Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Είμαι εικοσιεννέα χρονών. Τον Οκτώβριο του εξηνταπέντε ένα βράδυ αποφάσισα να πεθάνω. Τότε έγινε ησυχία ακούμπησα το κεφάλι στον κορμό της φυστικιάς κι έγειρα το κεφάλι αναπαυμένος... Σε λίγη ώρα θα κλειστώ για να κοιμηθώ. Θα πω να μην έρθουν το πρωί να με ξυπνήσουν. Είχα υποφέρει πολύ τον τελευταίο καιρό.

Εικαστικά έργα: Αλέξης Βερούκας, Μανώλης Γρηγορέας, Στέφανος Δασκαλάκης, Δημήτρης Ζουρούδης, Ειρήνη Ηλιοπούλου, Χρίστος Καράς, Κυριάκος Κατζουράκης, Αφροδίτη Λήτη, Ζάφος Ξαγοράρης, Βάνα Ξένου, Γιώργος Ρόρρης, Χρόνης Μπότσογλου, Εδουάρδος Σακαγιάν, Κώστας Τσόκλης, Αλέκος Φασιανός. Ίσως μια γυναίκα που έγινε μάνα να μπορούσε να μας μιλήσει πιο ουσιαστικά για το θέμα - αν και τώρα που το σκέφτομαι, μάλλον αυτή είναι η μόνη που δεν θα μπορούσε να το κάνει, γιατί μιλά με περισσότερο φως όποιος ζει στο σκοτάδι. Για μένα, αλλά και για αρκετούς άλλους -που γνωρίζω και πίνουν νερό...

... Η μάνα έκλαιγε με την φωνή και καταριόταν και φοβέριζε. Ξαφνικά έπαψε και άλλαξε η φωνή της. Σα να γέμισε ξαφνικά το στόμα της με μια βούκα μαλακού ψωμιού και η φωνή της ακούστηκε μαλακιά και πνιγμένη αυτή είναι η οικογένειά μου; Τώρα κι αυτήν την ώρα εδώ τώρα εδώ κατάλαβα πως εγώ παντρεύτηκα έναν άντρα. Αυτόν εδώ αλλά ο άντρας μου είναι παντρεμένος από χρόνια με άλλη γυναίκα που ποτέ δεν την είδα. Έκανα τέσσερα παιδιά κι ένα από αυτά θα γίνει κήρυκας. Αλλά ποτέ δεν είδα τα πραγματικά μου παιδιά και μου έφεραν αυτά τα τέσσερα που είναι άλλης μάνας. Ούτε εκείνης που παν...

Στο βιβλίο αυτό ανθολογούνται και εξετάζονται πεζά και ποιητικά κείμενα 16 πεζογράφων και 13 ποιητών -ιδιαίτερα από το συμβατικό όριο 1960 και εξής-, στα οποία η πόλη της Καβάλας μαζί με την ευρύτερη περιφέρειά της διαθλάται, μετασχηματίζεται σε λογοτεχνική πόλη, δημιουργεί την ιδιαίτερη μυθοποιητική της παράδοση και επωμίζεται αισθητικούς και ιδεολογικούς ρόλους. Στην εισαγωγή τους οι ανθολόγοι και επιμελητές του βιβλίου, φιλόλογοι-νεοελληνιστές Ευριπίδης Γαραντούδης και Μαίρη Μικέ, μετά τη διευκρίνιση ότι στόχος του παρόντος τόμου δεν είναι η συγκρότηση ενός καβαλιώτι...

Η έκδοση αυτή συγκεντρώνει σε έναν τόμο τα εννέα λογοτεχνικά πεζογραφήματα που ο Χειμωνάς εξέδωσε σε αυτοτελείς εκδόσεις στη διάρκεια της ζωής του (κατά σειρά τα βιβλία "Πεισίστρατος", "Η εκδρομή", "Μυθιστόρημα", "Ο γιατρός Ινεότης", "Ο γάμος", "Ο αδελφός", "Οι χτίστες", "Τα ταξίδια μου", "Ο εχθρός του ποιητή"). Στα πεζογραφήματα του Χειμωνά επιτάσσεται εκτενές (300 σελίδες) "Χρονολόγιο βίου και έργου". Το χρονολόγιο αυτό, που διανθίζεται με πλούσιο και σε μεγάλο βαθμό ανέκδοτο φωτογραφικό υλικό, συγκεντρώνει, για πρώτη φορά, την εργογραφία και τη βιβλιογραφία Χειμωνά, χορη...

Πεισίστρατος. Ήμουν έφηβος όταν πρωτόγραψα τον "Πεισίστρατο", γύρω στα 1957. Εκδόθηκε τρία χρόνια αργότερα, χάρη στο χρηματικό έπαθλο του Δήμου Θεσσαλονίκης και με λίγες προσθήκες από τις εν τω μεταξύ εμπειρίες μου του φοιτητού Ιατρικής. Πιστεύω πως η διαδρομή μου αρχίζει με το δεύτερο βιβλίο, την "Εκδρομή", γι' αυτό και δίσταζα να τον ξαναεκδώσω. Τον κρατούσα πάντα σαν ένα νεανικό βίωμα, εξομολογημένο μ' έναν "άξεστο" τρόπο. Αλλά αυτού του είδους η "άξεστη" γραφή θα συνεχισθεί και στα επόμενα βιβλία μου -και δίνω μιαν απόλυτα θετική έννοια σ' αυτή την λέξη, "άξεστος". Σημα...

Έληξε η αμφισβήτηση. Αποφανατίσθηκαν οι επαναστάσεις. Καταγγέλθηκε η απάτη κάθε «πρωτοπορίας». Μια οργιαστική Σιγή εβλάστησε σε όλες τις ρωγμές. Κοιτάξτε αυτούς τους νεαρούς των δεκαπέντε-δεκαεφτά χρόνων. Κοιτάξτε τους καλά. Προσέξτε την Κατήφειά τους. Την νευρική τους απάθεια, την σιωπή τους, την δυσάρθρη ομιλία τους, την δύσθυμη σκληρότητά τους. Προσέξτε πόσο Ακίνητος είναι αυτός ο Νέος Άνθρωπος. Πόσον Αμίλητο Φόνο κουβαλάει μέσα του. Κι αν ακόμα δεν είναι αυτοί ο Συναγερμός, θα έρθουν παιδιά, έφηβοι που θα είναι προορισμένοι για τον Νέο Λόγο. Απλά, για τον Λόγο. Για λέξε...

'Ενα ψυχολογικό πορτραίτο του Γιώργου Χειμωνά φτιαγμένο μέσω ερωτήσεων από τον ίδιο· αποστάγματα για την επιστήμη και την τέχνη του· μιά ρητή διαβεβαίωση γιά τον μοναδικό τρόπο που είχε να υπάρχει· νύξεις για δεισιδαιμονίες· παραδείγματα αληθινού πένθους· ολοκληρωτική απόρριψη της έννοιας του "λάθους" και η σιγουριά ότι ο χρόνος δεν υπάρχει, ότι είμαστε αθάνατοι. Και όλα αυτά ειπωμένα μ' έναν λόγο κρυστάλλινο, από τον πρίγκιπα που έφυγε πρόσφατα.