Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Οι σχέσεις ανάμεσα στην ηθική και στην οικονομία δεν ήταν ποτέ απρόσκοπτα αρμονικές. Ανάμεσα στο αγαθό -με την ηθική σημασία του όρου- και στα αγαθά -με την οικονομική σημασία- υπάρχει μια ουσιώδης διαφορά. Όμως, είτε φτωχός είτε πλούσιος, κανείς δεν ξεφεύγει ούτε από την ηθική ούτε από τον καπιταλισμό, αφού καλείται να απαντήσει σε δύο αλληλένδετα ερωτήματα ηθικής και οικονομικής τάξεως: "Τι οφείλω να κάνω;" και "Τι οφείλω να κατέχω;". Από τη στιγμή που όλοι εργαζόμαστε, αποταμιεύουμε, καταναλώνουμε, σημαίνει ότι μετέχουμε σ' ένα οικονομικό σύστημα, το οποίο άλλοι υπερεθμ...

Η Μέριλιν Μονρόε δε γνώρισε τη στοργή στην παιδική της ηλικία. Δεν μπόρεσε να αποδράσει. Ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, αντιθέτως, μπόρεσε να ξαναζωντανέψει. Το συναίσθημα είναι μια ανάγκη τόσο ζωτική, που, όταν κανείς το στερείται, μένει προσκολλημένος έντονα σε κάθε γεγονός που ξανανάβει μια σπίθα ζωής μέσα του, όποιο κι αν είναι το αντίτιμο. Όσοι αρνούνται να μείνουν αιχμάλωτοι μιας τραυματικής ρήξης οφείλουν να απαλλαγούν από αυτή για να επανέλθουν στη ζωή. Την καθιστούν μάλιστα εργαλείο για να αποσπάσουν ευτυχία. Καλογραμμένο και με συνοχή, το βιβλίο αυτό δίνει απαντήσει...

Ο Απόλλων Λεπίκ είναι ένας μοναχικός γίγαντας: 2,12μ., 113 κιλά. Χωρισμένος από τη γυναίκα του, φυτοζωεί ξεναγώντας τουρίστες στο Παρίσι. Η τύχη τον βάζει στα ίχνη της Αν ντε Μπαρμπανσόν, που έζησε το δέκατο έκτο αιώνα και πέθανε αποκεφαλισμένη. Ένας εκδότης τού αναθέτει να γράψει την ιστορία της για να εκδοθεί σε μια σειρά λαϊκών μυθιστορημάτων. Σιγά σιγά, ο Λεπίκ παρασύρεται από το σαγηνευτικό χαρακτήρα αυτής της γυναίκας. Ψάχνει στις βιβλιοθήκες, σε ιδιωτικά αρχεία, διεξάγει μια πραγματική έρευνα που του επιτρέπει να γνωρίσει την ανυπότακτη Αν, της οποίας γράφει την ιστο...

Η Σιουδάδ Χουάρες προσφέρει φτηνά και υπάκουα εργατικά χέρια, που ενδιαφέρουν τις μεγάλες φίρμες του πλανήτη. Οι θυγατρικές τους ξεφυτρώνουν εκεί σαν μανιτάρια και μαζί τους η φτώχεια, η πορνεία, η βία αλλά και ο θάνατος. Nεαρές εργάτριες μιας βιομηχανίας τοξικών προϊόντων βρέθηκαν φρικτά ακρωτηριασμένες και αποκεφαλισμένες στις παρυφές της πόλης. Είναι μήπως έργο κάποιου ψυχοπαθούς; Mιας σατανιστικής οργάνωσης; Ή τίποτα νονών της κοκαΐνης; Παρά τη σύλληψη πολλών υπόπτων, τα ερωτήματα παραμένουν μετέωρα. Απεσταλμένος από την εφημερίδα του, για ρεπορτάζ μερικών ημερών, ο Τ...

Είτε εκδηλώνεται υπό τη λαϊκίστικη είτε υπό τη φασιστική παραλλαγή της, η παρουσία της άκρας δεξιάς -ξενόφοβης ή απροκάλυπτα αντισημιτικής και ρατσιστικής- είναι μόνιμo δεδομένο της πολιτικής και κοινωνικής ζωής της μεταπολεμικής Ευρώπης: ανάλογα με τις συνθήκες και την προσωπικότητα των ηγετών της, ενόχλησε ή ευνόησε τα κλασικά κόμματα. Πότε χρησίμευσε σαν σκιάχτρο και πότε σαν φυτώριο ιδεών. Σήμερα είναι ικανή να στρατοπεδεύει προ των πυλών ορισμένων κυβερνήσεων και να διαταράσσει, λίγο έως πολύ σοβαρά, το δημοκρατικό παιχνίδι. Το βλέμμα του ιστορικού είναι απαραίτητο γι...

Αλγερία, αρχές του 1990. Συγκρότημα λαϊκών πολυκατοικιών "Ήλιος και Θάλασσα". Φθαρμένοι τοίχοι, ξεχαρβαλωμένες πόρτες, γυναίκες που τσακώνονται στο κεφαλόσκαλο, ραδιόφωνα στη διαπασών, ξυπόλητα πιτσιρίκα που τσαλαβουτούν στα βρωμόνερα, γενειοφόροι ισλαμιστές που συζητούν γύρω από κάδους σκουπιδιών. Κλιμακοστάσιο 9, σκάλα ΖΑ 5ος όροφος, διάδρομος Α, αριθ. 35. Δεκατέσσερα άτομα σ' ένα τριάρι. Βρωμότοπος, αλλά... θα τους δείξει αυτός. Μουσά Μασί, τριάντα έξι ετών, ταλαντούχος τραγουδιστής. Το άστρο του θα λάμψει σύντομα, είναι σίγουρος γι' αυτό. Φιλοδοξία του; Να γίνει ο Μάικ...

Ο Φουριέ παρουσιάζεται εδώ ως ο αντίποδας του Σαντ: δεν επικαλείται όλες τις πιθανές σεξουαλικές φαντασιώσεις παρά με σκοπό να εξάρει την τέρψη και την ευτυχία σε μια απελευθερωμένη από ταμπού κοινωνία, διότι γι' αυτόν ο εκλεπτισμένος χαρακτήρας οιασδήποτε "μανίας" είναι σημάδι υψηλής αίσθησης και εάν υπερθεματίζει, ειδικότερα, τον "στροφεακό έρωτα", το αμφίσημο (το αμφιλεγόμενο), το επίμεικτο δεν το κάνει παρά επειδή όλα αυτά εξυψώνουν το ανθρώπινο στοιχείο περισσότερο απ' ότι ο αποκλειστικός έρωτας. [...] Από τις πρώτες σελίδες αυτής της παράξενης, ημιτελούς πραγματείας...

Η δημογραφία ή στατιστική μελέτη των πληθυσμών και των μεταβολών τους αναδύθηκε στα μέσα του XVIIIου αιώνα. Σε λίγες δεκαετίες κατέκτησε μια εξέχουσα θέση ανάμεσα στις κοινωνικές επιστήμες. Αποτελεί στο εξής την βάση κάθε οικονομικού και κοινωνικού προβληματισμού που παραπέμπει στο χρόνο, επομένως και πολιτικής. Ήδη παρούσα στις πιο καινοτόμες πολιτικές θεωρίες του ΧΙΧου αιώνα (Malthus, Marx), ενσωματώνει σήμερα δύο μείζονα στοιχεία που διαπλάθουν το παρόν και το μέλλον των κοινωνιών μας: την επιμήκυνση της ανθρώπινης ζωής και τον έλεγχο της γονιμότητας. Ποια είναι η ιστορί...

Τι μένει από το Μάη του '68; Η Liberation. Η εφημερίδα που ιδρύθηκε το 1973 από τους μαοϊκούς και τον Ζαν-Πολ Σαρτρ είναι αναμφίβολα η πιο εκπληκτική περιπέτεια στο χώρο του Τύπου, μεταπολεμικά, στη Γαλλία και όχι μόνο. Η ιστορία της συνδέεται με την ιστορία των τελευταίων τριάντα χρόνων. Οι επιτυχίες της είναι αναρίθμητες, το ίδιο και οι αποτυχίες της. Ήταν απαραίτητο, για πρώτη φορά, να αφηγηθεί κανείς αυτή την πρωτόγνωρη εμπειρία, που τη βίωσαν δημοσιογράφοι προερχόμενοι, στο ξεκίνημα, από την Άκρα Αριστερά -γεγονός που ξεχάστηκε γρήγορα- και οι οποίοι εισέβαλαν στο προ...

«Δεν είσαι δράκος, δεν είσαι έντομο, δεν είσαι ούτε το ένα ούτε το άλλο, αυτό το μη-είναι είσαι εσύ, αυτό το μη-είναι δεν είναι μια άρνηση, καλύτερα να πεις ότι είναι μια πραγμάτωση, ένα αχνάρι, μια δαπάνη, ένα αποτέλεσμα πριν έρθει η πλήρης εξάντληση, δηλαδή ο θάνατος· δεν είσαι παρά ένα μήνυμα της ζωής, μια έκφραση, ένας λόγος που λέγεται σχετικά με το μη-είναι. »Έγραψες αυτό το βιβλίο για σένα, ένα βιβλίο με θέμα τη φυγή, το βιβλίο ενός άντρα μόνου, είσαι ταυτόχρονα ο κύριός σου και ο απόστολός σου, δε θυσιάζεσαι για τους άλλους και δε ζητάς να θυσιαστεί κάποιος για σέν...

Ηθοποιός που αναδείχθηκε σε σύμβολο ομορφιάς και αρρενωπότητας για τη γενιά του, ο Αλαίν Ντελόν κυριάρχησε για πολλές δεκαετίες στον ευρωπαϊκό κινηματογράφο και ταυτόχρονα σοκάρισε με την έντονη, περιπετειώδη και συχνά μυστηριώδη ιδιωτική του ζωή. Η τραυματική παιδική ηλικία και η δύσκολη εφηβεία του, η ανακάλυψή του από σκηνοθέτες σαν τον Βισκόντι που ένιωσαν έναν σφοδρό έρωτα γι' αυτόν, οι δικοί του παθιασμένοι έρωτες, ο μυστηριώδης φόνος του σωματοφύλακά του και οι δικαστικές του περιπέτειες, οι σχέσεις του με διάσημους συμπρωταγωνιστές του, οι ταινίες που γύρισε, όλη η...

«Ακούω ήδη τους κήνσορες να υιοθετούν τη στρατηγική της υποψίας: Μιλά για την αλβανική μαφία; 'Αρα παίζει το παιχνίδι του Μιλόσεβιτς και εκφράζει αντιαλβανικό ρατσισμό. Πρόκειται φυσικά για το ακριβώς αντίθετο». Ιδού τι θα αποδείξει αυτό το βιβλίο, το πρώτο που καταπιάνεται με το θέμα αυτό, το πρώτο που εξετάζει πράγματα φοβερά με την επιβαλλόμενη σεμνότητα και σοβαρότητα. Όλες οι χώρες έχουν έναν εγκληματικό «υπόκοσμο». Λίγες, ωστόσο, είναι εκείνες που ανέδειξαν μια αυθεντική μαφία, μια μόνιμη μυστική εταιρεία, που διαθέτει τελετουργικά μύησης, εφαρμόζει το νόμο της σιωπ...

«Σε τι μπορεί να χρησιμεύσει η σύγχρονη φιλοσοφία; Στο ίδιο πράγμα που χρησίμευε και η αρχαία φιλοσοφία, αλλά μέσα σε έναν κόσμο μετασχηματισμένο: Να ζούμε καλύτερα, μια ζωή πιο συνετή, πιο νηφάλια, πιο ελεύθερη, πιο ευτυχισμένη... »Τούτο το βιβλίο είναι ένα βιβλίο για δυο φωνές: Το γράψαμε μαζί και συνάμα χωριστά. Μαζί, μιας και πρόκειται για ένα μόνο και το αυτό βιβλίο, του οποίου αναλαμβάνουμε από κοινού την ευθύνη και την οργάνωση. Αλλά και χωριστά, μιας και καθένας μας μιλά εξ ονόματός του, από τη θέση που είναι η δική του, υποβάλλοντας τις ιδέες του και τα επιχειρήμα...

Ήταν μια φορά ένας καλλιτέχνης -ζωγράφος, γλύπτης, ποιητής, μουσικός- μεγαλοφυής αλλά λιγάκι αφηρημένος. Ήμερος, όμως, σαν το νερό των βράχων γενναιόδωρος σαν φτωχός, ταπεινός σαν κάποιος πλούσιος που απέκτησε φαντασία. Ήρθε, άγνωστο από πού. Έφτιαξε το Χώρο όπως η γυναίκα που ζυμώνει το ψωμί της, το Χρόνο όπως ο υφαντουργός που υφαίνει τα όνειρα και τα μετάξια του. Έπλασε τον άνθρωπο σαν το παιδί που στήνει το χιονάνθρωπό του και έγραψε την ιστορία των ανθρώπων σαν ένας μυθιστοριογράφος με μεγάλο ταλέντο. Από τεμπελιά, επινόησε το σύστημα της μετενσάρκωσης για να μην πάνε...

"Το κρυφό ημερολόγιο" της Σέι Σοναγκόν γράφτηκε τα πρώτα χρόνια της δεύτερης χιλιετίας μ.Χ., τότε που η λαμπρότητα του πολιτισμού του Χεϊάν βρισκόταν στο απόγειό της και το Κιότο αποκαλούνταν Χεϊάν-κιο, δηλαδή "Πρωτεύουσα της ειρήνης". Η συγγραφέας, η Σέι Σοναγκόν, κυρία της Τιμής, συνδεόταν στενά με την πριγκίπισσα Σάντακο, η οποία πέθανε το έτος 1000 μ.Χ. "Το κρυφό ημερολόγιο" ανήκει στο λογοτεχνικό είδος σόσι, δηλαδή "μύχια γραπτά". Όπως και οι "Ώρες σχόλης" του Ουράμπε Κενκό και οι "Σημειώσεις ενός μοναχού" του Κάμο Τσομέι, "Το κρυφό ημερολόγιο" της Σέι Σοναγκόν σκιαγρ...

Όπως λέει, πολύ σωστά, ο χωροφύλακας Πουστακρουίγ, που πήρε μέρος στην τελική σφαγή, "το να στρέφεις και το άλλο μάγουλο είναι πολύ ωραίο, αλλά τι θέλεις να γίνει όταν έχεις απέναντί σου ανθρώπους που θέλουν να καταστρέψουν τα πάντα;" Φτύνουν τη χώρα, την οικογένεια, την εξουσία, ε, πού το πάμε! Τι διαβολόσποροι αυτοί οι ανάρχες! Και τι ιδέα αυτή να πιστεύουν ότι θ' αρχίσουν την επανάσταση, απάγοντας τον πρεσβευτή των ΗΠΑ στο Παρίσι! Νάδα.

Δεν είναι ευχάριστη δουλειά να ονομάζεσαι Ταρπόν (Ευγένιος, Λουί-Μαρί) και να είσαι πρώην χωροφύλακας και νυν ιδιωτικός ντετέκτιβ στο Παρίσι, Γαλλία. Ως την ημέρα που αρχίζει να βρέχει τυφλούς που εξαφανίζονται, βρετόνους ναζί, Σπανιόλους του ηττημένου Δημοκρατικού Στρατού και ξυπόλητους βουδιστές μοναχούς. Εδώ, η δουλειά γίνεται διασκεδαστική. Και μάλιστα, μέχρι θανάτου...