Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η Λούλου στο "Πνεύμα της γης" είναι μια δύναμη που δεν έχει συνείδηση της φύσης της και ο τίτλος που δίνει ο Βέντεκιντ στο έργο του, όπως και στο "Κουτί της Πανδώρας", το επόμενό του δράμα, που αποτελεί τη συνέχεια του "Πνεύματος της γης", μαρτυρεί τις πνευματικές ανησυχίες του δημιουργού. Η δύναμή του συνίσταται στο να παρουσιάσει μιαν αλήθεια ωμή, η οποία, κάτω από το κάλυμμα μιας επιφανειακής αστικής ηθικής, σκάει με μεγαλύτερη ένταση. Όπως ο Νίτσε και ο Στρίντμπεργκ, ο Βέντεκιντ με μια τρομερή διαύγεια βλέπει στον έρωτα έναν αγώνα επιβολής δυνάμεως. Κι αλίμονο στους νικ...

Στη "Λούλου του Πνεύματος της γης" θέλησα να δώσω ένα υπέροχο δείγμα γυναίκας, ένα πλάσμα προικισμένο πλούσια από τη φύση, ένα πλάσμα το οποίο ακόμα κι αν βγήκε από ένα ποταμάκι, ανθίζει ανάμεσα σε άντρες που μπρος τους υπερέχει με το παραπάνω -με την καλή βέβαια έννοια της κληρονομικότητας. Κάτω από την κυριαρχία του μίζερου και μικροαστικού γερμανικού νατουραλισμού, το υπέροχο πλάσμα που είχα φανταστεί έγινε ό,τι χειρότερο, και για χρόνια ολόκληρα, με θεωρούσαν ανελέητο διερευνητή του θηλυκού γένους, μανιασμένο ηθικολόγο και μισογύνη που εξορκίζει τον δαίμονα. Είχα πάντα...

Η Φρανσουάζ Σαγκάν γνώρισε πολύ νωρίς την επιτυχία. Κέρδισε πολλά χρήματα, αλλά ακολούθησε τη συμβουλή του πατέρα της: "Στην ηλικία σου, το να έχεις πολλά λεφτά, είναι επικίνδυνο. Ξόδεψέ τα!". Καζίνο, νυχτερινά κέντρα, ακριβά αυτοκίνητα που οδηγεί με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Το κοινό την συγχέει με τους ήρωες των έργων της και γίνεται, χωρίς να το θέλει, το σύμβολο μιας ολόκληρης γενιάς, που είναι απελευθερωμένη ερωτικά, δεν έχει οικονομικά προβλήματα, είναι ανέμελη και αυθάδης. Στα δεκαεννιά της χρόνια, το 1954, εκτοξεύτηκε στο λογοτεχνικό στερέωμα με το μυθιστόρημά της "Καλημέ...

Το "Κουτί της Πανδώρας" ξεκινά με την απελευθέρωση της Λούλου, την οποία κατορθώνουν οι πιστοί ερωτικοί της σκλάβοι με επικεφαλής την κόμισσα Γκέσβιτς, μια λεσβία που την ακολουθεί σαν σκιά της ή σαν το διάβολο. Στο τέλος του έργου η Γκέσβιτς εγκαταλείπει το ρόλο του διαβόλου και παίρνει το ρόλο της μετανοούσας, προκαλεί την κάθαρση μέσω της θυσίας και μεσιτεύει υπέρ του αμαρτωλού. Το δίπτυχο της Λούλου φανερώνει την απόρριψη του νατουραλισμού, υπέρ ενός εξπρεσιονισμού που καθιστά τα θεατρικά πρόσωπα περισσότερο τύπους παρά ατομικότητες, με περιγράμματα που φτάνουν...

Η Υβόν είναι παντρεμένη εδώ και έξι μήνες με τον Μουλινώ, ο οποίος θέλει να ζήσει την πρώτη του εξωσυζυγική εμπειρία με την Σούζαν, γυναίκα του Ωμπέν, ο οποίος την απατά με τη Ρόζα, τη γυναίκα του Μπασινέ που είναι πελάτης του Μουλινώ... Κι ανάμεσά του η Κυρία Εγκρβίλ, η πεθερά του Μουλινώ... Ο λόγος προτρέχει της διανοίας και γεννά την καταστροφή.

Ο Μουλινώ, επιφανής γιατρός και -κατόπιν παρεξηγήσεων- ράφτης κυριών, είναι παντρεμένος με την Υβόν. Διατηρεί όμως σχέση με τη Σουζάν, σύζυγο του Ωμπέν. Ο Ωμπέν απατά τη γυναίκα του με τη Ρόζα, σύζυγο του Μπασινέ. Ο Μουλινώ, προκειμένου να ζήσει ανενόχλητος τον έρωτά του, νοικιάζει από τον Μπασινέ ένα διαμέρισμα που μέχρι πρότινος λειτουργούσε ως ραφτάδικο. Από το διαμέρισμα περνούν όλοι: νόμιμοι σύζυγοι, παράνομοι εραστές, η υποψιασμένη πεθερά, πελάτισσες της ράφτρας, που εγκατέλειψε τον χώρο, προκαλώντας με την παρουσία τους συνεχείς παρεξηγήσεις και κωμικά απρόοπτα. Η...

Το έργο "Οι Ένοχοι" ("La mere coupable") του Μπωμαρσαί παρουσιάζει την οικογένεια Αλμαβίβα στο έλεος ενός οπορτουνιστή και μηχανορράφου της εποχής αμέσως μετά τη Γαλλική Επανάσταση. Ο Μπεζάρς, σαν άλλος "Ταρτούφος", γνωρίζει τα μυστικά των μελών της οικογένειας και θυματοποιεί όλους τους "ενόχους" την ίδια στιγμή που τους χτυπάει αλύπητα στην ηθική τους πλευρά με σκοπό να καρπωθεί τα υπάρχοντά τους. Η εξέλιξη του έργου στηρίζεται σε χαρακτηριστικά στιγμιότυπα που προκαλούν άφθονο και αβίαστο γέλιο δια του οποίου ασκείται καυστική κριτική τόσο στην πολιτική όσο και στην οντο...

Στη "Μεθυσμένη δίκη" του Κολτές, η σύλληψη του Ντοστογιέφσκι διαθλάται μέσα από το παραλήρημα του Ρασκόλνικοφ και από τον αλκοολισμό του Μαρμελάντοφ, του οποίου ο ξεπεσμός είναι η γελοία όψη της απελπισίας του κεντρικού ήρωα. Σ' όλο το έργο υπάρχει ένας έντονος διάλογος με τον ρώσο συγγραφέα. Για τον Ντοστογιέφσκι ο άλλος τρόπος για να βρίσκεσαι στον κόσμο λέγεται λύτρωση, στον Κολτές δεν ονομάζεται, αλλά στοιχειώνει όλο του το έργο σαν μια απαρηγόρητη νοσταλγία.

Ούτε εξομολόγηση, ούτε λιβελογράφημα, ούτε απολογισμός σεξουαλικών παρεκκλίσεων, αυτοί οι τέσσερις διάλογοι με τον Κορυντόν, τον ιατρό των ψυχών, παρουσιάζονται ως ένα δοκίμιο διαλεύκανσης του ευαίσθητου θέματος του Ουρανισμού - δοκίμιο που διατείνεται ότι "είναι ειλικρινές, χωρίς να είναι κυνικό και φυσικά χωρίς να είναι απλοϊκό". Στηριζόμενος στον Μονταίν, στον Πασκάλ, στον Σπινόζα και σε άλλους, ο Ζιντ, υπογραμμίζει τον εκπολιτιστικό ρόλο της "επιθυμίας". Ποτέ όμως δεν αποτυπώνει την απολογία του. Έτσι, μ' αυτό το έργο, απλώς, μάχεται για να μην καταστήσει η "διαφορετικό...

[...] Ο Κοκτώ εμπνέεται από τον αρχαίο μύθο αλλά συγχρόνως προσπαθεί να μείνει πιστός στο πνεύμα του μύθου. Έτσι, ο Οιδίποδας νικά τη Σφίγγα φαινομενικά. Η Σφίγγα μισή άνθρωπος, μισή θεός, είναι συγχρόνως η αδιάλλακτη θεά Νέμεσις και η γυναίκα. Η ερωτευμένη γυναίκα που θέλει να ζήσει κάτω απ' την ανθρώπινη μορφή για να κάνει ευτυχισμένο τον νεαρό Οιδίποδα. Ξέρει πως μετά τη νίκη του Οιδίποδα πρέπει να πέσει νεκρή, όμως αισθάνεται αδύναμη να υπακούσει στις απάνθρωπες διαταγές των θεών· θέλει για μια φορά, να βοηθήσει τον νεαρό θνητό αλλά εκείνος στο τέλος την αψηφά. Η ερωτικ...

Το θέμα της "Παρεξήγησης" είναι η εξορία του ανθρώπου στον άφιλο κόσμο. Η υπόθεση είναι παρμένη από μια λαϊκή ιστορία. Ο ήρωας επιστρέφει στην οικογένειά του και στη γενέθλια γη για να δολοφονηθεί από τη μητέρα του και την αδελφή του που δεν τον αναγνωρίζουν. Η δικαιολογία της κόρης για το φόνο είναι να μπορέσει να ζήσει κοντά στη θάλασσα και το δυνατό φως. Ο Καμύ ο ίδιος υπήρξε ο ευτυχέστερος μεσογειακός που μεθά και λούζεται στο φως και στη θάλασσα. Τα ψυχρά όμως εγκλήματα θα παραμείνουν δικαιολογία και ποτέ δικαίωση. Αν δηλαδή το παράλογο είναι κανόνας στον κόσμο, η Μάρθ...