Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η ζωή, όταν κυοφορείται, μυστηριακά και αθέατα (ή, πιο άπλα, μια γυναίκα γκαστρωμένη), είναι μια βίαιη επαναφορά του ανθρώπου στη δικιά του ζωή που χάνεται, στη φύση που πεθαίνει μαζί του, στα έργα του που έχουν γίνει η καταπίεσή του. Βρίσκεται στη στιγμή της αλήθειας, όταν όλα γύρω του (κράτος, κόμματα, εφημερίδες, δουλειά, διασκέδαση, φίλοι, ζευγάρια, συνήθειες κτλ.) είναι ένα απέραντο γραφείο τελετών. Με τέτοιες σκέψεις, ή περίπου, θελήσαμε να σχολιάσουμε τις μοναδικές φωτογραφίες του Lennart Nilsson, που κατόρθωσε και φωτογράφισε τη διαδικασία της κύησης από την αρχή...

Περιέχει τέσσερις αφηγήσεις πάνω στο θέμα του ζωγράφου και του μοντέλου: Θανάσης Βαλτινός, "Ιστορία ενός βιασμού" Βασίλης Παπαβασιλείου, "Το πλήρωμα της σκηνής" Κωστής Παπαγιώργης, "Τα πουλιά στο ακροθαλάσσι" Χρόνης Μπότσογλου, "Ο ζωγράφος και το μοντέλο"

Περιέχει τέσσερις αφηγήσεις πάνω στο θέμα του ζωγράφου και του μοντέλου: Θανάσης Βαλτινός, "Ιστορία ενός βιασμού" Βασίλης Παπαβασιλείου, "Το πλήρωμα της σκηνής" Κωστής Παπαγιώργης, "Τα πουλιά στο ακροθαλάσσι" Χρόνης Μπότσογλου, "Ο ζωγράφος και το μοντέλο"

Η "Γυναίκα της Ζάκυθος" του Διονύσιου Σολωμού είναι ένα ιδιαίτερα οξύ κείμενο γραμμένο σε ρυθμικό πεζό λόγο, σε γλώσσα δημοτική με ιδιωματικά ζακυνθινά στοιχεία. Η συνύπαρξη φυσικών και υπερφυσικών σκηνών, χαρίζουν στο έργο ένα βιβλικό και προφητικό τόνο και το συνδέουν με την παράδοση της οραματικής προφητικής λογοτεχνίας και ειδικά με τη θεολογική "Αποκάλυψη" του Ιωάννη, με την "Υπερκάλυψη" του Ούγο Φόσκολο, και, κατά πάσα πιθανότητα, με τον Ανώνυμο του 1789, ένα τολμηρό σατιρικό κείμενο, αρκετά σκοτεινό και ιδιαίτερα ενδιαφέρον. Ο Διονύσιος Σολωμός επεξεργάστηκε τη Γυ...

[...] Έχω μπροστά μου τα ημερολόγια και τα ταξίδια του Χρόνη Μπότσογλου. Αμφιβάλλω βέβαια αν πρόκειται για ημερολόγια με την τρέχουσα έννοια, της καταγραφής, ας πούμε, περιστατικών, ποικίλων και ποικίλου χαρακτήρα, κατά την ακολουθία του χρόνου. Αμφιβάλλω ακόμα αν πρόκειται για ταξίδια, για ό,τι τέλος πάντων τόσο κοινότατα και συμβατικά θα μπορούσαμε να στριμώξουμε κάτω από την ετικέτα της εκδρομικής λογοτεχνίας. Στην πραγματικότητα βρίσκομαι αντιμέτωπος με ένα τραχύ οδοιπορικό που ανατρέχει στην ηλικία του οδοιπόρου , προσπαθώντας να φτάσει ως τις ρίζες της ύπάρξής του και...

[...] Έχω μπροστά μου τα ημερολόγια και τα ταξίδια του Χρόνη Μπότσογλου. Αμφιβάλλω βέβαια αν πρόκειται για ημερολόγια με την τρέχουσα έννοια, της καταγραφής, ας πούμε, περιστατικών, ποικίλων και ποικίλου χαρακτήρα, κατά την ακολουθία του χρόνου. Αμφιβάλλω ακόμα αν πρόκειται για ταξίδια, για ό,τι τέλος πάντων τόσο κοινότατα και συμβατικά θα μπορούσαμε να στριμώξουμε κάτω από την ετικέτα της εκδρομικής λογοτεχνίας. Στην πραγματικότητα βρίσκομαι αντιμέτωπος με ένα τραχύ οδοιπορικό που ανατρέχει στην ηλικία του οδοιπόρου , προσπαθώντας να φτάσει ως τις ρίζες της ύπάρξής του και...

Η γυναίκα, ο άντρας, η άλλη γυναίκα. Ο χρόνος, η απαίτηση, η επιθυμία. Το χάδι, η έλλειψη, η απουσία. Ένα βιβλίο για την οδύνη και την ηδονή του έρωτα, μέσα από τα μάτια μιας γυναίκας που προσπαθεί να καταλάβει, να αισθανθεί και να προχωρήσει πέρα από τα γνωστά και τα αποδεκτά. Να βρει ένα δρόμο προς την άλλη γυναίκα, μέσα της, και προς τον άντρα που περιμένει.

Ο συγγραφέας επιλέγει άλλοτε τη φόρμα του διηγήματος κι άλλοτε του μινιμαλιστικού μυθιστορήματος, του αφηγήματος, του μονολόγου, του θεατρικού μονόπρακτου ή του να συγχρωτιστεί με τα φαντάσματά του.