Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Ένα φιλί με τη Λινόρ είναι ένα σενάριο σύμφωνα με το οποίο πατινάρω με λιωμένες σόλες στο υγρό παγοδρόμιο του κάτω χείλους, όπου με προφυλάσσει από την κακοκαιρία το υγρό ζεστό στέγαστρο του άνω χείλους, για να συρθώ τελικά ανάμεσα σε χείλι και ούλο και να τραβήξω το χείλι προς τη μεριά μου όπως το παιδί την κουβερτούλα του και να κοιτάξω από πάνω της με γυάλινα, εχθρικά μάτια προς τον κόσμο έξω από τη Λινόρ, έναν κόσμο μέρος του οποίου δεν επιθυμώ πια να αποτελώ". Η μυστηριώδης εξαφάνιση της προγιαγιάς της από το γηροκομείο του Σέικερ Χάιτς φέρνει τη Λινόρ Μπίντσμαν...

Υπάρχει μια προσωπικότητα, μια εμβληματική μορφή του εικοστού αιώνα, ένας επαναστάτης, συγγραφέας, καλλιτέχνης. Άκουγε στο όνομα Ουίλιαμ Σιούαρντ Μπάροουζ. Επηρέασε τους πάντες και τα πάντα: τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουμε την τέχνη, το γράψιμο, την εικαστική έκφραση, τον κινηματογράφο, το ροκ· τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουμε εντέλει την ίδια τη ζωή. Ανακάτεψε ξανά την τράπουλα. Ανέτρεψε τα δεδομένα. Ήταν από εκείνους που δεν παίζουν με τους κανόνες αλλά τους αναδημιουργούν, τους επινοούν και τους επιβάλλουν - όχι με τη βία, αλλά με μια σπάνια μειλιχιότητα, με...

"Ένα φιλί με τη Λινόρ είναι ένα σενάριο σύμφωνα με το οποίο πατινάρω με λιωμένες σόλες στο υγρό παγοδρόμιο του κάτω χείλους, όπου με προφυλάσσει από την κακοκαιρία το υγρό ζεστό στέγαστρο του άνω χείλους, για να συρθώ τελικά ανάμεσα σε χείλι και ούλο και να τραβήξω το χείλι προς τη μεριά μου όπως το παιδί την κουβερτούλα του και να κοιτάξω από πάνω της με γυάλινα, εχθρικά μάτια προς τον κόσμο έξω από τη Λινόρ, έναν κόσμο μέρος του οποίου δεν επιθυμώ πια να αποτελώ". Η μυστηριώδης εξαφάνιση της προγιαγιάς της από το γηροκομείο του Σέικερ Χάιτς φέρνει τη Λινόρ Μπίντσμαν...

O Λούζιν, εσωστρεφής και μελαγχολικός ως παιδί, στρέφεται στο σκάκι για να αποφύγει την πραγματικότητα. Μεγαλώνοντας, το πρωτοφανές ταλέντο του τον φέρνει στην κορυφή, αλλά το τίμημα είναι βαρύ. Το πάντοτε ικανό για λαμπρούς σκακιστικούς συνδυασμούς μυαλό του αποδεικνύεται τραγικά ανεπαρκές για να αντιμετωπίσει το λαβύρινθο της ζωής και είναι αυτό που θα τον οδηγήσει στη συντριβή. Το βιβλίο μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο.

Οι πληροφορίες που ο ίδιος ο Debord μάς παρέχει για τα πρώτα χρόνια της νιότης του είναι λιγότερο φειδωλές. Ίσα ίσα, φαίνεται ότι θεωρεί πως αυτά ακριβώς τα χρόνια δεν τα εγκατέλειψε ποτέ και πως ό,τι τότε τον διέπλασε, ό,τι τότε ο ίδιος επέλεξε, ό,τι τότε τον καθόρισε, ό,τι τότε ο ίδιος οραματίστηκε, ονειρεύτηκε και σχεδίασε, παρέμειναν οι αναλλοίωτες σταθερές του, οι απόλυτοι και αμετάκλητοι οδοδείκτες του. Ο Guy Debord (1931-1994) υπήρξε ένα από τα μεγαλύτερα ανατρεπτικά πνεύματα του περασμένου αιώνα. Υπήρξε μια προσωπικότητα γοητευτική, ένας άνθρωπος της περιπέτειας...

To 1987 κυκλοφόρησε μια ταινία με τίτλο Barfly, το σενάριο της οποίας έγραψε ο ίδιος ο Μπουκόβσκι και αφορούσε τη ζωή του alter ego του, του Χένρι Τσινάσκι, τον οποίο υποδύεται στην ταινία ο Μίκι Ρουρκ. Περίπου δυο χρόνια αργότερα, ο συγγραφέας έγραψε το έκτο και τελευταίο του μυθιστόρημα, το Χόλιγουντ, στο οποίο αφηγείται την όλη διαδικασία συγγραφής του συγκεκριμένου σεναρίου. Ο Μπουκόβσκι μας προσφέρει ένα Χόλιγουντ σε νεγκατίφ, σε αρνητικό, απαλλαγμένο από τη φαντασμαγορία και ιδωμένο στην καθημερινή του διάσταση, με τις μηχανορραφίες και τις περιπλοκές του, με τα πα...

Με ρυθμούς που κινούνται ανάμεσα σ' αυτούς της αυθόρμητης πρόζας του αγνού και ανεξέλεγκτου Τζακ Κέρουακ και σ' εκείνους της φωνής του κολοσσιαίου Ρόμπερτ Μίτσαμ, θέλησα να ιστορήσω περιστατικά που έβλεπα να εκρήγνυνται γύρω μου στις αρχές της δεκαετίας του Ογδόντα, σε πολλά από τα οποία συμμετείχα ψυχή τε και σώματι. Επίσης, μπορεί κανείς να διακρίνει στο ύφος σκληρές εντάσεις του punk, απόηχους από παπαδιαμαντικές μελωδίες, ασθματικά κατεβατά που παραπέμπουν στον Μάριο Χάκκα, αλλά και στον Χένρυ Μίλλερ, ενώ δεν λείπουν φωτοσκιάσεις από τα noir που καταβροχθίζαμε μανιωδώς...

Το σύμπαν του Ντον Μπέρναμ, όπως σχεδόν και κάθε αλκοολικού, δεν είναι παρά μια φαντασμαγορική (και εξαιρετικά οχληρή) σύνθεση από διογκωμένες λεπτομέρειες, από θραύσματα που αποκτούν κρίσιμη σημασία, από ιδιωτικά οράματα που τείνουν ν’ αποκτήσουν διαστάσεις παγκοσμιότητας, από αξιοθαύμαστες αρετές που παραμορφώθηκαν φριχτά, από σφάλματα που περιβάλλονται αμέσως από μιαν αχλή εξιλέωσης και περίτεχνης δικαιολόγησης. Ο Μπέρναμ (ένα όνομα που αλιεύτηκε από τις σελίδες του σαιξπηρικού Μάκβεθ) δραπετεύοντας από τα ιδεώδη του αμερικανικού ονείρου, θα κατοικήσει, αφού τον δημιο...

Ο ρεαλισμός της σκληρής καθημερινότητας ανταλλάσσει χειραψίες με τη δυστοπική επιστημονική φαντασία, αλλά πάντα μες στο σκοτάδι λάμπει ένα μικρό φως, ένα κερί. Στις χαραμάδες εναποθέτει την τσαλακωμένη αισιοδοξία του ο Saunders, στα χορταριασμένα χάσματα, στα μεσοδιαστήματα όπου μπορεί να λάμψει η λεπίδα της ελπίδας. Τα διηγήματα στη "Δεκάτη Δεκεμβρίου" είναι ασπρόμαυρες φωτογραφίες, τυπωμένες σε αλουμίνιο, είναι μονοφωνικά ηχογραφήματα που δεν θέλουν τόσο να προειδοποιήσουν όσο να υπαινιχθούν ότι μείζον παραμένει η αγάπη, ότι δεν είναι ντεμοντέ και αναχρονιστική η τρυφε...

Τρεις μήνες μετά την εκφώνηση αυτής της ομιλίας του George Saunders στην τελετή αποφοίτησης του Πανεπιστημίου Σύρα­κιουζ και τη δημοσίευσή της στην ιστοσελίδα των New York Times, το κείμενο κοινοποιήθηκε και αναδημοσιεύτηκε σε όλο το Διαδικτυο πάνω από ένα εκατομμύριο φορές. Κι αυτό γιατί τα λόγια του Saunders αγγίζουν την επιθυμία που όλοι έχουμε μέσα μας για καλοσύνη και πληρότητα στη ζωή μας. Ένα κείμενο δυνατό, αστείο και σοφό, που εμπνέει μέσα από την απλότητά του.

Οι πληροφορίες που ο ίδιος ο Debord μάς παρέχει για τα πρώτα χρόνια της νιότης του είναι λιγότερο φειδωλές. Ίσα ίσα, φαίνεται ότι θεωρεί πως αυτά ακριβώς τα χρόνια δεν τα εγκατέλειψε ποτέ και πως ό,τι τότε τον διέπλασε, ό,τι τότε ο ίδιος επέλεξε, ό,τι τότε τον καθόρισε, ό,τι τότε ο ίδιος οραματίστηκε, ονειρεύτηκε και σχεδίασε, παρέμειναν οι αναλλοίωτες σταθερές του, οι απόλυτοι και αμετάκλητοι οδοδείκτες του. Ο Guy Debord (1931-1994) υπήρξε ένα από τα μεγαλύτερα ανατρεπτικά πνεύματα του περασμένου αιώνα. Υπήρξε μια προσωπικότητα γοητευτική, ένας άνθρωπος της περιπέτεια...

Ο Νίκι Μπιλέιν είναι ένας αλκοολικός ιδιωτικός ντετέκτιβ με πολλά προβλήματα. Σαν να μην έφταναν οι γκόμενες, το ποτό, η έλλειψη ρευστού και το μανιασμένο του εγώ, οι υποθέσεις που αναλαμβάνει είναι τουλάχιστον σουρεαλιστικές. Καλείται να εντοπίσει τον κλασικό γάλλο συγγραφέα Σελίν, ο οποίος κατά γενική ομολογία είναι νεκρός, καθώς και το Κόκκινο Σπουργίτι, το οποίο μπορεί να υπάρχει μπορεί και όχι. Σουρεαλιστικό, ευρηματικό, πνευματώδες, μια ωδή στην αστυνομική λογοτεχνία, το Pulp είναι το τελευταίο μυθιστόρημα ενός από τους πλέον απολαυστικούς και επιδραστικούς καλτ συγ...

Σε τούτο το βιβλίο θα υφάνω όλο το πάθος και τη δόξα της ζωής, το αεικίνητο και το γαλήνιο που έχει, τον πυρετό και την πλήξη, τα πρωινά, τα μεσημέρια και τα βράδια του πόθου, της ματαίωσης, του φόβου, του θριάμβου, και του θανάτου... Άραγε αυτό το γλυκό, ηλιόλουστο απόγευμα στη θάλασσα, με τα πράσινα και χρυσαφένια λαμπυρίσματα, με το αεράκι ν' απλώνεται στα καταστρώματα όπου ραχάτευαν οι ναύτες, να ήταν το απόγευμα του θανάτου; Προτού κατακτήσει τη φήμη με το Στο δρόμο, ο Τζακ Κέρουακ ήταν ναυτικός. Στη Θάλασσα τ' αδέρφι μου, το πρώτο του μυθιστόρημα, άντλησε την έμπνευ...

Η Εταιρεία Συγγραφέων και οι εκδόσεις Αίολος σας παρουσιάζουν ένα βιβλίο, αποτέλεσμα της Α΄ Συνάντησης Φαντασιακής Λογοτεχνίας, όπου συζητήθηκε και σχολιάστηκε ο διάσημος (αλλά μάλλον άγνωστος) Έλληνας συγγραφέας Ιωάννης Ζεμενός. Ο Ιωάννης-Ανδρέας Ζεμενός (1911-1970;) έδειξε από μικρός κλίση προς την περιπέτεια, τη θάλασσα και τα γράμματα και, έφηβος ακόμη, συνέθεσε τα πρώτα του ποιήματα. Μετά το Γυμνάσιο στον Βόλο, σπούδασε στη Σχολή Εμποροπλοιάρχων στη Θεσσαλονίκη και μπάρκαρε σε εμπορικά πλοία προς την Άπω Ανατολή. Έπεσε στα χέρια Σομαλών πειρατών, δραπέτευσε και κατό...

Στον "Τροπικό του Αιγόκερω" ο Χένρι Μίλερ μεταφέρει τα πάθη και το παιχνίδι του με την αλήθεια, με το εφήμερο και με την εναντίωση στη φθορά, στις Ηνωμένες Πολιτείες, γυρίζοντας πίσω στα παιδικά του χρόνια, στην εφηβεία, στην πρώτη του νιότη, στα χρόνια προτού εγκαταλείψει την Αμερική. Αφηνιασμένος αλλά και εχέφρων, αποφασισμένος να ρουφήξει το μεδούλι της ζωής, να μασουλήσει την ψίχα της ψυχής, να ζήσει μια ζωή πλήρη εντέλει, άνευ όρων και ορίων, ο Μίλερ επιδίδεται στη διαλεκτική ανάμεσα στο ένδον σκάπτε και στο άδραξε τη μέρα. Ζει την κάθε στιγμή σαν να είναι μοναδική -κα...

Στο βιβλίο παρουσιάζονται τα κινήματα της πρωτοπορίας που άρχισαν να συγκροτούνται και να δρουν μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η ιστορία τους έμεινε μια κρυφή υποσημείωση, ένας θαμπός αστερίσκος στο βιβλίο της ανησυχίας του εικοστού αιώνα. Κι όμως, αν ο αιώνας μας κοχλάζει, συνέβαλαν αυτά ακριβώς τα κινήματα στην αύξηση της θερμοκρασίας - αυτά πυροδότησαν τους μηχανισμούς που οδήγησαν σε εκρήξεις, αυτά οργάνωσαν τον πυροκροτητή. Και τούτο, επειδή έτσι αποφάσισαν, έτσι θέλησαν, κι έτσι έδρασαν.

ΣΙΩΠΗ 2 ΛΕΠΤΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΟΠΟΙΑΣ Η ΟΘΟΝΗ ΜΕΝΕΙ ΣΚΟΤΕΙΝΗ. Φωνή 2: Το πρώτο θαύμα είναι να πηγαίνεις προς το μέρος της χωρίς να ξέρεις να της μιλήσεις. Τα φυλακισμένα χέρια δεν κινούνται πιο γρήγορα από άλογα κούρσας κινηματογραφημένα σε αργή κίνηση, για ν' αγγίξουν τα χείλη και τα στήθη της- μ'όλη την αθωότητα, τα σκοινιά γίνονται νερό, κι εμείς κυλάμε προς τη μέρα. Φωνή 4 (μια κοπέλα): Πιστεύω ότι δεν θα ξαναϊδωθούμε, ποτέ. Φωνή 2: Πλάι σ'ένα φιλί, τα φώτα των χειμωνιάτικων δρόμων θα σβήσουν. Φωνή 4 (μια κοπέλα): Το Παρίσι ήταν ευχάριστο εξαιτίας της...