Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η αποστολή μας δεν είναι να ανατρέψουμε την παγκοσμιοποίηση, αλλά να κατανοήσουμε την ουσία της, και να τη χρησιμοποιήσουμε σαν όχημα για την πρώτη παγκόσμια δημοκρατική επανάσταση της ανθρωπότητας. Ο Μόνμπιοτ, στο βιβλίο αυτό, καταθέτει τις εναλλακτικές προτάσεις του για ορισμένα από τα πιο σημαντικά προβλήματα της εποχής μας. Βασισμένος σε συλλογισμούς δεκαετιών, αναλύει τον τρόπο με τον οποίο διοικείται πολιτικά, οικονομικά και εμπορικά ο κόσμος, και θέτει ερωτήματα όπως: Εμείς, οι απλοί άνθρωποι, δεν έχουμε άλλο τρόπο να επηρεάζουμε τους κατέχοντες την εξουσία παρά μόν...

H "Προσωπικότητα" αρχίζει με το λόγια της Τζούντι Γκάρλαντ: "Έχουμε ανάγκη το χειροκρότημα. Μ' αυτό ζούμε. Όταν δεν έχεις αρκετό θόρυβο γύρω σου, ο θόρυβος μέσα σου σε συνθλίβει." Η ηρωίδα της "Προσωπικότητας", ένα δεκατριάχρονο κορίτσι Ιταλικής καταγωγής που ζει σ' ένα μικρό νησί της Σκοτίας, προικισμένο με καταπληκτική φωνή, έρχεται πρώτη σε μια τηλεοπτική εκπομπή για νέα ταλέντα και γίνεται σταρ της ποπ μουσικής μέσα σε μια μέρα. Ακολουθούν δίσκοι, περιοδείες στην Αμερική, συναυλίες στις καλύτερες αίθουσες, σόου στην τηλεόραση, συνεργασία με τον Ντην Μάρτιν. Η επιτυχί...

Τι είναι αυτό το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας; Δοκίμιο; Αφήγημα; Ενθύμηση; Κάτι απ' όλα μαζί, και συνάμα μια μουσική της αλήθειας που, καίτοι συνετέθη και ακούστηκε για πρώτη φορά πριν από μισόν αιώνα, διατηρεί τη φρεσκάδα και τη ζωντάνια της, καταφέρνει ακόμη να συνεπαίρνει, περιδινίζεται, στροβιλίζεται, χαμηλώνει, ανεβαίνει, εκτινάσσεται απότομα, οδηγείται σε ένα απροσδόκητο ιντερμέδιο, στρέφεται στο τότε, επανέρχεται στο νυν, χιμάει στο αύριο, ξαναγυρίζει στα παλιά, σφυρίζει πότε αμέριμνα και πότε επιτακτικά, δεν αφήνει στιγμή τ' αυτιά μας, δεν αφήνει στιγμή το λογισ...

Το βιβλίο αυτό είναι η ιστορία ενός πατέρα και μιας κόρης. Είναι επίσης η ιστορία ενός menage a trois, ενός ερωτικού τριγώνου. Παρότι η πλοκή του επικεντρώνεται στο σεξ, το μυθιστόρημα αυτό -το οποίο, πριν καν εκδοθεί, χάρισε στον εικοσιπεντάχρονο τότε Άνταμ Θίρλγουελ μια θέση στη λίστα του περιοδικού Granta με τους καλύτερους νέους Βρετανούς συγγραφείς- δεν είναι ένα βιβλίο για το σεξ. Παραφράζοντας το σχόλιο του φανταστικού αφηγητή μετά την περιγραφή μίας ακόμα ερωτικής σκηνής ανάμεσα στον Μόισα και τη Νάνα, θα λέγαμε εμφατικά: "Αυτή δεν είναι η ερωτική τους ζωή. Διαβάζε...

Η ζωή είναι παραφορά. Παραφορά ερωτική, οιδιπόδεια, πολιτική, μαγική, κτηνώδης, μας οδηγεί στα πιο έξοχα ύψη και στα πιο άξεστα βάθη. Αυτό είμαστε, αυτό πασχίζουμε να κρύψουμε σαν γινόμαστε κοινωνικά όντα - το τρομακτικό ανθρώπινο κτήνος μέσα μας. Ξεσκίζουμε ο ένας τον άλλο, τον κάνουμε κομμάτια. Ο Μάλικ Σολάνκα, καθηγητής των ιδεών και πετυχημένος κουκλοποιός, τα παρατάει μια μέρα όλα και φεύγει για τη Νέα Υόρκη. Μέσα του σιγοβράζει μια ανεξήγητη οργή και νιώθει ότι θα κάνει κακό στους αγαπημένους του. Ελπίζει ότι μέσα στο χάος της μητρόπολης θα μπορέσει να κρυφτεί και να...

Όπως ο ναύτης στα ξάρτια γλίστρησε πάνω στον τροπικό του Καρκίνου και στον τροπικό του Αιγόκερω κι ήταν πολύ φυσικό που δεν μπορούσε να σταματήσει μπροστά μας στο ύψος ανθρώπου αλλά μας κοίταζε όλους από το ύψος της πυγολαμπίδας ή από το ύψος του πεύκου παίρνοντας βαθιά την ανάσα του στη δροσιά των άστρων ή στη σκόνη της γης. Τον περιστοίχιζαν γυμνές γυναίκες με μπρούντζινα φύλλα αραποσυκιάς σβησμένοι φανοστάτες ανεμίζοντας τους κηλιδωμένους επίδεσμους της μεγάλης πολιτείας ασύμμετρα κορμιά γεννοβολώντας κενταύρους και αμαζόνες σαν άγγιζαν τα μαλλιά τους...

"Ο Χένρι παραβλέπει την ηδονή που υπάρχει στο να μην τα ξέρεις όλα, στο να μην τα έχεις δικά σου όλα, στο να σκύβεις επικίνδυνα πάνω απ’ την άβυσσο, στο να μην φτάνεις σε μια συγκεκριμένη κορύφωση. Και οι δυο, και ο Χένρι και η Τζουν, κατέστρεψαν τη λογική και την ισορροπία της ζωής μου. Είναι καλό αυτό. Το πρότυπο είναι νεκρό. Τώρα, μπορώ πια να ζήσω. Δεν είμαι εγώ για πρότυπα." (Αναΐς Νιν). Η Αναΐς Νιν θα γνωρίσει τον Χένρι Μίλερ και τη σύζυγό του την Τζουν, στο Παρίσι της δεκαετίας του 1930. Aυτές οι ημερολογιακές σελίδες καταγράφουν το χρονικό ενός ερωτικού τριγώνου,...

Δώδεκα διηγήματα από δώδεκα Έλληνες συγγραφείς, οι οποίοι δίνουν ο καθένας, μέσα από την ιστορία του, το δικό του χαρακτήρα και ρόλο στο τσιγάρο. Το τσιγάρο καίγεται διακριτικά σε ένα σταχτοδοχείο, συντροφιά του πρωταγωνιστή. Παίρνει τον ίδιο πρωταγωνιστικό ρόλο. Γίνεται στοιχείο απόλαυσης, διέξοδος αμηχανίας και, σε όλες τις περιπτώσεις, πηγή έμπνευσης και δημιουργίας. Απολαύστε και τα δώδεκα διηγήματα, με ή χωρίς τη συνοδεία τσιγάρου, λαμβάνοντας υπόψη ότι το κάπνισμα, αν και προσωπική επιλογή των ενηλίκων, μπορεί να βλάψει σοβαρά την υγεία.

Στον "Τροπικό του Αιγόκερω" ο Χένρι Μίλερ μεταφέρει τα πάθη και το παιχνίδι του με την αλήθεια, με το εφήμερο και με την εναντίωση στη φθορά, στις Ηνωμένες Πολιτείες, γυρίζοντας πίσω στα παιδικά του χρόνια, στην εφηβεία, στην πρώτη του νιότη, στα χρόνια προτού εγκαταλείψει την Αμερική. Αφηνιασμένος αλλά και εχέφρων, αποφασισμένος να ρουφήξει το μεδούλι της ζωής, να μασουλήσει την ψίχα της ψυχής, να ζήσει μια ζωή πλήρη εντέλει, άνευ όρων και ορίων, ο Μίλερ επιδίδεται στη διαλεκτική ανάμεσα στο ένδον σκάπτε και στο άδραξε τη μέρα. Ζει την κάθε στιγμή σαν να είναι μοναδική -κα...

Το πρώτο άλμπουμ που αγόρασα με το χαρτζιλίκι μου ήταν το "Desire" του Μπομπ Ντύλαν. Μου άλλαξε τη ζωή. Η βελόνα του Kenwood έλιωνε, ξανά και ξανά, παίζοντας "One more cup of coffee", το "Hurricane", το "Joey". Η ενορχήστρωση απείχε έτη φωτός από ό,τι είχα συνηθίσει ν' ακούω ως τότε, τους βαρύγδουπους Yes, τους Genesis, και το αναπόφευκτο στα μέσα της δεκαετίας του εβδομήντα "Smoke on the Water". Μετά, με τον καιρό, απέκτησα τα Άπαντα Ντύλαν. Μετά, τα έχασα (μετακομίσεις, κλοπές, δωρεές, πυρκαγιές!) Τώρα, τα ξαναμαζεύω. Και εξακολουθώ να γοητεύομαι. Ναι, ο Ντύλαν μού άλλαξε...

[...] Αυτούς τους τροβαδούρους, που δεν παύω να τους ακούω και να τους ξανακούω, λιώνοντας τα βινύλιά τους στο πικάπ, πίνοντας εωθινά ουίσκι με όσους τους αγάπησαν μαζί μου, μιλώντας γι' αυτούς ατελείωτες ώρες στα πιο όμορφα μπαρ της Αθήνας, ναι, αυτούς τους τροβαδούρους θέλω πάντα να θυμάμαι και θέλω πάντα να τους θυμίζω. Έγραψα για τον Κοέν και τον Ντύλαν, για τον Βαν Μόρισoν και τον Νηλ Γιανγκ , για τον μακαρίτη Τζον Λένον και για τον αείμνηστο Τζόνι Κας, γιατί μια ζωή ήσαν για μένα παρόντες με τις μελωδίες τους, με το ήθος τους, με τον τρόπο ζωής τους, με τα στοιχήματα...

Μια νύχτα του Χάλοουιν, σε μια μικρή αμερικανική πόλη, ανακαλύπτεται το πτώμα ενός τρίχρονου κοριτσιού. Τα ίχνη δείχνουν πως πρόκειται για τροχαίο ατύχημα με εγκατάλειψη του θύματος. Οι υποψίες βαρύνουν τον τοπικό ήρωα, τον καλύτερο παίκτη της ποδοσφαιρικής ομάδας, αυτόν στον οποίο όλη η πόλη στηρίζει τις ελπίδες της για την κατάκτηση του πρωταθλήματος, για την, εφήμερη έστω, δόξα που θα βγάλει τους κατοίκους από τη μιζέρια τους και θα διαλύσει το κλίμα απογοήτευσης και εγκατάλειψης που κυριαρχεί. Να γιατί ο δήμαρχος και ο διοικητής του αστυνομικού τμήματος αφήνουν να εννοη...

"...Η ιδιότητα του νέου, του καινοφανούς, εκείνες τις μέρες, έμοιαζε να είναι λίαν ασταθής· ήταν θαρρείς ένα πράγμα εξαρθρωμένο, κάτι δίχως ρίζες. Σε όλη την πόλη [...] εργολάβοι έκλεβαν στο τσιμέντο που έριχναν στα θεμέλια των νεόχτιστων οικιών, άνθρωποι -και όχι μονάχα πρωθυπουργοί- πυροβολούνταν πού και πού, λαρύγγια κόβονταν σε ρεματιές, κακοποιοί γίνονταν δισεκατομμυριούχοι, αλλά όλα αυτά ήσαν αναμενόμενα [...] Ουδείς έδειχνε να εκπλήσσεται που συνέβαιναν ατυχήματα... Ναι, κάποιες, ελάχιστες φωνές έλεγαν πως αν είναι αυτή η χώρα που αφιερώσαμε στον Θεό μας, τι σόι Θεός...

Ένα πρωτότυπο, πρωτοποριακό βιβλίο, το "Ω!" του Γιώργου-Ίκαρου Μπαμπασάκη και του Πάρι Κούτσικου, επιχειρεί με επιτυχία γοητευτική έναν συνδυασμό λόγου και εικόνας, γραπτής ποίησης και φωτογραφικής περιπλάνησης. Οι δύο καλλιτέχνες συνέθεσαν το "Ω!" συνεργαζόμενοι επί σχεδόν δύο χρόνια. Αποσπάσματα ή και μεμονωμένες λέξεις του ποιήματος του Μπαμπασάκη μεγεθύνονταν και τοποθετούνταν, σαν αφίσες, στα πιο ετερόκλητα μέρη της Αθήνας, έμεναν εκεί, τα διάβαζαν και τα σχολίαζαν περαστικοί, χωρίς να ξέρουν τι είναι, άλλοτε έκπληκτοι και άλλοτε θαυμάζοντας την αναπάντεχη παρουσί...

Ανάμεσα στους δύο αιχμηρούς ογκόλιθους, τους παλλόμενους και κοχλάζοντες "Τροπικούς" του, ο Χένρι Μίλερ στη "Μαύρη άνοιξη" επιχειρεί μια περιδιάβαση στο παρελθόν, ένα πέρασμα σε όσα άλλοτε τον συγκίνησαν, μια εξόρυξη πετραδιών ευαισθησίας που θα σπεύσει να τα κονιορτοποιήσει, να τα περιβάλει με σαρκασμό, σκληρότητα, ωμότητα, να τα εμβαπτίσει στο βόρβορο, και να τα εκθέσει, θαρρείς και είναι μέρη και μέλη του ατελιέ του δημιουργού, ένα είδος τεκμηρίων για το πώς σκέφτεται και γράφει, για το πώς συνθέτει, πάντα από θραύσματα και ακανόνιστες ψηφίδες, την κοσμοαντίληψή του και...

Λος Άντζελες, 1948. Ο Ίζυ Ρόουλινς είναι ένας μαύρος, βετεράνος του πολέμου. Έχει χάσει τη δουλειά του. Αγωνιά για την υποθήκη που τον βαραίνει. Πίνει στο μπαρ ενός φίλου του και αναρωτιέται πώς θα αντιμετωπίσει τις οικονομικές του υποχρεώσεις. Παρουσιάζεται τότε ένας λευκός με λευκό λινό κοστούμι και του προτείνει αντί σεβαστής αμοιβής να εντοπίσει τη Δάφνη Μονέ, μια ξανθή καλλονή που συχνάζει στα τζαζ κλαμπ του Λος Άντζελες. Ο Ίζυ δέχεται, κι έτσι αρχίζει η περιδιάβασή του στην περιπέτεια... "Ο Μόσλυ είναι μαγικός. "Ο διάβολος με το γαλάζιο φόρεμα" είναι αναμφίβολα ένα...

Ο Χένρι και η Αναΐς έγιναν ένα, καίτοι τόσο διαφορετικοί άνθρωποι, μέσα από τα σκιρτήματα της σάρκας [...], και, κυρίως, μέσα από τη λογοτεχνική μεταρσίωση αυτών των σκιρτημάτων. Το πάθος τους ήταν σαρκικό, μα ήταν και λογοτεχνικό, ήταν ένας αέναος διάλογος δύο δαιμόνων, δύο μανιακών της γραφής, δύο εραστών των λέξεων. Όσο κι αν διαφωνούσαν, όσο κι αν καβγάδιζαν, όσο κι αν χώριζαν, πάντα ήσαν ο ένας για τον άλλο εκεί, πάντα έβρισκαν τρόπους να αναζωπυρώσουν τη λαχτάρα τους, πάντα ξανάπιαναν μολύβι και χαρτί για να επιχειρήσουν και πάλι να συνυπάρξουν. Όσο κι αν ήταν καταδικ...

Ένα απόγευμα, μετά το σχολείο, η εννιάχρονη Εμίλιε δεν γυρίζει σπίτι. Μια εβδομάδα αργότερα, ένα πεντάχρονο αγόρι εξαφανίζεται. Τα πράγματα γίνονται χειρότερα όταν το ένα παιδί επιστρέφεται στους γονείς του δολοφονημένο, τυλιγμένο σαν δέμα, με ένα τρομακτικό, αινιγματικό σημείωμα: «Έπαθες ό,τι σου άξιζε». Ο δράστης και οι λόγοι άγνωστοι. Ο Νορβηγός αρχιεπιθεωρητής Ύνγκβαρ Στούμπε ελπίζει να πάρει κάποιες απαντήσεις από την πρώην προφάιλερ του F.B.I. Ίνγκερ Γιοχάννε Βικ. Η Βικ, απασχολημένη ήδη σε μια έρευνα για έναν ύποπτο φόνου που έγινε πριν από σαράντα χρόνια, αρνείται...

Οι εκδόσεις "Οξύ" γιορτάζουν την επέτειο των 40 ετών του σημαντικότερου νεανικού κινήματος και κυκλοφορούν ένα βιβλίο αφιερωμένο στον Μάη του '68. Όσο και αν ο όρος Επανάσταση είναι προορισμένος να κεντρίζει το ανήσυχο της ανθρώπινης φύσης, κανένα κίνημα δεν θα συγκινήσει τόσο πολύ τόσους πολλούς και ανομοιογενείς ανθρώπους όσο το κίνημα εκείνης της Άνοιξης. Ο Μάης του '68 υπήρξε η μοναδική επανάσταση που ξεκίνησε από εξεγερμένους καλλιτέχνες και όχι από απομονωμένους διανοούμενους. Ήταν το κίνημα που μίλησε για την Τέχνη της καθημερινής ζωής. Ήταν η προσπάθεια να υ...