Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Πώς διασχίζει κανείς καλύτερα το δρόμο; Με οδηγίες από αστυνόμο; Ή από γάτες οδηγημένος; Ο Τζέιμς Τζόις, σεσημασμένος αναρχικός της υπάρξεως, δεν έχει καμιά αμφιβολία για την απάντηση και είναι αποφασισμένος γελώντας να τη μοιραστεί με τους κατοίκους της Κοπεγχάγης μια που, απ’ όσο φαίνεται, η πατρίδα του Άμλετ ξεχειλίζει από αστυφύλακες μα έχει ξεμείνει από γατιά! Γραμμένο το 1936 σε μια επιστολή προς τον τετράχρονο εγγονό του, αυτό το εύθυμο παραμύθι συνιστά έναν τζοϊσικώς αναιδέστατο Δούρειο Γάτο που χλευάζει την καταστολή μαθαίνοντας σε παιδιά και μεγάλους να...

Το Σεντ Λούις, η ήσυχη πόλη που αργοπεθαίνει πλάι στο ποτάμι στην πολιτεία Μιζούρι των ΗΠΑ, υποδέχεται μια καινούργια κάτοικο η οποία είναι και η νέα διοικητής της αστυνομίας στην περιοχή. Πρόκειται για μια χαρισματική νεαρή γυναίκα που ονομάζεται Σ. Τζαμού και κατάγεται από τη μακρινή Βομβάη. Προτού καλά καλά η Τζαμού εγκατασταθεί στην πόλη, μερικοί από τους εξέχοντες εκπροσώπους της τοπικής κοινωνίας βρίσκονται μπλεγμένοι σε μια πολιτική συνωμοσία που φαίνεται να απλώνει τα πλοκάμια της σε κάθε αθέατη πτυχή του δημόσιου βίου. Ένα μυθιστόρημα που αποκαλύπτει τις μυστικ...

Το Σεντ Λούις, η ήσυχη πόλη που αργοπεθαίνει πλάι στο ποτάμι στην πολιτεία Μιζούρι των ΗΠΑ, υποδέχεται μια καινούργια κάτοικο η οποία είναι και η νέα διοικητής της αστυνομίας στην περιοχή. Πρόκειται για μια χαρισματική νεαρή γυναίκα που ονομάζεται Σ. Τζαμού και κατάγεται από τη μακρινή Βομβάη. Προτού καλά καλά η Τζαμού εγκατασταθεί στην πόλη, μερικοί από τους εξέχοντες εκπροσώπους της τοπικής κοινωνίας βρίσκονται μπλεγμένοι σε μια πολιτική συνωμοσία που φαίνεται να απλώνει τα πλοκάμια της σε κάθε αθέατη πτυχή του δημόσιου βίου. Ένα μυθιστόρημα που αποκαλύπτει τις μυστικ...

Η Φιλία είναι το Βαρύ Πυροβολικό που γκρεμίζει τα απανταχού Σινικά Τείχη της ανοησίας. Αν αξίζει κάτι να λάμπει στης λύτρωσης τη λίμνη είναι η φιλία, διατείνεται ο Μπαμπασάκης και συνθέτει ένα εγκώμιο της φιλίας με πενήντα νότες/ψηφίδες. Η "Λεγεώνα των φίλων" θέλει να καλπάσει σ' αυτό το δοκίμιο/western που εκθειάζει το καλό και εξορίζει το κακό στα τάρταρα της ανυπαρξίας. Δείτε το και σαν ένα πολεμικό μυθιστόρημα καμωμένο από πειραγμένα χαϊκού ή από κατεπείγοντα τηλεγραφήματα που στέλνουν ειδήσεις από την πρώτη γραμμή, από ένα διακεκαυμένο μέτωπο του πυρός. Η φιλία δ...

[...] Το «κατά δύναμιν» του Χρήστου Βακαλόπουλου είναι αδιαμφισβήτητα μεγάλο, σπουδαίο και σημαντικό, η δε μνήμη του διαρκής και άσβεστη. Το ότι πέρασαν είκοσι χρόνια και κανείς δεν τον ξέχασε, αλλ', αντιθέτως, αποκτά συνεχώς νέους θαυμαστές είναι στοιχείο αδιάσειστο. Για όλους όσοι τον γνωρίζουν μές απ' το έργο του θα παραμένει πάντα ιδιαιτέρως σημαντικός, θα είναι για όλους αυτούς ό,τι είναι και για όλους εμάς που τον γνωρίσαμε: Ο Χρήστος Βακαλόπουλος! (Φώτης Μπατσίλας)

Ο συγγραφέας Γκάι Έιμπλμαν ζει ως όμηρος της συζύγου του Βανέσας, μιας εκθαμβωτικά όμορφης κοκκινομάλλας που είναι αυταρχική, ευέξαπτη και έτοιμη για καυγά. Το πρόβλημα για τον Γκάι, όμως, είναι ότι ζει ως όμηρος και της Πόπι, της γοητευτικής πεθεράς του. Μοιάζοντας πιο πολύ με αδερφές παρά με μάνα και κόρη, οι δυο γυναίκες φτιάχνουν ένα θυελλώδες δίδυμο που τον εμπνέει για τις πιο απίθανες ιστορίες αλλά δεν τον αφήνει να συγκεντρωθεί αρκετά ώστε να γράψει έστω και μια από αυτές. Έτσι κι αλλιώς κανένας δε διαβάζει τα έργα του Γκάι. Κανένας δε διαβάζει γενικά. Ο Γκάι φοβ...

Ο συγγραφέας Γκάι Έιμπλμαν ζει ως όμηρος της συζύγου του Βανέσας, μιας εκθαμβωτικά όμορφης κοκκινομάλλας που είναι αυταρχική, ευέξαπτη και έτοιμη για καυγά. Το πρόβλημα για τον Γκάι, όμως, είναι ότι ζει ως όμηρος και της Πόπι, της γοητευτικής πεθεράς του. Μοιάζοντας πιο πολύ με αδερφές παρά με μάνα και κόρη, οι δυο γυναίκες φτιάχνουν ένα θυελλώδες δίδυμο που τον εμπνέει για τις πιο απίθανες ιστορίες αλλά δεν τον αφήνει να συγκεντρωθεί αρκετά ώστε να γράψει έστω και μια από αυτές. Έτσι κι αλλιώς κανένας δε διαβάζει τα έργα του Γκάι. Κανένας δε διαβάζει γενικά. Ο Γκάι φοβ...

Ένα συγκινητικό και αγωνιώδες μυθιστόρημα που προκάλεσε μεγάλο θόρυβο στη Διεθνή Έκθεση Βιβλίου της Φρανκφούρτης. Πρόκειται για το πρώτο μυθιστόρημα της Μπαλαντάιν, το οποίο έχει προκαλέσει αίσθηση διεθνώς καθιστώντας τη συγγραφέα του μία από τις καλύτερες εμφανίσεις στον λογοτεχνικό χώρο. Ένα γενναίο και προκλητικό ανάγνωσμα που συνδυάζει τα καλύτερα στοιχεία από τα μυθιστορήματα της Maggie O’ Farrell και από το έργο της Lionel Shriver. Το βιβλίο εστιάζει στη σχέση ενός εντεκάχρονου αγοριού, που κατηγορείται για τον φόνο ενός άλλου μικρότερου, με τον δικηγόρο του Ντάνι...

Τρεις νέοι ποιητές, κι ένας μεγαλύτερός τους, ο σπουδαίος Νίκος Καρούζος, ξεκίνησαν για το Άγιον Όρος. Τότε που η μέθη ήταν και νηφάλιος, τότε που η αθωότητα ήταν και παράφορη, τότε που τα όνειρα ήταν και πραγματικότητα. Τότε που η καρδιά μας ήταν κόκκινη και τα μάτια μας, ό,τι χρώμα κι αν είχαν, ήσαν γαλάζια. [...] Η ιστορία ξεκίνησε από τα "Παπάκια", το μπαρ στην Ηριδανού, που διηύθυνε με τρελό βραχνό μπρίο και αριστοκρατική αυστηρότητα η κυρία Μ.Κ. Συνεχίστηκε στην τότε κατοικία μου, στα υπόγεια της θρυλικής πολυκατοικίας της οδού Καλλισπέρη. Κατόπιν, στους δρόμους της Α...

Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν έτσι και δεν ήταν, έγινε κάποτε και ποτέ, όπως έλεγαν τα ινδικά παραμύθια... Ο Γαβριήλ με το αγγελικό πρόσωπο φεύγει απ' τη χώρα που αγαπάει και κατευθύνεται προς έναν τόπο που περιφρονεί βαθιά. Ο Σαλαντίν με τις χίλιες και μία φωνές αφήνει πίσω του μια χώρα που τον πληγώνει για να γυρίσει στο καταφύγιό του, στην ψυχρή ηρεμία του δυτικού πολιτισμού. Ο ένας ακολουθεί μια γυναίκα ονειρική, ο άλλος προσπαθεί να ξεφύγει απ' τη σαγήνη μιας γυναίκας που πατά γερά στα πόδια της... Τα βιβλία έχουν τη μοίρα τους. Άλλα χάνονται στη λήθη, άλλα καταδι...

"Το πρόσωπό του ήταν ένα ζωντανό γλυπτό. Γεµάτο ουλές. Όπως και η ζωή του ήταν γεµάτη ουλές. Έπαιζε σαν µανιακός στον ιππόδροµο, αλλά αν πόνταρε κάπου τα πάντα ήταν στην αγάπη, στην κατανόηση και στην ποίηση. Οι εξεγερµένοι νέοι της Αµερικής, αλλά κυρίως της Ευρώπης, τον αγάπησαν, τον αγκάλιασαν, τον αναγόρευσαν σε έναν από τους πιο θρυλικούς ήρωές τους. Ήταν ένας άδολος παρίας και έγραψε θαυµάσια ποιήµατα και βραχνά πεζογραφήµατα για τους άδολους παρίες". Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης Ένα σχεδόν αυτοβιογραφικό αφήγημα στο οποίο ο μεγάλος συγγραφέας καταγράφει την παιδική...

Τελετάρχης Συμβάντων και Ήπιων Παρεκτροπών, ο Τάσος Γουδέλης, τενόρος της μεθυστικά αισιόδοξης mood. Τακτικοί σύνεδροι οι: Νίκος Κουφάκης (χειριστής μαγνητοφώνου), Χάρης Βρόντος (soundtrack της υπαρξιακής διάστασης), Μάνος Στεφανίδης (η νότα Νικόλας Κάλας), Σωκράτης Παπαγεωργίου (η χαμογελαστή σταθερότητα αλλά και στασιμότητα), Γιώργος Αριστηνός (αξιέπαινη ισορροπία σε αιχμηρό μεταίχμιο, πάντα πρόθυμος για το καλό, πολύεδρο χιούμορ), Δημοσθένης Κούρτοβικ (θαρρετή πολυπραγμοσύνη στο ακέραιο συν θαυμαστή ειδημοσύνη σε αναπάντεχα θέματα), Μπαμπασάκης («προδότης του γραπτού λόγ...

Τελετάρχης Συμβάντων και Ήπιων Παρεκτροπών, ο Τάσος Γουδέλης, τενόρος της μεθυστικά αισιόδοξης mood. Τακτικοί σύνεδροι οι: Νίκος Κουφάκης (χειριστής μαγνητοφώνου), Χάρης Βρόντος (soundtrack της υπαρξιακής διάστασης), Μάνος Στεφανίδης (η νότα Νικόλας Κάλας), Σωκράτης Παπαγεωργίου (η χαμογελαστή σταθερότητα αλλά και στασιμότητα), Γιώργος Αριστηνός (αξιέπαινη ισορροπία σε αιχμηρό μεταίχμιο, πάντα πρόθυμος για το καλό, πολύεδρο χιούμορ), Δημοσθένης Κούρτοβικ (θαρρετή πολυπραγμοσύνη στο ακέραιο συν θαυμαστή ειδημοσύνη σε αναπάντεχα θέματα), Μπαμπασάκης («προδότης του γραπτού λόγ...

2013/Σταθόπουλος: Θα μπορούσα να ισχυριστώ ότι υπήρξε κάποια εποχή, μια περίοδος, έστω μια στιγμή, κατά την οποία, μπορούσα να προβλέψω τι θα επακολουθούσε; 2003/Λάγιος: Περί τα συμβεβηκότα τυρβάζει, επωφελώς. Το ταβλαρισμένο μυαλό του εργάζεται σαν μικροσκόπιο, εμπειρικώς διακριβώνει. 1993/Αρανίτσης: Απ' αυτών των γιασεμιών το άρωμα αντλούσε τη σιγουριά ότι ο θάνατος δεν είναι παρά ένας ελιγμός της ζωής για ν' αντέξει την Ομορφιά όταν γίνεται εξουθενωτική. 1983/Τζώρτζης: Σκέφτηκα πως θα 'ταν οι ίδιοι πάλι χθεσινοί - αρχαία ψάρια του Πιτ. Τούτη τη φορά όμως είχαν προχωρή...

"Το πρόσωπό του ήταν ένα ζωντανό γλυπτό. Γεµάτο ουλές. Όπως και η ζωή του ήταν γεµάτη ουλές. Έπαιζε σαν µανιακός στον ιππόδροµο, αλλά αν πόνταρε κάπου τα πάντα ήταν στην αγάπη, στην κατανόηση και στην ποίηση. Οι εξεγερµένοι νέοι της Αµερικής, αλλά κυρίως της Ευρώπης, τον αγάπησαν, τον αγκάλιασαν, τον αναγόρευσαν σε έναν από τους πιο θρυλικούς ήρωές τους. Ήταν ένας άδολος παρίας και έγραψε θαυµάσια ποιήµατα και βραχνά πεζογραφήµατα για τους άδολους παρίες". Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης Ένα σχεδόν αυτοβιογραφικό αφήγημα στο οποίο ο μεγάλος συγγραφέας καταγράφει την παιδική...

Ζεις και ζεις και ζεις. Γράφεις και γράφεις και γράφεις. Από νωρίς, από την πρώτη αρχή, τα έχεις συνυφάνει, ζωή και γράψιμο, τα έχεις καλώς συγκεράσει, τα έχεις κάνει ένα. Το γράψιμο να μην είναι παρά αναφορές, σχεδόν με την στρατιωτική έννοια, ύστερα από περιπολίες σε ζώνες άγνωστες ή / και ναρκοθετημένες, αλλά να είναι, επίσης, μια αλληλουχία από καρτ ποστάλ που λένε τηλεγραφικά στους φίλους ποια μέρη, ποιες γαίες επισκέφτηκες. Συχνά, γράφαμε για τα λεγόμενα και τα πεπραγμένα άλλων, όχι από ραθυμία ή ατολμία, αλλά ως homage σε δημιουργούς και ανθρώπους της περιπέτειας π...

Το "Κονάκι του Φιν" είναι ένα βιβλίο-πανδοχείο, φτιαγμένο με κόκκινα τούβλα και παράξενες λέξεις, υπάρχει ακόμη στο Δουβλίνο αλλά το συναντούμε και ως γέφυρα ανάμεσα στο αριστούργημα του Οδυσσέα και το σχεδόν απροσπέλαστο έπος "Η αγρύπνια των Φίνεγκαν". Εκτός από οδοιπόρους, ταξιδιώτες και περαστικούς, "Το κονάκι του Φιν" στεγάζει δέκα σύντομα, συνεκτικά και περιεκτικά πεζογραφήματα που ο Τζόις έγραψε το 1923, περίπου έξι μήνες μετά τον "Οδυσσέα" και λίγο προτού αρχίσει να υποψιάζεται ευκρινώς τη μακρόπνοη σύνθεση της "Αγρύπνιας των Φίνεγκαν", του πιο ουσιωδώς ιρλανδικού μ...

Η οικογένεια του Λούις Χόλαντ είναι μια περίπτωση συνηθισμένα εξωφρενική. Ο πατέρας του, αριστεριστής ιστορικός μαγεμένος με το αντικείμενό του. Η μάνα του, μια αιωνίως αγχωμένη γυναίκα που ονειρεύεται την κοινωνική καταξίωση. Η αδελφή του, Αϊλίν, χαμένη σε έναν ιδιαίτερο εγωκεντρισμό, πάει στη Βοστόνη για οικονομικές σπουδές. Ο Λούις, νωθρός, κυνικός και με πρόωρη φαλάκρα, δουλεύει στο ραδιόφωνο. Μια σειρά από απρόσμενα και άσχετα μεταξύ τους περιστατικά (ανάμεσα στα άλλα μια κληρονομιά 22 εκατομμυρίων για τη μητέρα του Λούις) θα οδηγήσουν ετούτη τη συνηθισμένη και μίζερ...

Η νύχτα των στρατηγών, Ι Παράξενη παρέα, οι Έξι. Καθένας τους και μια Κεντρική Επιτροπή. Καθένας τους κι ένα Ψευδοκράτος των Αθηνών. Καθένας τους και μία Επικράτεια των Σημείων. Καθένας τους και μία Ιστορία της Παγκόσμιας Λογοτεχνίας. Καθένας τους μία Πτήση και μία Πτώση. Παράξενη παρέα, οι Έξι. Τους βλέπαμε (δεν ήταν δα δύσκολο, μια σταλιά κρύπτη ήταν ο Ένοικος) και τους ακούγαμε (δεν ήταν δα δύσκολο, από τις έντεκα τη νύχτα και μετά ωρύονταν όλοι μαζί και ταυτοχρόνως όπως στα σιμουλτανέ ποιήματα των ντανταϊστών), αν και ενίοτε ήταν δύσκολο να καταλάβουμε τι έλεγαν διό...