Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

ΣΙΩΠΗ 2 ΛΕΠΤΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΟΠΟΙΑΣ Η ΟΘΟΝΗ ΜΕΝΕΙ ΣΚΟΤΕΙΝΗ. Φωνή 2: Το πρώτο θαύμα είναι να πηγαίνεις προς το μέρος της χωρίς να ξέρεις να της μιλήσεις. Τα φυλακισμένα χέρια δεν κινούνται πιο γρήγορα από άλογα κούρσας κινηματογραφημένα σε αργή κίνηση, για ν' αγγίξουν τα χείλη και τα στήθη της- μ'όλη την αθωότητα, τα σκοινιά γίνονται νερό, κι εμείς κυλάμε προς τη μέρα. Φωνή 4 (μια κοπέλα): Πιστεύω ότι δεν θα ξαναϊδωθούμε, ποτέ. Φωνή 2: Πλάι σ'ένα φιλί, τα φώτα των χειμωνιάτικων δρόμων θα σβήσουν. Φωνή 4 (μια κοπέλα): Το Παρίσι ήταν ευχάριστο εξαιτίας της...

ΣΙΩΠΗ 2 ΛΕΠΤΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΟΠΟΙΑΣ Η ΟΘΟΝΗ ΜΕΝΕΙ ΣΚΟΤΕΙΝΗ. Φωνή 2: Το πρώτο θαύμα είναι να πηγαίνεις προς το μέρος της χωρίς να ξέρεις να της μιλήσεις. Τα φυλακισμένα χέρια δεν κινούνται πιο γρήγορα από άλογα κούρσας κινηματογραφημένα σε αργή κίνηση, για ν' αγγίξουν τα χείλη και τα στήθη της- μ'όλη την αθωότητα, τα σκοινιά γίνονται νερό, κι εμείς κυλάμε προς τη μέρα. Φωνή 4 (μια κοπέλα): Πιστεύω ότι δεν θα ξαναϊδωθούμε, ποτέ. Φωνή 2: Πλάι σ'ένα φιλί, τα φώτα των χειμωνιάτικων δρόμων θα σβήσουν. Φωνή 4 (μια κοπέλα): Το Παρίσι ήταν ευχάριστο εξαιτίας της...

Το Μέσα είναι το Τμήμα Απολεσθέντων Αντικειμένων όλων των αεροδρομίων του κόσμου που έπαψαν να λειτουργούν από τη Δεκαετία του Πενήντα. Στο Μέσα, εσύ κι εγώ, συλλέγουμε με ακραία φροντίδα και απόλυτη μέριμνα, τις Ιστορίες των Άλλων που οι ίδιοι οι Άλλοι τις έχουν ξεχάσει.

Στο βιβλίο παρουσιάζονται τα κινήματα της πρωτοπορίας που άρχισαν να συγκροτούνται και να δρουν μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η ιστορία τους έμεινε μια κρυφή υποσημείωση, ένας θαμπός αστερίσκος στο βιβλίο της ανησυχίας του εικοστού αιώνα. Κι όμως, αν ο αιώνας μας κοχλάζει, συνέβαλαν αυτά ακριβώς τα κινήματα στην αύξηση της θερμοκρασίας - αυτά πυροδότησαν τους μηχανισμούς που οδήγησαν σε εκρήξεις, αυτά οργάνωσαν τον πυροκροτητή. Και τούτο, επειδή έτσι αποφάσισαν, έτσι θέλησαν, κι έτσι έδρασαν.

Η Rachel Kushne, με τη μεταλλική πρόζα της, μια πρόζα ακριβείας, στην οποία ισορροπεί αριστοτεχνικά η καλπάζουσα φαντασία με τη γείωση στην πραγματικότητα, μας ταξιδεύει στην Αμερική και στην Ιταλία της ηλεκτρικής δεκαετίας του 1970, αλλά και στα γεγονότα που οδήγησαν στον κόσμο όπως τον ξέρουμε σήμερα, στις παραμονές του Πρώτου αλλά και στην καρδιά του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Μια νέα κοπέλα, η Ρίνο, παθιασμένη με το σκι, με την ταχύτητα, με τις μοτοσικλέτες, με την τέχνη, βρίσκεται στην καρδιά των γεγονότων, στα παλμικά πεδία των απανωτών επαναστάσεων, των αδιάκοπω...

Υπάρχουν επαναστάτες που από μόνοι τους αποτέλεσαν μιαν ολόκληρη Κεντρική Επιτροπή (κλασικό παράδειγμα: ο Γκυ Ντεμπόρ). Υπάρχουν συγγραφείς που από μόνοι τους αποτέλεσαν μια ολόκληρη σχολή (κλασικό παράδειγμα ο Μπόρχες). Υπάρχουν καλλιτέχνες που από μόνοι τους αποτέλεσαν ένα ολόκληρο κίνημα (κλασικό παράδειγμα: ο Μαρσέλ Ντυσάν). Υπάρχει μία προσωπικότητα, μια εμβληματική μορφή του Εικοστού Αιώνα που υπήρξε και τα τρία, και όχι μόνο στο συμβολικό επίπεδο: επαναστάτης, συγγραφέας, καλλιτέχνης, και, συνάμα, κεντρική επιτροπή, σχολή, κίνημα. Άκουγε στο όνομα Ουίλιαμ Σιούαρντ Μ...

Ο Χένρι Μίλερ εγκατέλειψε τις Ηνωμένες Πολιτείες το 1930 και εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, όπου και έζησε για δέκα περίπου χρόνια. Η περίοδος αυτή υπήρξε καθοριστική για την εξέλιξή του καθώς στη διάρκειά της έγραψε τα έργα του: "Ο Τροπικός του Καρκίνου" (1934), "Μαύρη άνοιξη" (1936), "Ο Τροπικός του Αιγόκερω" (1939), τα οποία τον καθιέρωσαν ως συγγραφέα. Αξίζει να σημειωθεί πως τα βιβλία αυτά δεν κυκλοφόρησαν στις ΗΠΑ παρά τη δεκαετία του 1960, ύστερα από μακροχρόνιες δικαστικές διαμάχες αφού θεωρούνταν πορνογραφικά. "Ο Τροπικός του Καρκίνου", ένα από τα πιο καταλυτικά μυθι...

Η Δεκαετία του Ογδόντα είναι η απογείωση και ο τάφος των ονείρων που γέννησε η μεταπολεμική εποχή στην Ελλάδα. Είναι όλο το ελληνικό ροκ, η ελληνική ροκ εκδοχή - τόσο μπάσταρδη, υβριδική για τους ορθολοξολογούντες ας αεί αστοιχείωτους, και συνεπώς γκρινιάρηδες με το αζημίωτο, τόσο μπάσταρδη, λέω, που μοιάζει καθαρόαιμο άλογο κούρσας. [...]

"Ο Φοίβος ήπιε μια γουλιά, άφησε το τσιγάρο να καίγεται στο σταχτοδοχείο, σηκώθηκε από τον μαύρο καναπέ, τράβηξε τις κουρτίνες, έβαλε στο πικάπ τα ταξίμια του Ιορδάνη Τσομίδη. Ετοίμασε το απογευματινό ούζο της Έλλης, έκοψε την ντομάτα τριαντάφυλλο, έβαλε τις ελιές στο μικρό πιάτο, μούσκεψε τον ντάκο, άπλωσε ρίγανη και χοντρό αλάτι. Έγειρε από πάνω της, χώρισε τα μαλλιά της, φανέρωσε τον αυχένα της, φίλησε απαλά το χνούδι της, την ένιωσε να αναρριγεί. Η Έλλη γύρισε, του χαμογέλασε. Ο κόσμος εξακολουθούσε να υπάρχει." Σε μια Αθήνα που τρεκλίζει, σε έναν κόσμο που παραπαί...

Η νύχτα των στρατηγών, Ι Παράξενη παρέα, οι Έξι. Καθένας τους και μια Κεντρική Επιτροπή. Καθένας τους κι ένα Ψευδοκράτος των Αθηνών. Καθένας τους και μία Επικράτεια των Σημείων. Καθένας τους και μία Ιστορία της Παγκόσμιας Λογοτεχνίας. Καθένας τους μία Πτήση και μία Πτώση. Παράξενη παρέα, οι Έξι. Τους βλέπαμε (δεν ήταν δα δύσκολο, μια σταλιά κρύπτη ήταν ο Ένοικος) και τους ακούγαμε (δεν ήταν δα δύσκολο, από τις έντεκα τη νύχτα και μετά ωρύονταν όλοι μαζί και ταυτοχρόνως όπως στα σιμουλτανέ ποιήματα των ντανταϊστών), αν και ενίοτε ήταν δύσκολο να καταλάβουμε τι έλεγαν διό...

Η οικογένεια του Λούις Χόλαντ είναι μια περίπτωση συνηθισμένα εξωφρενική. Ο πατέρας του, αριστεριστής ιστορικός μαγεμένος με το αντικείμενό του. Η μάνα του, μια αιωνίως αγχωμένη γυναίκα που ονειρεύεται την κοινωνική καταξίωση. Η αδελφή του, Αϊλίν, χαμένη σε έναν ιδιαίτερο εγωκεντρισμό, πάει στη Βοστόνη για οικονομικές σπουδές. Ο Λούις, νωθρός, κυνικός και με πρόωρη φαλάκρα, δουλεύει στο ραδιόφωνο. Μια σειρά από απρόσμενα και άσχετα μεταξύ τους περιστατικά (ανάμεσα στα άλλα μια κληρονομιά 22 εκατομμυρίων για τη μητέρα του Λούις) θα οδηγήσουν ετούτη τη συνηθισμένη και μίζερ...

Το "Κονάκι του Φιν" είναι ένα βιβλίο-πανδοχείο, φτιαγμένο με κόκκινα τούβλα και παράξενες λέξεις, υπάρχει ακόμη στο Δουβλίνο αλλά το συναντούμε και ως γέφυρα ανάμεσα στο αριστούργημα του Οδυσσέα και το σχεδόν απροσπέλαστο έπος "Η αγρύπνια των Φίνεγκαν". Εκτός από οδοιπόρους, ταξιδιώτες και περαστικούς, "Το κονάκι του Φιν" στεγάζει δέκα σύντομα, συνεκτικά και περιεκτικά πεζογραφήματα που ο Τζόις έγραψε το 1923, περίπου έξι μήνες μετά τον "Οδυσσέα" και λίγο προτού αρχίσει να υποψιάζεται ευκρινώς τη μακρόπνοη σύνθεση της "Αγρύπνιας των Φίνεγκαν", του πιο ουσιωδώς ιρλανδικού μ...

Ζεις και ζεις και ζεις. Γράφεις και γράφεις και γράφεις. Από νωρίς, από την πρώτη αρχή, τα έχεις συνυφάνει, ζωή και γράψιμο, τα έχεις καλώς συγκεράσει, τα έχεις κάνει ένα. Το γράψιμο να μην είναι παρά αναφορές, σχεδόν με την στρατιωτική έννοια, ύστερα από περιπολίες σε ζώνες άγνωστες ή / και ναρκοθετημένες, αλλά να είναι, επίσης, μια αλληλουχία από καρτ ποστάλ που λένε τηλεγραφικά στους φίλους ποια μέρη, ποιες γαίες επισκέφτηκες. Συχνά, γράφαμε για τα λεγόμενα και τα πεπραγμένα άλλων, όχι από ραθυμία ή ατολμία, αλλά ως homage σε δημιουργούς και ανθρώπους της περιπέτειας π...

"Το πρόσωπό του ήταν ένα ζωντανό γλυπτό. Γεµάτο ουλές. Όπως και η ζωή του ήταν γεµάτη ουλές. Έπαιζε σαν µανιακός στον ιππόδροµο, αλλά αν πόνταρε κάπου τα πάντα ήταν στην αγάπη, στην κατανόηση και στην ποίηση. Οι εξεγερµένοι νέοι της Αµερικής, αλλά κυρίως της Ευρώπης, τον αγάπησαν, τον αγκάλιασαν, τον αναγόρευσαν σε έναν από τους πιο θρυλικούς ήρωές τους. Ήταν ένας άδολος παρίας και έγραψε θαυµάσια ποιήµατα και βραχνά πεζογραφήµατα για τους άδολους παρίες". Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης Ένα σχεδόν αυτοβιογραφικό αφήγημα στο οποίο ο μεγάλος συγγραφέας καταγράφει την παιδική...

2013/Σταθόπουλος: Θα μπορούσα να ισχυριστώ ότι υπήρξε κάποια εποχή, μια περίοδος, έστω μια στιγμή, κατά την οποία, μπορούσα να προβλέψω τι θα επακολουθούσε; 2003/Λάγιος: Περί τα συμβεβηκότα τυρβάζει, επωφελώς. Το ταβλαρισμένο μυαλό του εργάζεται σαν μικροσκόπιο, εμπειρικώς διακριβώνει. 1993/Αρανίτσης: Απ' αυτών των γιασεμιών το άρωμα αντλούσε τη σιγουριά ότι ο θάνατος δεν είναι παρά ένας ελιγμός της ζωής για ν' αντέξει την Ομορφιά όταν γίνεται εξουθενωτική. 1983/Τζώρτζης: Σκέφτηκα πως θα 'ταν οι ίδιοι πάλι χθεσινοί - αρχαία ψάρια του Πιτ. Τούτη τη φορά όμως είχαν προχωρή...

Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν έτσι και δεν ήταν, έγινε κάποτε και ποτέ, όπως έλεγαν τα ινδικά παραμύθια... Ο Γαβριήλ με το αγγελικό πρόσωπο φεύγει απ' τη χώρα που αγαπάει και κατευθύνεται προς έναν τόπο που περιφρονεί βαθιά. Ο Σαλαντίν με τις χίλιες και μία φωνές αφήνει πίσω του μια χώρα που τον πληγώνει για να γυρίσει στο καταφύγιό του, στην ψυχρή ηρεμία του δυτικού πολιτισμού. Ο ένας ακολουθεί μια γυναίκα ονειρική, ο άλλος προσπαθεί να ξεφύγει απ' τη σαγήνη μιας γυναίκας που πατά γερά στα πόδια της... Τα βιβλία έχουν τη μοίρα τους. Άλλα χάνονται στη λήθη, άλλα καταδι...

"Το πρόσωπό του ήταν ένα ζωντανό γλυπτό. Γεµάτο ουλές. Όπως και η ζωή του ήταν γεµάτη ουλές. Έπαιζε σαν µανιακός στον ιππόδροµο, αλλά αν πόνταρε κάπου τα πάντα ήταν στην αγάπη, στην κατανόηση και στην ποίηση. Οι εξεγερµένοι νέοι της Αµερικής, αλλά κυρίως της Ευρώπης, τον αγάπησαν, τον αγκάλιασαν, τον αναγόρευσαν σε έναν από τους πιο θρυλικούς ήρωές τους. Ήταν ένας άδολος παρίας και έγραψε θαυµάσια ποιήµατα και βραχνά πεζογραφήµατα για τους άδολους παρίες". Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης Ένα σχεδόν αυτοβιογραφικό αφήγημα στο οποίο ο μεγάλος συγγραφέας καταγράφει την παιδική...

Τελετάρχης Συμβάντων και Ήπιων Παρεκτροπών, ο Τάσος Γουδέλης, τενόρος της μεθυστικά αισιόδοξης mood. Τακτικοί σύνεδροι οι: Νίκος Κουφάκης (χειριστής μαγνητοφώνου), Χάρης Βρόντος (soundtrack της υπαρξιακής διάστασης), Μάνος Στεφανίδης (η νότα Νικόλας Κάλας), Σωκράτης Παπαγεωργίου (η χαμογελαστή σταθερότητα αλλά και στασιμότητα), Γιώργος Αριστηνός (αξιέπαινη ισορροπία σε αιχμηρό μεταίχμιο, πάντα πρόθυμος για το καλό, πολύεδρο χιούμορ), Δημοσθένης Κούρτοβικ (θαρρετή πολυπραγμοσύνη στο ακέραιο συν θαυμαστή ειδημοσύνη σε αναπάντεχα θέματα), Μπαμπασάκης («προδότης του γραπτού λόγ...

Τελετάρχης Συμβάντων και Ήπιων Παρεκτροπών, ο Τάσος Γουδέλης, τενόρος της μεθυστικά αισιόδοξης mood. Τακτικοί σύνεδροι οι: Νίκος Κουφάκης (χειριστής μαγνητοφώνου), Χάρης Βρόντος (soundtrack της υπαρξιακής διάστασης), Μάνος Στεφανίδης (η νότα Νικόλας Κάλας), Σωκράτης Παπαγεωργίου (η χαμογελαστή σταθερότητα αλλά και στασιμότητα), Γιώργος Αριστηνός (αξιέπαινη ισορροπία σε αιχμηρό μεταίχμιο, πάντα πρόθυμος για το καλό, πολύεδρο χιούμορ), Δημοσθένης Κούρτοβικ (θαρρετή πολυπραγμοσύνη στο ακέραιο συν θαυμαστή ειδημοσύνη σε αναπάντεχα θέματα), Μπαμπασάκης («προδότης του γραπτού λόγ...