Petronius
Petronius
Ο Ρωμαίος συγγραφέας Πετρώνιος έζησε στον 1ο μ.Χ. αιώνα, στα χρόνια του Νέρωνα. Ο ίδιος, εραστής της ζωής, δίχως να δεσμεύει τα θέλω του στα πρέπει, παρουσιάζει με τρόπο θεατρικό τα αποχαλινωμένα ήθη της εποχής του, μακριά από οποιαδήποτε διάθεση για ηθικολογίες. Δεν είναι άλλωστε λίγοι εκείνοι που θεωρούν πως ο Πετρώνιος επινόησε τον ήρωά του στο Σατυρικόν για να καταγράψει βιογραφικά τη δική του πραγματικότητα. Ο Εγκόλπιος και ό,τι εκείνος αντιπροσωπεύει για το δημιουργό του, τον Πετρώνιο, είναι το θύμα των ιδιοτροπιών της μοίρα -που άλλοτε του δείχνει την εύνοιά της και άλλοτε το σκληρό της πρόσωπο-, ωστόσο, πέρα και πάνω απ' όλα, ζει για το σήμερα.
Σατυρικόν
Petronius
Νεφέλη (2009)
Βλέπω λοιπόν τον Πετρώνιο -ή όπως αλλιώς λεγότανε· τι σημασία έχει τώρα πια;- να κάθεται και να γράφει την παραμύθα του, αντλώντας από τις προσωπικές του αναμνήσεις και από τα διαβάσματά του, κάπου εκεί στο δεύτερο μισό του 1ου μ.Χ. αιώνα ή και στα πρώτα χρόνια του 2ου (και πάλι, τι σημασία έχει;). Τον βλέπω να γράφει, χωρίς καλά καλά να ξέρει πώς θα προχωρήσει και πού θα καταλήξει. Κατ' αυτήν την έννοια, το "Σατυρικόν" δεν είναι μόνο το "πρώτο ρεαλιστικό μυθιστόρημα", όπως χαρακτηρίστηκε, μα και το πρώτο κείμενο ημιαυτόματης γραφής, που προχωράει βάσει τυχαίων συνειρμών μν...
Σατυρικόν
Petronius
Το Ποντίκι (2007)
Κεντρικός ήρωας του Πετρώνιου είναι ο Εγκόλπιος, ένας νέος συμβατικά μορφωμένος, χωρίς πολλά χρήματα, αλλά με αχαλίνωτη φαλλική διάθεση, απαγκιστρωμένη από οποιαδήποτε ηθική. Σύντροφος το Εγκόλπιου είναι ένας κίναιδος, ο Γείτονας, ένα ποθητός νεαρός με τον οποίο μοιράζεται τις... ανύπαρκτες ηθικές αρχές του. Στις περιπέτειες των δύο εραστών εμφανίζονται κάθε φορά και διαφορετικοί χαρακτήρες που εξυπηρετούν τη ροή των ιστοριών.
Σατυρικόν
Petronius
Εκδόσεις Πατάκη (2005)
Ο ρωμαίος συγγραφέας του "Σατυρικού" Πετρώνιος έζησε στον 1ο μ.Χ. αιώνα, στα χρόνια του Νέρωνα. Στο έργο του υπάρχει ένα τολμηρό κοίταγμα της ζωής, ανάλογο με τον τρόπο που διάλεξε ο Πετρώνιος να πεθάνει, όπως μας τον διέσωσε ο Τάκιτος ("Annalia", 16, 18-9). Όταν ο Νέρωνας έδωσε την εντολή να τον σκοτώσουν, γιατί είχε πέσει στη δυσμένειά του, ο Πετρώνιος πρόλαβε τους δήμιους του αυτοκράτορα κι έκανε το θάνατό του ένα παιχνίδι. Άνοιξε τις φλέβες του, τις ξανάκλεισε και τις ξανάνοιξε πολλές φορές, αιμορραγώντας σιγά σιγά, κι ενώ στο μεταξύ συζητούσε με τους φίλους του για ευχ...