Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Μετά το χωρισμό των γονιών της, η Λίνα ξεκόβει από τις φίλες της, τραγουδάει χωρίς φωνή -ακόμη και στη χορωδία-, παίζει πάλι με κούκλες, πιστεύει πως είναι χοντρή, και λέει τα μυστικά της μόνο στη Χόνεϊ, τη γάτα της. Ώσπου αρχίζει να λαμβάνει τρυφερά ηλεκτρονικά μηνύματα στον υπολογιστή της από κάποιον άγνωστο crazyboy...

Δεν ήταν καθόλου τυχαίο που ο Εγκέφαλος άφησε το Χρίστο και την Τίνα να μεταφέρουν στη Γη 1991 μ.Χ. τέσσερα διαμάντια από την Ίριδα 3001 μ.Χ. Ούτε το ότι η μητέρα τους αργότερα ταξίδεψε παράτυπα με το Πλάσμα του Χρόνου στο Αστρικό Κέντρο της Γης 3002 μ.Χ. για να γεννήσει τη μικρή τους αδερφή, τη Μελλόντια. Απόδειξη, από την πρώτη στιγμή που γύρισαν πίσω στη Γη 1992 μ.Χ. η Μελλόντια έδειξε ότι δεν ήταν καθόλου ένα συνηθισμένο μωρό...

Ο Μάικ είναι καινούριος στην περιοχή - ένα αγόρι που κρύβει ένα τρομερό μυστικό. Η Τζέμμα είναι σίγουρη πως έχει ξαναδεί τον Μάικ και προσπαθεί να τον ξεσκεπάσει. Και οι δυο τους κουβαλούν τα τραύματα του παρελθόντος. Τώρα πια οι ζωές τους συναντιούνται. Το αποτέλεσμα αυτής της συνάντησης θα είναι εκρηκτικό.

Η Μαριλού ζητάει από τον Αϊ-Βασίλη να της ζωντανέψει το ψεύτικο σκυλάκι της. Το ίδιο εκείνο βράδυ η προσευχή της -μια αστραφτερή πουπουλένια πεταλούδα- φτάνει στα χέρια του Αϊ-Βασίλη, που την κρατάει όμως αμήχανος. Πώς μπορεί να κάνει αυτό που του ζητάει η Μαριλού; Οι γονείς της, βλέπεις, δε θέλουν ζωντανό σκυλί. Είναι σωστό ν' ανακατευτεί αυτός στα οικογενειακά τους; Τι θα κάνει τελικά ο Άγιος Βασίλης;

Όλες οι θεές έτρεξαν στον Απόλλωνα ποια να τον πρωτοπάρει στην αγκαλιά της. Και η Λητώ δε χρειάστηκε να του δώσει το στήθος της για να θηλάσει σαν μωρό. Η Θέμιδα του έβαλε στο στόμα νέκταρ και αμβροσία κι αμέσως έγινε το θαύμα: Φασκιές και σπάργανα λύθηκαν από μόνα τους και ο θεός πετάχτηκε όρθιος, μεγάλο παλικάρι πια, με λαμπερό χιτώνα κι αρματωμένος με δική του φαρέτρα και τόξο.

Kαι μεγάλωνε γρήγορα ο Δίας. Όπως όλοι οι θεοί. Και περπάτησε αμέσως, χωρίς να μπουσουλήσει σαν παιδόπουλο. Και τότε η Αδράστεια του χάρισε ένα θαυμαστό παιχνίδι: μια σφαίρα από χρυσές στεφάνες, όπου ήταν πλεγμένος φιδωτά ένας κισσός. Όταν την πετούσες ψηλά αυτή τη σφαίρα, χάραζε πέφτοντας ένα φωτεινό αυλάκι όμοιο μ' εκείνο που αφήνει πίσω του ένα πεφταστέρι. Και την πετούσε ο Δίας μέσα στη σπηλιά και έτρεχε για να την πιάσει...

Ο νιογέννητος Ερμής όμως, μόλις η μάνα του ξεμάκρυνε, γλίστρησε έξω από τις φασκιές του, πήδησε από την κούνια του και βγήκε κι αυτός από το βραχόσπιτο. Καθώς δρασκέλιζε την αυλόπορτα, σκόνταψε πάνω σε μια χελώνα που έβοσκε στο γρασίδι. Γεια σου, ομορφούλα μου! της είπε γελώντας. Μπα, δε μιλάς; Τότε εγώ θα σε κάνω να τραγουδάς! Χωρίς να χάσει καιρό, την κουβάλησε μέσα στο βραχόσπιτο και σε λίγο την είχε μεταμορφώσει σε λύρα την πρώτη λύρα στον κόσμο!