Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

O κύριος Eπισκοπάκης ζει συμβατικά. Πανικόβλητος στέκει πάντα απ' έξω και από εκεί παρατηρεί, χωρίς να αποτολμά να μπει στη ζωή και να τη βιώσει. Στα πενήντα περίπου χρόνια του συναντά όμως τον έρωτα. Eμπλέκεται εκών άκων στο παιγνίδι, ερωτεύεται με πάθος, αλλά, εντέλει, αποσύρεται. Προκρίνει την επιστροφή στην ασήμαντη καθημερινότητά του. Για να καλύψει την εμπλοκή του, να ξαναβρεί την πρότερη τάξη, δεν διστάζει να μεθοδεύσει και να οργανώσει το θάνατο της γυναίκας που αγάπησε. Η τιμωρία του όμως θα είναι τρομακτική.

O κύριος Eπισκοπάκης ζει συμβατικά. Πανικόβλητος στέκει πάντα απ' έξω και από εκεί παρατηρεί, χωρίς να αποτολμά να μπει στη ζωή και να τη βιώσει. Στα πενήντα περίπου χρόνια του συναντά όμως τον έρωτα. Eμπλέκεται εκών άκων στο παιγνίδι, ερωτεύεται με πάθος, αλλά, εντέλει, αποσύρεται. Προκρίνει την επιστροφή στην ασήμαντη καθημερινότητά του. Για να καλύψει την εμπλοκή του, να ξαναβρεί την πρότερη τάξη, δεν διστάζει να μεθοδεύσει και να οργανώσει το θάνατο της γυναίκας που αγάπησε. Η τιμωρία του όμως θα είναι τρομακτική.

Ένα ιδιαίτερο άτομο αγωνίζεται να δει τα πράγματα με την κοινή οπτική, να μιλήσει την ίδια γλώσσα με τους πολλούς και να συμπορευτεί μαζί τους. Εμπόδιό του η ανεξέλεγκτη φαντασία του. Από αυτήν βασανίζεται. Γιατί τον αναγκάζει να ερμηνεύει διαφορετικά τα συμβάντα και τις καταστάσεις της ζωής του. Όπως την ανατίναξη ενός γεφυριού, τη μόλυνση από τη λογοτεχνία, την πυρπόληση του αγαπημένου δέντρου του, την αναβίωση του έρωτα. Τέτοια συμβάντα διηγείται και εκθέτει, σε μιαν εναγώνια προσπάθεια να τα κατανοήσει, να συμφιλιωθεί με τον εαυτό του και να καθυποτάξει τους...

Αρχές της δεκαετίας του 1970. Μια ιστορία ερωτικού πάθους συνταράζει το καζίνο των Αθηνών. Ο Σπύρος Στεργίου, νεαρός υπαξιωματικός της Ασφάλειας του Μον-Παρνές, οδηγείται στην αυτοκτονία παρασυρμένος από παράφορο έρωτα για την αινιγματική κρουπιέρισσα Μαρί. Δυο άντρες του καζίνου αφηγούνται σήμερα την ιστορία μέσα από την δική τους εμπλοκή σ' αυτή, ρίχνοντας φως σ' όλες τις πλευρές εκείνης της σκοτεινής πραγματικότητας.

Οι ιστορίες του βιβλίου αυτού είναι μια κατάδυση μέσα στη μνήμη και ένας εξορκισμός του χρόνου. Ο συγγραφέας τρομαγμένος από την καθημερινή ρευστοποίηση, προτείνει την προσήλωση σ' ένα σημείο, την πίστη σε μια αξία, τον έρωτα σ' ένα πρόσωπο. Πραγματικό κι ονειρικό δένονται σε μια ενότητα λειτουργική στις διηγήσεις του. Η αναχώρηση του ανθρώπου του άστεως κι η προσπάθεια καταφυγής στον περιούσιο χώρο της φύσης, αποβαίνει πάντα μια κίνηση μάταιη και ταυτόχρονα υπερφίαλη. "Η ιστορία", ωστόσο γίνεται πηγή άντλησης του προσωπικού χρόνου. Ο αυθεντικός αυτός χρόνος θα παρεμβληθ...

Το περιστατικό ενός δηλητηριασμού. Η ωδή σε μια ιστορία που δεν απέκτησε σώμα. Ο εφιάλτης. Η περηφάνια αλλά και η ομορφιά. Η βία. Η ανακάλυψη του έρωτα, που μπορεί να οδηγήσει στη διάσωση ή στην καταστροφή. Η αξία της προσωπικής μνήμης και ο τρόμος της απομάκρυνσης από το ατομικό παρελθόν. Ένα διαρκές και ατέρμονο παιχνίδι ανάμεσα στο λογικό και το εξωλογικό, ανάμεσα στη ρεαλιστική και την υπερβατική θέαση των πραγμάτων. Ιστορίες ιδιόμορφες, με κοινό μοτίβο το άτομο που αδυνατεί να ζήσει σε μια πραγματικότητα γεμάτη βία και ασυνείδητη βίωση· μια πραγματικότητα στην οποία απ...

Στις 7,8 Ιουνίου 1996 στην Κοζάνη και στη σειρά των ετήσιων λογοτεχνικών συναντήσεων του Ινστιτούτου Βιβλίου και Ανάγνωσης, έγινε η πρώτη συνάντηση συγγραφέων με θέμα συζήτησης: τις σχέσεις του συγγραφέα με τον εκδότη, το αναγνωστικό κοινό και την πολιτεία. Τα υλικά προβλήματα, συμβόλαιο, δικαιώματα, κοινωνική ασφάλιση. Την κοινωνική και επαγγελματική θέση του συγγραφέα στη σημερινή Ελλάδα. Ο συγγραφέας στην περιφέρεια (τα ειδικότερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν, οι συνθήκες κάτω από τις οποίες εργάζονται). Στην συνάντηση πήραν μέρος οι παρακάτω συγγραφείς, ορισμένοι από τ...

Κοινό γνώρισμα των δεκαοχτώ διηγημάτων του Ανδρέα Μήτσου η ενοχή. Από αυτήν προσπαθεί να απαλλαγεί, συνθέτοντας συναρπαστικές ιστορίες. Προσποιείται μάλιστα και δηλώνει αποστασιοποίηση από τα τεκταινόμενα ο αφηγητής και ψύχραιμη ενατένιση των συμβάντων. Δόλιος, παριστάνει τον αμέτοχο και τον παρατηρητή. Βάζει, θαρρείς, ένα μεγεθυντικό καθρέφτη μπροστά στις ιστορίες του και αποδίδει υπερμεγέθη τα πρόσωπα και τις καταστάσεις. Άλλοτε γυρνά τον καθρέφτη, οπότε όλα μικραίνουν αφύσικα. Ιστορίες παράδοξες, βάναυσες και τρυφερές μαζί, γεμάτες νοσταλγία, εγκλήματα και βιαιοπραγίες.

Ένας δεκαεξάχρονος μαθητής λυκείου επιχειρεί να εμπλέξει σε ερωτική σχέση τη μητέρα του με τον κατά πολύ νεότερό της αγαπημένο του καθηγητή. Οι δολοπλοκίες του φέρνουν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Προκύπτει ένα περίεργο τρίγωνο μάνας - καθηγητή - μαθητή. Ο έφηβος, όμως, δε θα μπορέσει να χειραγωγήσει την παράταιρη σχέση και να ελέγξει το πάθος της. Ούτε να κατορθώσει να εγκλωβίσει σ' αυτήν το νεαρό καθηγητή και να σώσει τη μάνα του. Το μόνο που του απομένει είναι η εκδίκηση. Είκοσι πέντε χρόνια αργότερα αναγκάζεται να επιστρέψει στην Ελλάδα, για να αναπλάσει με κάθε λεπτομέρεια...

Μια κούκλα βαφτίζεται στο ξωκκλήσι του χωριού. Ένας άντρας στοιχειώνεται από μια λέξη. Ένα ελάφι κοιτά στα μάτια τον κυνηγό. Μια γυναίκα στο κέντρο της Αθήνας παρακολουθείται από άγνωστο. Ένας μπάτσος μισεί τη Χούντα και θέλει να σκοτώσει τον δικτάτορα. Τα Χριστούγεννα και οι γιορτές από άλλη οπτική.

Μια κούκλα βαφτίζεται στο ξωκκλήσι του χωριού. Ένας άντρας στοιχειώνεται από μια λέξη. Ένα ελάφι κοιτά στα μάτια τον κυνηγό. Μια γυναίκα στο κέντρο της Αθήνας παρακολουθείται από άγνωστο. Ένας μπάτσος μισεί τη Χούντα και θέλει να σκοτώσει τον δικτάτορα. Τα Χριστούγεννα και οι γιορτές από άλλη οπτική.

Μια κλασική ρήση που εκφράζει το αίσιο τέλος μιας περιπέτειας, μιας ερωτικής ιστορίας, μιας ταραχής, ενός δύσκολου ταξιδιού, μιας θύελλας, ή ακόμα ενός δυσάρεστου περιστατικού. Μια διαπίστωση που κάνουμε ανακουφισμένοι, βλέποντας την ελπίδα να έρχεται, την πόρτα του αδιεξόδου να ανοίγει ξαφνικά, το "ουδέν κακόν αμιγές καλού", όπως έλεγαν και οι αρχαίοι. Οι ιστορίες αυτού του βιβλίου έχουν όλες καλό τέλος, αλλά είναι απρόβλεπτες. Γραμμένες σε δύσκολους καιρούς, δεν διεκδικούν απλώς το δικαίωμα στην ευτυχία, την ομορφιά, τη λύτρωση και το χαμόγελο· το κατακτούν διότι ο από...

Μια κλασική ρήση που εκφράζει το αίσιο τέλος μιας περιπέτειας, μιας ερωτικής ιστορίας, μιας ταραχής, ενός δύσκολου ταξιδιού, μιας θύελλας, ή ακόμα ενός δυσάρεστου περιστατικού. Μια διαπίστωση που κάνουμε ανακουφισμένοι, βλέποντας την ελπίδα να έρχεται, την πόρτα του αδιεξόδου να ανοίγει ξαφνικά, το "ουδέν κακόν αμιγές καλού", όπως έλεγαν και οι αρχαίοι. Οι ιστορίες αυτού του βιβλίου έχουν όλες καλό τέλος, αλλά είναι απρόβλεπτες. Γραμμένες σε δύσκολους καιρούς, δεν διεκδικούν απλώς το δικαίωμα στην ευτυχία, την ομορφιά, τη λύτρωση και το χαμόγελο· το κατακτούν διότι ο από...