Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο συλλογικός αυτός τόμος περιλαμβάνει κείμενα πανεπιστημιακών και ειδικών επιστημόνων, τα οποία καλύπτουν θέματα που αφορούν τους σκοπούς και τους στόχους, την ύλη και τη διδακτική των μαθημάτων της Γλώσσας και της Λογοτεχνίας καθώς και απόψεις και προβληματισμούς που σχετίζονται με το θέμα. Αναλυτικότερα, στην ενότητα της Γλώσσας εξετάζονται ο επικοινωνιακός χαρακτήρας καθώς και η θεωρία και πράξη της γλωσσικής διδασκαλίας σήμερα. Θίγονται ζητήματα της διδασκαλίας της στις διάφορες βαθμίδες της εκπαίδευσης σε σχέση με τη διεθνή εμπειρία και παρουσιάζονται τα ειδικά προβ...

Ως την εποχή του Πίνδαρου και του Βακχυλίδη οι αξίες παριστάνονται επανειλημμένα με την εικόνα της λάμψης. Το θείο είναι λαμπρό και φωτεινό, το τέλειο λάμπει, το μεγαλείο εξακολουθεί να ζει στο φως της δόξας. Ο ποιητής αποκαλύπτει αυτή τη λάμψη και στέλνει τις ακτίνες της πέρα από τα σκοτάδια του θανάτου. Στα εγκώμια προβάλλει το στοιχείο αυτό με απόλυτη σαφήνεια. Bruno Snelll, "Η Ανακάλυψη του Πνεύματος" (Μετάφραση Δανιήλ Ιακώβ), Μ.Ι.Ε.Τ., 1981

Η "Αντιγόνη" θίγει θεμελειώδη προβλήματα της ανθρώπινης ζωής και η εξέλιξη απ' το πρωταρχικό θέμα (της απαγόρευσης της ταφής του Πολυνείκη) είναι φυσική και επιπλέον αναπόφευκτη. Την ταφή του Πολυνείκη απαιτούν οι θεοί και την απαγορεύει ένας άνθρωπος. Η Αντιγόνη που υπερασπίζεται τους θεϊκούς θεσμούς, έχει τους δικούς της λόγους και τη δική της ψυχοσύνθεση, όπως ακριβώς ο Κρέων, που αντιτίθεται σ΄αυτην, έχει τους δικούς του. Ο καθένας αντιπροσωπεύει και μια διαφορετική άποψη κι ο καθένας είναι μια ανθρώπινη ύπαρξη. Ο καθένας επικαλείται την υπεράσπιση υψηλών αρχών και το έ...

Η διάρθρωση του έργου σε δυο άνισα, από άποψη έκτασης, μέρη γίνεται φανερή με την αποχώρηση στο τέλος του πρώτου, και μεγαλύτερου, τμήματος (765), όλων των προσώπων που έχουν συμμετάσχει στη δράση, και υπογραμμίζεται, μετά το τρίτο στάσιμο, με μια καινούρια αφετηρία που μοιά­ζει με πρόλογο. Και στα δύο μέρη, μετά α­πό μια κατάσταση έσχατης απελπισίας, ακολουθεί η σωτηρία με την εμφάνιση ενός νέου προσώπου. Και στα δύο μέρη πρόκειται για τη μοίρα μιας γυναίκας· μέσα σ' αυτόν τον μορφολογικό παραλληλισμό δημιουργεί εντυπωσιακή αντίθεση η βασική διαφορά ανάμεσα στα πρόσωπα της...

Ένα ζήτημα που με απασχόλησε από τη νεανική μου ηλικία και που με απασχολεί ακόμη είναι το ζήτημα της ανάγνωσης του λογοτεχνικού κειμένου σε συνδυασμό βέβαια με την παραγωγή του, τη γραφή. Γραφή και ανάγνωση, συγγραφέας και αναγνώστης είναι δυο συμπληρωματικοί πόλοι, που έχουν ανάμεσά τους το κείμενο, κοινό πεδίο αναφοράς και συνάντησης. Ο αναγνώστης πολιορκεί τη λογοτεχνία, όχι βέβαια με την πολεμική αλλά με την ερωτική μάλλον έννοια της πολιορκίας, προκειμένου να της αποσπάσει όσο γίνεται περισσότερα από τα μυστικά του σώματός της, τα χαρίσματά της, αλλά και του πνεύματός...

Από τα πρώτα 24 χρόνια της δραματικής παραγωγής του Ευριπίδη και ενώ είναι γνωστό ότι είχε γράψει περίπου είκοσι έργα, ένα μόνο έφτασε ως εμάς ακέραιο, η "Άλκηστις" (438 π.Χ.)... Σ' αυτό το πιο πρώιμο σωζόμενο έργο, μας παρουσιάζεται ένας καλός σύζυγος, μια καλή σύζυγος, έ­νας επιτυχημένος γάμος, που ξαφνικά βρίσκονται αντιμέτωποι με την Ανάγκη του θανάτου. Η γυναίκα χάνει τη ζωή της αλλά κερδίζει αθάνατη δόξα. Ο άντρας κερδίζει τη ζωή του αλλά χάνει όλα όσα της δίνουν αξία. Και αυτή ακριβώς η στιγμή, που δεν αναφέρεται καθόλου, αυτή αποτελεί στην πραγματικότητα τον κεντρικ...

Η δομή του "Αίαντα" είναι σαφής και ευσύνοπτη. Η σύντομη αλλά δραματική προλογική σκηνή βοηθεί αποφασιστικά να φωτιστεί η καταστροφή και να παρουσιαστεί η μορφή του Αίαντα, καθώς και του Οδυσσέα. Από διπλή σκοπιά, και του ανθρώπου και του Θεού, δηλώνεται η αστάθεια της ανθρώπινης ύπαρξης. Το πρώτο και κύριο μέρος διαγράφει την πορεία του Αίαντα από την ασφυκτική απόγνωση ως την πτώση πάνω στο ξίφος του. Η επιβράδυνση με την παραπλανητική ρήση διακόπτει αυτή τη γραμμή, προκαλώντας καινούργια κλιμάκωση με την ένταση που φέρνει η προφητεία του Κάλχαντα. Ένα δεύτερο μέρος, συντ...

Διαδοχικές σκηνές αυξανόμενης αναμονής. Το μισό σχεδόν έργο έχει τελειώσει, όταν φτάνει ο Αγαμέμνων με την αιχμάλωτη πριγκίπισσα Κασσάνδρα και η Κλυταιμνήστρα τον πειθαναγκάζει να διαπράξει το αμάρτημα της υπερηφάνειας περπατώντας σε κατακόκκινο χαλί μέχρι την είσοδο του παλατιού. Η Κασσάνδρα, μ' ένα έξαλλο τραγούδι, λέει στον άπιστο χορό ότι είδε σε όραμα την καταδίκη της οικογένειας από την αρχή ως το τέλος, με αποκορύφωμα τα επικείμενα εγκλήματα - το θάνατο του βασιλιά και το δικό της. Μπαίνει μέσα και μόνο τώρα ακούγεται από το παλάτι η κραυγή του θανάτου, που περίμεναν...