Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το βιβλίο μιλάει για μια πολιτεία που ζει στον αντίποδα της δικής μας. Δύο μεγάλοι δρόμοι της είναι η ελευθερία και η γνώση. Συνδετήριος δρόμος είναι το παιχνίδι. Προσκρούει όμως στην εγγενή ίσως έλλειψη ευχαριστήσεως των ανθρώπων. Θα αντέξει άραγε η καλοκαιρινή αυτή πολιτεία;

Νότια και Βόρεια Ήπειρος, πόλεμος, ομηρία, απελευθέρωση, περιπλάνηση, ιστορημένα από τα στόματα των παθόντων. Είναι η ιστορία μιας ηπειρώτικης οικογένειας από το 1943 ως τις μέρες μας, μέσα από τις αφηγήσεις τριών μελών της. Ένα οδοιπορικό στη Νότια και Βόρεια Ήπειρο, στην Αλβανία, στη σύγχρονη Ελλάδα. Όραμα και υπερπόντιες χώρες. Εμπόδιο και τόπος νοσταλγίας το βουνό Μουργκάνα. Συγχρόνως είναι μια διαδρομή στα σπαράγματα μιας γλώσσας αθώας, όμορφης, χαμένης. Γραμμένο στην ηπειρώτικη διάλεκτο και ποτισμένο με ένταση και καλοσύνη, το βιβλίο είναι ένα οδοιπορικό στην Ήπ...

Το βιβλίο αυτό προέκυψε ύστερα από πρόσκληση σε συγγραφείς και ποιητές να συμμετάσχουν σε ένα λογοτεχνικό-εικαστικό εγχείρημα σχετικά με το πώς μια εικαστική εικόνα μπορεί να γεννήσει λογοτεχνικό, ποιητικό, θεατρικό λόγο. Οι συγγραφείς κλήθηκαν να γράψουν ένα κείμενο, σε οποιαδήποτε μορφή και έκταση, όπως ιστορία, διήγημα, ποίημα, μονόπρακτο, ως και λεζάντες, με ερέθισμα τις εικαστικές μου εικόνες, στις οποίες κι εγώ αφηγούμαι έμμεσα προσωπικές "ιστορίες". Στόχο ήταν να προκύψει στο τέλος ένα αμάλγαμα λογοτεχνικών κειμένων με διαφορετικές προσωπικές γραφές αλλά με κοινού...

Διάφορα κορίτσια περπατούσαν αγέρωχα, προσβλητικά. Ήταν αξιοθαύµαστο το πώς τόνιζαν µε το ντύσιµό τους τα φυσικά χαρίσµατά τους. Και οι πιο ελκυστικές όµως ήξεραν ότι ο πόθος του άντρα κρατάει λίγο. Ας στόλιζαν, ας µεριµνούσαν εξ αυτού του λόγου για το σώµα τους, στην αγάπη τις οδηγούσαν τα βήµατά τους. Και προσπαθούσαν κυρίως µε τα χαρίσµατα των προσώπων τους να κάνουν τον πόθο πιο υποκειµενικό, πιο προσωπικό και µόνιµο. Ένιωθαν κι αυτές όπως η Αζερίν ότι µόνον η αγάπη θα αδιαφορούσε για την ηδονή, ίσως µόνον η αγάπη θα δηµιουργούσε περίπου µόνιµες προϋποθέσεις ηδονής. Μόν...

Μια ανθολογία ελληνικού διηγήματος του εικοστού αιώνα είναι, εκ των πραγμάτων, ένα εγχείρημα συνολικού χαρακτήρα. Οφείλει να αποτυπώνει μέσα από κατασταλαγμένες μορφές τόσο τις περιπέτειες της γραφής όσο και της γλώσσας αλλά και της χώρας που ανέδειξε τους επιλεγμένους διηγηματογράφους. Όσο απαραίτητοι είναι σε μια ανθολογία οι δημιουργοί-αγκωνάρια, οι δημιουργοί που σ’ αυτούς αναφερόμαστε αυθόρμητα, σχεδόν χωρίς σκέψη, άλλο τόσο ενδυναμώνουν την ανθολογία αυτή οι δημιουργοί ήσσονος σημασίας. Οι συγγραφείς δηλαδή που αποτυπώνουν «στιγμές» και «εικόνες» ταπεινές και φαινομεν...

Πρόκειται για την περιδιάβαση μιας ψυχής μετά θάνατον στο εσωτερικό τοπίο του ανθρώπου. Κυρίως στις σκοτεινές μεριές του, στα ανομολόγητα και στις πληγές του. Είναι ακόμα μια περιδιάβαση στους οικισμούς του ανθρώπου. Αντιπαραβάλλει ο συγγραφέας τα πρόσωπα και τα άτομα, τις δυσκολίες και τα καλά των ανθρώπινων κοινωνιών. Είναι επίσης μια περιδιάβαση ανάμεσα στην περιφρονημένη και αδιαμεσολάβητη δημώδη γλώσσα και στη σχολική νεοελληνική γλώσσα. Και τέλος, είναι μια περιπλάνηση στους αιθέρες, στο Σύμπαν. Αυτή η ψυχή, που έχει νοερά τη δυνατότητα να παίρνει την ανθρώπινη υπ...

Ο ήρωας έχει στο νου του τον χάρτη με τα οπωροφόρα της Αθήνας, τα οποία ταχτικά επισκέπτεται. Στις πεζοπορίες του επιχειρεί να συνάψει με τους διαβάτες σχέσεις, αλλά συνήθως δεν γίνεται κατανοητός. Ο συγγραφέας τον ακολουθεί και πολλές φορές μπερδεύεται ο ένας στα πόδια του άλλου. Κοντολογίς, είναι ένα οδοιπορικό στην ζωή, στην λογοτεχνία και στην Αθήνα. (Σ. Δ.)

Εικαστικά έργα: Αλέξης Βερούκας, Μανώλης Γρηγορέας, Στέφανος Δασκαλάκης, Δημήτρης Ζουρούδης, Ειρήνη Ηλιοπούλου, Χρίστος Καράς, Κυριάκος Κατζουράκης, Αφροδίτη Λήτη, Ζάφος Ξαγοράρης, Βάνα Ξένου, Γιώργος Ρόρρης, Χρόνης Μπότσογλου, Εδουάρδος Σακαγιάν, Κώστας Τσόκλης, Αλέκος Φασιανός. Ίσως μια γυναίκα που έγινε μάνα να μπορούσε να μας μιλήσει πιο ουσιαστικά για το θέμα - αν και τώρα που το σκέφτομαι, μάλλον αυτή είναι η μόνη που δεν θα μπορούσε να το κάνει, γιατί μιλά με περισσότερο φως όποιος ζει στο σκοτάδι. Για μένα, αλλά και για αρκετούς άλλους -που γνωρίζω και πίνουν νερό...

Το νέο μυθιστόρημα του Σωτήρη Δημητρίου συγκεντρώνει όλες εκείνες τις αρετές που εντοπίσαμε και σε παλιότερα έργα του και που αποτελούν πλέον τα χαρακτηριστικά του προσωπικού του ύφους. Με λόγο σύντομο, λίγα περιγραφικά στοιχεία, με αφήγηση ελλειπτική και αποσπασματική και χρησιμοποιώντας το γλωσσικό ιδίωμα της Ηπείρου, μας ταξιδεύει για ένα μερόνυχτο στην Ελλάδα της μεθορίου. Σε μια έρημη πλαγιά της Μουργκάνας, ένα βουνό στα ελληνοαλβανικά σύνορα, ένα συνεργείο οικοδόμων χτίζει ένα σπίτι. Στο συνεργείο υπάρχουν και αλλοεθνείς –Αλβανοί, γύφτοι. Από εκεί περνούν ζωέμποροι, μ...

Πρόσωπα αγαπάμε, πρόσωπα αποστρεφόμαστε, πρόσωπα νοσταλγούμε. Το πρόσωπο, αυτή η τόσο φανερή μα και τόσο κρυμμένη γεωγραφία της ανθρώπινης ψυχής, διατρέχει πότε φανερά και πότε έμμεσα τα διηγήματα αυτής της συλλογής.

[...] Αστικές και ημιαστικές διαδρομές στην Ελλάδα - πλήν Αθήνας, Πειραιά και Θεσσαλονίκης - αποτυπώνονται στα πρωτότυπα κείμενα 33 σύγχρονων πεζογράφων και ποιητών που δημοσιεύτηκαν στην "Ελευθεροτυπία" σε συνέχειες ("Βιβλιοθήκη", 3.11.00 - 20.06.01). Πριν στεγαστούν στο ανά χείρας βιβλίο, δεκατρία από αυτά τα πεζά μεταφράστηκαν στα γερμανικά για το περιοδικό "Lettre International" (τ. 55, Δεκέμβριος 2001).

The Workshop for Balkan Authors and Translators was organised by the National Book Centre in Alexandroupolis from the 29th of August through the 5th of September 1998, bringing together authors and translators from seven Balkan nations, in a 10-day work meeting for the purpose of translating literary works. The thirty-three writers and translators who took part in the workshop, coming from Albania, Bulgaria, Greece, FYROM, Romania, Serbia and Turkey, confirmed the conviction of the organisers of the meeting that communication on a cultural level is communication on a comm...

Ήταν ένα μικρό σπιτάκι με φράχτη γύρω γύρω, όπου είχαν αναρριχηθεί κολοκυθιές, γιασεμιά, κλήματα. Πήγα να χτυπήσω την πόρτα και βλέπω από κάτι περάσματα του φράχτη την εξής σκηνή. Ένα στενότατο σιδερένιο κρεβάτι και πάνω του ένα αγκαλιασμένο ηλικιωμένο ζευγάρι με όλα τα ρούχα. Αυτή ήταν μια παχουλή γυναίκα κι αυτός ξερακιανός, βραχύσωμος. Είχε τσιουλώσει στην αγκαλιά της και κοιμόταν μακαρίως. Είπα να τους ξυπνήσω αλλά δεν το έκανα. Προς τι Καλύτερα που δεν τους ξύπνησα, γιατί μου αρέσει να σκέφτομαι ότι δεν απογράφησαν. Και μου αρέσει επίσης να σκέφτομαι ότι ποτέ έκτοτε δε...

- Καλημέρα. Θα θέλαμε να σας προτείνουμε να γράψετε μια ερωτική ιστορία... - Α! Ωραία πρόκληση. Και δύσκολη υπόθεση... Αλλά πώς, βρε παιδί μου; - Χωρίς κανέναν περιορισμό. Μόνο που θα πρέπει να είναι γραμμένη σε πρώτο πρόσωπο. Σαν να τη διηγείστε σε κάθε αναγνώστη χωριστά. [...] (από τον πρόλογο της Μικέλας Χαρτουλάρη, με τίτλο: "Ένα στοίχημα που κερδήθηκε") Ο τόμος περιέχει τα διηγήματα: - Α. Ασωνίτης, "Τα τρία πρόσωπα της Ίριδας" - Ν. Βασιλειάδης, "Η πεπατημένη" - Β. Βασιλικός, "'Μη νομίζεις πως κι εγώ σε ξεχνάω'" - Ν. Γιαννακοπούλου, "Το κακό δεν επιστρέφετα...

Με τις " Άσεμνες ιστορίες" εγκαινιάζεται η σειρά "Κείμενα και εικόνες" που επιμελείται ο πεζογράφος και κριτικός Μισέλ Φάις, η οποία, αναζητώντας το άρωμα των παλιών συναναστροφών, συγκεντρώνει γύρω από ένα θέμα ανθρώπους της γραφής και της εικόνας. Ένα παιχνίδι εκφραστικής ανταλλαγής που φιλοδοξεί να φέρει πιο κοντά τον βιβλιόφιλο με τον φιλότεχνο - με δυό λόγια: να πλατύνει και να βαθύνει την καλλιέργειά μας. Οι " Άσεμνες ιστορίες" απαρτίζονται από δέκα πρωτότυπα διηγήματα ακραίου ερωτισμού, που έγραψαν οι συγγραφείς: Σωτήρης Δημητρίου, Μαρία Ευσταθιάδη, Αμάντα Μιχαλοπούλ...

Με τις " Άσεμνες ιστορίες" εγκαινιάζεται η σειρά "Κείμενα και εικόνες" που επιμελείται ο πεζογράφος και κριτικός Μισέλ Φάις, η οποία, αναζητώντας το άρωμα των παλιών συναναστροφών, συγκεντρώνει γύρω από ένα θέμα ανθρώπους της γραφής και της εικόνας. Ένα παιχνίδι εκφραστικής ανταλλαγής που φιλοδοξεί να φέρει πιο κοντά τον βιβλιόφιλο με τον φιλότεχνο - με δυό λόγια: να πλατύνει και να βαθύνει την καλλιέργειά μας. Οι " Άσεμνες ιστορίες" απαρτίζονται από δέκα πρωτότυπα διηγήματα ακραίου ερωτισμού, που έγραψαν οι συγγραφείς: Σωτήρης Δημητρίου, Μαρία Ευσταθιάδη, Αμάντα Μιχαλοπούλ...

We are sad creatures. I am a prostitute running to seed and my last asset is an idiot son. I am a street-sweeper collapsing under the weight of time and my own obesity. I am a foul-mouthed and repellent daughter desperately in need of a man. Sad creatures. Simple needs. Mr. Dimitriou conjures us into existence in the space of a few lines, and we live, poised between hope and its extinction, for a few brief pages in the harsh world of his pared down prose. Sad creatures, dumb creatures: our spokesman ultimately is a dead or dying dog... woof, woof, dear Lord.

Περιέχει τα διηγήματα: "Βαλέρια", "Απών", "Ο καταμετρητής", "Η κορνίζα", "Το κιντόι", "Πολύδροσο Θεσπρωτίας", "Τα καλώδια", "Ντιάλιθ' ιμ, Χριστάκη", "Περπάτει, παλιάλογο", "Δεσμά", "Τα όνειρα της Βαρβάρας", "Στα Πετράλωνα", "Γέλα, πουλί μου", "Φιλανθρωπικό ίδρυμα".