ο ίδιος δεν κάνει τίποτα άλλο από το να συνεχίζει τη γραμμή της ανεξάρτητης και ενωτικής δράσης που υπήρξε η γραμμή του Λαμπράκη και της γενιάς που αναφερόταν σ' αυτόν, μια γενιά που άφηνε πίσω της την τραγική κληρονομιά του εμφυλίου πολέμου και ξανάρχιζε τον διάλογο από την αρχή όπως την επαύριο της απελευθέρωσης. Πρέπει να αναφερθούμε στη σύντομη περίοδο της συνειδητοποίησης και των βίαιων συγκρούσεων που αρχίζει με τον "μαραθώνιο" της ει...

"Δεν τολμούσε να πλησιάσει. Ούτε και να κοιτάξει κατά κει. Το δάσος ήταν άγριο, παρ' όλη τη φθινοπωρινή του δόξα. Με ένα μαντίλι πράσινο από μετάξι, που άλλοτε, όταν φυσούσε, το ‘δενε στα μαλλιά της -καθώς του άρεσε του Γιώργου, για να μοιάζει, όπως της έλεγε, με τη μάνα του-, μ’ αυτό το μαντίλι τώρα, πατσαβούρα μέσα στα χέρια της, φίμωνε το στόμα της για να μη φωνάξει. Οι δυο τύποι της μυστικής αστυνομίας που την κρατούσαν παραμάσχαλα καταλάβαιναν το σπαραγμό της και δεν την έσπρωχναν προς τα κει που βρέθηκε το πτώμα του Γιώργου, του άντρα της. Μα έπρεπε τελικά να φτάσει ω...