Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στην περιοχή μας περίφημο είναι το δημοτικό τραγούδι: "Μικρός, μικρό που 'ν' ο Καρβασαράς κι έχει ένα πηγαδάκι..." Το τραγουδάνε στα πανηγύρια και το χορεύουνε κορίτσια και αγόρια, αλλά και οι ηλικιωμένοι. Κάνουν μεγάλους κύκλους, ένας μπροστά σέρνει το χορό, οι άλλοι πίσω ακολουθούν. Το πρόσωπό τους λάμπει, διότι όλοι φαίνονται να γνωρίζουν καλά πού βρίσκεται εκείνο το πηγαδάκι και τούτο τους γεμίζει έξαψη και πρωτόγονη χαρά. Θα 'λεγα πως είναι ευτυχισμένος γι' αυτό και μόνο τον λόγο. [...]

Η παρέλευση δεκαπενταετίας από την πτώση του τείχους του Βερολίνου παρέχει ίσως την ασφάλεια κάποιας απόστασης για μια πρώτη αποτίμηση, όπως έδειξε η πληθώρα των δημοσιευμάτων στον ελληνικό και ξένο Τύπο και οι σχετικές τηλεοπτικές εκπομπές, που το 2004 ήσαν πολυπληθείς και μάλιστα επεκτάθησαν αρκετά πέραν της 9ης του Νοεμβρίου εκείνου του έτους. Μέσα σε αυτό το κλίμα εγγράφηκε και το παρόν αφιέρωμα των "Αναγνώσεων", δηλαδή του ένθετου βιβλίου της "Αυγής", το οποίο διήρκεσε ενάμισι μήνα (31/10/2004 έως 12/12/2004). Όμως, αυτό το αφιέρωμα δεν προέκυψε ως μια "έξυπνη" ιδέα...

O κύριος Eπισκοπάκης ζει συμβατικά. Πανικόβλητος στέκει πάντα απ' έξω και από εκεί παρατηρεί, χωρίς να αποτολμά να μπει στη ζωή και να τη βιώσει. Στα πενήντα περίπου χρόνια του συναντά όμως τον έρωτα. Eμπλέκεται εκών άκων στο παιγνίδι, ερωτεύεται με πάθος, αλλά, εντέλει, αποσύρεται. Προκρίνει την επιστροφή στην ασήμαντη καθημερινότητά του. Για να καλύψει την εμπλοκή του, να ξαναβρεί την πρότερη τάξη, δεν διστάζει να μεθοδεύσει και να οργανώσει το θάνατο της γυναίκας που αγάπησε. Η τιμωρία του όμως θα είναι τρομακτική.

Το περιστατικό ενός δηλητηριασμού. Η ωδή σε μια ιστορία που δεν απέκτησε σώμα. Ο εφιάλτης. Η περηφάνια αλλά και η ομορφιά. Η βία. Η ανακάλυψη του έρωτα, που μπορεί να οδηγήσει στη διάσωση ή στην καταστροφή. Η αξία της προσωπικής μνήμης και ο τρόμος της απομάκρυνσης από το ατομικό παρελθόν. Ένα διαρκές και ατέρμονο παιχνίδι ανάμεσα στο λογικό και το εξωλογικό, ανάμεσα στη ρεαλιστική και την υπερβατική θέαση των πραγμάτων. Ιστορίες ιδιόμορφες, με κοινό μοτίβο το άτομο που αδυνατεί να ζήσει σε μια πραγματικότητα γεμάτη βία και ασυνείδητη βίωση· μια πραγματικότητα στην οποία απ...

Πλάσματα της φαντασίας. Όντα αλλόκοτα. 'Aνθρωποι βουβοί, μοναχικοί. Μοχθηρές εκδικήσεις. Παράδοξες συνευρέσεις. Μυστηριώδεις επισκέψεις. Συμπτώσεις του παραλόγου. Επιδρομές στη μνήμη που καταργούν το χρόνο και το μέγεθος των πραγμάτων. Συμπαιγνίες της τύχης που συνταράσσουν. Ιστορίες για θηλυκά που απειλούν. Για φίδια που κρύβονται. Για μια πανσιόν παρακμιακή. Για μια περίεργη δεξίωση. Για ένα απότομο φρενάρισμα. Για μιαν ηλεκτρονική καταδίωξη. Για ένα νάνο με σαρκαστικό χαμόγελο. Για τη γυναίκα-ψάρι. Δέκα διηγήματα εξορυγμένα από τα μύχια της ανθρώπινης επιθυμίας. Από τις...

Εικαστικά έργα: Αλέξης Βερούκας, Μανώλης Γρηγορέας, Στέφανος Δασκαλάκης, Δημήτρης Ζουρούδης, Ειρήνη Ηλιοπούλου, Χρίστος Καράς, Κυριάκος Κατζουράκης, Αφροδίτη Λήτη, Ζάφος Ξαγοράρης, Βάνα Ξένου, Γιώργος Ρόρρης, Χρόνης Μπότσογλου, Εδουάρδος Σακαγιάν, Κώστας Τσόκλης, Αλέκος Φασιανός. Ίσως μια γυναίκα που έγινε μάνα να μπορούσε να μας μιλήσει πιο ουσιαστικά για το θέμα - αν και τώρα που το σκέφτομαι, μάλλον αυτή είναι η μόνη που δεν θα μπορούσε να το κάνει, γιατί μιλά με περισσότερο φως όποιος ζει στο σκοτάδι. Για μένα, αλλά και για αρκετούς άλλους -που γνωρίζω και πίνουν νερό...

Αρχές της δεκαετίας του 1970. Μια ιστορία ερωτικού πάθους συνταράζει το καζίνο των Αθηνών. Ο Σπύρος Στεργίου, νεαρός υπαξιωματικός της Ασφάλειας του Μον-Παρνές, οδηγείται στην αυτοκτονία παρασυρμένος από παράφορο έρωτα για την αινιγματική κρουπιέρισσα Μαρί. Δυο άντρες του καζίνου αφηγούνται σήμερα την ιστορία μέσα από την δική τους εμπλοκή σ' αυτή, ρίχνοντας φως σ' όλες τις πλευρές εκείνης της σκοτεινής πραγματικότητας.

Κοινό γνώρισμα των δεκαοχτώ διηγημάτων του Ανδρέα Μήτσου η ενοχή. Από αυτήν προσπαθεί να απαλλαγεί, συνθέτοντας συναρπαστικές ιστορίες. Προσποιείται μάλιστα και δηλώνει αποστασιοποίηση από τα τεκταινόμενα ο αφηγητής και ψύχραιμη ενατένιση των συμβάντων. Δόλιος, παριστάνει τον αμέτοχο και τον παρατηρητή. Βάζει, θαρρείς, ένα μεγεθυντικό καθρέφτη μπροστά στις ιστορίες του και αποδίδει υπερμεγέθη τα πρόσωπα και τις καταστάσεις. Άλλοτε γυρνά τον καθρέφτη, οπότε όλα μικραίνουν αφύσικα. Ιστορίες παράδοξες, βάναυσες και τρυφερές μαζί, γεμάτες νοσταλγία, εγκλήματα και βιαιοπραγίες.

Μια συγκινητική σπονδυλωτή ιστορία ή δέκα εκδοχές για την απουσία. Μοχθηρές φάρσες, εκδικητικά πρόσωπα που αναδύονται από το μακρινό παρελθόν, μακάβρια επεισόδια σε τάφους και νεκροταφεία, παράδοξοι τύποι που σοφίζονται μοναδικούς τρόπους διαφυγής από το θάνατο. Κι όλες αυτές οι ιστορίες καλύπτονται από βάναυσα γέλια.

Στις 7,8 Ιουνίου 1996 στην Κοζάνη και στη σειρά των ετήσιων λογοτεχνικών συναντήσεων του Ινστιτούτου Βιβλίου και Ανάγνωσης, έγινε η πρώτη συνάντηση συγγραφέων με θέμα συζήτησης: τις σχέσεις του συγγραφέα με τον εκδότη, το αναγνωστικό κοινό και την πολιτεία. Τα υλικά προβλήματα, συμβόλαιο, δικαιώματα, κοινωνική ασφάλιση. Την κοινωνική και επαγγελματική θέση του συγγραφέα στη σημερινή Ελλάδα. Ο συγγραφέας στην περιφέρεια (τα ειδικότερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν, οι συνθήκες κάτω από τις οποίες εργάζονται). Στην συνάντηση πήραν μέρος οι παρακάτω συγγραφείς, ορισμένοι από τ...

Ένας δεκαεξάχρονος μαθητής λυκείου επιχειρεί να εμπλέξει σε ερωτική σχέση τη μητέρα του με τον κατά πολύ νεότερό της αγαπημένο του καθηγητή. Οι δολοπλοκίες του φέρνουν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Προκύπτει ένα περίεργο τρίγωνο μάνας - καθηγητή - μαθητή. Ο έφηβος, όμως, δε θα μπορέσει να χειραγωγήσει την παράταιρη σχέση και να ελέγξει το πάθος της. Ούτε να κατορθώσει να εγκλωβίσει σ' αυτήν το νεαρό καθηγητή και να σώσει τη μάνα του. Το μόνο που του απομένει είναι η εκδίκηση. Είκοσι πέντε χρόνια αργότερα αναγκάζεται να επιστρέψει στην Ελλάδα, για να αναπλάσει με κάθε λεπτομέρεια...

Περιλαμβάνονται τα διηγήματα: "Ο έκτος άντρας", "Οικουρός όφις", "Στυγερό έγκλημα", "Η πρόποση", "Δεσποινίς Καραβά", "Απόπειρα βιασμού", "Γυναίκες συμπονετικές", "Πρώτη μέρα διακοπών", "Οι λέξεις και ο έρωτας", "Η επιστροφή είναι δύσκολη".

Οι ιστορίες του βιβλίου αυτού είναι μια κατάδυση μέσα στη μνήμη και ένας εξορκισμός του χρόνου. Ο συγγραφέας τρομαγμένος από την καθημερινή ρευστοποίηση, προτείνει την προσήλωση σ' ένα σημείο, την πίστη σε μια αξία, τον έρωτα σ' ένα πρόσωπο. Πραγματικό κι ονειρικό δένονται σε μια ενότητα λειτουργική στις διηγήσεις του. Η αναχώρηση του ανθρώπου του άστεως κι η προσπάθεια καταφυγής στον περιούσιο χώρο της φύσης, αποβαίνει πάντα μια κίνηση μάταιη και ταυτόχρονα υπερφίαλη. "Η ιστορία", ωστόσο γίνεται πηγή άντλησης του προσωπικού χρόνου. Ο αυθεντικός αυτός χρόνος θα παρεμβληθ...

Έριξε τότε η φυλακισμένη πριγκηποπούλα το μπουκάλι στο μεγάλο πέλαγο που άσπριζε. Μες στο μπουκάλι ήταν το μήνυμα. Και περίμενε, λέει, το παλληκάρι, χρόνους εκατό. Τα σοκάκια της χώρας είναι φκιαγμένα για ζευγάρια, λέει ο μύθος. Μου τόπε ο πρώτος Πατινιώτης βοσκός που μ' απάντησε. "Έτσι παίρναν το μέτρο οι κτιστάδες", μου 'πε. "Άμα κατεβαίνεις το ηλιοβασίλεμα μόνος, περισσεύεις". Τα μάτια του δυό βουβά ποτάμια. Γύρισε και με κύτταξε. Ξέμεινα πάνω σε μια στρογγυλή πέτρα, σε μια λουρίδα γης, καταμεσίς των ποταμιών. Όπου να στρέψω το βλέμμα ασπρίζουν ατέλειωτοι σωροί χαλικ...