Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο μικρός μαθητευόμενος μάγος εκμεταλλεύεται την απουσία του δασκάλου του για να δοκιμάσει τις μέχρι τώρα γνώσεις του και να τα κάνει όλα κυριολεκτικά μούσκεμα! Ένα αριστούργημα του Γκαίτε με μαγική...εικονογράφηση.

Ο αναγνώστης του πρώτου μέρους του "Φάουστ" ευθύς από την αρχή του ανυψώθηκε από τον ποιητή του έργου στον ουρανό. Κι εκεί είδε, πως ο Κύριος, ο Θεός της αιώνιας αγάπης δίνει άδεια στο Σατανά - Μεφιστοφελή να φέρει στον κακό δρόμο και την οριστική πτώση τον δόκτορα Φάουστ, έχοντας τη βεβαιότητα, που είναι και βεβαιότητα και κύρια ιδέα του ποιητή, πως ένας άνθρωπος, προικισμένος με τις ανώτατες δυνάμεις του πνεύματος της καρδιάς και της θελήσεως, όπως είναι ο Φάουστ, όσο κι αν παραστρατήσει δεν θα πέσει μακριά, μα θα έχει τη δύναμη με την βοήθεια της αγάπης να ξαναβρεί το σ...

Tρεις μαρμαρωμένοι βασιλιάδες, το φίδι, ο μαγεμένος ποταμός και ο βαρκάρης, δύο στοιχειά χρυσοβόρα και χρυσοτόκα, ο γέρος, η γριά και η μαγική λάμπα, η πανέμορφη Kρινιώ και η ακολουθία της, ο μαγεμένος πρίγκιπας, ο ανήμπορος γίγαντας με την πανίσχυρη σκιά, ο κινούμενος ναός - είκοσι πρόσωπα μέτρησε ο ίδιος ο Γκαίτε στο "Παραμύθι της ουτοπίας", όπως το ονόμασε προτού το γράψει. Tο "Παραμύθι" γράφτηκε το καλοκαίρι του 1795 και δημοσιεύτηκε στο δέκατο τεύχος του λογοτεχνικού περιοδικού "Horen" ("Ώρες") που εξέδιδε ο Σίλερ. O παμπόνηρος παραμυθάς της Bαϊμάρης μαζεύει εδώ όλα...

Η μετάφραση αυτή έγινε στην αρχή περικομμένη και πρόχειρη για να παρασταθεί στο θέατρο. Έπειτα διορθώθηκε και συμπληρώθηκε στη μορφή που τυπώνεται δω. Ο μεταφραστής γνωρίζει πρώτος πως και η τωρινή μορφή δεν είναι κείνη που θα μπορούσε να θεωρηθεί σαν η τελειωτική στη γλώσσα μας, και πως απομένει πάντα μια δοκιμή, ίσως μάλιστα παράτολμη, όσο η καθαυτό της πρόθεση δεν είναι να μεταφράσει κατά λέξη, αλλά ν' αποδώσει ποιητικά, σε μια γλώσσα που τώρα σχηματίζεται, ένα από τα μεγαλύτερα ποιητικά δημιουργήματα των αιώνων. Όμως μια κ' έγινε η πρώτη δοκιμή στο θέατρο, παρουσιάζεται...

Μια σειρά παραμυθιών που τα μικρότερα παιδιά μπορούν να ακούσουν από το cd. Τα μεγαλύτερα θα τα διαβάσουν μόνα τους, ακούγοντας το cd. Έτσι θα συνδέσουν την εικόνα με το λόγο και τη μουσική, επιχειρώντας ένα πρώτο απλό βήμα στο χώρο της μουσικής αγωγής.

Η σύγκρουση ανάμεσα στο Θεό και το Διάβολο, στο Καλό και στο Κακό, είναι μια πανάρχαια υπόθεση. Ο «Φάουστ», το κλασικό αριστούργημα του μεγάλου γερμανού συγγραφέα Γιόχαν φον Γκέτε, αναφέρεται σ΄ αυτό ακριβώς το θέμα. Ο σατανικός Μεφιστοφελής βάζει στοίχημα με το Θεό ότι θα καταφέρει να κερδίσει την ψυχή του σεβάσμιου Δρ Φάουστ. Ο Μεφιστοφελής κατεβαίνει στη Γη, παίρνει αρχικά τη μορφή ενός σκύλου και εμφανίζεται μπροστά στο Φάουστ. Με πολλά μαγικά τεχνάσματα ο Μεφιστοφελής πείθει τον Φάουστ ότι μπορεί να του δώσει ξανά τα νιάτα και την ομορφιά του, με αντάλλαγμα να του π...

Για να επιτύχει τους στόχους του στην ισπανική αυλή, ο φιλόδοξος και ταλαντούχος Κλαβίγκο εγκαταλείπει την αγαπηµένη του Μαρί Μπωµαρσαί. Η Μαρί αρρωσταίνει από θλίψη, ο αδελφός της το µαθαίνει και έρχεται να πάρει εκδίκηση. Ζητάει το λόγο και φέρνει σε αδιέξοδο τον Κλαβίγκο που, βασανισµένος από τύψεις, µετανοεί και ζητάει πάλι σε γάµο τη Μαρί. Όλα προµηνύουν αίσια εξέλιξη, αλλά µε την παρέµβαση του αδίστακτου φίλου του, Κάρλος, που τον πείθει ότι ο γάµος αυτός θα οδηγήσει σε ναυάγιο την καριέρα του, ο Κλαβίγκο κλονίζεται και προδίδει τη Μαρί για δεύτερη φορά. Η Μαρί πεθαίν...

Το παραμύθι αυτό της αλεπούς προέρχεται από την ελεύθερη απόδοση σε δακτυλικά εξάμετρα ενός γνωστού παλιού ποιήματος της νοτίου Γερμανίας και το οποίο ο Γκαίτε συνέθεσε σε στίχους ως άσκηση ποιητικού ύφους. Το έργο τούτο δημοσιεύτηκε το 1793, τότε που η Γαλλική Επανάσταση συγκλόνιζε εκ θεμελιων τον κόσμο. Αν και ο Γκαίτε φαίνεται ότι ασχολήθηκε με το θέμα τούτο αντιδρών - προς ανεύρεση της ψυχικής του γαλήνης - στα φοβερά εκείνα γεγονότα, εν τούτοις η αλληγορία του παλαιού μύθου όπου η αλεπού συμβολίζει την πληβειακή αστική τάξη που θριαμβεύει επί της φεουδαρχίας και των ε...

[...] Κατ' αυτόν τον τρόπο, ο Φάουστ του Goethe μεταμορφώνεται, επίσης, σε Πατρικό φάντασμα του Ρομαντισμού. Ο Goethezeit ορθώνεται ως αφετηρία μιας μυθοπλασίας και ενός κοσμοειδώλου που αντλούν απ' αυτόν μια από τις πλέον ισχυρές κατευθύνσεις τους. Για άλλη μια φορά, ο μυθικός Φάουστ συναντά το ρομαντικό του πεπρωμένο, τώρα μέσω της κένωσης του στο πρόταγμα της ανύψωσης των εωσφορικών δυνάμεων του εσωτερικού ανθρώπου σε ύψιστη ουσία της ατομικής του ελευθερίας. Ήδη, ο μυθικός Φάουστ έφερε μαζί του πανίσχυρες τις συνδηλώσεις μιας δαιμονολογίας γνωστικού και μανιχαϊκού τύπο...

Ο Γκαίτε άρχισε να γράφει τον "Πενηντάρη" το 1807, λίγο πριν κλείσει τα πενήντα. Εκδόθηκε για πρώτη φορά ύστερα από μια δεκαετία σε συντομευμένη μορφή και επανεκδόθηκε το 1821 ως τμήμα του τελευταίου μυθιστορήματος του Γκαίτε "Τα χρόνια των περιπλανήσεων του Βίλχελμ Μάιστερ", που στην πραγματικότητα ήταν περισσότερο μια συλλογή αφηγήσεων παρά μυθιστόρημα. Τέλος εμφανίστηκε σε πολύ πιο εκτεταμένη μορφή -αυτή που δημοσιεύουμε εδώ- ως τμήμα του ξαναγραμμένου "Βίλχελμ Μάιστερ", το 1829. Με το έργο αυτό, ο Γκαίτε θέτει ερωτήματα για τη σημασία και τις επιπτώσεις του γήρατος σ...

[...] Ο "Φάουστ" εν τω συνόλω (Α΄ και Β΄ μέρος) δεν παριστά συνήθη ποίησιν, αλλ' ιδίως φιλοσοφικήν (και επιστημονικήν)· μάλιστα δε το Β΄ μέρος δεν είνε άλλο τι ή ποιητικόν άθροισμα φιλοσοφικών σκέψεων (αίτινες άλλως δεν προσφέρονται ως απταί φιλοσοφικαί δοξασίαι αλλ', αναπηδώσαι εκ του μέσου των στίχων, καθίστανται αντιληπταί υπό των δυνάμεων να εμβαθύνωσι μέχρι της δημιουργού νοήσεως του ποιητού)· διδ και δικαιολογείται αφ' ενός η μετάφρασις του έργου υπό επιστήμονος, αλλ' αφ' ετέρου και η τοιουτότροπος εμφάνισις της μεταφράεως ώστε η εντύπωσις να προκαλήται ως εκ της αναγ...

Πέντε νουβέλες, αντιπροσωπευτικά δείγματα του αφηγηματικού ύφους του Γκαίτε, όπου η φαντασία και το χιούμορ συνδυάζονται με στοιχεία πρωτοποριακά και προβληματισμούς που προκαλούν κατάπληξη, δεδομένου ότι τα έργα αυτά δημιουργήθηκαν ανάμεσα στα 1795 και στα 1827.