Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"... Δεν ξέρω πώς ξεγλίστρησα από την κρυψώνα μου, δεν ξέρω πώς τα κατάφερα κι έφτασα ως την καμπίνα του γιατρού δίχως να με δει κανένας. Έτρεμα σαν το φύλλο και τα δόντια μου χτυπούσαν. Τέτοια τρομάρα είχα πάρει. Ο γιατρός μου 'δωσε ένα κύπελλο ζεστό νερό με μια κουταλιά ρούμι μέσα, για να συνέλθω. Την ίδια στιγμή ακούστηκαν οι φωνές των αντρών απ' έξω: Στεριά! Στεριά! Το νησί φάνηκε! Φτάσαμε!"

Μια διδακτική ιστορία που μαθαίνει τα παιδιά ποια είναι τα αποτελέσματα της ανάρμοστης συμπεριφοράς, περνώντας τους ταυτόχρονα μηνύματα για τις πραγματικές αξίες της ζωής.

Στα παραμύθια υπάρχουν ένα σωρό ξωτικά. Ένα απ' αυτά είναι και το Ξωτικό της Νύστας. Ζει σ' ένα σπιτάκι στην άκρη του ουρανού κι έχει στο κελάρι του σακιά γεμάτα νυσταλόσκονη. Τις νύχτες βγαίνει με το μεγάλο του αερόπλοιο και τη σκορπίζει πάνω από τα σπίτια των ανθρώπων, για να νυστάζουν τα παιδιά και να κοιμούνται... Μια στενοχώρια έχει μόνο το μικρό Ξωτικό της Νύστας...Θέλει τόσο πολύ να αποκτήσει έναν φίλο! Μα δεν τα καταφέρνει: όπου κι αν πάει επίσκεψη, σ' όποιο σπίτι κι αν μπει, σε λίγο όλοι κοιμούνται βαθιά.... Ώσπου στο τέλος -και πέρα για πέρα αναπάντεχα-βρίσκει κάπ...

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα πάνινο λαγουδάκι. Και στην αρχή ήταν στ' αλήθεια πανέμορφο...

Η μαγική λάμψη που ακτινοβολεί το Πουλί της Φωτιάς φωτίζει το δρόμο του νεαρού Τσάρεβιτς, βοηθώντας τον ν' αποφύγει τους κινδύνους και να βρει την αγάπη. Πετάει καβάλα στη ράχη ενός λύκου που έχει ανθρώπινη λαλιά, συναντάει τη φοβερή και τρομερή Μπάμπα Γιάγκα, ελευθερώνει μια πανέμορφη πριγκίπισσα από τα χέρια του Κοστσέι του Αθάνατου.

Στις 8 Δεκεμβρίου 1995, ο Ζαν-Ντομινίκ Μπομπί, στα 42 του χρόνια, έπαθε γενική παράλυση, χωρίς να μπορεί σχεδόν ούτε και να αναπνεύσει. Ακόμη και οι πιο απλές χαρές της ζωής -ν' απλώσει το χέρι ή να στείλει ένα χαμόγελο- του ήταν απαγορευμένες. Ήταν όμως ζωντανός. Με το αριστερό βλέφαρο, το μόνο μέσον που διέθετε, «έγραψε» αυτό το συγκλονιστικό βιβλίο. Γράμμα το γράμμα, λέξη τη λέξη, υπαγόρευε για τρεις μήνες όσα έκρυβε στην ψυχή του, την πεταλούδα που βρισκόταν φυλακισμένη μέσα σε μια ερμητικά κλειστή γυάλινη φυλακή. Άλλοτε με χιούμορ οξύ, άλλοτε απελπισμένος, αλλά πάντ...

Ένα κατακόκκινο σκουφί που πέφτει στο δάσος από το κεφάλι ενός αφηρημένου νάνου ζει τη δικιά του περιπέτεια: Κάθε ζωάκι που το βλέπει σκέφτεται να το κάνει σπίτι του, έτσι όμορφο και ζεστό που είναι! Πρώτα ένα βατραχάκι, έπειτα ένα ποντικάκι και μετά ένας λαγός... Τι γίνεται όμως όταν μέσα στο σκουφί μπαίνει ένας πολύ ξεχωριστός επισκέπτης;

Εφτά αδερφές που ζουν σ’ ένα σπίτι με δική του ψυχή. Μια γιαγιά που πλέκει κάλτσες και μπαινοβγαίνει μέσ’ από τους τοίχους. Γυναίκες που τρέμουν μήπως αγαπήσουν και σβήνουν όταν δεν αγαπούν. Μια κόρη, η Έμα, που ψάχνει να βρει τον άντρα που αγάπησε η μητέρα της. Η Έλλε Έχελς αφηγείται με μαεστρία τη συγκινητική ιστορία των εφτά αδερφών από τη σκοπιά τής Έμας, που μεγαλώνει σ’ ένα σπίτι γεμάτο γυναίκες. Παρακολουθεί τις θείες της να ερωτεύονται, να επαναστατούν, ν’ αγωνίζονται, να τραγουδούν, να ψάχνουν τη θέση τους μέσα κι έξω από το σπίτι, αλλά πάντα να ξαναγυρίζουν εκεί...

Εγκαταλειμμένη από τη μητέρα της, η Σάρλα παρακαλάει την Άντι, μια εβδομηντάχρονη γυναίκα, να την κρατήσει κοντά της. Η Άντι δεν ξέρει αν έχει τη δύναμη ν' αναλάβει το μικρό κορίτσι. Την παίρνει όμως στο σπίτι της γιατί πιστεύει στην αγάπη, και η Σάρλα, με τη σειρά της, ανοίγει την πόρτα στο παρελθόν της Άντι, στις αναμνήσεις της, που είναι ερωτικές και μυστηριακές, έντονες και σκοτεινές, βαθιά κρυμμένες στην καρδιά της. Με τη βοήθεια της Σάρλα η Άντι βρίσκει τον τρόπο να δώσει μια εξήγηση στη μακριά, δύσκολη ζωή της, μαθαίνει να συγχωρεί και τελικά γυρίζει στο σπίτι της, α...

Ο μικρός ποντικός Σεμπάστιαν μαθαίνει από το Ρόκο, το μάγο-κόρακα, τα μαγικά λόγια, που τον ταξιδεύουν σ' όποιο μέρος τού αρέσει. Φεύγει, λοιπόν, για το Νότιο Πόλο. Μετά από αρκετές περιπλανήσεις σε μερη εξωτικά, φτάνει επιτέλους στο ωραιότερο μέρος του κόσμου.

Είναι η φιλία σύμπτωση; Οι συμπτώσεις μπορούν να οδηγήσουν στη φιλία; Προβληματισμοί και ερωτηματικά σχετικά με τη φιλία, με χιούμορ και ζωντάνια, από τον Ηλία Μακρή, έναν ψαγμένο δωδεκάχρονο. Η Μαρία Αγγελίδου δίνει μια πινελιά έντεχνου λόγου θυμίζοντάς μας πως η λογοτεχνία - και η παιδική - είναι μια πραγματική τέχνη που αξίζει να την απολαμβάνουμε από μικροί. Το εξώφυλλο και οι εσωτερικές ζωγραφιές είναι από το βραβευμένο εικονογράφο Βασίλη Παπατσαρούχα.

Ο Ηλίας Μακρής είναι ένας μαθητής του δημοτικού, αλλά δε γράφει μόνο τα μαθήματά του. Γράφει και την Αυτοβιογραφία του, που την έχει χωρισμένη σε τετράδια το καθένα μ’ ένα ξεχωριστό θέμα: ένα με τα παιχνίδια που του αρέσουν, ένα με τους παλιούς του φίλους, ένα με τα αγαπημένα του φαγητά, ένα με τις πολύ μεγάλες απορίες του, ένα με τις συλλογές του. Σ' ένα τέτοιο τετράδιο σημειώνει και τους ορισμούς που δίνει σ' όσα παράξενα ή ακαταλαβίστικα πράγματα συναντάει στο δρόμο του. Σ' αυτό το τετράδιο μας αφήνει να ρίξουμε μια ματιά εδώ. Και ταυτόχρονα μας αφηγείται το πώς, περνώντ...

Τα πολύ παλιά χρόνια, τότε που κάστρα και μοναστήρια υπήρχαν ακόμα σε όλους τους τόπους κι οι ιππότες ξεκινούσαν να κάνουν μεγάλα κατορθώματα, τότε που οι γυναίκες ύφαιναν στους αργαλειούς πέπλα με όμορφες ζωγραφιές κι οι τροβαδούροι έπαιζαν για πρίγκιπες και για φτωχούς το ίδιο, ζούσε ένας φτωχός μουσικός που τον έλεγαν Οδυσσέα. Γράμματα δεν ήξερε και πλούτη δεν είχε. Ήταν, όμως, καλός άνθρωπος κι αγαπούσε τη φύση. Όσο για τη μουσική, τη λάτρευε. [...]

Μια επιστολή αποκαλύπτει στον διάσημο ντετέκτιβ Κιντάιτσι Κόσουκε ότι μια αιματηρή τραγωδία θα ξετυλιχτεί στη μικρή πόλη του Νάσου σε μία έπαυλη δίπλα στη λίμνη. Εκεί, στην πληγωμένη Ιαπωνία μετά τον πόλεμο, που παραπαίει ανάμεσα στην παράδοση και τον εκσυγχρονισμό, έχει μόλις πεθάνει ο γερο-Ινουγκάμι Σαχέε, πατριάρχης μιας οικογένειας με πολλά παρακλάδια και πρόεδρος του τραστ Ινουγκάμι. Αφήνει τρεις κόρες που διεκδικούν η καθεμιά την κληρονομιά για τον γιο της. Το οικόσημό του έχει για εμβλήματα το τσεκούρι, το κότο και το χρυσάνθεμο, που θα γίνουν τα κλειδιά ενός αιματηρ...

Ας φανταστούμε ένα τσίρκο... Ένα τσίρκο, όπου όλοι θα είναι λαγοί! Οι ακροβάτες κι οι σχοινοβάτες. Ο ταχυδακτυλουργός - που δε βγάζει βέβαια λαγούς από το ψηλό καπέλο του. Ο θηριοδαμαστής - που δε γυμνάζει ελέφαντες αλλά ψύλλους. Ακόμα κι ο διευθυντής του τσίρκου, λαγός είναι κι αυτός. Μόνο ένας παλιάτσος τους λείπει. Κι αυτός ο παλιάτσος δε θ' αργήσει να έρθει. Με τον ερχομό του, όμως, ξεκινάει κι η μεγάλη περιπέτεια που θα τελειώσει... στο Τσίρκο των Ονείρων.

Πώς αφηγείσαι μια κατακερματισμένη ιστορία; Με το να γίνεσαι σταδιακά ο καθένας. Όχι. Με το να γίνεσαι σταδιακά το καθετί. "Το υπουργείο της υπέρτατης ευτυχίας" μάς οδηγεί σ’ ένα εσωτερικό ταξίδι που διαρκεί πολλά χρόνια - από τις πολυπληθείς γειτονιές του Παλαιού Δελχί και τα λαμπερά πολυκαταστήματα της εκκολαπτόμενης νέας μητρόπολης μέχρι τα χιονισμένα βουνά και τις κοιλάδες του Κασμίρ και πέρα, όπου ο πόλεμος είναι ειρήνη και η ειρήνη πόλεμος, και πότε πότε "κηρύσσεται κανονικότητα". Η Αντζούμ, που ήταν Αφτάμπ, ξετυλίγει ένα ξεφτισμένο περσικό χαλί σε ένα νε...

Πώς αφηγείσαι μια κατακερματισμένη ιστορία; Με το να γίνεσαι σταδιακά ο καθένας. Όχι. Με το να γίνεσαι σταδιακά το καθετί. "Το υπουργείο της υπέρτατης ευτυχίας" μάς οδηγεί σ’ ένα εσωτερικό ταξίδι που διαρκεί πολλά χρόνια - από τις πολυπληθείς γειτονιές του Παλαιού Δελχί και τα λαμπερά πολυκαταστήματα της εκκολαπτόμενης νέας μητρόπολης μέχρι τα χιονισμένα βουνά και τις κοιλάδες του Κασμίρ και πέρα, όπου ο πόλεμος είναι ειρήνη και η ειρήνη πόλεμος, και πότε πότε "κηρύσσεται κανονικότητα". Η Αντζούμ, που ήταν Αφτάμπ, ξετυλίγει ένα ξεφτισμένο περσικό χαλί σε ένα νε...