Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Αίφνης φεύγεις\βουλιάζοντας μέσα μου\νωχελικά. Δεν ξέρω πώς να σ' αντιμετωπίσω\όταν με κατοικείς. Κι ανθίζει σιωπή\ανάμεσά μας. (από τη συλλογή "Παράλληλοι καθρέφτες")

Όμως όλα τα σώματα ξεθωριάζουν -αλλιώτικα δεν θα ήταν τόσο ερωτικές κάποιες λάμψεις τους- συνήθως σε στιγμή που δε θα θέλαμε να συμβεί αυτό. Και τότε παλιννοστούμε έχοντας την πικρή γεύση του ανολοκλήρωτου να κυριαρχεί σ' ένα σαστισμένο μυαλό. Δυστυχώς ή ευτυχώς, το τελευταίο πράγμα που προγραμματίζεται στη ζωή είναι ο θάνατος. Δύσκολα τακτοποιείται στη συναισθηματοθήκη πριν την εμφάνισή του κι έτσι το δωμάτιο της ιστορίας μας είναι σχεδόν πάντα ακατάστατο. Αν δεν υπήρχαν ο έρωτας κι ο θάνατος, η ισορροπία δε θα 'ταν ετοιμόρροπη και θ' αυτοκτονούσαμε από πλήξη.

Η πόλη μας, τα Σπάτα, έχει μια σημαντική και χρονικά μεγάλη παρουσία στον χώρο των Μεσογείων. Μια καθαρά αγροτική πόλη πριν λίγα χρόνια, άρχισε σιγά-σιγά να αστικοποιείται από τη δεκαετία του '70 και μετά. Τα τελευταία χρόνια λόγω των μεγάλων υπερτοπικών έργων στην περιοχή μας η αστική ανάπτυξη επιταχύνεται με γοργούς ρυθμούς. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα όχι μόνο την αλλοίωση του περιβάλλοντος αλλά και -πιθανώς- την απώλεια μέρους της ιστορίας μας. Πράγματι ποιος ή ποια μετά από κάποιο χρονικό διάστημα θα θυμάται τα τοπωνύμια των περιοχών στις οποίες τώρα έχει κατασκευασθεί το...

Όλες οι πίκρες μιας ασάλευτης ζωής στάλαξαν ωκεανό, δυτικά της λύπης ευτυχισμένοι, υπερωκεάνιοι ταξιδιώτες τον διασχίζουν, αποσυντιθεμένων ερώτων το σχήμα και τη θεική ουσία κοινωνώντας.

Το βιβλίο περιέχει τριάντα επτά δοκίμια και έντεκα ποιήματα. Είκοσι τρία δοκίμια αναφέρονται σε κείμενα που υπογράφουν οι: Τατιάνα Αβέρωφ, Κώστας Ακρίβος, Άρης Αλεξάνδρου, Ευγένιος Αρανίτσης, Γιώργος Αριστηνός, Βασίλης Βασιλικός, Ρέα Γαλανάκη, Ίρβιν Γιάλομ, Αντώνης Γκάντζης, Ε. Χ. Γονατάς, Γιώργος Γραμματικάκης, Στέφανος Δάνδολος, Αλεξάνδρα Δεληγιώργη, Σωτήρης Δημητρίου, Μάρω Δούκα, Μάνος Ελευθερίου, Παντελής Καλιότσος, Μαργαρίτα Καραπάνου, Μάνος Κοντολέων, Αύγουστος Κορτώ, Δημοσθένης Κούρτοβικ, Πέτρος Μάρκαρης, Κώστας Μαυρουδής, Ανδρέας Μήτσου, Αμάντα Μιχαλοπούλου, Λευκή Μ...

Ακούμε ότι για όλα μας τα δεινά φταίνε τα λεφτά. Φταίει η οικονομική κρίση που περνά όλος ο πλανήτης και, φυσικά, η δική μας χώρα. Είναι όμως αυτό αληθές; Δεν είναι η πρώτη φορά που είμαστε φτωχοί. Κατ' ακρίβεια, ο Έλληνας τους τελευταίους αιώνες υπήρξε σχεδόν πάντα κατά βάση φτωχός. Σε εκείνες τις αλλοτινές εποχές φτώχειας όμως, δεν υπήρχε τόσο διάχυτη η αίσθηση του θυμού, του πανικού, του κανιβαλισμού και του φόβου που επικρατεί σήμερα. Μήπως τα πραγματικά αίτια της παρούσας κατάστασης είναι άλλα; Μπορεί άραγε από μόνη της μια κακή οικονομική συγκυρία, έστω και πολύ δύσκο...