Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η δημιουργία του πρώτου ανεξάρτητου ελληνικού κράτους αποτελεί σημαντική τομή τόσο στην πολιτική και κοινωνική ζωή όσο και στην πολιτισμική και ιδεολογική συμπεριφορά των κατοίκων του Bασιλείου. Στα 1830 κλείνει ο κύκλος του νεοελληνικού Διαφωτισμού, μετατοπίζεται το ελληνικό κέντρο από την Κωνσταντινούπολη στην Αθήνα, πραγματώνονται παλαιά αιτήματα και προκύπτουν νέα. Στα αμέσως επόμενα χρόνια ο ελληνισμός θα βρεθεί αντιμέτωπος με δυσεπίλυτα προβλήματα, τα οποία τίθενται με τη μορφή διλημμάτων: κλασική αρχαιότητα ή Bυζάντιο, Ανατολή ή Δύση, Ελλάδα ή Ευρώπη, καθαρεύουσα ή δ...

Αθήνα 1893. Χρονιά σημαδεμένη με εντυπωσιακά γεγονότα: σεισμούς, αυτοκτονίες (Μαίρη και Μιμίκος), εγκαίνια διώρυγας της Κορίνθου, "δυστυχώς επτωχεύσαμεν" του Πρωθυπουργού Τρικούπη κ.α. Στον ρυθμό της εποχής του (είναι η ώρα της αθηναιογραφίας και του νατουραλισμού), ο εικοσιπεντάχρονος δημοσιογράφος της "Ακροπόλεως" Γεράσιμος Βώκος (1868-1927) παρουσιάζει το πρώτο του "πολιτικοκοινωνικόν" μυθιστόρημα με τον τίτλο "Ο κύριος πρόεδρος". Λαϊκό ανάγνωσμα; Πολιτική σάτιρα; Κριτική του πελατειακού δικομματισμού; Οικογενειακό δράμα; Ιλαροτραγωδία; Χρονικό της αθηναϊκής καθημερινότ...

Το βιβλίο αυτό, έκδοση 40 ανέκδοτων γραμμάτων του Φώτου Πολίτη αλλά και θεωρητική διερεύνηση του επιστολικού χώρου, κινείται ταυτόχρονα στον άξονα της διαχρονίας και της συγχρονίας. Από μια άποψη είναι γραμμένο στο πρώτο, στο δεύτερο και στο τρίτο πρόσωπο. Λόγος για την επιστολογραφία, τεκμηριώνεται επίμονα με επιστολικά παραθέματα ή μεταμορφώνεται, όταν χρειάζεται, σε επιστολή.

Tι είναι η παραλογοτεχνία; Κάτω από ποιες συνθήκες αναβαθμίζεται τον 19ο αιώνα; Πώς εμφανίζεται στο νεοσύστατο ελληνικό κράτος; Πώς εξελίσσεται σε οργανικό στοιχείο της λεγόμενης "μαζικής κουλτούρας"; Καρπός μακρόχρονης έρευνας, το βιβλίο αυτό θέτει πρωτίστως ζητήματα συνολικού και συλλογικού χαρακτήρα με βασικές προϋποθέσεις: α) την αξιοποίηση δεκάδων αγνώστων ή εφήμερων πεζογραφημάτων του 19ου αιώνα· β) τη διαρκή μετακίνηση ανάμεσα σε "αντιθετικούς" πόλους όπως η ποσότητα και η ποιότητα, η ιστορία και η θεωρία, το συλλογικό και το ατομικό πεδίο, το ελληνικό και το ξένο...

Όταν, στις αρχές του 1983, ο Κάρολος Κουν μου ζήτησε να μεταφράσω τον "Προμηθέα δεσμώτη" για το "Θέατρο Τέχνης", αισθάνθηκα το ίδιο περίπου δέος που είχα αισθανθεί και το 1964, όταν μου είχε ζητήσει να μεταφράσω τους "Πέρσες". [...] (από τον πρόλογο του μεταφραστή)

Όταν, στις αρχές του 1983, ο Κάρολος Κουν μου ζήτησε να μεταφράσω τον "Προμηθέα δεσμώτη" για το "Θέατρο Τέχνης", αισθάνθηκα το ίδιο περίπου δέος που είχα αισθανθεί και το 1964, όταν μου είχε ζητήσει να μεταφράσω τους "Πέρσες". [...] (από τον πρόλογο του μεταφραστή)

Στον τόμο αυτόν συγκεντρώνονται τα ροϊδικά μελετήματα του Ανδρέα Μ. Ανδρεάδη, όσα έχουν δημοσιευτεί σταδιακά σε διάφορα έντυπα κατά την περίοδο 1911-1934. Ανεψιός του Ροΐδη και πρώτος φιλολογικός του εκδότης, ερευνητής και γόνιμος συγγραφέας, ο Ανδρέας Ανδρεάδης (1876-1935) υπήρξε πρωτίστως διαπρεπής πανεπιστημιακός και οικονομολόγος. Συμπληρωματικά και παράλληλα προς τις βασικές του επιστημονικές επιλογές έρχονται τα άλλα του ενδιαφέροντα: η ιστορική έρευνα (και όχι μόνο η σχετική με την Οικονομία), η λογοτεχνία, οι καλές τέχνες, η μουσική, προπάντων το θέατρο και η κριτικ...

Κάθε φορά που η περίπτωση Βιζυηνού αναδύεται στη σκέψη μου, ανακαλεί επίμονα ένα δίσημο τοπίο (Ανατολή - Δύση) και ταυτόχρονα μια τριπλή διαδρομή (ποίηση, διήγημα, μελέτη). Θα 'λεγες ότι αυτό που συμβαίνει εδώ σηματοδοτεί μια ταυτόχρονη μετακίνηση στο γεωγραφικό και στο δημιουργικό πεδίο. Κάπως έτσι μπορούμε να δούμε σφαιρικά το έργο του Βιζυηνού: σαν μια τριλογία που καθορίζεται από ένα σύνολο χωροχρονικών δεδομένων. Τα στάδια της συγκεκριμένης πορείας είναι ορατά. Πρώτα η ποίηση, ύστερα το διήγημα, τέλος η μελέτη. Με ένα γνωστό επακόλουθο: ότι, ενώ ο ποιητής και διηγηματ...