Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η συμπλήρωση των 75 χρόνων από την ίδρυση του Ελληνικού Ιδρύματος υπήρξε η αφορμή για να ανατρέξουμε στην ιστορία του και να αρχίσουμε να την καταγράφουμε χρησιμοποιώντας σαν πρώτη ύλη τις ζωντανές αφηγήσεις των ανθρώπων που είχαν ζήσει και είχαν "γράψει" ο καθένας την ιστορία, χρησιμοποιώντας την προσωπική του πένα. [...] Ελευθερία Φίλη

[...] "Ταξίδια ανακάλυψης και στιγμές ανακάλυψης είναι επίσης το επίκεντρο της έκθεσης "Γενέθλιος Τόπος", που παρουσιάζεται στο Μουσείο Μπενάκη ως μέρος των επετειακών εκδηλώσεων της Alpha Trust. Όπως υπογράμμισαν οι οργανωτές της έκθεσης, υπάρχουν πολλοί τρόποι με τους οποίους μπορεί να ορίσει κανείς τον γενέθλιο τόπο, πέραν της ίδιας της τοποθεσίας. Αυτή η κεντρική θεματική αποτελεί πρόκληση για τους ίδιους τους εικαστικούς, και για τον καθέναν από εμάς, ένα έναυσμα προβληματισμού για τις πιθανές συνέπειες: "γενέθλιος τόπος" μπορεί να είναι η στιγμή της ανακάλυψης, είτε τ...

Ακολουθούν τέσσερα σημαντικά κείμενα-ντοκουμέντα των "Νέων ελλήνων ρεαλιστών". Το πρώτο, το μανιφέστο της ομάδας, κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 1971, με τίτλο "Η λειτουργία του έργου τέχνης". Τις παραμονές των εγκαινίων της έκθεσής τους, Απρίλιος του 1972, κυκλοφόρησε το δεύτερο κείμενο. Δύο-τρεις μέρες πριν από την έκθεση στο Γκαίτε κυκλοφόρησε ένα ακόμη κείμενο που το υπέγραψαν δύο εκ των καλλιτεχνών (Μπότσουγλου, Βαλαβανίδης). Το τέταρτο γράφτηκε με την ευκαιρία της έκθεσής τους στη Θεσσαλονίκη. Πέγκυ Κουνενάκη

Ακολουθούν τέσσερα σημαντικά κείμενα-ντοκουμέντα των "Νέων ελλήνων ρεαλιστών". Το πρώτο, το μανιφέστο της ομάδας, κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 1971, με τίτλο "Η λειτουργία του έργου τέχνης". Τις παραμονές των εγκαινίων της έκθεσής τους, Απρίλιος του 1972, κυκλοφόρησε το δεύτερο κείμενο. Δύο-τρεις μέρες πριν από την έκθεση στο Γκαίτε κυκλοφόρησε ένα ακόμη κείμενο που το υπέγραψαν δύο εκ των καλλιτεχνών (Μπότσουγλου, Βαλαβανίδης). Το τέταρτο γράφτηκε με την ευκαιρία της έκθεσής τους στη Θεσσαλονίκη. Πέγκυ Κουνενάκη

O Αντώνης Χατζηιωάννου και η Άζια Χατζηιωάννου - Δημοτάκη, ξεκίνησαν τη δημιουργία της Συλλογής τους εδώ και τρεις περίπου δεκαετίες, επιλέγοντας να εστιάσουν το ενδιαφέρον τους στην ελληνική παραστατική ζωγραφική. Έκτοτε, τον κεντρικό άξονα της συλλογής τους συνέθεσαν ανθρωποκεντρικά κατά την πλειοψηφία τους έργα, ενώ δεν απουσιάζουν και οι τοπιογραφίες σημαντικών Ελλήνων καλλιτεχνών. Στον φιλόξενο, υποδειγματικό χώρο της Δημοτικής Πινακοθήκης Χανίων, παρουσιάζεται η έκθεση με τίτλο "Όψεις της Μορφής - Σημάνσεις του Τοπίου", με έργα μικρών και μεγάλων διαστάσεων από τη...

[...] Η παρουσίαση μιας μόνιμης συλλογής που παρακολουθεί την ιστορία της νεότερης ελληνικής τέχνης από τα μεταβυζαντινά χρόνια έως σήμερα, με έμφαση στη συμβολή των καλλιτεχνών της Επτανησιακής Σχολής, εκπληρώνει την ιδρυτική φιλοδοξία του παραρτήματος της Εθνικής Πινακοθήκης στην Κέρκυρα: να προικίσει το νησί με τη μεγάλη πνευματική παράδοση μ' ένα μουσείο νεότερης ελληνικής τέχνης που θα χρησιμεύσει κυρίως ως παιδαγωγικό όργανο για τα σχολεία και το πανεπιστήμιο. Μια μόνιμη συλλογή δίνει την ευκαιρία και το χρόνο στους δασκάλους, στους καθηγητές και στους μουσειοπαιδαγωγ...

Γυναίκα που πετάει είναι η γιαγιά Αγγελική, που από το στόμα του εγγονού της μαθαίνουμε την ιστορία του άτυχου γάμου της με τον Συνταγματάρχη Αριστείδη. Με τη φωνή της πετάει και η Μαρία Κάλλας στη σύντομη επίσκεψή της στην Αθήνα το καλοκαίρι του '57. Γυναίκες που πετάνε στον ύπνο τους η Μπρόνια, η Ροβένα, η Μάγια και η Ναταλία, οι τέσσερις μετανάστριες που ονειρεύονται τις πατρίδες τους. Η κυρία Βικτωρία πετάει κι αυτή μαζί με τους μετεωρίτες μιας καλοκαιρινής νύχτας. Γυναίκα που πέταξε πια, η μάνα του Άρη στο ομότιτλο διήγημα. Υπάρχουν και άντρες σ' αυτές τις έντεκα...

"Με ελάχιστες ελλείψεις -που ως γνωστόν παρατηρούνται ακόμη και στις συλλογές της Εθνικής Πινακοθήκης- η συλλογή Κ. Ιωαννίδη αποτελεί ένα χαρακτηριστικό πανόραμα της ελληνικής ζωγραφικής του 20ου αιώνα. Κεντρικός στόχος δεν είναι να δείξει τους πειραματισμούς της εκφραστικής γλώσσας αλλά το σημαινόμενο κάθε έργου, το εσωτερικό νόημά τους που τα ενώνει όλα μαζί σε μιαν αλυσίδα, έτσι ώστε το ένα με το άλλο να αφηγούνται μια ιστορία. Ιστορία όχι πομπώδη και ρητορική αλλά ταπεινή και καθημερινή, σαν να εκπέμπεται από ένα βλέμμα που κοιτάζει τον κόσμο μέσα απ' τη συγκίνηση τ...

[...] "Δεν έχουν σημασία οι επέτειοι. Μ' αρέσει πάντα να φαντάζομαι αυτήν την ανορθογραφία μέσα στον άνυδρο κόσμο των φιλολόγων, αυτόν τον άνθρωπο που φωτογραφήθηκε να χαϊδεύει τη στήλη της Ηγησούς. να τον σκέφτομαι να παρατηρεί ακόμη όλο αγωνία τη Σαρκοφάγο, εκείνο το δοχείον θανάτου, που γινόταν μπρος στα μάτια του ένας ζωντανεμένος τόπος ερωτικού σμιξίματος δύο νέων. Σκεφτόταν να τους στήσει μια παγίδα: "... να ξαναζωντανέψω τη λάρνακα. Να 'ναι πάλι κλειστή και πάλι με γυμνά σώματα μέσα, που θα πετιούνταν όμως με λαχτάρα σε λίγο σα νεκραναστημένα". Αλλά τις παγίδες μάς τ...

Θα πρέπει να ήμουνα στο γυμνάσιο (εξατάξιο). Δε θυμάμαι που το διάβασα, είναι όμως από τα πράγματα που παίξανε σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της συνείδησής μου, μια επιλογή η οποία καθόρισε τη σπουδή στην τέχνη μου. Είχα διαβάσει ότι ο Μπέρναρντ Σο σε μια συνέντευξή του είχε πει: "Εγώ είμαι μεγάλος καλλιτέχνης, όμως δεύτερης κατηγορίας". Κάπως έτσι το κατάλαβα. Με απασχόλησε το τι εννοούσε, με βασάνισε πολύ, πολλά χρόνια. Και αποφάσισα ότι εγώ θα γίνω πρώτης κατηγορίας, χωρίς να με νοιάζει αν θα μείνω μικρός καλλιτέχνης. Όλες τις επιλογές μας τις πληρώνουμε με τη ζωή μας. Κ...

Με τον τίτλο "Στίχοι ενός άλλου" αποτυπώνεται όλη η ποιητική διαδρομή του Στρατή Πασχάλη, από το 1977 ως το 2002. Οι οκτώ συλλογές που περιλαμβάνονται "Ανακτορία" (1977), "Ανασκαφή" (1984), "Μια νύχτα του Ερμαφρόδιτου" (1989), "Βυσσινιές στο σκοτάδι" (1991), 'Άνθη του νερού" (1994), 'Μιχαήλ" (1996), "Κωμωδία" (1998) και "Κοιτάζοντας δάση" (2002) συνιστούν το σύνολο του έργου του γνωστού ποιητή και βοηθούν τον αναγνώστη να γνωρίσει όλους τους σταθμούς της ποιητικής πορείας του Στρατή Πασχάλη στο πέρασμα του χρόνου. Οι ζωγραφιές του Χρόνη Μπότσογλου στο εξώφυλλο και στο εσωτε...

Το βιβλίο "Είδωλα καμόντων. Μια προσωπική Νέκυια" περιλαμβάνει είκοσι έξι μεγάλους πίνακες του ζωγράφου Χρόνη Μπότσογλου, οι οποίοι με τον ενιαίο τίτλο "Μια προσωπική Νέκυια" θα εκτεθούν από τις 18 Δεκεμβρίου στο Μουσείο Μπενάκη. Η λέξη Νέκυια, που περιλαμβάνεται στον τίτλο, μας παραπέμπει στην ενδέκατη ραψωδία της Οδύσσειας, στην οποία ο Οδυσσέας, δασκαλεμένος από την Κίρκη, πηγαίνει στον Άδη για να ρωτήσει την ψυχή του μάντη Τειρεσία σχετικά με την επιστροφή στην Ιθάκη. Στον Άδη ο Οδυσσέας συναντά αγαπημένα του πρόσωπα, συγγενείς και φίλους. Στη Νέκυια του Μπότσογλου, ο δ...

Το βιβλίο "Είδωλα καμόντων. Μια προσωπική Νέκυια" περιλαμβάνει είκοσι έξι μεγάλους πίνακες του ζωγράφου Χρόνη Μπότσογλου, οι οποίοι με τον ενιαίο τίτλο "Μια προσωπική Νέκυια" θα εκτεθούν από τις 18 Δεκεμβρίου στο Μουσείο Μπενάκη. Η λέξη Νέκυια, που περιλαμβάνεται στον τίτλο, μας παραπέμπει στην ενδέκατη ραψωδία της Οδύσσειας, στην οποία ο Οδυσσέας, δασκαλεμένος από την Κίρκη, πηγαίνει στον Άδη για να ρωτήσει την ψυχή του μάντη Τειρεσία σχετικά με την επιστροφή στην Ιθάκη. Στον Άδη ο Οδυσσέας συναντά αγαπημένα του πρόσωπα, συγγενείς και φίλους. Στη Νέκυια του Μπότσογλου, ο δ...

Το γράψιμο λοιπόν υπήρξε πάντα μια ασχολία που στη συνείδησή μου ήταν ταυτισμένη με τη λειτουργία μου στο χώρο της τέχνης. Από την άλλη όμως μεριά θεωρούσα αυτά τα γραπτά προσωπικά και όχι για δημοσίευση. Αποτελούσαν δηλαδή ντοκουμέντα της προσπάθειάς μου για αυτογνωσία. Το γεγονός ότι έμεναν προσωπικά περιόριζε την ευθύνη μου ως προς την γραφή, αν και έκανα έντονη προσπάθεια για κυριολεξία και ακρίβεια για να καταλάβω αυτά που έγραφα όταν τα ξαναδιάβαζα. Τα πράγματα άλλαξαν όταν χρειάστηκε να δημοσιεύσω κάποια γραπτά μου. Τότε βρέθηκα αντιμέτωπος με το πρόβλημα της γραφής....

Ο συγγραφέας επιλέγει άλλοτε τη φόρμα του διηγήματος κι άλλοτε του μινιμαλιστικού μυθιστορήματος, του αφηγήματος, του μονολόγου, του θεατρικού μονόπρακτου ή του να συγχρωτιστεί με τα φαντάσματά του.

Η γυναίκα, ο άντρας, η άλλη γυναίκα. Ο χρόνος, η απαίτηση, η επιθυμία. Το χάδι, η έλλειψη, η απουσία. Ένα βιβλίο για την οδύνη και την ηδονή του έρωτα, μέσα από τα μάτια μιας γυναίκας που προσπαθεί να καταλάβει, να αισθανθεί και να προχωρήσει πέρα από τα γνωστά και τα αποδεκτά. Να βρει ένα δρόμο προς την άλλη γυναίκα, μέσα της, και προς τον άντρα που περιμένει.